پاسخ: از دوربینهای جدید چه خبر ؟؟
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
Mashhadi Vahid
سلام
حالا که یک علاقمند دیگر و آشنا به لایکا وارد بحث شده:
معنی و منظور از سری "Rangefinder" در تولیدات لایکا و فکر کنم یکی دو شرکت دیگه چیه ؟!!!!!!!!!
سلام،
من درست متوجه منظور شما نشدم اما اگه فرمایش شما در مورد خود Rangefinder هست می*تونم عرض کنم که دوربین عکاسی رو به طور معمول با سه تا طراحی می*سازن. یکی که ساده*ترین هست انتقال مستقیم نور از لنز به Focus Screenهستش که شما تصویر رو وارونه می*بینید و بعد از اینکه فوکوس و همه کارای مربوطه رو کردین فوکوس اسکرین رو در میارین (یا جلو می*کشید) و فیلم (یا بک دیجیتال) رو پشتش میگذارید و عکس می*گیرید، یکی دیگه سیستم SLR یا همون Single Lense Reflex هست که نور از لنز وارد می*شه و بعد به یک آینه می*خوره و بعد به فوکوس اسکرین (یا تو سیستمهای کوچیک مثل 35 یک منشور هم می*گذارن که چپ و راست هم اصلاح بشه) تو این حالت وقتی شما عکس می*گیرید آینه بالا می*پره و بعد شاتر باز می*شه و تصویر روی فیلم یا سنسور ثبت می*شه. یه سیستم دیگه سیستم Rangefinder هستش. توی سیستم Rangefinder لنز مستقیم جلوی شاتر هست و آینه و منشور وجود نداره و ویزور مستقل عمل می*کنه و فوکوس اسکرین هم ندارید. یعنی لنز برای خودش یه جا رو می*بینه یه چشمی هم که ممکنه یه عدسی داشته باشه یه جای دیگه رو. مثل خیلی از دوربینهای خیلی ارزون قیمت قدیمی که شاید دیده باشید که یک چشمی دارن که اگه دستتون رو جلوش بگیرید دیگه چیزی نمی*بینید ولی عکس رو همچنان می*شه گرفت. به هر ترتیب به این دوربینهایی که ویزورشون جدای از لنز کار می*کنه می*گن Rangefinder. حالا مساله اصلی چیه؟ یکی لنز زوم هستش که خب کار رو پیچیده می*کنه چون شما اگه زوم کنید باید عدسی ویزور رو عوض کنید تا ویزور هم مثل شما ببینه، یک مشکل مشابه هم فوکوس هستش که عدسی ویزور به طور معمول اینقدر باز هست که بینهایتش یک متریه ولی عدسیه فیلم چون بزرگه و چون خیلی نزدیکه به فیلم فاصله بینهایتش به نسبت دوره و از 5 متر به طور معمول شروع می*شه. خب، یعنی برای فوکوس کردن اولاً که شما تو ویزور چیزی نمی*بینید چون ویزور یه عدسی جداست که همیشه تو بینهایته و همه جا فوکوسه پس باید خودتون فاصله سنجی و فوکوس کنید و اینکه عمق میدان رو هم نمی*تونید از قبل ببینید. البته راه حالهایی هم برای این مشکلات ارایه شده برای مثال لایکا برای اولین بار سیستم فوکوس تطبیقی رو روی این دوربینها پیاده کردش که به این معنیه که شما دو تا ویزور دارید (یک بزرگ یک کوچیک) و دو تا تصویر توی ویزور می*بینید (به طور معمول وسط ویزور) و وقتی دسته فوکوس رو می*چرخونید این دو تا کم کم به هم نزدیک می*شن و وقتی روی هم بیفتن یعنی سیستم شما فوکوس هستش. یا دوربینهایی که دوتا لنز دارن (مثل مامیای 220 یا لوبیتل که فیلم 110 می*خورد) اونها هم Rangefinderهستن با فوکوس اسکرین و لنزها با چرخدنده به هم وصل هستن و فوکوس کردن لنز چشمی باعث فوکوس کردن لنز جلوی فیلم می*شه. و یا تو بعضی موارد حتی زوم.
