آینده و دنیای دیجیتال

سالهای انتهایی دهه 90 را به خاطر دارید؟
آن روزهایی که ویندوز 98 خواب و خوراکمان را گرفته بود و با سرعت 14400 در اینترنت وبگردی می کردیم را چطور؟ (خیلی که سال های دوری نیست ، هان؟ ) اگر از آن روزها عکاسی را دنبال کرده بودید یادتان است که دوربین نیکون نگاتیو F5 یا کنون نگاتیو EOS1 برایمان اوج دوربین بود . ( گرچه الان هم هست و کاری با لائیکا نداریم) . حالا کمی جلوتر می آییم ؛ فقط 3 سال. کم کم دیجیتال اس ال آر ها وارد شدند. حالا D100 و D60 خوابمان را ربوده بود و D1h برایمان یک رویا بود... دو سال دیگر : D100 ها را به زباله دانی تاریخ پرت کردیم و 10d ها را با 20d طاق زدیم... می رسیم به امروز : دنبال یک تازه کار می گردیم تا 20D را قالبش کنیم و بعد از کلی قرض و قوله یک 5D بخریم و حالش را ببریم. بیچاره عکاس خبری ها که MarkIIn خریدند و حالا باید حسرت MarkIII را بخورند... از فردا خبری داریم؟ حالا که 5D کلی طرفدار دارد ، اما چند ماه دیگر فکر می کنید همین دوربین دیگر حتی تولید شود؟...

این ماجرا فقط در عکاسی متصور نیست. تمام جنبه های دنیای تصویر (با مجله آقای معلم اشتباه نشود!) این پیشرفت را شاهد است. دنیای ویدئو هم دقیقا همینطور است. روزهایی که دوربین پاناسونیک M10000 نهایت تکنولوژی بود حتی فکر سیستم دس وس را هم نمی کردیم . چه برسد به امروز که دستانمان را در هوا تکان می دهیم و من باب ضعف های سیستم مزخرف دی وی ساعت ها سخنرانی می کنیم و به کمتر از HD هم رضایت نمی دهیم.

ماجرای دنیای تکنولوژی همین است. رشد سرسام آور گرایش به این دنیا و پیشرفت های ثانیه ای.
دنیای دیجیتال در این 15 سال چنان پیشرفت کرده که دیگر «انسان ها» از «محصولات» عقب می مانند. «سرعت» و «کیفیت» دو عامل بزرگ این بلندپروازی سازندگان است.
مجلات و سایت های بسیاری در دنیا این پیشرفت ها را بررسی می کنند ، اما متاسفانه در ایران این ماجرا کمی مجهور است. خیلی ربطی به تنبلی اسطوره ای ما ایرانی ها ندارد. به هر حال زبان اول دنیا انگلیسی است و به همین خاطر نشر مطالب به این زیان خیلی گسترده تر از زبان فارسی خواهد بود.

در این تاپیک می خواهیم با ذکر موارد مشخص ، سیستم های دیجیتال را در کاربری ویدئو و در زمینه های انتقال اطلاعات ، دوربین های دیجیتال ، سیستم های ضبط و پخش ، سیستم های پردازش و ارسال و سیستم های تدوین بررسی کنیم.
به هر حال چون خودم پیشنهاد چنین کاری را می دهم ، پس چند مطلب اول را می نویسم. اما خواهش می کنم جان عزیزتان شما هم کمک کنید تا این تاپیک به روز و همیشگی باشد. ثواب دنیا و آخرتش را هم سهیم خواهید شد. یادمان هم باشد که بسیاری از سیستم های ویدئو متداول دنیا هنوز در ایران ناشناخته است ، بنابراین می تواند به عنوان یک سیستم آینده معرفی شود. لازم نیست به سیستم ها و تکنولوژی هایی اشاره کنید که هنوز در خود ینگه دنیا هم کاربرد مشخص ندارد. فقط کافی است کمی وبگردی و ولگردی در اینترنت کنید و هر چیز جالبی را دیدید معرفی کنید. تازه آنوقت می فهمیم که این غول دنیای دیجیتال چقدر بزرگ و گسترده ، و چقدر راحت و دوست داشتنی است.

*یک توضیح : سیستم ویدئو به دو بخش کلی تقسیم می شود :
1- SD : Standard Definition Format
2- HD: High Definition Format
(در مورد این دو تقسیم بندی بطور مجزا صحبت خواهیم کرد)

XDCAM سیستم انحصاری کمپانی سونی است. در فرمت SD قرار دارد و Broadcast محسوب می شود. جدیدا و با تولید دوربین PDW-F330L وارد فرمت HD هم شده. (در مورد Broadcast می توانید به اینجا مراجعه کنید.)
سونی در سال 2003 سیستم XDCAM را معرفی کرد. هدف سونی از ساخت این سیستم تولید دوربینهایی بود که بتوانند با کیفیت بالا تصاویری را روی دیسک به صورت MPEG ذخیره کنند. سونی توانست با تولید XDCAM آرزوی خبرنگاران شبکه های تصویری را فراهم کند.

