عکس شماره ۱۰

با این عکس پرونده این بحث‌ها در سال ۸۹ با ده عکس بسته می‌شود.
امیدوارم در سال دیگر نیز این بحث‌ها ادامه یابد. و اگر دوستان مایل باشند می‌توان بخش‌های دیگری نیز در همین راستا در فروم ایجاد کرد.
احتمالا در تعطیلات نوروز فعالیت این قسمت و انتخاب عکسهای جدید دچار وقفه خواهد شد اما انشالله پس از تعطیلات، مجددا کار را شروع خواهیم کرد.

در مورد فعالیت این قسمت پذیرای پیشنهادات و انتقادات دوستان (در تاپیک نظرات و پیشنهادات) هستیم.

عکس شماره ۱۰ :

http://navid7h.persiangig.com/image/...m/IMG_3926.jpg


این عکس شاید در نظر اول، عکس دشواری برای نوشتن باشد. اما فرصت خوبی است که در پایان سال، خود را در این زمینه محک بزنیم.
فایل پیوست 21456

عکس حزن و اندوهی خاص و ساکت داره، لباسی تیره رنگ، مو های مشوش، نگاهی که به هر جایی و هر کسی بود فرقی نمی کرد به چیست و چهره ای خالی از احساس، حال که نگاه و چهره بی احساس است حزن و اندوه عکس از کجاست؟ مدتی طول کشید پیداش کنم، از سایه افتاده بر دیوار.

سایه گویی خبر چینی است از دورن فرد، گویی سوژه از درون صورتش را از ما برگردانده، گویی از ما نارحت و دلگیر است، شاید هم بودن و نبودن ما برایش فرقی نمی کند. بعد از پی بردن به سایه، فهمیدم نگاه خود فرد هم به ما نیست، به هر جایی است به جز ما، انگار مخصوصا فقط می خواهد به ما نگاه نکرده باشد.

آن گوشه ناقص تابلو هم به بیننده میگوید این جا چیزی برای تماشا نیست، به جایی دیگر نگاه کن، اگر آن جا نبود چشم دنبال چیزی برای تماشا در آن جا می گشت. پس بودنش خیلی کمک می کند.

دوستان عزیز،

قبل از ادامه، لازم به ذکر می دانم که همه آنچه اشاره خواهم کرد، صرفا نظرات شخصی بنده است؛ و صادقانه عرض می کنم که بی نهایت خوشحال (و البته سپاسگزار) خواهم شد تا با راهنمایی های اساتید حاضر، درستی و یا عدم صحت آنها مورد ارزیابی و نقد قرار گیرد:

• کیفیت عکس آنقدر پائین است که نمی توان به درستی در مورد sharpness و focus عکس نظر داد. در اولین نگاه به نظر می رسد که عکس focus درستی ندارد و بیننده در انتخاب نقطه کلیدی دچار گمراهی می شود.
• در مورد قاب عکس crop شده در گوشه بالا و سمت راست، باید عرض کنم که به نظر می رسد غیر عمدی در کادر قرار گرفته و نکته خاصی را در بیننده القاء نمی کند.
• خوب سایهء روی دیوار: نظرات مختلفی در مورد می توان ارائه کرد، اما شخصا اعتقاد دارم یک ایراد تکنیکی محسوب شده و چشم آن را به عنوان یک عنصر تصویری مفید و اثر گذار نمی بیند.
• tone های سیاه و سفید به درسنی تنظیم نشده اند: حدس می زنم قبل از پروسه سیاه و سفید کردن عکس، تراز سفیدی به درستی تنظیم نشده یا عکس کمی under-exposed بوده است. کنتراست عمومی عکس نیز مناسب نیست. همینطور مرز موهای خانم با لباس ایشان قابل تشخیص نیست (که دوباره حدس بنده این است که مراحل سیاه و سفید کردن عکس؛ عمدی یا غیر عمدی؛ باعث این مسئله شده است).
• مجموعه این مشکلات، منجر به آن شده که عکس اصلا چشم نواز نباشد و بیننده رغبتی برای کنکاش بیشتر در آن نکند.

همه آنچه که در بالا مورد اشاره قرار گرفت، جنبه های تکنیکی عکس را مورد انتقاد قرار داده است. اما در مورد مفهوم و هدف عکس؛ با یک مقدمه شروع می کنم:
به طور کلی اعتقاد دارم برای ارائه مفهوم مورد منظور، عکاس باید مانند یک کارگردان کادر عکس را مرتب کرده و نگاه بیننده را تا حد امکان به هدف عکس نزدیک نماید. خوب البته همه می دانیم که در خیلی از مواقع امکانات محدود و زمان کوتاه، فرصت کافی را در اختیار عکاس قرار نمی دهد و او ناچار است با محدودیت های محیطی تا آنجا که می تواند مقابل کند. مستند های اجتماعی و فرهنگی می توانند مثالی از این شرایط باشند و بیننده نیز با توجه به ماهیت عکس، این محدودیت ها را درک می کند. اما شزایطی که عکاس فرصت طراحی و نورپردازی کادر را دارد، انتظار می رود اثر نهایی دارای عنصر های تصویری حساب شده تری باشد و مسائل تکنیکی تا حد امکان راعایت شود تا بیینده به دور از گمراهی و برداشت های سوء، به هدف عکاس نزدیک شود؛ و در عین حال اثر نهایی، عکسی چشم نواز تلقی شود.

با این مقدمه، من نکته ای جز اندوهگینی در چهره خانم نمی بینم و با در نظر گرفتن مشکلات تکنیکی عکس (و توجه به آنکه خیلی از آنها در post production قابل حل هستند)، انتظار دیدن آن را به عنوان عکس منتخب نداشتم.

یه عکس خیلی ساده ، مصنوعی و حتی غلو شده رو شاهد هستیم. نمیخوام بی انصاف باشم ولی عکس هیچ نکته خوب و درخشانی نداره. انگار سوژه رو (حتی با زور) آوردن جلوی دوربین و ازش خواستن یه ژست خاص بگیره و البته سوژه به هیچ وجه در اجرای نقشش موفق نبوده چون حسی که قراره القاء بشه به هیچ وجه نمیشه. کیفیت عکس پایینه و فاجعه عکس هم همون سایه کذایی حجیم کنار سوژه است که نمیدونم چرا هست؟؟؟؟؟؟؟ فکرشم نکنید که قسمتی از قاب عکس روی دیوار که در عکس قابل مشاهده است قراره مفهومی رو برسونه چه وقتی کلیت عکس حرفی برای گفتن نداره توجه بی دلیل به این جزئیات از طرف من بیننده واقعا خنده داره.

فكر ميكنم سوژه در جريان كار نبوده و هيچ گونه ژستي براي گرفتن عكس نگرفته.

از نظر فوكوس و نورسنجي عكس از يك برداشت بدون ايراد دور است اما اين نميتواند نمره منفي براي عكس شود اگر عكس قرار باشد مفهومي را القا كند. (كه براي من القا نكرد)
عكسي نشده كه در ياد آدم بمونه.
كادر سوژه خوب انتخاب شده و محل قطع شدن خوبه. در مورد گوشه قاب من هم دوست داشتم اونجا قرار نداشت يا حذف ميشد.

به کجا چنین نگاه می کنی ای دوست ؟ در آن دور دست ها که هیچ نیست !
به نظر من در این نوع عکس ها نباید شاهد جلوه ی خاصی از عکاسی باشیم !
همین که سوژه غرق تفکر هست و به وضوح تفکری که هیچ چیزی نداره رو به بیننده القا میکنه ! هر چه قدر هم که به این عکس نگاه کنیم باز هم باید نگاه کرد شاید گوشه ی خیال سوژه را دید !

