"عکاسی معاصر" چیست؟ تاریخچه اش چه بوده است و چه ویژگی هایی باعث می شود که عکسی را در این دسته بندی قرار دهیم؟
پیشاپیش ممنون از همکاری دوستان و اساتید
Printable View
"عکاسی معاصر" چیست؟ تاریخچه اش چه بوده است و چه ویژگی هایی باعث می شود که عکسی را در این دسته بندی قرار دهیم؟
پیشاپیش ممنون از همکاری دوستان و اساتید
اصلا معاصر بودن یعنی چه؟ دوستان چه برداشتی از عکاسی معاصر دارند؟
با سلام
من فکر می کنم منظور از معاصر "زمان حال" باشد و یا همان معنای "مدرن" را در بر می گیرد
و یا مربوط به دوره ای خاص از زمان می باشد
در اغلب زبان های زنده دنیا، مفهوم معاصر و تعیین محدوده زمانی آن مساله ای پرمناقشه است. در حوزه های تاریخ و هنر و ادبیات، بحث از معنای معاصر جنبه فرهنگی و فلسفی جدی پیدا کرده است (Luckhurts and Marks 1999)
به نظرم برای درک بهتره عکاسی معاصر باید اول به یک تعریف گسترده تری به نام هنر معاصر برسیم و سپس به تعریف و تبین عکاسی معاصر پرداخت
اما در کل برای بنده هم همیشه اینا بعنوان یه سوال بوده که هنر معاصر اساسا کدام است؟ چه موادی هنر معاصر شناخته می شوند؟ زمان معاصر کدام محدوده تاریخی را در بر می گیرد؟ هنر معاصر به هر اثر هنری که در زمان حاضر پدیده آمده اطلاق می شود یا به هنر مدرن؟ آیا آفرینش های هنری عصر که بیرون از بافت تاریخی و ناهماهنگ با روح آن عصر باشد معاصر به شمار می آید؟ آیا نهادهای هنر معاصر به هنرمندانی که در عصر حاضر آثاری به سبک های قدیم پدید می آورند علاقه نشان می دهند؟
به نظر بنده عکاسی یه هنر مردن هستش .
شاید بشه گفت تولید دوربین دیجتال رو ، آغاز عکاسی معاصر دانست.
شاید به نحوی دیگه گفت تخصصی شدن و جزئی شدن عکاسی رو تو بخش های مختلف مثلا(ماکرو،مستند،پرتره،صن تی و ...) رو عکاسی معاصر دونست.
و مهمتر شاید بشه گفت بخشی از عکاسی رو که به مسائل و مشکلات دغدغه های های انسان مدرن میپردازد رو عکاسی معاصر دانست.
سلام
چه بحث بدیع و جذابی ! ممنون امیر جان :::love2:::
آیا منظور از عکاسی معاصر ، قائل شدن یک ژانر مستقل است ؟
معادل انگلیسی عکاسی معاصر ، Contemporary photography است . لغت معاصر (Contemporary) دارای ریشه لاتین و متشکل از "con" به معنای با و "temporarius" به معنای زمان و در کل هم معنای کلمه مدرن می شود. بنابراین عکاسی معاصر اساسا همان عکاسی مدرن (Modern photography) است.
اما عکاسی مدرن چیست ؟ :think:;
متاسفانه تعریف مشخصی در جواب این سئوال وجود ندارد و به ناچار باید به مفاهیم هنر مدرن یا نقاشی مدرن رجوع کرد تا شاید بتوان تا حدودی دست به معادل سازی برای شاخه عکاسی زد !
به طور کلی و فارغ از تعاریف کلاسیک ، خارج شدن از قواعد سنتی و پا نهادن به فراتر از بایدها و نبایدها که منجر به کسب تجربه ای جدید در هنر شود ، هنر مدرن خوانده می شود.
در نقاشی مدرن نیز لفظ معاصر به آبستره و کارهای غیر معمول اطلاق می شود.
حال با عنایت به توضیحات فوق ، تکلیف شاخه عکاسی تا حدودی مشخص شد ولی هنوز دارای ابهاماتی است که باید رفع شود. مثلا آیا یک عکس منظره را می توان معاصر نامید ؟ برای این موضوع چه شرایطی باید لحاظ شود ؟
بعضی ها عکس های منظره انسل آدامز را عکاسی مدرن می نامند ولی اگر شخص دیگری همان کارها را شبیه سازی کند ، آیا عکس های او نیز مدرن یا معاصر محسوب می شود ؟
برداشت شخصی بنده از این نوع عکاسی را با ذکر مثالی این گونه شرح می دهم:
عکس های خیابانی بنده هم ممکن است معاصر تلقی شود اما به شرطی که کپی برداری از آثار اساتیدی چون هنری کارتیر برسون و یا رابرت فرانک نباشد ، چون زمانی آنها نوآوری هایی ذهنی خود را خلق کرده اند و تکرار آن ها بدیع محسوب نشده و خالی از لطف است !
