Printable View
دوستان سلام
من مطالب فلاش رو کامل خوندم ولی به چیزی که میخواستم نرسیدم
اگه میشه 1 مقاله یا اصلان خودتون 1 توضیح بدین ما چند نوع فلاش در عکاسی داریم و هر کدام برای چه کاری استفاده میشن و طرز کارشون چطوری هست
اگه بد بیان کردم منظورم رو خودتون درستش رو بگین
دقيقا منظورتون از نوع فلاش چيه ؟
اصلا دسته بندی داریم راجب فلاشهای دوربین
مثلا میگیم فلاش ماکرو -فلاش ttl و ..... وفلاشهاي دوربینهای عکاسی فلیمی و غیره
در کل میخوام بپرسم چند نوع فلاش داریم . در کجا استفاده میشود
نمیدونم بازم تونستم منظورم رو بیان کنم
در کل منظورم طبقه بندی فلاشها است و به مارک هم کاری ندارم
والا همچين دسته بندي نداريم
اما تمامي تجهيزات نورپردازي عکاسي از اين موارد زير هستن
فلاش سر خود دوربين(برخي مدلها ندارند)
فلاش اکسترنال غير استوديويي مانند همين فلاشهاي روي hot shoe دوربين ميشينن (البته اگر دوربين hot shoe داشته باشه) فلاش ماکرو ميتونه جز اين دسته باشه
و فلاشهاي استوديويي (پروژکتورهاي نور پيوسته را هم ميتوان جز اين دسته اورد )
حالا نميدونم اين دسته بدي به چه درد ميخوره ؟؟؟
کاربرد و طرز کارشون هم کاملا متفاوته و داستاني است طولاني
سلام
با اين توضيحات فكر مي كنم اين سوال با خواندن تاپيك هاي مختلفي كه براي فلاش هاي اكسترنالي كه روي دوربين نصب مي شوند ( و نه نور ها و آذرخش هاي استوديو) در فوروم ديده اندبرايشان پيش آمده است.
دوربين هاي عكاسي از قديم داراي اتصالات مختلفي براي كار با فلاش بودند. اتصالات M يا Medium Sync ،اتصالات F يا Fast Sync يا فلاشهايي كه با سرعت بالاي شاتر قابل سينكرونايز شدن بودند، اتصالات FP يا اتصالات Focal Plane و ... نهايتا اتصالات امروزي كه همگي X يا X sync يا به عبارتي اتصال براي فلاش هاي الكترونيك (زنون) هستند.
http://www.butkus.org/chinon/chinon/...one/body37.jpghttp://www.butkus.org/chinon/fujica/..._picture52.jpg
حالا از وقتي انواع ديگر تقريبا منسوخ شد خود اين اتصالات فلاش هاي الكترونيك در دوربين هاي مختلف به صورت اتصال با كابل يا كفشك فلاش در آمدند و در ابتدا همه چيز دستي بود و تنها چيزي كه اتوماتيك بود اين بود كه اين اتصال همزماني ( سينكرونايزيشن) بين عمل شاتر و زدن فلاش به وجود مي آورد بقيه ي چيز ها را ( سرعت شاتر و ديافراگم ) را بايد خودتان تنظيم مي كرديد.
از سال ها قبل فلاشهاي ttl يا Through the lens اختراع شدند كه به وسيله ي آنها در مود اتوماتيك مي توانيد تنظيم تمام پارامترها را به دوربين بسپاريد و به عبارتي سنسور يا چشم فلاش خودش كمبود نور را مي سنجد و ميزان سرعت و ديافراگم را با ميزان نور تنظيم مي كند.
حالا در نسل جديد فلاش هاي TTL كه مثلا در Canon به ETTL معروفند ( Evaluative-Through The Lens) كار نورسنجي و تنظيم اتوماتيك نور خيلي دقيق تر و پيچيده تر شده ( در اين مقال نمي گنجد) .