سلام
دیدن این عکس و خواندن نظرات دوستان فروم مرا باز وادار به تفکر دویاره درباره راهی که با انجمن عکاسی شروع کردم و با کلاسهای هنری عکاسی ادامه دادم گرداند . هدف بنده از این اتوبیوگرافی سیر تحولات دید من و اصلا برداشتم از هنر عکاسی و البته گرفتن جواب و شنیدن نظرات دوستان است

تمام کاستی های عکس شامل پست پرسسینگ و نوع نور پردازی . جهت نور. نوع چیدمان المانها . دینامیک دید در کادر همه و همه را دوستان از یک منظر تکنیکی خالص مورد ارزیابی قرار دادند من هم با داشته تجربه اندکم این چیزها را میبینم
ولی اجازه بدید بیاییم این عکس را از منظر فعل عکاسی ببینیم فلسفه عکاسی مگر جاودانه کردن لحظه نبود مگر بشر تا قبل از این واقعه بزرگ ( عکاسی ) میتوانست جاودانه شود مگر این که جز مشاهیر یا سلاطین میبود ... خوپ این نکته عطف بزرگ واقعا برای منه مشتاق این هنر البته در حد اماتور واقعا پارادوکسیکال میباشد .
نمونه های مشابه این عکس خیلی زیاد هستند همه و همه هم در بزرگترین گالری ها و حراجی ها سر در آوردند اساتید بنام و عکاسان آژانسهای بزرگی مانند لایف درست نمونه این عکس را دارند چرا عکس های آنها با همین کاستی ها حتی بدتر جاودانه شدند ولی برای این عکس نکات منفی زیادی برمیشماریم

به نظر من عکاسی هویتی سه گانه دارد که هر کدام هم رهروان خاص خودش را دارند اولین هویت مهندسی نور و اکسپوز و تکنیک آن است دومین هویت کمپوزیسیون و چیدمان المانها و جلوه بصری آن است و هویت آخر و ناب آن همان داستان سرایی و جاودانه کردن زمان حادث شدن است . عکاسان به حق راویان روایت از منظر لنز در پرتو روحیات خود فرد عکاسند .
فلسفه عکاسی و بحث پیرامون آن بغرنج و بی پایان است

در نهایت پست را کوتاه میکنم و از دکتر روشن کمال تشکر را دارم که با سوژه قرار دادن این عکس برای من فرصت ابراز نظر روی موردی را دادند که هم برایم خیلی مهم است و هم این که هنوز جوابی نیافته ام
در اخر اگر صرفا برای عکس نظر ندادم و آنرا دست مایه ای برای نظری دیگر کردم از همه پوزش میخواهم

نقل قول:

---

ولی اجازه بدید بیاییم این عکس را از منظر فعل عکاسی ببینیم فلسفه عکاسی مگر جاودانه کردن لحظه نبود مگر بشر تا قبل از این واقعه بزرگ ( عکاسی ) میتوانست جاودانه شود مگر این که جز مشاهیر یا سلاطین میبود ... خوپ این نکته عطف بزرگ واقعا برای منه مشتاق این هنر البته در حد اماتور واقعا پارادوکسیکال میباشد .

---

آقای ملکیان!
مطلب فوق بسیار زیبا نگاشته شده؛ ولی به نظر من نقد این عکس نیست. بلکه میتواند نقد هر عکسی باشد. مثلا عکسی از عبور یک نفر از خط عابر پیاده یا عکس پرسنلی من توی شناسنامه ام.

بنده کاملا با فرمایشات شما موافقم برای همین در اخرین خط پستم نوشم " در اخر اگر صرفا برای عکس نظر ندادم و آنرا دست مایه ای برای نظری دیگر کردم از همه پوزش میخواهم " بنده دوباره پوزش میخواهم وگرنه من عرض کردم که با نقدهای قبلی موافقم .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vahidmir2000

یه عکس خیلی ساده ، مصنوعی و حتی غلو شده رو شاهد هستیم. نمیخوام بی انصاف باشم ولی عکس هیچ نکته خوب و درخشانی نداره. انگار سوژه رو (حتی با زور) آوردن جلوی دوربین و ازش خواستن یه ژست خاص بگیره و البته سوژه به هیچ وجه در اجرای نقشش موفق نبوده چون حسی که قراره القاء بشه به هیچ وجه نمیشه. کیفیت عکس پایینه و فاجعه عکس هم همون سایه کذایی حجیم کنار سوژه است که نمیدونم چرا هست؟؟؟؟؟؟؟ فکرشم نکنید که قسمتی از قاب عکس روی دیوار که در عکس قابل مشاهده است قراره مفهومی رو برسونه چه وقتی کلیت عکس حرفی برای گفتن نداره توجه بی دلیل به این جزئیات از طرف من بیننده واقعا خنده داره.

---

سلام دوست عزیز
جناب میر احمد یک سئوالی داشتم.به فرض دوست شما اگر عکسی را پیش شما اورد تا نقدش کنید و دیدید که عکس از نظر کلیت حرفی برای گفتن ندارد اما جزئیاتی دارد که در خور تشویق یا بحث و گفتگو است به دوستتان می گویید عکستان چون از نظر کلیت حرفی ندارد بقول ما :برش دار بنداز دور؟
این تاپیک بنا شده تا در باره همه نکات مهم عکس بحث و گفتگو شود هم از در ضعف و هم از در قوت صحبت شود.این تاپیک بنا شده تا هم نیمه خالی و هم نیمه پر لیوان دیده شود.
من فکر می کنم اگر شما یک ترانه سرودید و سپس پیش یکی از استادان خود برای نقد ببرید هر چند ترانه شما خوب نباشد اما اگر بیتی خوب و زیبا در ان وجود داشته باشد استاد شما حتما به ان اشاره خواهد کرد و تشویق نیز هم
با عرض معذرت از همه دوستان بخاطر اف تاپیک.
خدا یارتون
یا حق

پیش از هر سخنی باید به کاویدن آنچه که تاکنون در این جستار گذشت بپردازم.

دوستان، در کنار برشمردن سستی ها و کاستی های اثر، پیداست که تا اندازه ای هم شگفت زده اند که چگونه چنین عکسی برگزیده شده است!

اما من از هوشمندی دکتر روشن گرامی در این گزینش ویژه، لبخند بر لبانم آمد.
ایشان گام بلندی در دگرگون کردن حال و هوای این انجمن برداشت و دلیلش همین که شور گفتگو که کمابیش داشت به سردی میگرایید، یکباره بالا گرفت و گرم شد.
و هدف، همین است و بس.

چنین نیست که دکتر روشن، هر عکسی را که بر می گزیند یک شاهکار هنری و یک پدیده ی بی همتا بداند.
اگر اینگونه بود که استاد باید شاهکارها را دست چین میکرد و شاگردان نیز تنها سر فرود آورده و لب به ستایشگری میگشودند!
و سرانجام چه میشد؟! چه بهره ای به ما میرسید؟! و اصلاً چه بر سر معنای اندیشندگی و گفتمان می آمد؟!

گزینش عکسها بر پایه ی این سنجه: که تا چه اندازه میتوانند برانگیزاننده ی سخن و اندیشه (به ویژه در این انجمن) باشند، استوار است.
برپادارنده و آغازگر گفتگوها همچنین نگاه های گوناگون را که در جستارهای پیشین بازتابیده است، ارزیابی میکند و از آن اثر می پذیرد و نتیجه میگیرد که برای پیشبرد این جریان چه راهکار جدیدی را بیازماید.
و همه ی این نکته سنجی ها و ژرف نگری ها و نواندیشی ها در عکس منتخب بعدی، خود را آشکار میسازد (چنان که می بینیم).
و بسا مایه ی خشنودی است که خرد و دانش و هوش، این جریان را هدایت میکند.


و اما این عکس:
درباره ی نورپردازی اش نمیتوان چندان چیزی گفت چون پیداست که عکاس از نور طبیعی محیط (که بسیار هم ضعیف بوده)، بهره گرفته است.
سرعت کم شاتر و ایزوی بالا و دیافراگم باز، نمایانگر این واقعیت اند.

من ایرادی در فوکوس نمی بینم، بلکه عمق میدان کم و شاید هم اندک لرزش دست عکاس (اگر سه پایه در کار نبوده باشد) این احساس را دامن میزند که مشکلی در فوکوس هست.
البته عکس را باید در ابعاد بزرگتر دید تا بتوان نظر قطعی داد.

فقر نور و یکنواختی اش تصویر را دچار افت کیفیت و ناتوان از انگیزش بیننده کرده است.
انتظار میرفت که در این کمبود نور، نیمرخ راست خانم که بیشتر میتوانست از روشنی، بهره مند شود، چرخش بیشتری به سمت نور داشت و یا موهایش را از برابر چهره اش کنار میزد تا این سایه ها در آن پدیدار نمیشد.

البته من از قانونی سخن نمیگویم که قاطعانه حکم میکند: موی سر هرگز نباید در برابر چهره، قرار بگیرد!
چه بسیار پرتره های چشم نواز و دل انگیز و اثرگذار دیده ایم که در آنها موی سر، بیشترین فضای چهره را پوشانده است.
اما در این عکس، ریختن موی سر در چهره (آن هم نیمرخی که تشنه ی نور است) نه بایسته میتواند باشد و نه با حالت این خانم، سازگاری دارد و نه مفهومی را میرساند.

