Printable View
کاوه جان خب این میشه بحث نوستالوژیک قضیه .منم عاشق ساعت دیواری هستم که باید هفته ای یک بار کوکش کنم هیچ موقع هم وقت دقیق رو نشون نمیده .اینها لذت زندگی و فرار از عصر نو است .ولی به نظرم توی عکاسی دیجیتال واجب است و آنالوگ بکگراندی محو از گذشته .نمیشه تمام دیجیتال رو کنار بگذاریم و کلا با انالوگ کار کنیم
من یک آگفای قدیمی دارم که فیلم ۱۲۰ توش میخوره .و الان هم فیلم داره وای فقط به عنوان دکور ازش استفاده میکنم
بحث نرگس جان هم درمورد کوچ از انالوگ به دیجیتال است نه نوستالوزی
بله درست میفرمایید...
در پست های ابتداعی هم به دوستمان عرض كردم كه ناچار خواهند بود به دلایلی مختلف در نهایت به دیجیتال كوچ كنند و این یك راهی است كه بی برو برگرد باید طی كنند.
مثلا سابقا میگفتند كسانی كه تازه كار هستند ابتدا نگاتیو كار كنند بنده در همان زمان مخالف بودم دیده ام كسانی را كه بدلیل اینكه كارهای نگاتیوشان زیاد دلنشین نشده عكاسی را كنار گذاشته اند...
اما صراحتا عرض میكنم كه باید و حتما در آینده همه دیجیتالی بشوند...
اما موضوع نوستالیژی....
عرایض بنده به فرموده ی محمد عزیز و گلم بود...
كه چسب زدن بر روی مانیتور به هیچ وجه لذت دوربین عكاسی آنالوگ را به شما نمی دهد....
راستی اتفاقا یك عدد از آن ساعت پاندولی های قدیمی دارم كه اون هم سالها است هر 24 ساعت 1 ساعت میرود جلو ولی هنوز هم كار میكند و اگر یك شب در منزل ما صدای زنگ آن نباشد هیچ كس نمیتواند بخوابد.
بنده یك كمی به قول دوستان عتیقه باز هستم...از هرچیز كه بگویی یك نسخه قدیمی دارم از صندلی لهستانی مدل 1930 یا 40 تا دوربین لوبیتل تا رادیو لامپی و فلكس بیتل 1969 و یقلبی و قمقمه و پوتیل زمان جنگ جهانی دوم و بسیاری چیز هایی كه در طول این تقریبا 3 دهه عمرم جمع آوری كرده ام كه با هیچ چیز عوض نمیكنم....
به همه ی دوستان پیشنهاد میدهم كه قدری به لوازم قدیمی اطرافشان بهتر و با دقت تر نگاه كنند..
اقا کاوه پیشنهاد میدم یک تاپیک هم باز کنیم برای تجهیزات نوستالوژیک :::big grin2:::
بنده هم یک سکه نیم دلاری نقره مربوط به سال ۱۸۲۶ میلادی دارم که جزو گنجینه های زندگی ام محصوب میشود
موفق باشید