5 فایل پیوست
اتاق تاریک ؛ نگاهی به مجموعه عکس آبلاردُ مُرل
ارزشهای فراموش شده
اتاق تاریک یا Camera Obscura به محفظه ای با تاریکی مطلق اطلاق میشود که تنها یک روزنه کوچک برای ورود نور بدان وجود داشته باشد . نور ورودی ، همراه خود تصویر مقابل روزنه را هم به درون محفظه می آورد و تصویری وارانه از هرآنچه درمقابل روزنه قرار دارد میسازد . قدیمی ترین یافته ها در مورد اتاق تاریک که امروزه میدانیم از قوانین فیزیک نور پیروی میکند ، متعلق به مو- تی ، فیلسوف چینی است که 4 قرن قبل از میلاد میزیسته است . در طی قرن ها ، دانشمندان زیادی تلاش کرده اند این پدیده را به نوعی در خدمت بشر درآورند . این تلاشها را میتوان قدمهایی در راه اختراع تصویرنگاری دانست . در قرن هفدهم اتاق تاریک به شکل جعبه ای در آمد که نقاشان برای گرته برداری از سوژه های خود از آن بهره میبردند .
در قرن هجدهم میلادی و با پیشرفتهای حاصل شده در علم شیمی ، مواد حساس به نور کشف شدند و با اضافه شدنشان به اتاق تاریک ، عکاسی اختراع شد . امروزه تنها افرادی که در زمینه عکاسی مطالعه دارند میدانند که هنوز هم دوربینهای عکاسی بر پایه همان اتاق تاریک کار میکنند ، اما شاید خیلی از همانها هم دقیقاً ندانند چه اتفاقی درون این محفظه تاریک رخ میدهد . جدای از مطالب تئوری ، درون دوربین عکاسی بودن ، و دیدن آنچه رخ میدهد ، باید تجربه بسیار جالبی باشد . آبلاردُ مُرل ، عکاس کوبایی الاصل امریکایی ، در مجموعه عکسی که آنرا "اتاق تاریک" نام نهاده ما را به درون دوربین عکاسی میبرد .
در سال 1991 ، مُرل ، با پوشاندن پنجره های یکی از اتاقهای خانه اش ، آنرا به اتاق تاریک تبدیل میکند و با ایجاد یک روزنه کوچک ، تصویر فضای جلوی خانه در اتاق ایجاد میشود . سپس با یک دوربین قطع بزرگ ، و با نوردهی چند ساعته این تصویر را ثبت میکند .
این درآمدی است بر عکسهایی که او طی چندین سال ، با همین تکنیک ثبت کرده و در سال 1995 در قالب کتاب A Camera in a Room و بعدتر در سال 2004 در کتاب Camera Obscura بچاپ رسانده است . برای ثبت تصاویر ، او سفرهای زیادی انجام میدهد . میدان تایمز ، ساختمان امپایر استیت ، پارک مرکزی نیویورک ، برج ایفل ، موزه هنر فیلادلفیا ، مناظری از هاوانا ، ونیز ، لندن و ... ، همه و همه را به درون اتاق تاریک هتل یا آپارتمان کوچکی که به همین منظور اجاره کرده میکشاند و از آنها عکس برمیدارد . تا سال 2006 ، عکسها بصورت سیاه سفید و وارانه ثبت شده اند و برای بهبود شارپنس از یک لنز در محل روزنه استفاده شده است؛ از آن به بعد ، تصاویر رنگی هستند و برخی عکسهای متأخرتر ، با کمک منشور وارانگی هم ندارند .
در بیشتر عکسها ، اثاث و وسایلی در اتاق دیده میشود . تخت خوابی بهم ریخته ، صندلی راحتی ، کتابخانه ، نرده بان ، قاب عکس و غیره . مُرل اتاقهای تاریک را چیدمان نموده و آنها را در خدمت بیان عکاسانه خود درآورده است . در این تصاویر او خواسته دنیای عظیم بیرون را به اتاق کوچکی بیاورد که زندگی در آن جریان دارد ؛ برج ایفل و امپایر استیت را بروی تخت خواب خود بخواباند ؛ یا گنبد با شکوه کلیسای سالوُت ونیز را در آینه اتاقش نگاه کند .
این همانکاری است که عکاسی برای ما انجام میدهد . در زندگیمان جاری و ساری است و شکوه دنیا را به اتاقی می آورد که در آن زندگی میکنیم . این معجزه ی عکاسی است . مُرل به یادمان می آورد که میتوانیم ایفل را روی دیوار اتاق خوابمان تماشا کنیم ، با اینکه هرگز پاریس نبوده ایم ؛ کافی است ایفل درون اتاق تاریک دوربینی جا شده باشد تا بتوانیم هرجای دنیا که هستیم از تماشایش لذت ببریم . این یک ادای دین به عکاسی است . یک ارزشگذاری مجدد است برای پدیده ای که امروزه با وجود امکانات بی شمار تصویربرداری دیجیتال ، کم اهمیتر از همیشه جلوه میکند و به عادیترین چیزها نزد مردم تبدیل شده است .
این یادآوری زندگی است .
نویسنده : احمد آبایی
---------------------------------------
منابع : ویکی پدیا / سایت آبلارد مُرل
فصلنامه حرفه هنرمند در آخرین شماره خود (40) پرونده مفصلی درباره مُرل ترتیب داده و به کنکاش در زندگی ، شیوه کار و نوع نگاه او پرداخته است .