Printable View
دوستان سلام يه سئوالي داشتم من يه دوربين انالوگ اف جي 20 نيكون با يك لنز
80-200 تنظيم دستي (بدون اتو فوكوس)دارم وعكسهاي چهره خوبي هم گرفتم
سئوال من اينست در يك شرايط برابر (نور بهترين فوكوس و.....)ايا عكسهايي
كه توسط اين دوربين انالوگ گرفته مي شود( كيفيت)در مقايسه با مثلآ fz50 یا
9600s , ویا سایر دوربینهای slr-like یكی می باشد.بعبارتی كیفیت slrانالوگ
با slr-likeدیجیتال در یك سطح هستند یا دیجیتال بالاتر است سپاسگزارم
ای بستگی دارد كه شما گیفیت رو چه معنا كنید؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط narges2
اگر منظور از كیفیت سایز پرینت است ، باید عرض كنم نه تنها این دوربین ها بلكه بسیاری از DSLR ها هم كیفیت دوربین شما را ندارند...
بنده به درستی منظور شما از كیفیت را متوجه نشدم....
اما مراجعه به تاپیك با ارزش و قدیمی و بسیار عالی دیجیتال و یا نگاتیو شاید به شما كمك كند...
http://www.akkasee.com/forum/showthread.php?t=597
دوست عزیز ممنون از پاسخ سریع شما
منظورم اینست كه اگر در یك شرایط برابر از نظر تنظیم و نور و ....
از یك سوژه مثلآ از یك گل عكسی كه اماده می شود از دید یك حرفه ای
یا اماتور . كدام تصویر بدل می نشیند . یا مثلآ عكس از یك زیبا روی
با شرایط برابر كدام عكس زیباتر و طبیعی تر است
والله هر كدام كه هنر و تكنیك و دید خلاقانه تر و بهتری داشته باشد.نقل قول:
نوشته اصلی توسط narges2
هركدام كه وقت بیشتر و تجربه ی بیشتری پشت آن صرف شده باشد.
به هیچ وجه نمیتوان اینطور به موضوع نگاه كرد..
خروجی بهترین دوربین های دنیا به همراه بهترین لنز های دنیا وقتی توسط فردی كه از عكاسی چیزی نمیداند تهیه شده باشد هیچ زیبایی ندارد...
طبیعی بودن هم هر دو طبیعی خواهد بود..
بعد اینكه به هیچ وجه نمیتوان با این دوربین ها به شرایط كاملا یكسان رسید...
خلاصه اینكه فیلم كار كردن لذت خودش را دارد و محاسن و سختی های خودش.
دیجیتال هم همین طور...
در دیجیتال موضوعاتی مثل نویز و .. وجود دارد كه در فیلم نیست .
بنده به طور قاطع نمیتوانم نظر بدهم...
زیبایی به نظرم من به ابزار ربطی نخواهد داشت....با یك موبایل هم میشود عكس های زیبا گرفت.
ممنون پاسخ خوبی بود آن تاپیك قدیمی را مطالعه كردم موضوع بسیار پیچیده میباشد
در این مورد هنوز بین علما اختلاف است ولی ...
مایكل ریچمن یك مقایسه انجام داده بین یك 1ds mII و یك دوربین فیلمی مدیوم فرمت كه فیلم اون بایك اسكنر خوب اسكن شده بعد كراپهایی رو برای مقایسه انتخاب كرده و بوضوح دیده میشه كه تصویر این دوربین دیجیتال دارای دیتیل بیشتری هست حالا این نسبت باید بین 135 و مثلا یك سنسور 8 یا 10 مگاپیكسل هم برقرار باشه
مسئله دیگه راحتی كاره شما در عكاسی نگاتیو ممكنه مجبور شید چند روز وقت بگذارید تا صحنه مورد نظرتون دارای نور و رنگ مناسب و دلخواه بشه د رحالی كه در دیجیتال موقع پروسس میتونید به چیزی كه میخواهید برسید ( البته در بیشتر موارد )
مسئله دیگه اینه كه بعضی عكاسهای قدیمی نمیخوان یا نمیتونند باور كنند كه دوره فیلم رو به پایانه ( فكر كنید كسی كه با ماوس نمیتونه یك دابل كلیك ساده انجام بده چطور میتونه با پست پروسس كنار بیاد ؟ )
البته در مورد مدیوم و لارژ فرمت قضیه فرق میكنه چون هنوز یا جایگزین دیجیتال ندارند یا اگر دارن دارای قیمتی بسیار زیاد و كیفیتی معمولی هستند و پر واضخه كه در چند سال اینده باید شاهد یك جهش در اونها باشیم
مسئله دیگه نداشتن هزینه چاپ و ظهوره كه میتونه در دوره یادگیری عكاسی كه ادم دوست داره زیاد شات بزنه مسئله بغرنجی باشه
نكته بعدی ...
