1 فایل پیوست
J.P.Morgan at Society Wedding - عکاس ناشناس
در عکس، J. P. Morgan دیده میشود که صورتش را با کلاه، از دید دوربین پوشانیده است. اما چیز عجیبی در عکس به نظر میآید: گویی اصلاً سری وجود ندارد. شاید بخاطر زاویه عکاسی، شاید بخاطر پوشش سوژه و شاید هم نور محیط. هر چه هست، عکس باعث ایجاد حس غریبی در بیننده میشود.
میدانیم که چنین چیزی واقعیت ندارد. از سویی، عادت کردهایم که عکس را آینهای بر واقعیت بدانیم. این تناقض است که عکس را و این حس را عجیب مینمایاند.
عکس میتواند اعوجاجی در واقعیت را بنمایاند و فاصلهای ایجاد کند بین آنچه ما از عکس دریافت میکنیم و آنچه که از واقعیت میدانیم. مانند بیماری که میداند توهمش واقعی نیست اما آن را با تمام حواسش به صورتی واقعی حس میکند. جدلی ایجاد میگردد بین آنچه میداند و آنچه حس میکند. به همین علت توهم میتواند بسیار استرسزا باشد. و به همان دلیل نیز این عکس استرسزا است و این جنبه، نقش مهمی در تأثیر زیباشناسانه عکس دارد.*
این جنبه عکاسی، یعنی ارائه تعریفی از واقعیت که با درک مستقیم حسی ما تفاوت دارد، یکی از عللی است که باعث ستایش این هنر در نزد طرفدارانش میگردد.
*Barbara Savedoff, Transforming Images: How Photography Complicates the Picture, Cornell University Press, 2000
این مطلب، بازنشر پستی است که قبلا در وبلاگ منتشر کرده بودم