این ژولیدگی، نشانه ای نیست که در ما احساس نیرومند و ویژه ای را بیدار کند.
من بجای: «اندوهگین» و «اندیشناک» و «دلتنگ» میگویم: «بی اعتنا» و این را هم خیلی آهسته بر زبان می آورم چون حتا نمایش «بی اعتنایی» میتواند بسیار قویتر و اثرگذارتر از این ثبت باشد.
و حتا ژولیدگی بانویی که تازه از خواب برخاسته و کسالتش هیچ معنای ارزشی و احساسی عمیقی ندارد، باز هم میتواند بهتر به تصویر کشیده شود.
در عناصر این چهره _ برخلاف موها _ هیچ اثری از پریشانی نیست.
این چهره میتواند آبستن بسیاری از حالتها و احساسها باشد ولی به هیچ کدام نمیتوانیم چنگ بزنیم و به زبان ساده ی روزمره بگوییم: «ایناهاش».
و همین سردرگمی و ابهام که میتواند در موارد دیگر، مایه ی قوت عکس باشد و گریبان ما را سخت بچسبد، در این مورد انگار که کاری به کار ما ندارد و خوره ی رمزگشایی را به جان ما نمی اندازد.

گوشه ی تابلو نشان میدهد که این خانم در خانه اش (یا هر خانه ای) به دیوار تکیه داده است، و پشت او پرده ی آتلیه نیست.
این یک نشانه است.
شاید این نشانه میتوانست بهتر، خود را بنمایاند اما در هر حال، دلیل حضورش این است که بگوید: «خانه».
و «خانه»، حریم خصوصی و خلوت شخصی را یادآور میشود و خانم با روی گرداندن از عکاس و بی اعتنایی محض به حضور او میتوان گفت «دوربین زدایی» میکند تا همه چیز طبیعی به نظر برسد.
نکته ی دیگر اینکه:
سایه ی تابلو در جهت مخالف سایه ی خانم، قرار گرفته است و به نظر عجیب می آید! چون بیننده، انتظار ندارد که یک نور هم از روبرو (کمی هم از بالا) به این بانو، تابیده باشد!
(این عکس، همه ی ویژگی خود را باید از تک نور و روشنایی طبیعی محیط بگیرد، نه اینکه لامپی هم فرضاً در جهت مخالف نور اصلی، روشن باشد و چنین سایه ی مزاحمی را ایجاد کند.)

اما سایه ی اصلی:
سایه که میتوانست کلید حل این فروبستگی در معنا و نقطه ی عطفی برای همه چیز باشد، رانه ای نیست که پرده از نهفت رازی بردارد و نمایی دیگرگونه از شخص بر دیوار بنگارد.
این خانم، سایه اش هم نمیخواهد حرفی بزند.

فراموش نکنیم که خاموشی نیز باید سخنی بگوید تا شنیده شود.
و اگر خاموشی و تنهایی را میخواهیم به تصویر بکشیم، اینها باید زبان بگشایند و از گوشه گیری بپرهیزند، نه اینکه هنگام نمایش نیز دم فرو بندند و چهره بپوشانند.

سالها پیش لطیفه ای ساخته بودند که: «شخصی داشت به نوار خالی گوش میداد و گریه میکرد؛ گفتند: چکار میکنی؟ گفت: بیچاره خواننده اش لال است.»
کمی درنگ در این داستان _ که هدفش شوخی و خنده است _ ما را به نکته ای بس جدی و حقیقتی بس بزرگ، رهنمون میشود.



و در پایان: فراموش نکنیم که ما تنها همین یک عکس را اکنون نقد و بررسی میکنیم، نه کارنامه ی عکاس گرامی را (که میدانم درخشندگیهای بسیار دارد).

سلام
خیلی خوشحال می شوم نظر دوستان را می شنوم که باعث گسترش نگاه دیگران می شوند.
همه چه منتقد ،چه مخاطب و عکاس می دانیم که این نوشته ها فقط نظر شخصی افراد است و لاغیر...
از نظر تکنیکی دوستان اشارات خوبی داشتند و ضعفهایی هم وجود دارد.
اما آنچه در این عکس مرا آزار می دهد فرم بدن سوژه است که به خاطر سیاهی کامل خیلی تخت به نظر می آید.
درمورد گوشه قاب عکس، خوب برداشتنش کار راحتی است ولی من با بودنش موافق تر هستم فکر می کنم وزنه ای است در مقابل سوژه و یک جورایی با قاب (نوار سیاه دور عکس )خود عکس همخوانی دارد.شاید هم همانطور که گفته شد حس دیوار و خانه را تداعی میکند.
در مورد ژست و حس سوژه من می پسندم هم طرز نگاه را وهم حالت پریشانی موها را، مخصوصا موهایی که سایه آنها روی صورت افتاده وبه حالت غمگین بودن سوژه کمک کرده(یک جورایی مانند خط راه اشک شده) هرچند شاید دلیل خاصی برایش نداشته باشم ولی حس جالبی دارد و اعتقاد دارم احساس انسانها خیلی فراتر از کلمات هستند وبیان احساس با کلمات به طور کامل انجام نمی شود.
با اجازه یک مثال بزنم:
چند وقت پیش در اخبار اعلام شد فردی در فلان کشور بعد از سالها زندان، بیگناه شناخته شد و آزاد شد. در تصویر هم طرف خیلی خوشحال بود.
یکی از اطرافیان پرسید طرف الآن چه احساسی دارد؟ خوب نظر زیاد بود ولی شخصی گفت : تا چند سال بی گناه زندان نری و بعد آزاد نشوی نمی دانی چه حسی داره!
مسلما خیلی از حس ها تا تجربه نشوند قابل درک و درنتیجه قابل انتقال نیستند

موفق باشید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط A_Maddah

سلام دوست عزیز
جناب میر احمد یک سئوالی داشتم.به فرض دوست شما اگر عکسی را پیش شما اورد تا نقدش کنید و دیدید که عکس از نظر کلیت حرفی برای گفتن ندارد اما جزئیاتی دارد که در خور تشویق یا بحث و گفتگو است به دوستتان می گویید عکستان چون از نظر کلیت حرفی ندارد بقول ما :برش دار بنداز دور؟
این تاپیک بنا شده تا در باره همه نکات مهم عکس بحث و گفتگو شود هم از در ضعف و هم از در قوت صحبت شود.این تاپیک بنا شده تا هم نیمه خالی و هم نیمه پر لیوان دیده شود.
من فکر می کنم اگر شما یک ترانه سرودید و سپس پیش یکی از استادان خود برای نقد ببرید هر چند ترانه شما خوب نباشد اما اگر بیتی خوب و زیبا در ان وجود داشته باشد استاد شما حتما به ان اشاره خواهد کرد و تشویق نیز هم
با عرض معذرت از همه دوستان بخاطر اف تاپیک.
خدا یارتون
یا حق

---

جناب مداح سلام.
قبل از هرچیزی دو نکته رو باید بگم.
1- چه جوری حتی بدون اینکه پست من رو با دقت بخونید سریعا شمشیر کشیدین و تمام نظرات منو رد کردین؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ جمله آخر من چی میگه؟" توجه بی دلیل به جزئیات" توجه داشته باشین بی دلیل ....
2- جالبه که وقتی در این فروم کسی با کسی تقریبا سر جنگ پیدا میکنه همه ازش تشکر میکنند. 13 نفر از اینکه جناب مداح جواب بنده رو دادن متشکر شدن.

جناب مداح خوشحال میشم که نظرات من رو در مورد عکسهای قبلی هم بخونید که تقریبا از تموم اونها به یک حد خاصی تعریف و تمجید کردم و البته اگر ایرادی به ذهنم رسیده گفتم. اینجا هیچکسی حکم نمیکنه و صحبت هیچکدوم از دوستان وحی منزل نیست پس بهتره که مخصوصا در این تاپیک خاص هرکسی نظرشو بگه و اگر از نظر دوستان خوشش اومد یه دکمه تشکر هم بزنه. اگر واقعا لازمه من پیشنهاد میدم یک دکمه تنفر هم زیر پستها طراحی بشه.

جناب مداح خوشحال میشم به جای آف تاپیک نظرتونو در مورد این عکس بنویسید که استفاده کنیم. از دیگر دوستان هم خواهش میکنم حداقل در این تاپیک از گفتگوهای دو نفره پرهیز کنند و فقط و فقط رسالت اصلی این تاپیک رو اجرا کنند.

جالبه که آقای مداح از مطلب آفای داریوش آقاجانی که اون هم تقریبا سراسر نقد عکس هست تشکر کردن ولی با بنده وارد بحث شدند.

با سلام

نکاتی رو که جناب آقاجانی اشاره فرمودند ( کیفیت، شارپ، فوکوس، سایه ، پیوستگی مو و لباس ) هر چند صادق است اما به نظر بنده در این عکس خاص هیچکدام دال بر نقص نیست چراکه قطعا هدف عکاس تهیه یک پرتره پرسنلی ساده یا معرفی اشخاص نبوده . من معتقدم عکاسی مفهومی خاستگاه خلق اثر بوده و از این حیث من هیچ یک از موارد مذکور را خارج از شرایط ایده آل نمیبینم چرا که مقیاس ارزشگذاری آثاری که جنبه هنری پیدا میکنند از این موارد فارغ است و گاهی هم حرکت در جهت عکس آن موارد، خود دستمایه ای میشود برای ایجاد تعامل احساسی بیشتر با بیننده.