دوستان لطفا در بحث شرکت کنند تا موضوع پخته تر شود.
ممنون
سلام
به قول جناب میری ،عکاسی به خودی خود، هنر معاصر است ولی شاید منظور پست مدرن و پساپست مدرن باشد .
با نگاهی گذرا به سایت عکاسی و مطالبی که در گذشته در سایت خودمون قرار گرفته به مطالب جالبی برخوردم.
اولین قسمت، مصاحبه ای از سایت عکاسی با جناب مهدی مقیم نژاد هست با عنوان::: معاصریت عکاسی در ایران
شما رو به خوندن قسمتی از این مصاحبه دعوت میکنم::
نقل قول:
*** از نظر شما معاصر بودن با تمام ابهامات و پیچیدگی‌هایش چه خصوصیاتی می‌تواند داشته باشد؟
ببینید اگر از تعریف معاصر به معنای ساده‌انگارانهٔ همعصری و همزمانی بگذریم باید بگوییم تعریف هنر معاصر و از آن روی، عکاسی معاصر شاید دشوارتر از دیگر ترم‌های نظری هنر باشد. به عبارت دیگر ما وقتی درباره هنر مدرن یا پست‌مدرن صحبت می‌کنیم می‌توانیم این رویکردها را بر اساس بن‌مایه‌های نظری برسازنده‌اش یا مقدمات فکریش بازشناسیم. حتی تعریف نیوآرت یا هنر جدید از آنجا که بر اساس ویژگی‌های رسانه‌ای مشخصی استوار است دشوار نمی‌نماید. اما عکاسی معاصر چنین معناپذیری آسانی ندارد. البته تعریف برخی از نظریه‌پردازان از هنر معاصر عملا معادل همان هنر پس از مدرن است و غیره.
به نظر من بهترین راه فهم هنر معاصر دقت در مصداق‌های آن است. به هر حال داستان از دو مدار کلی خارج نیست. آثار هنری یا بر اساس مقتضیات محتواییشان رنگ و بوی معاصر می‌گیرند، مثل اینکه معاصر بودن را معادل پاره‌ای از دغدغه‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، یا زیبایی‌شناختی و تاریخی در نظر بگیریم و مثلا آن را هنری کنشمند بدانیم. یا اینکه معاصر بودن را از طریق خصیصه‌های رسانه‌ای تبیین کنیم. به هر دو صورت از نظر من معاصر بودن در هنر یک مفهوم سیال است که باز هم آرت ورلد یا همان دنیای هنر و نهادهایش در تثبیت آن نقش دارند و کسانی که دست‌اندرکار این حوزه هستند حتما به شکل عرفی لحن و بیان آن را تشخیص خواهند داد.
کتابی هم در سایت عکاسی معرفی شده با عنوان ::: کتاب «بحران واقعیت: در باب عکاسی معاصر»
و در انتها قسمتی از سایت شخصی جناب کیارنگ علایی با عنوان """ خصیصه هایی که عکاسی معاصر روی سرمان میریزد """
امیدوارم مطالب مذکور در راستای موضوع تاپیک به کمک دوستان بیاد.
در انتها، من مکاتبه ای با جناب کیارنگ علایی ، جناب مهدی مقیم نژاد و جناب کاوه بغدادچی در باب موضوع تاپیک داشتم و انشالله در صورت دریافت جواب، حتما جوابهای این بزرگواران در تاپیک قرار میدم به امید پربار تر شدن تاپیک.
نمی دانم چقدر این نوشته ها به واقعیتِ عکاسی معاصر نزدیک است. اما طبق اطلاعاتی که از منابع دیگر تهیه کردم به چند نکته رسیدم:
چه تعریفی دارد؟
هنری که در طول دوران زندگی ما بوده است و جریان دارد. به عبارت دیگر "همزمان با ما" در جریان است. و در دوره ی کنونی از زمان رخ می دهد. در واقع، عکاسی معاصر سبکی در "خط زمان" است.
چه سبک هایی؟
سبک های زیادی وجود دارند، نمیشود گفت دقیقا چه سبکی متعلق به عکاسی معاصر است.
عکاس معاصر کیست؟
عکاس معاصر به معنی "عکاس کنونی" است، این عکاسان به ارائه خدمات مدرن با استفاده از ابزارهای مدرن برای کارشان می پردازند. این ابزارها به کارشان آزادی و اختیاری می دهد که ما درک بالایی از اشکال جدیدِ عکاسی داشته باشیم. این برای ما "موج نو عکاسی" یا Nouvelle Photographie" " را به ارمغان می آورد.