اتصال كفشك فلاش هاي غير TTL دو كنتاكت هستند ( اتصال بدنه ي كفشك و يك كنتاكت وسط):
http://images.google.com/url?q=http:...rTDIzsGtorbvXw
و فلاش هاي TTL چند كنتاكت :
http://a.img-dpreview.com/reviews/Ni...es/hotshoe.jpg
بازم سلام خدمت فلاش دوستان عزيز
و عذرخواهي از آرش خان عزيز بابت تاخيرم.
ميدونيم فلاش از قرن 18 دوربين بوده. فلاشهاي احتراقي كه با تركيببي باروت مانند از كلرات پتاس و اكسيد فسفر و گرد منيزيم توسط كبريت روي يك مشعل مجهز به آينه آتش ميشد و محيط رو روشن و البته پس ااز لحظاتي غرق دود ميكرد. اون زمانها با تكنيكهاي داگرئوتيپ عكاسي سرعت شاتر بر اساس دقيقه محاسبه ميشد.
بعدها در ااوايل قرن 19 با اختراع تكنيكهاي جديدتر دوربين تبديل به يك وسيله پرتابل شد و از قيد سه پايه و شات هاي هميشه پانوراما خلاص شد. اينجا فلاشهاي احتراقي هم پرتابل شدن و تبديل به يك حباب بزرگ شيشه با گاز اكسيژن متراكم و پوشال منيزيم و يك چاشني الكتريكي شد كه با تحريك چاشني پوشال منيزيم در گاز اكسيژن خالص ميسوخت و نوري ايجاد ميكرد. حتماا همه اينجور فلاشهاي لامپ گنده و كاسه هاي استيل پشتش رو در فيلم هاي مافياي دهه 1930 ديدين. واضحه كه اين فلاشها يكبار مصرف بود و با همان دوربين هاي فيلم تخت يك فيلمه سازگار بود.
البته اين فلاشهاي ديسپوزيبل چندان هم تاريخي نيست. تا همين دو دهه پيش فلاشهاي يكبار مصرف مكعب شكل كه چهار فلاش در اطراف داشت - يه مدلش خشابي 6 تايي- و به ترتيب استفاده ميشد در دوربينهاي فيلم 126 كه كارتريجهاي 24 تايي ميخورد (دقيقا ابعاد نگاتيف مثل 135 بود اما مثل 110 داخل كارتريج) به كار ميرفت و من خودم فراوون ازش استفاده كردم.
در اين فاصله فلاشهاي الكتريكي پا به عرصه گذاشتن. (ادامه)
فلاشهاي اكتريكي كه مبتني بر چند عنصر ساده و با استفاده از لامپ زنون كار ميكرد براي همه ما آشنا ترين چهره از فلاشه. اين فلاشها بسته به قدرت نوردهي با شاخص GN يا گايد نامبر مشخص ميشن كه بايستي براي هر فاصله از دياف خاصش استفاده كرد. معمولا براي اين كار جدول مفصلي روشون حك شده. با تكامل الكترونيك اين فلاشها مجهز به تكنيك جديدي شد كه نياز به دياف متغير رو از بين ميبرد. يعني با اضافه كردن يه فتوسل و مداراتي فلاش پس از آتش هرزمان كه بازگشت مقدار مشخصي از نور رو خس ميكنه جريان برق از خازن به لامپ رو كات ميكنه و مقدار نوردهي هميشه ثابت ميمونه. من نوعي از اين فلاش رو تجربه كردم كه اگر به يك سالن هدف گرفته ميشد فضا رو روشن ميكرد اما در عين حال ميشد از 10 سانتي مستقيما توي چشم زده بشه بي آنكه چشمو اذيت كنه!!
اين فلاشها كه در عرف ما به فلاش چشمي معروفند در زمان خودشون تحولي در عكااسي بودن.
