عکاسی هنر یا تکنیک ؟

بسمه تعالی
یکی از دوستان در فروم این سوال مطرح کرده که " آیا عکاسی هنر است یا تکنیک؟ " وخیلی از دوستان آنرا دیده اند ولی کسی جوابی نداده بود . چند سطر مختصر راجع به این سوال ریشه ای خدمت علاقمندان ارایه مکنم .
گستره عکس و عکاسی و عکاس از زمینه های مطلقا تکنیکی تا فراهنری امتداد دارد مانند عکس رادیولوژی از دندان تا یک عکس فرا هنری که کاملا با یک برداشت و مفهوم شخصی گرفته شده و بجز عکاس محترم کس دیگز آنرا نمی فهمد . اما اگر دایره مخاطبین عکس را از یک نفر بازتر بدانیم آنگاه باید به قواعد و اصولی گردن نهیم . زیرا از اولین اصول برقرای ارتباط با دیگران احترام به آنان از جمله احترام به فهم شهور درک سلیقه فرهنگ و خاستگاه آنان است . بنابراین ما مجاز به ارایه هر عکسی نخواهیم بود و یکی از شاخصه های هنر ماندگار در هر موضوعی از جمله عکس توان برقراری ارتباط است و صد البته پیامی برای ارتباط . که یکی از شاخصهای انرا میتوان قدرت ماندگاری عکس بیان کرد . نباید فکر کرد این شاخص برای بهضی از شاخه های عکاسی لازم است مانند عکاسی خبری یا مستند اجتماعی بلکه این موضوع حتی در مورد عکاسی از طبیعت هم صدق می کند . شاهد مثال : آیا رمز ماندگاری عکسهای آنسل آدامز از طبیعت چیست و چه تفاوتی با عکسهای دیکران دارد که هر موقع آنهارا می بینیم برایمان تازگی دارد . اما بعضی از عکسها یک بار مصرف اند و برای بار دوم دیدن آن لطفی ندارد . ایا یکی از علتهای اصلی آن همین عدم قدرت ماندگاری نیست و شاید عنوان تکنیکی بودن عکاسی از همین یک بار مصرف بودن اینگونه عکس مطرح می شود .
اما ار طرف دیگر عکاسی هنری است که به شدت تکنیک و تکنولوژی را بخدمت گرفته و هنر ی است که با پیشرفت تکنولوژی به رشد سریعتری دست پیدا می کند و بین این دو یک پیوند محکم برقرار شده است و عکاسی به مدد یاری گرفتن از تکنولوژی توانسته در این مدت کم به عرصه های بیشتری را ه پیدا کند. که از این بابت اطلاعات این سایت غنی گویای این مطلب است و تاریخچه عکاسی و بخصوص اتفاقات چند دهه اخیر در دنیای دیجیتال موید این ادعاست .

اما تصور من بر این است که تکنولوژی است که عکاسی را به خدمت گرفته و البته به مثابه ی یک هنر ؛ البته بحث در خصوص مفهوم هنر باشد برای جایی دیگر. کیست که این برتری را در نیابد؟ و کیست که تفوق تکنولوژی را در این شاخه انکار کند؟ صحیح است که با همین تکنولوژی هنرمند دست بازتری نسبت به چند دهه ی گذشته دارد ولی آیا نیاز های عکس به بیانی هنری باز هم به همان تکنیک های گذشته باقی بماند؟ دنیایی که ما در آن می زییم عصر تکنولوژی است با تمامی کاستی ها و سرفرازی های اش و این عصر نیاز های روانی نویی می طلبد با ارتباط هایی نوین, ما با تمایلات هم عصر خود زندگی می کنیم و در عین حال به گذشته چشم دوخته ایم ؛ شاید که آنسل آدامزی دیگر و یا نام آورانی دیگر بر آیند و راه به کار گیری قوانینی جدید در دیدن را به ما بیاموزند.

به نظر من هر هنری یک حد اقل تکنولوژی در اون بکار برده شده. ما نمیتونیم به بهانه اینکه فناوری در یک هنر استفاده شده دیگر آن را هنر ننامیم.
حتی نقاشی هم که امروزه به عنوان یکی از هنرهاست با تکنولوژی بهبود یافته. مواد مصرفی مانند قلمو و رنگها و بوم و... مانند 500 صد سال قبل نیست. همه پیشرفت کرده اند و به سهولت نقاش کمک کرده اند.
کم هنرهایی هستند که تکنولوژی در آن بی تاثیر باشند( شعر).
عکاسی به نظر من هنر است و هنری که بواسطه تکنولوژی به بهبود یافته.

شاید در یک نظر ساده عکاسی صرفا هنر و یا بلعکس نوعی تکنیک باشد.
اما من گمان می کنم که این زمینه به دو شاخه تقسیم می شود که نیمه کمتر آن را تکنیک تشکیل می دهد.قدر مسلم که این رشته هم مثل هر زمینه دیگر نیاز به آموزش و یادگیری دارد و باید اصول اولیه آن را دانست اما آن چه من به آن معتقدم تجربه و تجربه است.چون تنها با کسب تجربه است که یک عکاس واقعی به وجود می آید.و گمان می کنم که این توانایی و هنر نگاه اوست که پس از شناخت اصول لحظه های ناب را ثبت می کند.

بحث خوبی است، تا حدودی سوال من نیز هست.