آنچه که در این سیستم جالب توجه است ، توجه به کیفیت در فشرده سازی اطلاعات تصویر است. تصویر در این سیستم در ابتدا با کیفیت دی وی کم ذخیره می شد. اما امروز سونی توانسته با ساخت دوربین های جدید حتی کیفیت HD را با 24 فریم در فرمت XDCAM فراهم کند.

اساس طراحی XDCAM برای خبرنگاران است. این را می توان از شکل کاملا پرتابل دوربینها و ویدئوها فهمید. آنچه که در خبرنگاری امروز بسیار مهم است ، کیفیت و سرعت انتقال اطلاعات است. آرشیو تصاویر در خبرنگاری خیلی مهم نیست. (صبر کنید الان توضیح می دهم!) منظورم از مهم نبودن آرشیو ، مهم نبودن آرشیو راش هاست و نه برنامه ها. بنابراین استفاده از دیسک بسیار مقرون به صرفه تر از نوار کاست است. تصویر یک دیسک XDCAM را می توان هم با استفاده از ویدئوی مخصوی تماشا کرد و تدوین Online انجام داد و هم می توان مستقیم در یک سیستم تدوین Offline بدون کپچر کردن Import کرد. تمام نرم افزارهای تدوین تولید شده بعد از 2003 از این سیستم پشتیبانی می کنند.

با بهره گیری از سیستم HD و SD همزمان با هم در سیستم XDCAM کانال های ماهواره ای HD هم می توانند از این سیستم استفاده کنند.
شبکه هایی که XDCAM را به کار می برند : سرویس جهانی بی بی سی ، العالم ، ZDF ، RODE ، abcNews و ... (اسامی تمام شبکه ها را می توانید از طریق سایت سونی ببینید)

برخی مشخصات عمومی :

1- CCD : با وجود 3سی سی دی HD 1/2 اینچی امکان سوئیچ بین تصاویر با کادر 4:3 و 16:9 فراهم است . (اینجا را بخوانید. شماره 6)
سی سی دی بزرگ این سیستم نویز تصاویر را تا حد زیادی پایین می آورد.

2- در صورت استفاده از فرمت SD می توان با پورت 1394
به صورت RealTime تصاویر را منتقل کرد. اینطوری می شود با چند دوربین یک برنامه را سوئئیچ کرد. (مثل مصاحبه برنامه 60mins شبکه CBS با رئیس جمهور که از همین سیستم استفاده کردند)

3-در دوربینهای XDCAM مثل همه دوربینهای Broadcast از 4 فیلتر ND در لنز استفاده شده. فیلترهای ND در ویدئو دقیقا همان کاری را می کنند که در عکاسی و نورپردازی هم انجام می دهند.

4- سیستم HD در XDCAM با فرمت 1080p عمل می کند و نه فرمت 1080i (فرمت HDV ) بنابراین تصاویر 24 فریمش مثل تصوایر دوربین های HDCAM خواهد بود (الیته فقط در فرمت)
مدل های انتقال اطلاعات XDCAMHD : 1080/59.94i, 50i, 29.97P, 25P and native 23.98P
کاربر می تواند با انتخاب یکی از سه امکان فشرده سازی 35 , 25 و 18 Mbs بر اساس اولویت کیفیت یا حجم فایل تصویربرداری کند. (35mbs برای HD و 25Mbs برای DVCAM و 18Mbs برای Mpeg4 SD است) Mpeg4 با وجود کیفیت پایین ترش نسبت به بقیه ، خوراک اخبار بسیار سریع و breaking news هاست. در این حالت به خاطر ساخت فایل های با حجم پایین می توان تصوایر را با کیفیت قابل قبول به سرعت توسط ماهواره ارسال کرد.

5- اگر از HD بودن هیچ بویی نبرده اید ، مشکلی نیست ، XDCAM امکان تصویربرداری با فرمت DVCAM را هم فقط با زدن یک دکمه فراهم می کند. در این حالت تصویر با استادارد 4:2:0 دی وی کم و با رزلوشن 576TVLine ضبط خواهد شد. روی هر دیسک می توانید تا 85 دقیقه تصویر دی وی کم ضبط کنید.

6- صدا در XDCAM مثل مابقی سیستم های حرفه ای 4 کاناله و به صورت 16-bit, 48-khz uncompressed در قالب PCM ضبط می شود. ورودی های صدا برای دوربین ها هم جک حرفه ای XLR است.