خب! به جز این یک مشکل مهم که توی این دوربینها دیده می*شه مساله خطای پارالاکس هستش که یعمی اینکه با اینکه ویزور و لنز جوری تنظیم شدن که هردو یک جا رو ببینن ولی این برای وقتیه که سوژه به اندازه کافی دور باشه. وقتی سوژه نزدیک هستش دو لنز دو چیز متفاوت می**بینن و عکس گرفتن سخت تر می*شه چون خودتون باید اصلاح کنید این تفاوت رو. البته توی سیستمهای پیشرفته*ای مثل لایکا با تمهیداتی مثل مدرج بودن این مشکلات تا جای ممکن کم شدن. بقیه سیستمهای نیمه حرفه*ای هم (مثل Minolta که لایکا هم یک مدت اونجا دوربین می*ساخت) راه*هایی داشتن برای مثال Minolta HI-MATIC 7 من توی ویزورش که نگاه کنید یک پنجم پایین ویزور سیاه هستش! چون مهندسین محترم تمام تلاششون رو برای نزدیک کردن لنز به ویزور کردن.
خب، حالا خیلی می*شه در مورد Rangefinder بحث کرد ولی من چون سایت رو گشتم و توضیحات زیادی ندیدم گفتم اینا رو عرض کنم. ممکنه این سوال پیش بیاد که حالا با همه این دردسرها چرا Rangefinder؟ خب تفاوتهای زیادی بین Rangefinder و SLR هست. من بیشتر مشکلات Rangefinder رو گفتم بالاتر ولی بعضی مزایاش رو خیلی خلاصه نام می*برم:
1- نزدیک بودن لنز به فیلم بخاطر وجود نداشتن آینه و امکان طراحی لنزهای سبک و کوچیک با کیفیت عالی به خصوص لنزهای خیلی واید (همین حالتی که الان بخاطر کوچیک بودن آینه خیلی از DSLRها هست)
2- وزن کم کل سیستم بخاطر نبودن آینه، منشور و شاتر Focal Plane (شاتر این دوربینها می*تونه Leaf باشه و توی لنز، ساده ترین فایده این فایده بعدی هستش)
3- سرعت سینک بالا با فلش به طور معمول تا 1/500 برای دوربینها 70 سال پیش تا امروز و 1/1000 برای دوربینهای 25-30 سال پیش تا به امروز
3- وسعت ویزور. چون نوز از توی لنز به ویزور نمی*رسه ویزور می*تونه (و معمولاً هست) وسیعتر از میدان دید لنز اصلی رو ببینه (دید لنز اصلی رو با یک کادر مشخص می*کنن، دوربینهایی با چند لنز چند کادر مختلف دارن و یک ویزور جدا برای واید) برای همین وقتی شما توی ویزور نگاه می*کنید می*تونید قبل رو هم ببینید و این یعنی برای مثال تو ویزور نگاه می*کنید و تا یک ماشین یا اسب! یا گاری داشت وارد کادر می*شد شاتر رو می*زنید.
4- امکان عکاسی یک به یک! لایکا برای اولین باز ویزورهای یک به یک رو ارایه کرد که تا تجربه نکرده باشید نمی*دونید چی هست! این یعنی بزرگنمایی ویزور طبیعی هستش و شما می*تونید با دوچشم باز عکس بگیرید! یعنی یک چشم روی ویزور و یک چشم هم باز و هیچ تغییری هم حس نمی*کنید! خیلی از عکاسهای معروف برای همین موضوع تمام عمرشون رو فقط با یک لایکا M3 و یک لنز 35 عکس گرفتن! آقای هانری کارتیه برسون نمونه بارزشون هست! چون چیزی که دوربین ثبت می*کنه بینهایت نزدیک به چیزی می*شه که چشم می*بینه و کادر شما تقریباً چیزیه که یک چشمتون می*بینه تو همچین حالتی.