این عکس رو من قبلا دیده بودم و به شدت در نظرم خاص جلوه نمود . چرا ؟ دیدن عکسی در ظاهر ساده ( بسیار ساده در نگاه اول ) از دوستی که میشناختمشون و در ذهن بنده از این حرف و حدیثها مبرا بود، باعث این تردید در من شده بود. اگر عکاس را نمیشناختم شاید میتونستم بگم یک عکس معمولیست اما قضیه متفاوت است .

اندیشه ذهنی و پیامی را که عکس قرار است انتقال دهد آنقدر پیچیده و مخفی است که به راحتی با این شرایط اجزای تصویر ( از جمله حس سوژه انسانی ) و نحوه همچینی آنها قابل اکتشاف نیست و رسالت انتقال در ابهام و اما و اگر مانده ، و مفهومِ عکس، معما گونه ای به نظر میرسد.
اگر پیام عکس تنها همان فضای اندوه باشد، از یک لحاظ برای من خاص است : طرح شیوه ای دیگر و به دور از کلیشه های همیشگی برای ترسیم غم

نکته ای که در مورد نورپردازی قابل تامل است تضاد در توازن نور است : پشت سر روشنی، پیش روی تاریکی ... شاید نکته همین باشد.
در یک جمله، عکس از دید بیننده آنقدر ساده است که مفهوم موجّهی از آن استخراج نمیشود ، همچنین یافتن ایده عکاس هم با این شواهد بسیار دشوار و احیانا مبنی بر حدس و گمان خواهد بود.


پی نوشت : برای من بسیار جای سوال بود که این عکس چه نکاتی دارد ... تا امروز دیدم که همان عکس برای نقد انتخاب شده و با اشتیاق تمام از نظرات دوستان لذت بردم .تمام نکاتی را که قبل تر در عکس نگاه میکردم اما نمیدیدم .نوشته های دوستان کمک کرد تا علت توجه خاص رو به کار پیدا کنم : هیچ چیز در فوکوس کامل نیست و هیچ محور غالبی وجودندارد.

جناب میراحمد
در این سلسله بحث‌ها انتقاد و بیان عیب‌ عکسها اصلا مشکلی ایجاد نمی‌کند. هر چقدر دوست دارید می‌توانید رک باشید. تنها مرزی که نباید از آن رد شوید، توهین است که خوشبختانه نظر شما توهین آمیز نبود.

غیر از نقد عکس‌ها، کاربران می‌توانند نقدها را نیز نقد کنند. نقدِ نقد نیز دنیای وسیع و پیچیده ای دارد. شاید پیچیده‌تر از نقدِعکس.

همانگونه که ناقد حق دارد بدون رودربایستی و تعارف، عکس را نقد کند، باید نقدِ نقد خود را نیز بدون مشکلی پذیرا باشد. حتی اگر رک باشد. شما می‌توانید به نقد آقای مداح راجع به نقد خودتان پاسخ دهید. اما نباید و شایسته نیست که نقد او را ناشایست، رفتاری عجیب، نشانه جنگ یا آف تاپیک بدانید.

چقدر تشکر کننده در این فروم زیاده. تقریبا مدیران فروم و اعضای فعال و بسیار فعال و بیش از حد فعال هرچی میگن ازشون تشکر میشه ولی منی که تازه کاربر همراه به حساب میام تقریبا از تمام فعالیتهام ایراد گرفته میشه و حتی در یک مورد چند روز پیش بهم اخطار هم داده شد. میگم بیایم در یک اقدام اساسی دکمه تشکر رو فقط برای پستهای مدیران این سایت قرار بدیم...........یا حق خدانگهدارتون.. خواهش میکنم قبول زحمت بفرمایید اکانت من رو از این فروم وزین حذف بفرمایید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vahidmir2000

چقدر تشکر کننده در این فروم زیاده. تقریبا مدیران فروم و اعضای فعال و بسیار فعال و بیش از حد فعال هرچی میگن ازشون تشکر میشه ولی منی که تازه کاربر همراه به حساب میام تقریبا از تمام فعالیتهام ایراد گرفته میشه و حتی در یک مورد چند روز پیش بهم اخطار هم داده شد. میگم بیایم در یک اقدام اساسی دکمه تشکر رو فقط برای پستهای مدیران این سایت قرار بدیم...........یا حق خدانگهدارتون.. خواهش میکنم قبول زحمت بفرمایید اکانت من رو از این فروم وزین حذف بفرمایید

---

اشتباه و احساسی با قضیه برخورد کردید. من هم همیشه در برخورد با مسائل درگیر احساس می شوم، اما سعی می کنم که بر طبق آن کمتر عمل کنم.

اگر مشکلتان با تشکر هاست، قول می دهم که تا شب پست شما بیش از 20 تشکر بخورد، اولین نفر هم خود من.

اما این برداشت های احساسی شما ممکن است در دنیای واقعی هم شما را به ترک گروه های مختلف وادار سازد، صبور باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vahidmir2000

چقدر تشکر کننده در این فروم زیاده. تقریبا مدیران فروم و اعضای فعال و بسیار فعال و بیش از حد فعال هرچی میگن ازشون تشکر میشه ولی منی که تازه کاربر همراه به حساب میام تقریبا از تمام فعالیتهام ایراد گرفته میشه و حتی در یک مورد چند روز پیش بهم اخطار هم داده شد. میگم بیایم در یک اقدام اساسی دکمه تشکر رو فقط برای پستهای مدیران این سایت قرار بدیم...........یا حق خدانگهدارتون.. خواهش میکنم قبول زحمت بفرمایید اکانت من رو از این فروم وزین حذف بفرمایید

---

آقای میر احمد دوست من چی باعث شد شما این تصمیم رو بعد از پست 15 آقای دکتر روشن بگیرید ؟
قطعا مطلب ایشون در بردارنده موضوعی نیست که باعث رنجش شما شده باشد. اگر از تشکرهای پای پست ایشان آزرده شده اید اشتباهی رخ داده چرا که تشکر از ایشان به معنای ایستادن مقابل شما نبوده ... بر فرض مثال تشکر من بابت این قسمت از صحبتهای ایشان بود:

نقل قول:

---

غیر از نقد عکس‌ها، کاربران می‌توانند نقدها را نیز نقد کنند. نقدِ نقد نیز دنیای وسیع و پیچیده ای دارد. شاید پیچیده‌تر از نقدِعکس.

---

و اگر هم زیر پست شما تاییدی نگذاشتم دلیلش این بود که رفتن شما را تایید نکردم و از آن متاسف شدم ...

اگر مدیران و هم چنین جنابعالی روی بنده را زمین نندازید خواهشی دارم این موضوع ختم به خیر شود و به خاطر بنده حقیر از تصمیمتون برگردید و پست 16 و همین پست بعد از اندکی ، حذف شوند . سیستم تشکر مزایا و معایب خاص خودش رو داره و به همین دلیل است که در برخی فرومهای معتبر خارجی و کم کم در فرومهای پر طرفدار داخلی هم این مورد یا وجود نداشته و یا حذف شده است پیشنهاد میکنم اساس فعالیت خودتون رو در سایت بر آن بنا نکنید . به عنوان یک کاربر برای بنده پیش اومده که پستی با تشکرهای زیاد برایم مفید نبوده و برعکس ، موضوعی رو بدون تشکر دیدم که برایم راه گشا و کارا بوده...

امیدوارم شاهد ادامه فعالیت جنابعالی در سایت باشم .

اگر همه آراء یکسان داشتند، نمی‌بایست اینجا باشیم و بحث کنیم.
کمی بیاندیشید تا کجا می‌توان موضوعات را شخصی کرد، حتماً برایش مرزی در نظر بگیرید.
قبلاً هم گفتم؛ نوشتن در تاپیک عمومی بازخورد دارد مسئولیت کلمات را باید پذیرفت.