.
.
.
اقا خلاصه دیجیتال عالمی داره برای خودش
عكسهای پیوست :اقایان قدیری(دیجیتال) و زاكاریان (نگاتیو)
نرگس جان برای ما جان سومی ها دیگه دوره آنالوگ تموم شده .الان فقط اتلیه های حرفه ای خارجی از آنالوگ استفاده میکنندنقل قول:
نوشته اصلی توسط narges2
توی مملکتی که فیلم عکاسی یک نوع اون هم از نوع بنجلش پیدا بشه دیگه آنالوگ به چه دردی میخوره .
دانشگاه های ما هم زیادی سمبه آنالوگ میزنن .باید واقعیت رو قبول کنند
والله توی همون تا÷یک کلی از دیجیتال و نگاتیو گفته شده...
اما بنده به عنوان یک دیجیتالیزه شده باید عرض کنم که لذت عکاسی رو گاهی فقط با نگاتیو لمس میکنم...
همون انتظار برای دیدن نتیجه ی کار کلی دلشوره و لذت داره....
یک طرفه نمیشود دید...
در یک صبح پاییزی در پارک جمشیدیه در سرمای اون صبح داشتن یک فنجان چای و یک حلقه فیلم و دیدن مناظر کلی لذت داره....
مگر نه اینکه عکاسی برای بسیاری از ما لذت است؟
اصلا قصد وسط کشیدن بحث دیجیتال و نگاتیو رو ندارم ها....
فقط خواستم یاد لذت نگاتیور هم باشیم....
من فکر کنم میشه این مشکل رو حل کرد... یه cf ظرفیت پائین میخریم که بیشتر از 24 تا عکس توش جا نشه، روی ال سی دی یه چسب سیاه میچسبونیم و عکس ها رو میبریم خونه.. چند ساعت انتظار میکشیم(متاسفانه عکسهامون قبلا مرحله ظهور و ثبوت رو طی کردن)... بعد عکس ها رو میبینیم....
خوب این با اون چه فرقی داره؟؟؟ اون روح داره و این یکی نداره.. اون اصیله اما این نیست.. اما فرقی نداره
(بحث من اصلا ربطی به کیفیتشون نداره فقط منظورم بحث انتظار کشیدنه... کلا ما آدما یه کاری رو یه مدت انجام بدیم و اون کار حتی سخت ترین کار دنیا هم باشه، وقتی انجامش ندیم دلمون براش تنگ میشه.. و این خیلی خوبه... پس ظهور و ثبوت نگاتیو رو عشق است... )
محمد جان موافقم....
اما....
شاید چون خیلی به چیز های قدیمی علاقمند هستم اینطور فكر میكنم...
دوستان میدانند خدا را شكر چند خودرو به روز و به قول معروف مدل بالا دارم اما یك فلكس بیتل مدل 1969 هم دارم كه اگر ببینی میگویی این اصلا راه هم میره؟اما گاهی 5 شنبه ها عصر از تجریش تا سر تخت طاووس رو باهاش میام و كلی حال میكنم.دوستان مسخره میكنند اما باور كنید لذت بخش است.شنیدن صدای موتور از عقب جا زند سخت دنده ها بوی تند روغن فرمان باریك و صدای خاص بیتل بنده را مسخ میكند....
یا یك رادیو قدیمی وستینگ هاوس دارم كه گاهی فقط با آن لذت شنیدن برنامه های مورد علاقه ام را پیدا میكنم.با اینكه باید یك 10 دقیقه بگذاری گرم شود و بعد روشن شود و یا اینكه اگر هر وسیله ی الكترونیكی ( مثل موبایل ) در كنارش باشد آنقدر پارازیت دارد كه نگو....اما آن یك لذت دیگر دارد....قبل از شام روشن میكنی تا گرم شود و بعد از شام برنامه را گوش میكنی و كلی حال میكنی....