5- سایز و وزن کوچیک و اپتیکهای عالی با وزن کم رو که گفتم، سیستم مکانیکی ساده و خرابی خیلی کم و اینکه سوژه اصلاً عکاسی رو جدی نمی*گیره هم هست (بخاطر قیافه ساده دوربین). سری M لایکا همه Rangefinder هستن! سری R همه SLR* هستن. لایکا برای اولین بار سیستم مادولار 35 میلی*متر رو معرفی کرد و لنزهای مختلفش برای M و R رو. ولی شهرت اصلی لایکا بخاطر دوربینهای M هست و بطور خاص M3 که در نهایت دقت و سادگی ساخته شده و قابل استفاده*اش الآن زیر 2 میلیون قیمت نداره :(
واقعاً عکاسی با Rangefinder لذت بخش هستش، آدم احساس آزادی می*کنه. Compactهای دیجیتال به نوعی Rangefinder هستن ولی به طور معمول ویزور اونها دیجیتال هستش و به سنسور وصله. یه Rangefinder واقعی ویزور مستقل داره و سنسورش پشت شاتری هست که توی لنز نصبه. الآن کم کم داره Rangefinderهای دیجیتال توی بازار سر و کلشون پیدا می*شه که بهترین انتخاب و خرید برای عکاسهای کاندید می*تونه باشه.
ممنون.
پ.ن: راستی یک نکتع دیگه اینه که خیلیها اعتقاد دارن داشتن یک لنز ثابت خیلی بهتر از یک لنز زوم هست و برای همین هم به یم Rangefinder و یک لنز ثابت می*چسبن. علتش هم اینه که می*گن آدم همیشه کادرشو می*شناسه و می*دونه که چی می*خواهد و چی* می*تونه در بیاره بدون بره پشت دوربین و به این موضوع فکر کنه.
پاسخ: از دوربینهای جدید چه خبر ؟؟
سلام به همه.
با اجازه در مورد Rangefinder Digital بگم:
اولین دوربین Rangefinder Digital در دنیا را شرکت Epson در سال ۲۰۰۴ و با نام Epson R-D1 معرفی و عرضه میکنه که در واقع نتیجه همکاری دو شرکت Epson و Cosina هستش که بعدها امتیاز اون به نام شرکت Voigtländer تغییر پیدا کرد. باید اضافه بکنم در حال حاضر این شرکت تولید کننده لنز دوربینهای Rangefinder هست. R-D1 و اخیراًً جانشینش R-D1s امکان استفاده از لنزهای بی نظیر M-mount Leica را بوسیله یک تبدیل فراهم میکنند.
اما در مورد Leica باید بگم که اولین Rangefinder Digital خودش را در سال ۲۰۰۶ معرفی کرد که همون M8 10Mega-Pixel است. کلا در مورد سری M Leica باید بگم که سازگاری لنزهای Analouge با Digital در سری M و استاندارد کردن این مجموعه بسیار دلپذیر است.
با تشکر
محمدرضا
پاسخ: از دوربینهای جدید چه خبر ؟؟
به به آقای محمد رضا خان!
سلام!
بله! درسته، Cosina پروانه استفاده از نام Voigtlander رو چندین سال پیش خرید و خب Voigtlanderهم قدیمی*ترین دوربین ساز صنعتی توی کره خاکی هستش! امروزه این لنزها برای Rangefinderهای مختلفی استفاده می*شن که لایکا هم یکی از اونهاست.
یک چیز دیگه که یادم رفت در مورد Rangefinder ها بگم اینه که چون آینه*ای وجود نداره موقع ثبت تصویر هم همچنان می*تونید از توی ویزور سوژه رو نگاه کنید و ممکنه بعضی وقتها این لازم باشه (البته از اونجایی که لنز تله برای رنج فایندرها خیلی رسم نیست اونقدر هم نمی*شه گفت این یه مزیه عمده هستش) در ضمن چون آینه وجود نداره قضیه Mirror Lockup در واقع سرخود هست! تو این دوربینها و برای عکسهای سریع و Razor Sharp خیلی مناسب هستن. دیگه اینکه شما هرچقدر هم فیلتر روی لنز ببندید بازهم ویزور داره خالص و بی*فیلتر بهتون نشون می*ده خیلی شفاف و روشن و مشکل تاریک بودن ویزور بخاطر فیلتر یا کاقی نبودن دیافراگم باز لنز هم وجود نداره.
ممنون،
پاسخ: از دوربینهای جدید چه خبر ؟؟
سلام
ضمن تشكر از جناب كاوه گرامي براي توضيحات مبسوطشون چند نكته ي كوچك هم بنده عرض كنم.