رفتن، کم دردسرترین راه است اما بدترین انتخاب.
وحیدخان هم نام من. حساسیت‌های شما را می‌دانم ولی باور کنید برداشت اشتباهی صورت گرفته.
بنده‌هم مانند شاهین آرزو می‌کنم این پست‌ها و این حس بد، پاک و فراموش شوند؛

باسلام
اصلا دوست نداشتم دوباره اینجا پست بزنم ولی از آنجایی که پست بنده سبب آزردگی این دوست خوبمان شده لازم دانستم رسما از ایشان عذر خواهی کنم .انشالله ایشان به بزرگی خودشون جسارت بنده را خواهند بخشید. راستش هرگز فکر نمی کردم که پرسیدن یک سئوال برای روشن شدن یکی از اهداف تاپیک و یاداوری کردن ((دیدن هر دو نیمه لیوان)) سبب شود که این دوست عزیز فکر کنند بنده شمشیر کشیده ام و قرار است به جنگ ایشان بروم مجددا از شما دوست عزیز عذر خواهی می کنم.اما از آنجایی که قرار است در این تاپیک نقد کنیم و به بحث و گفتگو بنشینیم و گاه نقد دوستان را نقد کنیم لازم دیدم بعضی از مسائل را که برای این دستمون مشکل ایجاد کرده است روشن کنم.
دوست عزیز جناب میر احمد سئوالاتی کرده بودید که احساس می کنم لازم است به انها جواب دهم چرا که اگر بی جواب بگذارم حس می کنم بیشتر به شما بی احترامی شده است.
بنابراین مجددا پست اول شما را در زیر می اورم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط vahidmir2000
یه عکس خیلی ساده ، مصنوعی و حتی غلو شده رو شاهد هستیم. نمیخوام بی انصاف باشم ولی عکس هیچ نکته خوب و درخشانی نداره. انگار سوژه رو (حتی با زور) آوردن جلوی دوربین و ازش خواستن یه ژست خاص بگیره و البته سوژه به هیچ وجه در اجرای نقشش موفق نبوده چون حسی که قراره القاء بشه به هیچ وجه نمیشه. کیفیت عکس پایینه و فاجعه عکس هم همون سایه کذایی حجیم کنار سوژه است که نمیدونم چرا هست؟؟؟؟؟؟؟ فکرشم نکنید که قسمتی از قاب عکس روی دیوار که در عکس قابل مشاهده است قراره مفهومی رو برسونه چه وقتی کلیت عکس حرفی برای گفتن نداره توجه بی دلیل به این جزئیات از طرف من بیننده واقعا خنده داره.

---

[QUOTE]
جناب میر احمد به پست شما هم من تنگس زده بودم!چرا؟
چون در نظر خود اورده بودید

یه عکس خیلی ساده ، مصنوعی و حتی غلو شده.عکس هیچ نکته خوب و درخشانی نداره.انگار سوژه رو (حتی با زور) آوردن جلوی دوربین و ازش خواستن یه ژست خاص بگیره و البته سوژه به هیچ وجه در اجرای نقشش موفق نبوده چون حسی که قراره القاء بشه به هیچ وجه نمیشه. این موارد برای من هم جالب .چون نقد ها رو می خواندم می دیدم که هریک از دوستان از این عکس چه برداشتی دارند.مثلا این که دوستان ازنگاه سوژه برداشتهای متفاوتی کردند.
اما شما این نظرات رو و هم در متن اورده بودید!

نقل قول:

---

کیفیت عکس پایینه و فاجعه عکس هم همون سایه کذایی حجیم کنار سوژه است که نمیدونم چرا هست؟؟؟؟؟؟؟فکرشم نکنید که قسمتی از قاب عکس روی دیوار که در عکس قابل مشاهده است قراره مفهومی رو برسونه چه وقتی کلیت عکس حرفی برای گفتن نداره توجه بی دلیل به این جزئیات از طرف من بیننده واقعا خنده داره.

---

و این نوشته های شما بود که من وادار به نوشتن ان متن و دیدن نیمه پر و خالی لیوان کرد.
شاید بهتر بود همان موقع که شما می گفتید فکرشم نکنید من هم می نوشتم ((چشم من یکی دیگر فکر نمی کنیم!! دیگر در مورد ان قاب فکر نمی کنم.))دوست عزیز شما به ما می گویید در خصوص یکی از اجزای موجود در عکس فکر نکنیم چون شما به نتیجه رسیده اید هیچ حرفی برای گفتن ندارد!!!!
شما نوشته اید که عکس هیچ کلیتی ندارد! ببخشید شما فکر نمی کنید کمی تند رفته اید وصحبتهایی که این دوستان در مورد عکس نوشته اند را زیر سئوال برده اید که البته این حق طبیعی شمادر نقد است.پس به ما هم حق دهید که نقد شما را زیر سئوال ببریم و لطفا به چشم جنگ به ان نگاه نکنید.

نقل قول:

---

جناب مداح سلام.
قبل از هرچیزی دو نکته رو باید بگم.
1- چه جوری حتی بدون اینکه پست من رو با دقت بخونید سریعا شمشیر کشیدین و تمام نظرات منو رد کردین؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ جمله آخر من چی میگه؟" توجه بی دلیل به جزئیات" توجه داشته باشین بی دلیل ....
2- جالبه که وقتی در این فروم کسی با کسی تقریبا سر جنگ پیدا میکنه همه ازش تشکر میکنند. 13 نفر از اینکه جناب مداح جواب بنده رو دادن متشکر شدن.

جناب مداح خوشحال میشم که نظرات من رو در مورد عکسهای قبلی هم بخونید که تقریبا از تموم اونها به یک حد خاصی تعریف و تمجید کردم و البته اگر ایرادی به ذهنم رسیده گفتم. اینجا هیچکسی حکم نمیکنه و صحبت هیچکدوم از دوستان وحی منزل نیست پس بهتره که مخصوصا در این تاپیک خاص هرکسی نظرشو بگه و اگر از نظر دوستان خوشش اومد یه دکمه تشکر هم بزنه. اگر واقعا لازمه من پیشنهاد میدم یک دکمه تنفر هم زیر پستها طراحی بشه.

جناب مداح خوشحال میشم به جای آف تاپیک نظرتونو در مورد این عکس بنویسید که استفاده کنیم. از دیگر دوستان هم خواهش میکنم حداقل در این تاپیک از گفتگوهای دو نفره پرهیز کنند و فقط و فقط رسالت اصلی این تاپیک رو اجرا کنند.

جالبه که آقای مداح از مطلب آفای داریوش آقاجانی که اون هم تقریبا سراسر نقد عکس هست تشکر کردن ولی با بنده وارد بحث شدند.

---

من جواب سئوال یک شما را دادم اما جواب سئوال دو شما.
دوست عزیز دوستانی که به پست بنده تنگس زد این تنگس ،نه بخاطر ان است که با شما سر جنگ دارم و بنده عضو قدیمی هستم بلکه تنگس این دوستان بخاطر آگاهی ازهدف من از نوشتن ان پست بودو بس. اما ان پست برای شما معنی دیگری داشت..
جناب میر احمد دوست عزیز
بنده هم به جناب آقاجانی و هم به جنابعالی هر دو تنگس زدم.(شما ان تنگس که به پست آقا داریوش زدم را دیدی ان تنگس که برای خودتان زده بودم ندید!!!)
آقا داریوش نقایص عکس را از دید خود عنوان کردن اما شما رسما کلیت عکس را زیر سئوال بردید و حتی عنوان کردید که عکس هیچ حرفی برای گفتن ندارد که من هم در جواب یادآوری کردم بعضی از اهداف ایجاد این تاپیک.
گفته بودید که بجای آف تاپیک نقدی بنویسم تااستفاده کنید.
دوست عزیز باور بفرمایید اگر نقد عکس بلد بودم حتما در نه عکس دیگر(بجز عکس ارسالی پیام عزیز) هم شرکت می کردم ولی جدا نقد بلد نیستم.برای اینکه مطمئن شوید می توانید به عکس های ارسالی بنده مراجعه کنید . عکس های بنده همیشه ساده و در عین حال فاقد هرگونه پیامی است مشکلات تکنیکی عکس هایم که دیگر جای خود دارد.
یکی از رسالت های این تاپیک همین وارد گود کردن عکاسان آماتور چون من است ولی راستش من هنوز جرات وارد شدن را ندارم (شاید بخاطر این است که دارم پیر می شوم و جسارت شما جوانان را ندارم)
اما از آنجاییکه این تاپیک جایی برای بحث بقول شما دونفره نیست یکی دو جمله آماتوری هم من می نویسم.

