نظرات و پیشنهادات در مورد قسمت نقد

[Vahab_asefi]

سلام به همه؛
چطور است در ژانرهای مورد بحث تنوعی یدهیم و در میان صحبت از ژانرهای هنری، خواه در قالب تالارهای جدا و خواه در هر ساختار دیگری، نگاهی هم مثلاً به عکس های موفق صنعتی، معماری، سیاسی، ورزشی و مانند آن ها داشته باشیم. شاید بد نباشد مثلاً اگر عکس موفقی از یک ورزشکار، یک ساختمان یا موارد دیگری مورد نظر هست، آن را طرح کنید و مؤلفه های موفقیت آن را به کمک دوستان و اساتید باز کنیم. از سوی دیگر مؤلفه های تخریبی در چنین عکس هایی کدام ها هستند. می توان ساعت ها در مورد چنین مواردی اندیشید و هم اندیشی کرد. این هم می تواند تنوعی به تالار بدهد و هم من به تجربه دریافته ام که وقتی نوع نگاه هایی که در پس عکس های صنعتی هست را تحلیل می کنی، در عکاسی هنری هم می توانی زوایای تازه ای را خلق کنی. اگر نظرم تکراری است، پیش تر عذر مرا بپذیرید که مجالی برای بررسی کل تاپیک نداشتم.

[mehran_sh_t]

با سلام خدمت دکتر روشن
بعد از وقفه چند ماهه، ظاهرا دوباره وقفه چند ماهه دیگری اتفاق افتاده.
امیدوارم هر چه سریع تر شاهد شروع مجدد فعالیت های هفتگی این بخش و فعالیت های دیگر دوستان باشیم :)

[mehran_sh_t]

سلام مجدد
امیدوارم سال جدید بهانه ای برای از سر گرفتن فعالیت های این بخش باشه :)
هم برای من و هم برای بقیه دوستان

[nmroshan]

نوشتن در مورد عکس بدون اینکه وارد وادی نقد علمی و کلاسیک شویم، خود موضوع جذاب دیگری است. به عبارت بهتر عکس فقط محملی باشد برای نوشتن، فقط یک تلنگر برای یادآوری یک خاطره، شاید فقط شمعی که شعله داستانی را برافروزد.

برای آنکه منظورم را بهتر منتقل کنم به عکس زیر و نوشته زیرش توجه کنید:

mirzaei-rewind29.jpg
از مجموعه Rewind محمدرضا میرزایی

بیست و دوم اردیبهشت بود که تصمیم گرفتم نباشم. درست است که با شکل منفی افعال مثل نخواستن، نتوانستن،نشدن و حتی نخوردن راحت تر کنار می آیم، ولی به دو دلیل مهم اجرای تصمیمم را به تعویق انداختم. یکی اینکه ان روزها سرم خیلی شلوغ بود و بنابراین ممکن بود نبودنم به هزار و یک دلیل بی ربط نسبت داده شود که از انها بیزار بودم. درختات توت هم تازه داشتند میوه می دادند و جشنواره کن هم نزدیک بود و به فیلم جدید فرهادی خیلی امیدوار بودم. دلیل دوم... همین بود دیگر! بنابراین صبر کردم. تا زمستان همان سال یا سال بعد. خاطرم نیست. از وقتی که نیستم خاطرم و خاطراتم هر طور که دلشان بخواهد، در زمان و مکان جلو و عقب می روند. حتی نبودن هم افاقه نمی کند که از این دهه و سه دهه قبل و بعدش نجات پیدا کنم. برای سه دهه بعد، واقعا توضیح دندانگیری ندارم و می توانم شمای مخاطب را حواله دهم به نمی دانم چه وقت...