پس از الكتونيك نوبت پروسسور رسيد و فلاشهاي مجهز به اون ميتونستن با كامپيوتر داخل دوربين ارتباط برر قرار كنن و هماهنگ با مقدار نوري كه دوربين توصيه ميكنه عمل كنن. اين قلاشهاي معروف به TTL در اواخر دوره فيلم و عصر عكاسي ديجيتال پا به عرصه نهادن. البته همون فلاش روي دوربين هم ممكنه TTL باشه (مثل همه ديجيكامها) يا نباشه (مثل كمپاكتهاي ارزان قيمت 135 ) البته كمپانيها با افزودن مشخصاتي به اون پيشوند و پسوندهايي بهش اضافه كردن كه بيشتر جنبه تجاري داره و اصل ماجرا يكيه.
اين مربوط به فلاشهاي مرتبط با دوربين ...
اينها همه فلاشهاي مرتبط با دوربين بودن.
ااما در شرايط متعددي يك فلاش كافي نيست و نيازمند فلاشهاي كمكي هستيم كه بهش اسليو فلاش ميگن.
آشنا ترين اين نوع فلاشها، فلاشهاي چتري استوديو هاس كه معمولا داخل يك يافت باكس بزرگ براي خذف سايه جاسازي شدن.
روش كار اونها مبتني بر يك سنسوره كه با زدن فلاش اصلي دوربين فعال ميشه و فلاش كمكي رو روشن ميكنه.
دقيقا بر همين اساس فلاشهاي اسليو پرتابل هم ساخته شده انواع سايز ها و قدرتها رو داره.
البته همين اخيرا در تايپكها مفصل اشاره كردم كه با توجه به اختلاف تكنيك در عكاسي ديجيتال اين نوع فلاشها با بسياري از ديجيكامها سازگار نيستتن و براي اونها بايد از اسليو هاي خاص خودشون استفاده كرد.
به اين لينك مراجعه كنيد: http://www.akkasee.com/forum/showthr...p?t=444&page=2 پست 122.
اسليو فلاشها در كاملتريتن نوعشود به صورت فلاش واير لس يا راديو فلاش در اومدن كه تكنولوژي روز هستش.
بدن معني كه فلاش به صورت بي سيم با كامپيوتر دوربين در ارتباطه و تمتمي تنظيمات مربوطه رو ميشه ااز روي دوربين انجام داد. در واقع اينها TTL SLAVE Flash هستن.
اينها فلاشهاي نرمال براي گرفتن عكسهاي معمولي هستن.
اما انواعي از فلاش هستن كه برراي كارهاي خاص كاربرد دارن:
رينگ فلاشها انواعي از فلاشهاي عادي يا تي تي ال هستن كه لامپ اونها به صورت يك دايره اطراف لنز رو گرفته. (معمولا لامپ گرد نيست بلكه تعداد بيشتري در يك چيدماان دايره اي) اين نوع فلاشها براي جاهايي كه سايه فلاش مطلوب نيست بكار ميرن. عمدتا در عكاسي پرتره و كلوز آپ. چون نوز از تمام اطراف لنز يك نواخت تابيده ميشه سايهه نداره.
شايد بشه فلاش ماكرو را هم نوعي متفاوت شمرد. در لنزهاي ماكروي مدرن كه حتي از صفر سانتيمتري فوكاس ميكنند. (يعني ميشه از مورچه اي كه روي سطح لنز راه ميره عكس گرفت) طبعا نياز به فلاش ويژه هست. فلاشهاي ماكرو مجز به پايه هايي دور و دراز با مفاصل متعدد هستن كه ميشه اونهاا رو تا مقابل لنز پايين آورد.
البته اين فقط يك تفاوت ابزاريه نه تكنيكي. غير از اين كه امكان پرتاب نور بسيار كم رو هم داره.
من يك بار وقتي ميخواستم بايك فلاش آتليه از يك سنجاقك عكس بگيرم، به محض زدن فلاش بالهاي سنجاقك سوخت! خدا منو بببخشه.
ديگه از انواع خاص فلاشهاي IR يا اينفرارد هستن. كه برراي عكاسي با فيلم حساس به مادون قرمز به كار ميرن.