روزی که این عکس را انتخاب کردند من هم بسیار خوشحال شدم.چرا که همانطورجناب روشن عزیزبیان کردن در نگاه اول شایدصحبت درباره ان کمی سخت باشد اما من هم راغب بودم تا ببینم چه چیز هایی می شود در مورد این عکس بیان کرد .بعبارتی چه چیزی در این عکس نهفته است.
من هم مثل دوستان به عکس زیاد نگاه کردم اما چون سواد خوانش عکس را بخوبی شما دوستان نداشتم چیز زیادی نمیتوانم بنویسم.
به عقیده من این عکس بعمد سیاه سفید شده است برای هموار کردن و راحت کردن راه رسیدن به مقصود عکاس.شخصا احساس می کنم همین عکس اگر رنگی بود نمی توانست بخوبی عکس سیاه سفید مقصود عکاس را نشان دهد.وقتی به عکس نگاه می کنم دو چیز بیشتردر عکس جلب توجه می کندزنی با سایه نسبتا بزرگ ، با لباس و موی سیاه ،که انقدر درجه تیرگی در قسمت های سیاه زیاد شده که تقریبا تخت و یکنواخت گردیده است و در گوشه کادر در بالا انتهای یک قاب.
به نظر من سیاهی در لباس و موهای خانم بعمد انقدر تیره گردیده است این امر سبب شده است صورت سوژه بیشتر برجسته گردد.چرا که سیاهی در زمینه سفید در دید انسان کوچکتراز اندازه واقعی جلوه می کند و همین امر سبب می شود صورت سوژه که نقش اصلی را در کادر بازی می کند بیشتر جلوه پیدا کند و نگاه بیننده بطرف ان حرکت کند.
از طرفی باز هم می بینم که این سیاهی موها و پیراهن سوژه سبب تک بعدی دیده شدن بدن و موی سوژه میشود و از انجایی که صورت سوژه دارای سایه روشن های مختلف و حالت یک بعدی نیست نگاه را باز بسوی خود هدایت می کند.بنابراین من فکر می کنم عکاس در هدایت چشم بسوی صورت و نگاه سوژه موفق بوده است .البته به نظر من می شد که لباس و موها را کمتر تیره کرد و کمی به بدن و موها حجم داد و از ان طرف کمی هم صورت را روشن تر کرد و باز هدف مورد نظر برسیم.
از دیگر نقاط قوت عکس این است که،چشمها تقریبا نزدیک یکی از نقاط طلایی عکس قرار گرفته است و این باز سبب می شود که نگاه ببینده در روی چشمها متمرکز شود و خود بخود نگاه سوژه را دنبال کند .
من را بفکر وا می دارد که سوژه کجا را نگاه می کند.سوژه به جلو نگاه می کند اما ابهام در نگاه سوژه تا اندازه ای دیده می شود.و این ابهام با چند بار نگاه کردن بیشتر نمایان می شود.
بگراند نه کامل سفید در پست سر و کم کم متمایل شده به تیریگی در سمت راست کادر به این نگاه ابهام آلود بیشتر قوت می بخشد.احساس می کنم نگاه سوژه و (گرادینت از سفید به سیاه بک)بگراند همه در خدمت این موضوع هستند که نشان دهند سوژه راه اصلی را گم کرده است و او در انتخاب راه صحیح دچار شک و تردید و ابهام است.یا بعبارتی او راه درست را نمی بینید.
در خصوص سایه و انتهای قاب کمی بیشتر فکر کردم.فکر کنم اگر از کادر خذف می شدندیک سوژه داشتیم در بکی ساده و چشم من باز در انتظار بود چیزی در سمت راست کادر ببینید.من فکر می کنم که سیاهی قاب همانطور که می توان گفت نبودش بهتر بودو وجودش سبب انحراف چشم از نگاه سوژه می شود همانطور هم می شود گفت که نبودش در کادر ایجاد فضایی منفی بدون منفعتی برای کادر کلی عکس می کرد.به نظر من تاثیر گذاری سایه سوژه و قاب در گوشه عکس نسبت به نبودش کمی بیشتر می چربد.
دوباره مثل همیشه زیادی حرف زدم .انشالله شما دوستان به بزرگی خوتون این پرحرفی مارو ببخشید.
خدا یارتون یا
حق

من از تخت بودن این عکس در عذابم،عکس عمق ندارد، و این تخت بودن دقیقا همانطور که دوست دیگری اشاره کردند باعث تخت شدن اعضای سوژه شده
من درباره نویز یا شاید هم grain نمیتوانم و نمیخواهم چیزی بگم
اما باید اینو بگم که حس کردم عکس، میخواهد حامل پیامی باشد که ظرفیتش را ندارد
به نظرم باید تمرین کرد تا همین عکس را از منظر دیگر کار کرد
از زوایای متفاوت، با خلاقیتهای بیشتر، بر پایه نظم، هارمونی یا هر عامل زیبایی بصری دیگر
عکس موفق نیست چون پیغام خود را نمیرساند و این را بیشتر تقصیر نبود عمق میدانم

در میانه هفته بررسی این عکس و پس از درگرفتن بحث‌های داغ صفحات گذشته، سوالی مطرح می‌شود که اساسا عکس خوب چیست؟ معیار شما برای قضاوت در مورد این عکس چیست؟ آیا عکس جالب، همان عکس خوب است؟ عکسی که روایتگر باشد، عکس خوب است؟ عکس خوب،‌ آیا همان عکسی است که خوب گرفته شده و پروسس شده باشد؟ آنهاییکه این عکس را خوب می‌دانند، چه جنبه‌ای از عکس باعث این قضاوت در نزد آنها گشته است؟

مشخص است که نمی‌توان در پاسخ به این سوال حکم کلی داد. به عبارت بهتر و دقیق‌تر، معیارها و سنگ محک‌ها می‌توانند بسته به نوع عکس مورد قضاوت، تغییر کنند. پس در پاسخ به سوالات فوق، فقط همین عکس را در نظر بگیرید.

نقل قول:

---

آیا عکس جالب، همان عکس خوب است؟ عکسی که روایتگر باشد، عکس خوب است؟ عکس خوب،‌ آیا همان عکسی است که خوب گرفته شده و پروسس شده باشد؟

---

فکر میکنم عکس خوب حداقل دارای یکی از مشخصه های بالا میباشد.

نقل قول:

---

آنهاییکه این عکس را خوب می‌دانند، چه جنبه‌ای از عکس باعث این قضاوت در نزد آنها گشته است؟

---

من جزو این دسته نیستم و با دید خودم جنبه خاصی در این عکس پیدا نکردم. (با احترام به عکاس و انتخاب کننده این عکس جهت نقد)

سلام
این اولین نقدی هست که پس از این ۱۰ عکس می کنم پس اگر اشتباه یا ناقص بود به بزرگی خود ببخشید.
وقتی عکس را می بینم پیش خودم فکر میکنم میدونم که عکاس خواسته چه حسی را به بیننده القا کنه اصلا فکر نمی کنم و اهمیت نمیدم که گوشه قاب توی عکسه یا مثلا چشم سوژه توی نقطه طلاییه پس بیننده حواسش ....
من این عکس را جزو دسته mood به حساب میارم تا پرتره (شاید اشتباه می کنم). و به همین دلیل است که به قاب و ... اهمیتی نمی دم ولی چیزی که در این ژانر برای من مهمه پیام و حسی است که عکس می خواد به هر نوعی به من بده. فکر میکنم برای اینگونه عکسهای حسی دو عنصر بیش از همه می تونه پیام را به بیننده منتقل کنه یکی سایه و دیگری چشم سوژه (نوع نگاه). از نظر من این عکس نتوانسته پیام خود را به خوبی منتقل کنه شاید باید روی نوع نگاه بیشتر کار میشد ولی سایه را می پسند و اگر من جای عکاس بودم حتی کنتراست را بیشتر هم میکردم.
از اینکه جرات نقد کردن را پیدا کردم خوشحالم هر چند اگر غلط باشد.
در ذیل چند نوع از این تیپ عکسها را آوردم تا منظورم را بهتر برسانم به سایه روشنها - نور - و نوع نگاه ها توجه کنید.
http://up.iranblog.com/images/ie8cqt79u2sae5y0xxi4.jpg
http://up.iranblog.com/images/dy4f6ya32ypw03trdyms.jpg
http://up.iranblog.com/images/25qvr5c1pflmmartyft.jpg

مدتی است بخاطر برخی مشکلات فقط فرصت خواندن بحثهای دوستان را دارم اما همچنان مشتاق شرکت در بحثهای این تاپیک هستم.
تا قبل از دیدن نقد دوستان نظری راجب این عکس نداشتم و فقط آنرا محدود به یک پرتره ساده و شاید دور از تکنیکهای نورپردازی و چهره انگاری می دانستم. تنها نقطه جالب عکس را حالت پریشان و در عین حال متبسم سوژه می دیدم (هرچند ساختگی اما با ارزش)ولی هیچ استباطی از آن نمیکردم .اما اشاره دوستان به قاپ عکس روی دیوار و همچنین نورپردازی تخت و بدون عمق عکس باعث شد که آنرا از دید دیگری شاید فیمینیستی ببینم .
بنظرم عکاس میخواسته با نورپردازی تخت سوژه را یک قاب عکس دیگر بر دیوار نشان دهد و با این فرض موهای پریشان سوژه من را بیاد ناملایمات و تبعیضهای روزانه ای می اندازد که جامعه مرد سالار این روزها بر زنان وارد می سازد (بر درست یا غلط بودن این تبعیضهآ کاری ندارم ) و چهره متبسم و بی تفاوت این خانم شاید نشانی از نوعی تسلیم و بی تفاوتی در برای این ظلمها فشارها و تبعیضهای روا رفته بر این جنس ضعیف باشد گویی سوژه از گذشته ای سخت و پریشان آمده است و امروز ناتوان از درمان مشکلات همچون یک قاب عکس دیگر بر دیوار . ضعیف و بی جان ناتوان و نامید از ایستادگی ویا تغییر فقط نظاره گر گذر روزگار است تا هرچه پیش آید خوش آید.
و همچنین شاید لازم به گفتن نباشد که عکاس هیچ قصدی در نشان دادن سوژه از دیگاه زیبایی نداشته است .
چهارشنه سوری خوبی داشته باشید

۱- آیا معیار قضاوت در مورد همه عکسها یکسان است؟
۲- آیا بررسی و تفسیر همه عکسها با روش یکسانی انجام می‌شود؟

سلام
به نظر من معیار قضاوت در مورد هر عکسی متفاوت است وبا روشهای متفاوتی انجام میشود. (تا اینجا که شد پست قبلی!)