نوشته محبت محبی


و نمونه دیگر

14_pictures_a.jpg
عکس از اگلستون

کفش ها قلب دوم آدم را می پوشانند، گرم می کنند، حفظ می کنند و نمی گذارند خطی بر آن بیافتد. ساق بلندها، حتی چندساله هم که بشوند، عزیزند. بیشتر مراقبند و چه خوبند برای کوهنوردی. برای اینکه ساعت ها همراهت باشند و آخ نگویی و نگویند. بعضی چیزها، چند ساله شان عزیزترند و هر چه قدیمی تر، جنسشان بهتر. این روزها مثلشان اصلا پیدا نمی شود. نادر می خندد به این جور نگاه کردن من به کفش ها و آدم ها. 2، 3 تا از کفش های زیر این تخت، مال نادر است. هرکدام را چند بار بیشتر نپوشیده است و بعد دلش را زده اند. به نظر نادر علاقه به اشیا خنده دار است. گاهی از رابطه من با کفش هایم قصه می سازد و برای دوستهایش تعریف می کند و حین تعریف کردن حتما از حنده ریسه می رود. پدر سالی یک جفت کفش برای خودش می خرد، آن هم با سلیقه مادر. از وقتی من یادم هست، تمام کفش های پدر شبیه هم بوده اند، مشکی، قهوه ای روشن، قهوه ای تیره و باز هم مشکی. مادر همیشه به ما سرکوفت می زند که مراقب کفشهایمان نیستیم. توی کمد مادر، کفش ها با رنگ های مختلف صف کشیده اند: سبز، سفید، آبی، قهوه ای و... مادر نظم و انظباط ذاتی زنانه اش را حتی موقع صحبت از کفش ها به رخمان می کشد. مادر هیچ وقت کفش هایش را زیر تخت توی انباری نمیگذارد.

نوشته محبت محبی


همانگونه که مشاهده می‌کنید اینجا بیشتر وادی ادبیات است. ادبیاتی که از عکس الهام گرفته است. در واقع می‌تواند چیزی در موازات نقد عکس باشد که هیچ گاه با آن تقاطع پیدا نمی کند.

حال سوال من این است که آیا چنین چیزی در تالار گفتگوی عکاسی می‌تواند جذاب یا الهام بخش باشد؟ آیا دوستانی هستند که دستی بر قلم داشته باشند و دوست داشته باشند که در مورد عکسهایی که خود انتخاب می‌کنند، بنویسند؟

نظر شما چیست؟

[kiavash]

نوشتن در مورد عکس بدون اینکه وارد وادی نقد علمی و کلاسیک شویم، خود موضوع جذاب دیگری است. به عبارت بهتر عکس فقط محملی باشد برای نوشتن، فقط یک تلنگر برای یادآوری یک خاطره، شاید فقط شمعی که شعله داستانی را برافروزد.

همانگونه که مشاهده می‌کنید اینجا بیشتر وادی ادبیات است. ادبیاتی که از عکس الهام گرفته است. در واقع می‌تواند چیزی در موازات نقد عکس باشد که هیچ گاه با آن تقاطع پیدا نمی کند.

حال سوال من این است که آیا چنین چیزی در تالار گفتگوی عکاسی می‌تواند جذاب یا الهام بخش باشد؟ آیا دوستانی هستند که دستی بر قلم داشته باشند و دوست داشته باشند که در مورد عکسهایی که خود انتخاب می‌کنند، بنویسند؟

نظر شما چیست؟

سلام
درود اقاي دكتر، مثل هميشه حرف دل رو ميزنيد. بسيار خوبست. به نظرمن كه خيلي خوبه حالا چه باعكس پيشنهادي شما وچه با عكس انتخابي كاربران. شايد اگر دو بخش مجزا باشد( يكي براي عكس انتخابي سايت وديگري براي عكس انتخابي خود كاربران) البته به موازات تاپيك اصلي نقد عالي تر هم باشد.
بازممنون وببخشيدكه پيشدستي كردم در ابراز نظر.
--به خصوص براي كساني كه سهم شون از وب و از٩٠درصد مواقع همين تالار وخواندن و رويت پستهاي قديم وجديد هست(me) خيلي جالب هست.

[kiavash]

ببخشيد حالا كه اين تاپيك بالاست يك نكته كوچك اگر البته مقدور باشد وجسارت نباشدعرض كنم
در نقدعكسها عموما چندكاربر معدود شركت ميكنند وهمچنين نظرات متفاوت وتوام با پستهاي تندديده ميشود كه نتيجه اين بحث ها راهم متوجه نميشويم ونهايتا بايدانها را با پست اخري اقاي دكتر بسنجيم تا درستي يانادرستي شان را درك كنيم. اين هست كه از كاربران استادتالاركه خيلي شان معرف حضورهمگي هستند و همينطور جمع مديران كه همگي استادوشناخته شده اند، خواهش ميكنم كه در اين نقدها دستي بر قلم(كيبورد)! زده و ما را مشعوف و ذهن درگيرمان را مبسوط كنند!!
يا جناب دكتر هرهفته به جزجمع بندي شما از دو سه نفراز بزرگترهاي تالار خواهش بفرمايين كه در پايان هفته يه نقدهرچندكوچك براي پرباركردن اين تاپيك داشته باشندو يك داوري كوچك هم اگرگاهي بحثي باشد، بفرمايندتا پايان داستان بعضي نظرات متفاوت ودرگيرراهم كه البته اگه مهم باشندرا بدانيم.
اين مسائل فك كنم جلوگيري ميكنه از رونق افتادن تاپيك خوب نقد.
ممنونم وعذرخواهي ميكنم اگرجسارتي بوده...