1- يكي از بزرگترين مزيت هاي اينگونه دوربين ها ( كه البته من به نام پارالكس مي شناختم و مفتخرم كه در اين تاپيك چيز جديد ديگري ياد گرفتم) فراموش شد. اينگونه دوربين ها به علت عدم وجود آينه بسيار بي صدا عكس مي گيرند به نحوي كه در بعضي كنفرانس هاي خبري سران معروف ، به عكاس ها فقط اجازه ي آوردن دوربين هاي لايكا و ساير دوربين هاي بي صدا داده مي شد. تصور كنيد كه 50-60 نفر عكاس مرتب كليك و كليك صداي دوربينشون دربياد ديگه سخنران رشته ي كار از دستش خارج مي شه.
2- در بعضي از پارالكس هاي ارزان قيمت تر قديمي مثل ياشيكا G-III QL نيز امكان تعويض يكي دو لنز تله و وايد ديده شده بود ولي براي ديدن تصوير صحيح بايد يك دوربين چشمي كوچك رو در كفشك فلاش جا مي زديد و به جاي ويزور اصلي از داخل اون موضوع رو مي ديديد.
3- در دوربين هاي Rangefinder معمولي خطاي پارالكس در فواصل مختلف سو*ژه از دوربين ثابت نيست براي همين كادر اضافه اي كه داخل ويزور براي رفع اين نقيصه وجود داره هميشه جواب دقيقي نمي ده.
پاسخ: از دوربینهای جدید چه خبر ؟؟
سلام به همه دوستان و ممنون از لطفتون و ممنون از جابجایی به تاپیک مناسب.
نقل قول:
نوشته اصلی توسط
farhad44
... اينگونه دوربين ها به علت عدم وجود آينه بسيار بي صدا عكس مي گيرند به نحوي كه در بعضي كنفرانس هاي خبري سران معروف ، به عكاس ها فقط اجازه ي آوردن دوربين هاي لايكا و ساير دوربين هاي بي صدا داده مي شد...
فرمایش دوستمون درسته. یکی از مهمترین مزیت این دوربینها سکوت اونهاست چون تنها صدایی که می*شنوید صدای ناچیز Leaf Shutter هستش. اما بطور عمومی در مورد صدای دوربین، علاوه بر کنفرانسها جاهایی که فیلمبرداری صدا سر صحنه هم هست این قضیه خیلی مهم هستش که بیشتر در مورد تولیدات تلویزیونی تو ایران اتاق می*افته. برای حل این موضوع یا باید از Rangefinderها استفاده کرد یا از SLRهای بی*صدا مثل Leica که شاتر پارچه*ای و نشیمنگاه! مخملی برای آینه دارن و یا یک چیزی که خیلی رایجه بین عکاسهای صحنه نیکون هستش چون نیکون یک Blimp استاندارد برای دوربینهاش طراحی کرده بود (شاید هنوزم می*کنه؟). Blimp چیزیه که سینماییها تو تصویر برداری با صدای همزمان روی دوربین می*ندازن (یا دوربین رو توش می*کنن) تا صدای کار دوربین مزاحم ثبت صدای سر صحنه نباشه و برای دوربینهایی که صدا رو Sync با فیلم ثبت می*کنن استفاده از اون اجباریه. توی سینما به کل دوربینها به دو دسته تقسیم می*شن بر اساس لول نویز. دوربینهایی که اینقدر ساکت هستند که امکان ثبت صدای همزمان رو بدن به کارگردان و دوربینهایی که پر سر و صدا هستن و به اصطلاح بهشون موس (MOS) می*گن. در کل وقتی کارگردان برداشت رو موس اعلام می*کنه یعنی صدا مهم نیست و می*شه هر صدایی تولید کرد، دوربینهای موس هم سر و صدای زیادی دارن ولی بعضی کارگردانها حاضر می*شن یه بلیمپ دور دوربین موس بندازن و صدا رو سر صحنه ثبت کنن چون دوربینی که موس نباشه خیلی خیلی گرون*تر (و نایاب*ترَ به خصوص توی ۱۶ میلی*متر فکر کنم وجود نداره اصلاْ) از نوع موس هستش. به هر ترتیب نیکون هم یک بلیمپ داشت یک زمانی که همه عکاسهای سینمایی داشتن یک دونه ازش. کسی می*دونه هنوز این کیف تولید می*شه یا نه؟
ممنون.