اين فلاشها نور قابل رؤيت ندارن (تقريبا) اما با تابش مادون قرمز محيط رو براي عكس حساس روشن ميكنن.
اين فلاشها معمولا از همون فلاش معمولي اما با پوشش بسيار تيره اي بر روي لامپ و رفلكتور ساخته ميشن و براي عكاسي از حياط وحش يا كاربرد هاي نظامي و جاسوسي به كار ميرن.
(ادامه)
و يكي ديگه از انواع خاص فلاش استروبوسكوپ هست كه ميشه اسمشو فلاش رگباري گذاشت.
اين نوع فلاش كلا غير مرتبط با دوربين و فارغ از سينك با اون كار ميكنه. كارش اينه كه بسته به تنظيم در هر ثانيه تعداد زيادي شليك كنه. در اين حالت دوربين هم روي حالت بالب گذاشته ميشه و در تمام مدت شاتر روي يك عكس باز هست.
اين كار در عكاسيهاي صنعتي (يا هنري) براي عكاسي از اشياء متحرك سريع و غير نوراني كاربرد داره نتيجه اينكه مثلا شما عكس يك بوكسور را در حين مشت زدن ميگيريد و ميبينيد كه بدنش تقريبا ثابته اما دستش در حين حركت مثلا در 20 نقطه ضبط شده. با هر پرتاب نور موقعيت همون لحظه دست ثبت ميشه. با توجه به فاصله موقعيت ها حتي سرعت و شتاب مثببت يا منفي سوژه هم قابل محاسبه است
شايد آخرين و پركاربرد ترين نوع فلاش هم فلاش تانك باشه كه كاربرد و كارش براي همه آشناس!!!lol
دلتان روشن، نگاهتان پر تلالؤ.
اسم نمیبرم از همه دوستان به ممنون تشکر میکنم
سلام
خيلي ممنون سعيد خان از توضيحات مبسوطتتون، اين فلاشهاي ماكرو عملكردشون دقيقا" مثل فلاشهاي عاديه؟ يعني يك نور لحظه اي دارند؟ يا نور ملايم دايمي؟ چون من يكي از اين فلاشها رو كه ماركش هم يادم نيست، تو مشخصاتش خوندم نور دايمي داره!! :confused:
اين فلاشهاي اينفرارد تو بازار هست؟ قيمتشون چنده؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط fayyaz.saeed
سلام قدير جان. قابلتو نداشت.
فلاش ماكرو اصولا فلاشه! با همون پرتاب نور لحظه اي. و با ميكرو پروژكتورها (معمولا روي هندي كمها به كار ميرن) نسبتي نداره. همون جور كه عرض كردم تفاوتشون با فلاش معمولي در نحوه اتصال كاملا فلكسيبل و نورپردازي كنترل شده است.
البته ملحقاتي براي فلاشهاي معمولي ساخته شده كه اونها رو به فلاش ماكرو تبديل ميكنه. من عكسشو گذاشتم. توي آلبومم هم عكسهاي واضح ترش هست. روي اسمم كليك كن.
در مورد فلاش اينفرا: متاسفانه هر نوع تجهزات ديد در شب طبق قوانين فعلي قابل خريد و فروش نيست. به همين خاطر پيدا كردنش سخته (ولي ممكنه) البته ساختنش سخت نيست. كافيه رفلكتور رو با يه فيلتر مناسب پوشوند. ولي پيدا كردن گريد دقيق فيلتر كه هم نور مرئي نداشته يا حداقل باشه و هم براي I.R شفاف باشه نياز به حوصله و تست داره. اگر از فيلتر هاي ژلاتيني در محدوده رنگي كه معمولا مقابل LED ريموت كنترلها هست استفاده كني شايد بشه.