[ahmad.abaee]

حال سوال من این است که آیا چنین چیزی در تالار گفتگوی عکاسی می‌تواند جذاب یا الهام بخش باشد؟ آیا دوستانی هستند که دستی بر قلم داشته باشند و دوست داشته باشند که در مورد عکسهایی که خود انتخاب می‌کنند، بنویسند؟

نظر شما چیست؟

پیشنهاد جالبیه...چیزی که مسلمه اینه که پربازدیدتر از تاپیک نقد عکس خواهد بود

[kiavash]

حال سوال من این است که آیا چنین چیزی در تالار گفتگوی عکاسی می‌تواند جذاب یا الهام بخش باشد؟ آیا دوستانی هستند که دستی بر قلم داشته باشند و دوست داشته باشند که در مورد عکسهایی که خود انتخاب می‌کنند، بنویسند؟

نظر شما چیست؟

سلام اقاي دكتر خبري ازاين پيشنهادتون نشد؟! كنارگذاشته شد؟
پيشنهادخوبي بود،ها!!!
بودن بعضي چيزا ضرري نداره اصلا
ممنون

[Vahab_asefi]

سلام؛
جناب دکتر در صورت امکان در تاپیک های نقدی که باز می کنید، هم زمان یک نظرسنجی یا سیستم امتیاز دهی قرار دهید که کاربران بیایند به مؤلفه هایی مانند ترکیب بندی، مشخصات، تکنیک، خلاقیت، نورردازی و سایر پارامترهای از این دست، از 100 نمره دهند و خروجی سیستم میانگین امتیازات در مورد هر مؤلفه باشد. در انتهای تاپیک و پیش از بستن شما به عنوان متخصص بیایید این امتیازات را بررسی کنید و نظر خودتان را نیز اعلام کنید. من فکر می کنم که نقدهای فنی را هم به این شکل در کنار نقدهای مفهومی که جذابیت های خودش را دارد، می توان پر رنگ تر کرد.

[marypm]

نوشتن در مورد عکس بدون اینکه وارد وادی نقد علمی و کلاسیک شویم، خود موضوع جذاب دیگری است. به عبارت بهتر عکس فقط محملی باشد برای نوشتن، فقط یک تلنگر برای یادآوری یک خاطره، شاید فقط شمعی که شعله داستانی را برافروزد.


همانگونه که مشاهده می‌کنید اینجا بیشتر وادی ادبیات است. ادبیاتی که از عکس الهام گرفته است. در واقع می‌تواند چیزی در موازات نقد عکس باشد که هیچ گاه با آن تقاطع پیدا نمی کند.

حال سوال من این است که آیا چنین چیزی در تالار گفتگوی عکاسی می‌تواند جذاب یا الهام بخش باشد؟ آیا دوستانی هستند که دستی بر قلم داشته باشند و دوست داشته باشند که در مورد عکسهایی که خود انتخاب می‌کنند، بنویسند؟

نظر شما چیست؟

سلام

بسیار پیشنهاد جالبیست . بعضی وقتها روایت کردن عکس از نقد کردن عکس دوستداشتنی تر است . و همچنین خواندن روایتهای متفاوت دوستان . من که خودم خیلی دوست دارم :)

بعضی از عکسها با گفتن شرایطی که در آن عکس گرفته شده و یا داستان پشت اون جذاب میشه و به خودیه خود شاید جذابیتی نداشته باشه و یا مثل یک عکس عادی به نظر برسه . بعضی وقتها عکسها بیش از حد ساکت هستند و بیننده دوست داره با ذهنیت عکاس بیشتر آشنا بشه و همه اینها دلیل خوبی هستند ٬ که بتوان عکسی را به صورتی داستان گونه و یا احساسی و یا . . . روایت کرد .

و اما نکته مهمی که برای من بسیار جالب و آموزنده به نظر می آید: این است که اگر دیگران درمورد عکسی روایتی توصیفی و یا احساسی . . . بنویسند این حسن را دارد که من به عنوان عکاس می توانم متوجه نحوه و میزان تاثیر گذاریه عکس خود و برداشتهای گوناگون دیگران باشم . و این باعث میشود که به عنوان یک عکاس اگر روزی بخواهم عکسی را ارائه دهم که در آن عامدا قصد تاثیر گذاری خاصی را داشته باشم با توجه به چنین تجربه ای٬ بتوانم هدفمندتر عکاسی و یا ادیت کنم.

شاد باشید و سلامت