گاهی هم دست گرفت بدنه ی یخ كرده و فلزی یك دوربین نگاتیوی و سنگینی و تنظیمات دستی و جا زدن فیلم و كلی لذت های دیگر هم برایم بسیار دلنشین است.بنده متاسفانه چون تاریكخانه ندارم و نداشتم همیشه وبال گردن دوستان بودم و كلی این عزیزان را اذیت میكردم.اما تاریكخانه آنقدر لذت دارد كه هیچ كامپوتر و مونیتور و فتوشاپی ندارد.
اما تكنولوژی باید و حتما در خدمت بشر است برای بهتر زیستن و راحت زیستن.
پس هیچ كس نمیتواند دیجیتال را انكار كند...
راهی است كه باید و خواه و نا خواه باید طی كنیم....
اما بسیار اند كسانی كه از تكنولوژی فراری هستند.این قشر هم بسیار محترم هستند و یا اینكه كسانی كه حاضرند برای یك وسیله ی قدیمی ( از خودرو تا یك یقلبی ) پول گزافی پرداخت كنند هم وجود دارند و بسیار هم علاقمند و پیگیر....
اما آخرین راه بالاخره به دیجتال ختم میشود..
کاوه جان خب این میشه بحث نوستالوژیک قضیه .منم عاشق ساعت دیواری هستم که باید هفته ای یک بار کوکش کنم هیچ موقع هم وقت دقیق رو نشون نمیده .اینها لذت زندگی و فرار از عصر نو است .ولی به نظرم توی عکاسی دیجیتال واجب است و آنالوگ بکگراندی محو از گذشته .نمیشه تمام دیجیتال رو کنار بگذاریم و کلا با انالوگ کار کنیم
من یک آگفای قدیمی دارم که فیلم ۱۲۰ توش میخوره .و الان هم فیلم داره وای فقط به عنوان دکور ازش استفاده میکنم
بحث نرگس جان هم درمورد کوچ از انالوگ به دیجیتال است نه نوستالوزی
بله درست میفرمایید...
در پست های ابتداعی هم به دوستمان عرض كردم كه ناچار خواهند بود به دلایلی مختلف در نهایت به دیجیتال كوچ كنند و این یك راهی است كه بی برو برگرد باید طی كنند.
مثلا سابقا میگفتند كسانی كه تازه كار هستند ابتدا نگاتیو كار كنند بنده در همان زمان مخالف بودم دیده ام كسانی را كه بدلیل اینكه كارهای نگاتیوشان زیاد دلنشین نشده عكاسی را كنار گذاشته اند...
اما صراحتا عرض میكنم كه باید و حتما در آینده همه دیجیتالی بشوند...
اما موضوع نوستالیژی....
عرایض بنده به فرموده ی محمد عزیز و گلم بود...
كه چسب زدن بر روی مانیتور به هیچ وجه لذت دوربین عكاسی آنالوگ را به شما نمی دهد....
راستی اتفاقا یك عدد از آن ساعت پاندولی های قدیمی دارم كه اون هم سالها است هر 24 ساعت 1 ساعت میرود جلو ولی هنوز هم كار میكند و اگر یك شب در منزل ما صدای زنگ آن نباشد هیچ كس نمیتواند بخوابد.
بنده یك كمی به قول دوستان عتیقه باز هستم...از هرچیز كه بگویی یك نسخه قدیمی دارم از صندلی لهستانی مدل 1930 یا 40 تا دوربین لوبیتل تا رادیو لامپی و فلكس بیتل 1969 و یقلبی و قمقمه و پوتیل زمان جنگ جهانی دوم و بسیاری چیز هایی كه در طول این تقریبا 3 دهه عمرم جمع آوری كرده ام كه با هیچ چیز عوض نمیكنم....
به همه ی دوستان پیشنهاد میدهم كه قدری به لوازم قدیمی اطرافشان بهتر و با دقت تر نگاه كنند..
اقا کاوه پیشنهاد میدم یک تاپیک هم باز کنیم برای تجهیزات نوستالوژیک :::big grin2:::
بنده هم یک سکه نیم دلاری نقره مربوط به سال ۱۸۲۶ میلادی دارم که جزو گنجینه های زندگی ام محصوب میشود
موفق باشید