مدلهايي از فلاشهاي خيلي معمولي هم ديدم كه خودشون همچين فيلتري دارن. اما اونايي كه من ديدم باز هم نورشون تا حدي مشهود بوده. در حالي كه در يه كاتالوگ خارجي چنين فلاشي رو با صفر لوكس نور مرئي معرفي كرده بود! ( ماركش هانيمكس بود) اما مساله اصلي پيدا كردن فيلمشه. چون سنسور ديجيكامها اگر چه به اينفرا حساسن اما نه در حدي كه بشه باهاش عكس گرفت. اون نياز به نگاتيف خودش داره كه مثل نگاتيف حساس به حرارت، حساس به ايكس، حساس به فرابنفش، و خيلي چيزاي ديگه جزو توليدات هر كمپاني معتبري هست اما پيدا كردنش اينجا.....؟ :confused:
اگر كسي همچين چيزايي سراغ داره اطلاع بده لطفا.
در تاپيك زير آقاي خليلي نحوه تبديل يك D40 بيگناه!! را به D40 IR توضيح دادند:نقل قول:
نوشته اصلی توسط fayyaz.saeed
برداشتن فیلتر مادون قرمز از روی سنسور
آقاي قديري (ببخشيد دفعه قبلي ايراد تايپي پيش آمد): ممنون از لينكت.
چقدر عاليه كه اينجا هميشه نكات جديدي براي يادگرفتن هست. توضيحي رو اضافه ميكنم تا مشتاقاني كه الان پيچ گوشتي به دست با لبخندي شيطاني بالاي سر دوريبنشون واستادن اندكي تامل كنن. :::shame on you:::
همه ميدونيم كه اينفرا هم يه طيف يا به تعبير ساده تر يه رنگ نوره كه براي خيلي موجودات قابل رؤيته - از جمله سنسور عكاسي - اما براي ما نه. واسه اين كه عكس ضبط شده در سنسور با رنگ بندي كه ما ميبينيم مطابق باشه نه رنگ بندي كه مثلا زنبورها ميبينن! يه فيلتر خذف كننده اينفرا به صورت استاندارد روي سنسور ميگذارن كه I.R cut filter نام داره. حالا اگر اينو برداريم دوربينمون ديد در شب يا اينفراكام نميشه. اتفاقي كه ميفته اينه كه يك سري رنگ و نور پردازي كاملا متفاوت رو روي عكس ميبينيم كه ناشي از اضافه شدن فاكتور اينفرا به معادله است. اما اگر بخواين يه اينفرا كم واقعي داشته باشيد بايد يه فيلتر سرخ اينفرا (كه فقط به طيف مادون قرمز اجازه عبورر ميده و باقي رو مسدود ميكنه) روش اضافه كرد. اين فيلتر هاي بسيار تاريك طبعا شكل كار دوربين رو از حالت عادي خارج ميكنن. مطمئنا دوربين بايد ايزوي بسيار بالايي داشته باشه و احتمالا خيلي مشخصات ديگه تا نتيجه بده. بايد تحقيق كنم كه اينفراكم ها معمولا چه ايزويي ددارن يا همون نگاتيف هاي اينفرا ايزوشون چه قدر هست و ايا مثلا ايزوي 3200 براي نور مرئي در يك دوربين ديجيتال با همون ايزو در طيف اينفرا قابل مقايسه و يكيه يا اصولا مقياسش متفاوته؟
البته ديدم كه با يه كانن 350 و همين تغييرات بالا تونستن از گرماي يك هويه لحيم كاري عكس بگيرن اما در چه شرايط و با چه شاتري؟ نيازز به بررسي بيشتر داره.
اگر كسي تجربيات عملي كاملتري داره استفاده خواهم كرد.
موفق باشيد
سعيد فياض
ممنونم اقاي nmroshan:
شما حرف آخر رو زديد. تعجب ميكنم چرا قبلا اين فروم را نديده بودم!
به نظر ميرسه بهتره بحث اينفرا رو اينجا ختم و به او قسمت انتقال بديم
اما همچنان از نظرات دوستان راجع به انواع فلاش استفاده خواهم كرد.
:::love2:::