7- انتقال اطلاعات و مدیریت ضبط اطلاعات روی دیسک ها کاملا تضمین شده است. امنیت بالای دیسک ها امکان رمز گذاری روی فایل ها را هم میسر کرده . انتقال اطلاعات هم با کابل ILink و سرعت 400Mbs تعریف شده.

کاملتر همه این اراجیف را می توانید با دانلود کاتالوگ XDCAM بفهمید.



راستی اصلا این مطالب به دردتان می خورد؟...

بسيار جالب است. قطعا كه بدرد مي خورد و به عنوان يك مرجع و آرشيو اطلاعاتي ارزشمند مورد استفاده خواهد بود. به نوبه خودم از زحمتي كه مي كشيد بسيار ممنونم. ضمنا در صورتي كه علاقمند باشيد بعضي از مطالب منسجم را مي توان بصورت يك مقاله كامل در خود سايت عكاسي منتظر كرد تا بصورت منظمتر و ساختار يافته تر در آرشيو مقالات مورد استفاده علاقمندان قرار كيرد و يا حتي مانند بخش تاريكخانه ديجيتال كه جديدا در بخش مقالات اضافه شده و دكتر روشن زحمتش را مي كشند مي توان بخشي اختصاصي براي مقالات ويدئوي ديجيتال ايجاد كرد تا به انتشار منظم و جامع اطلاعاتي در مورد ويدئوي ديجيتال بطور كلي بپردازيم. در صورت كه علاقمند به چنين كاري بوديد كافي است اطلاع دهيد تا مقدمات كار را فراهم نماييم.
با تشكر فراوان

سلام
ادیتور جان دست شما درد نکن مثل همیشه بسیار عالی. این هم دوستان یه نگاهی بیندازند(درسهای 1و2)
ممنون
http://www.akkasee.com/forum/showthr...1561#post41561

واقعا دستتون درد نکنه. هم شما و هم آقای عکاسباشی با مقالات ارزشمندتون سهم زیادی در رونق بخش ویدئوی دیجیتال دارید.
منتظر ادامه ی بحث مخصوصا توضیحاتتون در مورد فرمت استاندارد هستم.

اول ) اعتراف به یک اشتباه:
در یکی از پست هایی که چند وقت پیش نوشته بودم ، در پاسخ سوال یکی از دوستان چنان با قطعیت گفتم که فرستنده بیسیم تصویر نداریم که احتمالا اگر سازندگان WLL-RX50 کمپانی سونی هم این مطلب را می خواندند ، نسبت به ماهیت دستگاهشان شک می بردند!. به همین خاطر از آن دوست گرامی و مابقی دوستان و آشنایان و بستگان و بزرگان پوزش می طلبم

دوم ) اعتراف به یک گناه:
این مطلب حدود 2 هفته پیش آماده برای انتشار بود. اما یک دفعه آنقدر کار ریخت سرم که نتوانستم پارگراف آخرش را تمام کنم و منتشرش کنم. تست سالاد برای عروسی برادرم یکی از این کارها بود. باز هم شرمنده.

سوم ) فرستنده بیسیم تصویر یا WIRELESS CAMERA SYSTEM :
دیگر کم کم وقت ساخت چنین محصولی رسیده بود و حتی داشت دیر می شد. در ارتباط های چند دوربینه همیشه مشکل مهم تعداد دوربینها ، مسافت دوربینها با هم و با واحد رژی ( اتاق تدوین) است. مثلا در یک بازی فوتبال اگر از 16 دوربین استفاده شود ، تمام دوربینها می بایست با کابل مخصوص انتقال تصویر به دستگاه سوئیچ متصل شود. مسلما کابل مخصوص انتقال تصویر در دوربینهای حرفه ای استودویی با کابل تصویر ویدئوی خانگی تفاوت دارد. به این کابل ها اصطلاحا کابل های 25 پینی می گویند. یعنی تصویر در یک کابل با 25 رشته سیم منتقل می شود . (توضیحات فنی اش بماند) این کابل کشی ها واقعا عذاب بزرگی برای واحدهای سیار است. خصوصا در مواردی که فرصت کابل کشی درست نباشد ، یا مثلا فاصله دوربینها با هم خیلی زیاد است ، یا شرایط پرتابل امکان کابل کشی ندارد و ...
سونی با تولید فرستنده mpeg دیجیتال برای چند مدل از دوربینهای سری فوق حرفه ای (bROADCAST) خودش توانست کابل را از تصویربرداری پرتابل حذف کند و میلیون ها دعای خیر را از طرف برنامه سازان و مهندسین فنی به جان بخرد.
یکی از موارد مهم در انتقال اطلاعات دیجیتال پهنای باند مصرفی است. همین ماجرا در آنالوگ می شود مقاومت کابل ها. اصولا یکی از دلایل استفاده از کابل های 25 پینی در انتقال تصویر مقاومت خیلی پایین جریان الکترسیته در کابل ها است که باعث عدم افت کیفیت تصویر می شود.مشکل افت کیفیت در دیجیتال وایرلس مهمترین مشکلی بود که تا امروز مهندسین نتوانسته بودند بر آن چیره شوند. اما سیستم جدید سونی بر پایه 2.4 گیگا هرتز بنا شده و به هین خاطر می تواند تصاویر را بدون افت کیفیت ارسال کند. البته این انتقال به این سادگی ها هم نیست. نگران نباشید ! ، این یکی را توضیح می دهم :

