سلام
نمی دونم با کی طرفم اما جسارت می کنم و نظرم رو می نویسم
ضمن تایید ناخودآگاهِ یونگ و ساختن انواع معانی برای پیوند زدن به هر عکس٬ باید عرض کنم که بالاخره در طبیعت همه ی ما انسانها ناخودآگاه هایی وجود داره که تمام وجود ما رو (اعم از گوش٬دست٬چشم و در نهایت مغز) به سمت یک ثبات هدایت می کنه.عکس هایی از این دست که به بی ثباتی دامن می زنند از یکطرف هم دافعه دارند و هم٬ سوال برانگیزند. یعنی چشم رو برای دریافت معنیِ عکس٬ثابت نگه می دارند. چون دریافت معنی و استنباط از اون٬می تونه به تعدیِلِِِِِ ثباتِ ذهن٬کمک کنه و این چیزیه که ذهن می تونه از طریق اون لذت ببره.مثل درست کردن یک پازل به هم ریخته که در نهایت موجب لذت ذهن می شه.این عکس هم در واقع یک پاذل تصویریه که می بایست اون رو در ذهن مرتب کرد.حالا هر کی تو ذهنش٬بسته به ادراکش٬پاذلِ مخصوص به خودش رو مرتب میکنه.گاهی ابراز این ادراک می تونه جالب٬شنیدنی و عمیق باشه یعنی اصلاً در تصور خالق اثر هم وجود نداشته باشه.
یک چیز دیگه هم که خیلی مهم تر از این استدلال هاست واکنش طبیعیه هر احساس بدون در نظر گرفتن دلایله. در کل٬احساسم هیچ واکنش مثبتی به این عکس نداره. همین