تا آنجاییکه من میدانم، معاصر بودن تاریخ خاصی ندارد، مثلا نمی توان گفت از سال فلان شروع شده است.نقل قول:
نوشته اصلی توسط nmroshan
شاید مهمترین ویژگی هایی که برای "عکاسی معاصر" بتوانم بشمرم:
1- در درجه اول به شدت ایده گرا بودن آن
2- رها شدن از بند "تعریف کلاسیک عکس"
3- استفاده از هنرهای دیگر، که گاه این اختلاط به اندازه ای است که نمی توان در مورد چیستی اثر حکم صادر کرد که عکس است، تصویر سازی است، نقاشی دیجیتال است یا ... در واقع مرزبندی های هنرها اشتراکاتی با هم پیدا کرده اند که به سادگی قابل تمییز نیست و این امر باعث به وجود آمدن پدیده ای به عنوان عکاسی معاصر شده است.
خوشحالم که دوستان استقبال نشان دادند و امیدوارم این تاپیک به یادگیری همگانی منجر شود.
سلام
اگر منظور از عكاسي معاصر، همان عكاسي نوگرا (مدرن) باشد، و آن را به عنوان بخشي از هنر مدرن در نظر بگيريم، از آنجا كه مهمترين خصوصيت هنر مدرن، وابستگي آن به انديشه نوگرا است، پس در عكاسي مدرن هم بايستي انديشه نوگرا وجود داشته باشد.
نوگرایی اندیشه‌ای است که بر قدرت انسان برای ایجاد، بهبود و تغییر شکل محیط اطرافش، با استفاده از علم، تکنولوژی و آزمایش‌های عملی، تاکید می‌کند.
مهمترين وي‍ژگي هنر مدرن (به نظر من) تاكيد آن بر تغيير يا دستكم تبيين و تفسير جديد از دنياي پيرامون و نپذيرفتن شكل ها، معناها و تعاريف سنتي و رايج است. شايد بتوان گفت كه در هنر مدرن، انديشه، تجربيات، طرز تفكر و تفسير هنرمند از سوژه، نقش مهمتر و بيشتري از خود سوژه در اثر هنري دارد. از سوي ديگر به نظرم تجربه گرائي و تن ندادن به قواعد آزموده شده از مشخصات ديگر هنر نوگرا باشد.
با اين تعاريف آن دسته از عكس هاي منظره، پرتره و ... كه بر طبق قواعد و اصول كلاسيك خلق شده اند را نمي توان عكاسي مدرن (نوگرا) محسوب كرد. عكاسي (خصوصاً عكاسي پرتره) كوبيستي، عكاسي آبستره و بخش قابل توجهي از عكاسي خياباني را به نظرم مي توان عكاسي مدرن محسوب نمود.
زمانی که این تاپیک باز شد من مکاتبه ای با جناب "کیارنگ علایی " داشتم و سوالاتی از ایشون در این باره پرسیدم که به علت پاره ای از مسائل و مشغله کاری، جواب دیرتر به من رسید...
با ایشون از این رو مکاتبه کردم که این مطلب در وبسایتشون خوندم و احساس کردم اطلاعات بهتری میتونن پیش روم بذارن:::
"خصیصه هایی که عکاسی معاصر روی سرمان میریزد"
از شما هم دعوت میکنم نظرات ایشون درباره این بحث بخونیم:::
و در انتها:نقل قول:
عکاسی معاصر به کلی با عکاسی مدرن متفاوت است و به هیچ عنوان نمی توان این دو برهه زمانی و تاثیرگذاری آن را یکی قلمداد کرد.
عکاسی مدرن: نخستین تلاش هایی بود که بر فردیت خالق اثر تاکید می کرد، بر توانایی های مدیوم - عکاسی - اصرار می ورزد و در تلاش برای بازشناسی آن ها است،
دوران طلایی خلاقیت را باید هم عصر با مدرنیسم دانست. نقطه اوج مدرنیسم "ادوارد وستون" است و نقطه پایانی آن "رابرت فرانک" / توجه به وضوح یا عدم وضوح/ شفافیت فراوان/ عامل نور در عکس ها/ ذهنیت و عینیت : و به طور کلی آگاهی نسبت به به کارگیری عکس: دوران مدرن را شامل می شود.
اما
عکاسی معاصر:
ایده مندی بی چون و چرا، تغییر زیبایی شناسی دوران مدرن که نمونه آن: فاصله گیری سوژه از دوربین و کوچک شدن نسبت آن در مقابل محیط در بسیاری از عکس های معاصر است/ پاسخ به این پرسش که "عکاسی هنر است؟" / عکس در خدمت تجربه شخصی/ پوپوزال و بیانیه به عنوان جزئی مهم دز خوانش عکس های این دوره بخشی از خصیصه های عکاسی معاصر اند
عکاسی معاصر در ایران را باید با آثار صادق تیرافکن بررسی کرد و نمونه های فراوانی که اکنون و در دهه اخیر پیش روی ما است
نقل قول:
آثار دوران مدرن خودبسنده اند
اما عکس های معاصر نیازمند دتفسیر و رمزگشایی اند