تکنولوژی COFDM (Coded Orthogonal Frequency
Division Multiplexing) :
چیزی که همیشه در انتقال بی سیم هر گونه اطلاعاتی مشکل اصلی است ، پارازیت های دستگاه های مختلف روی فرکانس است. بیسیم ها و میکروفن های HF بیسیم ، معمولا از باندهای استاندارد UHF یا VHF استفاده می کنند. به همین خاطر ممکن است اصطلاحا نقطه کور داشته باشند یا پارازیت ها روی کیفیتشان تاثیر بگذارند. این پارازیت ها می تواند یک فرستنده دیگر (مثل یک بیسیم یا آنتن گیرنده اش) یا حتی یک چیز بیربط باشد. مثلا یک اتوبوس یا ماشین سنگین هم می تواند ارتباط بین یک فرستنده و گیرنده را در دو طرف یک خیابان قطع کند. حتی امکان دارد یک دستگاه چرخ گوشت یا سشوار هم برای میکروفن های بیسیم پارازیت تولید کند. در انتقال تصویر بیسیم کیفیت بسیار مهم است. تکنولوژی COFDM به خاطر استفاده از باند RF با پهنای باند 2.4 گیگاهرتز می تواند تصاویر را با کیفیت Mpeg 2 و بدون تاثیرگرفتن از پارازیت های معمول ارسال کند. Mpeg 2 فرمت استاندارد Broadcast (استادارد حرفه ای تلویزیونی) است. RF را هم در یک مقاله جدا توضیح می دهم.
یکی از قابلیت های خوب COFDM استفاده از یک ECC بسیار قدرتمند است.( ECC (error Correction Coding سامانه ای است که می تواند بسیاری از اشکالات و خطاهای به وجود آمده را بدون تاخیر و تاثیر روی کیفیت رفع کند. اگر یادتان باشد وقتی هم که می خواهیم یک RAM برای کامپیوترمان بخریم ، رم های ECC reg گران تر هستند ، اما کاربا آنها سرعت سیستم را بالاتر می برد. ECC در این سیستم هم همین کار را می کند.

در کدام دوربین ها ؟

همانطور که شکل دستگاه فرستنده و گیرنده را می بینید ، فرستنده دستگاه کمی بزرگ است و فقط در دوربینهای Broadcast سونی سوار می شود. هنوز سیستم جنرالی برای دوربینهای دیگر یا سیستمی که بتوان مثلا در دوربینهای کوچک 170 استفاده کرد تولید نشده. البته باید یادمان باشد که سیستم های Broadcast همیشه قیمت گرانی دارند و برای مصارف خانگی و حتی نیمه حرفه ای مقرون به صرفه نیستند.

چطور کار می کند؟
خیلی ساده : دستگاه از یک فرستنده و یک گیرنده تشکیل شده. فرستنده WLL-CA50 طوری طراحی شه که بتواند پشت دوربین با اتصال مخصوص پشت دوربین که V-Shoe نام دارد قرار گیرد. این اتصال هم اطلاعات و هم باتری دوربین را پشتیبانی می کند. باتری لیتیوم دوربین هم پشت WLL-CA50 نصب می شود. این اتصال البته دوربین را 1.2 کیلوگرم سنگین تر می کند (درصورت استفاده از آنتن بزرگ) روی WLL-CA50 یک LCD وجود دارد. کاربر فقط باید کانال اتصال را مشخص کند و انتقال شروع می شود.
در اتاق فرمان هم یک گیرنده WLL-RX50 وجود دارد. این گیرنده تصاوری را با استفاده از یک آنتن کوچک دریافت می کند و به یک دکودر Mpeg2 ارسال می کند. با استفاده از دکودر هم می توان خروجی تصویر گرفت. البته این انتقال حدود 4 هزار دلار برای هر دوربین آب می خورد. Broadcast است دیگر...

به چه دردی می خورد؟
واحد های سیار خارج استودیو در هر مکانی می توانند از این سیستم استفاده کنند. از مسابقات فوتبال بگیرید تا گزارش مستقیم چند دوربینه از بلایای طبیعی و رویدادهای خاص و ...

این عکس را هم ببینید ، اینجا که آپلود نشد.
http://images.digitalmedianet.com/20...ory/linkhd.jpg