اما نکته مهم این است که کسی که عکسی را نقد میکند معمولا معیار قضاوت مشخصی دارد و تفاسیر را از منظر خودش ارایه مینماید. به عبارت دیگر میتوان از روی تفسیر یا نقد های یک شخص تا حدودی میتوان به دید کلی او پی برد.
به عبارت دیگر هر بیننده دنبال عناصر خاصی در یک اثر میگردد.
مثال هم همین نقدها و دفاعیات و نقد نقدها در عکس شماره 10.


امید دارم دوستان به من بگویند که در این مورد با من موافق هستند یا نظر دیگری دارند؟

یک پرتره کلاسیک از شاعره انگلیسی ادیث سیتول

http://images.npg.org.uk/790_500/8/2/mw73482.jpg
این پرتره کار معروف سسیل بیتون است که پرتره‌هایش مشهور است

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nmroshan

با این عکس پرونده این بحث‌ها در سال ۸۹ با ده عکس بسته می‌شود.
امیدوارم در سال دیگر نیز این بحث‌ها ادامه یابد. و اگر دوستان مایل باشند می‌توان بخش‌های دیگری نیز در همین راستا در فروم ایجاد کرد.
احتمالا در تعطیلات نوروز فعالیت این قسمت و انتخاب عکسهای جدید دچار وقفه خواهد شد اما انشالله پس از تعطیلات، مجددا کار را شروع خواهیم کرد.

در مورد فعالیت این قسمت پذیرای پیشنهادات و انتقادات دوستان (در تاپیک نظرات و پیشنهادات) هستیم.

عکس شماره ۱۰ :

http://navid7h.persiangig.com/image/...m/IMG_3926.jpg


این عکس شاید در نظر اول، عکس دشواری برای نوشتن باشد. اما فرصت خوبی است که در پایان سال، خود را در این زمینه محک بزنیم.

---

جسارتا من هم یه مطلب مینویسم ...
از دید من فارق از مسائل تکنیکی عکس ...احتمالا !!! تمام تلاش عکاس رساندن بیننده به یک احساس است ... چشم بیننده فورا سر میخورد به سمت چشم سوژه ... اما پس از کمی معطل شدن در آنجا با توجه به اینکه چشمها درخشندگی یا پروسس خاصی ندارند پس نوع نگاه و فرم شکل گیری صورت تعیین کننده مفهوم عکس هست ...
اما در این عکس موها و پریشانی موها در لبه پشت سر بسیار بی نظم است ... خال زیر چانه از بیتوجهی عکاس در جزئیات و همچنین موهای سر روی صورت که سایه آن باعث به هم ریختگی وضعیت چشم چپ که یکی از مهم ترین نشانه های تصویر است و شاید نقطه اصلی و کلیدی این عکس هست هم از بی توجهی عکاس به هدف عکس دلالت دارد ... اگر از وسط صورت یک خط بکشیم ... و به دو نیمه صورت به طور جداگانه نگاه کنیم متوجه مطلب مهمی میشویم در چشم راست شما آرامش و در سمت چپ غم و درماندگی میبینید ... این مطلب باعث سر درگمی بیننده از هدف عکاس میشه ... تابلو بریده شده در تصویر باز هم نشانه بی توجهی عکاس است اما هرچند میتواند پیامی باشد از امنیت فضایی که شخص در آن قرار دارد ... اما این روش برای رساندن مطلب به بافت عکس لطمه زده است ...
اما سایه چند چیز در دل خود دارد این که سوژه در واقع پشت به منبع نور دارد و به سمت مخالف نور نگاه میکند دلالت بر آزادی و امنیت سوژه دارد اما اگر همین حالت سويژه به سمت نور نگاه میکرد احساسهای متفاوتی رو القا میکرد اینهم به خودی خود میتواند تصویر را دچار ابهام بیشتری کند ... سایه از شفافیت و لبه های واضحی برخوردار نیست و سایه های خطوط زیر چانه در سایه باز هم از بینظمی و بی دقتی عکاس در جزییات عکس خبر میدهد ...و همینطور نوع حالت سایه با حالت سوژه متفاوت است و انگار کمی مصمم تر است رنگ سیاه لباس به نظرم به هدف هدایت نگاه بدون جلب کوچکترین توجه به سمت صورت است ..اما لبه های موها این مطلب را رعایت نمیکنه و باز هم ایجاد تناقض میکنه...
در واقع من هرجا را که نگاه میکنم بی نظمی و تناقض رو در این عکس میبینم و به نظرم یک پرتره خانگی از یک عکاس تازه کار باشد و جناب روشن به هدف پرورش ذهن دوستان در نقد این عکس رو قرار دادند که واقعا کار جالبی است اگر این باشد ... در هر حال بسیار ممنون از این تاپیک بسیار جالب
جناب روشن امیدوارم جسارت بیش از حد بنده رو ببخشید .....
ارادتمند

شاید یکی از اهداف مهم برپایی چنین بحث‌هایی در تالار، تغییر روش برخورد با عکس بود. اینکه عکس را باید چطور دید و از چه منظری آن را تحلیل کرد و در نهایت به قضاوت نشست.
مهم است بدانیم که بسیاری از عکس‌های مشهور و معروف تاریخ عکاسی، از منظر هیچ کدام از معیارهای معمولی که ما برای دیدن عکس‌ها از آن سود می‌بریم، نمی توانند عکسهای برجسته ای باشند. پس چگونه است که چنین مشهور شده‌اند. شاید بگویید، وقتی عکسی قدیمی می‌گردد و صاحب معروفی نیز دارد، خودبخود ارزنده می‌گردد. اما شاهد رد این ادعا، آنست که این روال هنوز هم ادامه دارد و عکس‌های جدید بسیاری هم می‌بینیم که همین‌گونه ارزش‌گذاری شده‌اند و دیگر آن‌که برخی عکس‌ها، تنها تک‌عکس صاحبش هستند که معروف و مشهور گشته‌اند.

پس سوال این است که روش ارزش‌گذاری عکس‌ها چون است که چنان عکس‌هایی را مشهور کرده است.
پاسخ در تقسیم‌بندی عکس‌ها نهفته است که نباید همه عکس‌ها را از یک منظر دید. معیارهایی که ما برای بررسی و ارزش گذاری عکسهای پرتره در این تالار استفاده می کنیم، چیستند؟ نور و نورسنجی و وضوح و کادر و ... است. آیا در مورد همه عکس های پرتره باید چنین کنیم؟
در کتاب نقد عکس بَرِت، آمده است که عکسها برای تفسیر و تحلیل در یکی از ۶ دسته زیر قرار می گیرند:
عکسهای توصیفی
عکس های توضیحی
عکسهای تفسیری
عکسهای ارزیابی اخلاقی
عکسهای ارزیابی زیبا شناختی
عکس‌های نظری

توضیح کامل این تقسیم بندی و نمونه‌های هر یک به تفصیل در کتاب آمده است که شایسته است در این برهه زمانی به آن مراجعه شود.
عکسی که از جهت زیباشناختی مورد بررسی قرار می‌گیرد، رنگ و نور و طیف روشنایی و کادر و ... معیارهای ارزیابی‌اش هستند ولی عکس‌های تفسیری، بخاطر ابهامی که درآنهاست و بخاطر نیازی که به تاویل مفسر دارند، اهمیت می‌یابند و کسی در مورد آن عکسها به دنیال معیارهای قبلی نیست.

بسیاری از عکس‌ها ممکن است در بیش از یک دسته قرار گیرند و یا این قابلیت را داشته باشند که از چند منظر مورد بررسی قرار گیرند.
در هر کدام از ارزیابی‌های فوق، باز هم همان معیارهایی که در چند بحث قبلی ذکر شد، یعنی منطق ارزیابی و استواری متن نقد، همچنان معیار شناخت و ارزیابی نقد هستند. نقدِ نقد که خود مایه بحث‌هایی در همین عکس اخیر نیز شد.

http://navid7h.persiangig.com/image/...m/IMG_3926.jpg


این عکس از جهت معمول بررسی عکس‌های پرتره حرف زیادی برای گفتن ندارد. همانگونه که دوستان اشاره کردند. از سوی دیگر در این عکس برای ارزش‌گذاری‌اش نیازی نیست که متوسل به نشانه‌های موجود در عکس شویم و از هر یک تفسیری بازتولید کنیم که براحتی توسط خواننده جدی، رد شود که چرا و چه دلیلی پشت تفسیر شما وجود دارد که چنان داستانی از عکس ساختید.

اما عکس بی‌ارزشی نیست. عکسی است ساده و بی‌ادعا اما ذهن بیننده را درگیر می‌کند. مجموعه عناصر موجود در عکس ذهن را به بازی می‌گیرند و نمی‌گذارند که بسادگی از آن رد شویم. جهت نگاه سوژه و چشم‌هایش شاید قوی‌ترین عنصر موجود در عکس باشد که باعث چنین دریافتی می‌گردد. نمی‌توانیم براحتی برای ذهن کنجکاو خود دلیل و منطق بیاوریم که این عکس در چه شرایطی گرفته شده است و چرا چنین حالتی در نگاه و چشمهای سوژه وجود دارند. موهای او این‌گونه پریشان است و این پریشانی را سایر شرایط عکس مانند نور جهت‌دار و سایه سختش تشدید می‌کند. شاید حتی خود را به جای عکاس یا سوژه بگذاریم و در ذهن خود به دنبال شبیه سازی شرایط باشیم تا بهتر بتوانیم کنجکاوی ذهن را پاسخ دهیم.

چه به جواب برسیم و چه ذهن‌مان را نتوانیم اقناع کنیم، همین نکته است که عکس را ورطه بی‌ارزش بودن دور می‌کند. ایجاد حس ابهام و تفکر و تعقل در بیننده، یکی از جنبه‌های مهم ارزش‌گذاری عکس‌هاست. اینکه بتوان عکس را بیش از یک نگاه سرسری دید، به آن امتیاز می‌دهد. تاکید می‌کنم اصلا عکس نیازی به تاویل و تفسیر ندارد. نیازی به داستان سازی ندارد. اما همین وقفه‌ای که در ذهن ایجاد می‌کند و همین تلنگری که به بیننده مشتاق می‌زند کافیست.

عکس فوق کار نوید حسینیان است. از او عکس‌های بهتری هم در فروم وجود دارد اما این عکس، ذهن مرا به بازی گرفت و برایم ارزش‌مند شد و خواستم که با انتخاب آن، این احساس را به دوستان دیگر نیز منتقل کنم. انتخاب چنین عکسی یک چالش برای عکاس نیز محسوب می‌گردد. چرا که عکس را در معرض قضاوتهای گوناگون و بعضا بسیار سخت قرار می‌دهد که بدین وسیله از او تشکر می‌کنم.

سلام به همه دوستان

اول: از تمامی دوستان و عزیزان که لطف کردند و نظرات و نقد های خودشون رو برای عکس من نوشتند تشکر میکنم. خواندن این نقد ها و نظرات برایم بسیار ارزشمند و آموزنده بود.

دوم: تشکر ویژه از جناب دکتر روشن که فرصتی برای نقد شدن برایم فراهم کردند.

از این که این عکس به عنوان یکی از عکس های این بخش انتخاب شد بسیار خوشحال شدم و شدیدا پیگیر بحث ها بودم ولی ترجیح دادم مطلبی ننویسم، به نظرم نوشته های من یا بیان نظرم در مورد این عکس ممکن بود روی نظرات دیگران تاثیر گذار باشد.

همانطور که دوستان هم متوجه شدند در این عکس دو منبع نوری وجود دارد. اولی سمت چپ دوربین یک پنجره بزرگ و با فاصله 2.5 متر از سوژه و دومی نور لامپ های هالوژن بالای پیشخوان (Open) آشپرخانه در سمت راست و با فاصله 1 متر و از بالا. از آنجایی که در خانه این دوستم زیاد عکس انداختم هنگام عکاسی متوجه آن نور دوم بودم ولی فرصت خاموش کردن یا Flag کردن و ... را نداشتم و در ذهنم این بود که شاید در Post Process بشود آنرا بهتر کرد.(که بعدا از این کار منصرف شدم)

این عکس به نظرم یک عکس پرتره نیست، شاید همانطور که جناب صبحدل گفتند یک عکس در ژانر Mood باشد. مهمترین جذابیت این عکس برایم همان سایه بزرگ است در تقابل با خود سوژه و یک حس دو گانگی همچنین سمت نگاه خانم. در واقع داشتم دوربین را در کیف میگذاشتم که متوجه آن سایه شدم و سریع دوربین را درآوردم.

همانطور که در عکس های زیر میبینید 2 3 عکس خیلی سریع گرفتم و از آنجایی که کسی با ایشان در حال صحبت کردن بود (فریم سوم) و داشت به سمت راست کادر میرفت کمی صبر کردم تا سر سوژه به سمت ایشان بچرخد و آن سایه بزرگ که فرم کامل صورت را دارد شکل بگیرد. فقط کمی جلوتر رفتم تا کمد سمت چپ و سایه آن در کادر نباشد.( ولی همانطور که میبینید عکس نهایی کراپ شده است)

http://navid7h.persiangig.com/image/...e.com/Pics.jpg

در مورد قاب عکس دوست داشتم در کادر باشد. به نظرم مثل فلش (پیکان) به سایه اشاره میکرد اما بعد از اینکه عکس را روی کامپیوتر منتقل کردم روی مانیتور دیدم آن سایه کوچک زیر قاب برایم بسیار جالب بود. در واقع اون حس دوگانگی و یا دو شخصیتی که من از سایه و سوژه داشتم ( با توجه به شناخت شخصیم از ایشون و احساسم در آن لحظه ) در آن قاب و سایه اش هم بود. اینکه دو نور وجود داشت از دو جهت و دو سایه به نظرم به مفهومی که ذهنم بود و احساسی که داشتم کمک میکرد.

در مراحل پردازش سعی کردم تا جایی که میتوانم عکس را به گونه ای ویرایش کنم که در سوژه در تقابل با سایه باشد و فرم بدن تخت شود مثل سایه. البته ویرایش های بهتری هم می شود انجام داد.

در آخر می خواستم به یک نکته اشاره کنم.
به نظرم هر عکسی چه پرتره یا عکس با موضوعات انسانی قرار نیست مثل روی جلد مجله های مد و فشن و یا مثل روش هایی که به عنوان Glamour Retouching وجود دارند ویرایش شوند. دلیلی نیست یک خال حذف شود و یا همیشه پوست ویرایش های خاص شود.
روی فلیکر و وب لاگ ها و وب سایت ها که نگاه میکنم بعضی وقت ها این احساس به من دست میدهد که عکاسی از سوژه های انسانی شبیه به یک کار ماشینی شده است.
عکس با دیاف باز > فتوشاپ > نویز ریداکشن > پلاگین پرتره ...

باز هم از همه دوستان تشکر میکنم
امیدوارم همیشه خوشحال و سلامت باشید

یک پرتره با یک نگاه خاص!
توی اکثر پرتره هایی که توی محیط بسته گرفته میشه معمولا یک سری کارها انجام میشه تا عکس بهتری بشه مثل نور از چپ و نور از راست و نور پس زمینه برای از بین بردن سایه و ...
ولی توی این عکس این نکات رعایت نشده.سایه سنگین و بدترکیبی در کنار سوژه ایجاد شده,ولی از زیبایی های عکس کم نکرده!
تنها نکته ضعیف عکس به نظر بنده او قاب روی دیوار بالای عکس هست که به عکس کمک نکرده و با قاب کلی عکس به نوعی سوال ایجاد کرده! و من وجودش را نمیتونم هضم کنم.
بنده به این عکس نمره 7 از 10 را میدم.

به نظر من اون سایه سنگین یک شخصیت پنهان به سوژه میده
انگار که سوژه میخواد بگه من چیزی فرای اون خطوط بدنم هستم

در ضمن به نظرم قاب عکس به نوعی داره به همون شخصیت نهفته (سایه سنگین) اشاره میکنه که اگه نبود جای خالیش حس میشد

البته این حسیه که من از این عکس میگیرم