سلام،
متاسفانه این چند وقت کمی درگیرم و کمتر وقت نوشتن پیدا کردهام، اما دورادور از مطالب دوستان استفاده میکنم.
در مورد این اعداد، فیلمی که در موردش صحبت میکنیم به طور دقیق فیلم 135 هست، نه 135 م.م. (یعنی دیمانسیون طولی ندارد!)، شمارهی 135 شماره سری کاست این فیلم هست که مثل خیلی چیزهای دیگه در عکاسی کداک استاندارد کرده. البته به این فیلم 35 م.م. هم میگن که اونهم میتونه صحیح (و نه دقیق) باشه، چون عرض فیلم دقیقاً 35 میلیمتر هست، البته همونطور که میدونید تصویر با عرض 24 میلیمتر ثبت میشه و بقیه برای اسپروکتها (سوراخهای فیلم) و یک فاصلهی بین فیلم و سوراخها حفظ میشه، خیلی دقیق اگه باشیم 1.9 میلیمتر برای هر سوراخ به علاوه 1.8 میلیمتر لبهی بیرونی هر سوراخ به علاوه 1.8 برای فاصلهی فریم تا سوراخ. اینطوری عرض فیلم 35 میلیمتر پر میشه.
اما چرا دقیقتر و علمیتره که بگیم 135 و نگیم 35 م.م.؟ چون 35 میلیمتر به بازهی بزرگی از فیلمهای 35 میلیمتری اشاره میکنه که ممکنه اصلاً سوراخدار نباشن یا فرمسوراخهاشون فرق بکنه با اونچه که ما میتونیم تو دوربین استفاده کنیم و ممکنه اصلاً فیلم تو کاست 400 فوتی باشه و قابل استفاده در دوربین ما نباشه اما فیلم 135 بهطور دقیق به فیلم 35 میلیمتریای اشاره میکنه که در کاست استاندارد 135 پیچیدهشده و بنا به استاندارد KS-1870 سوراخ شده و قراره هر فریم روش 36 میلیمتر طول و 24 میلیمتر عرض داشته باشه و این طول باید دقیقاً به اندازهی حرکت 8 سوراخ به جلو باشه تا هم تصویر 36 میلیمتری ثبت بشه هم 2 میلیمتر فاصله بیوفته بین هر تصویر. حالا چرا این سوراخ ها اینقدر مهم هستن سینما کارها بهتر میدونن :) اصولاً تو خیلی سیستمها سوراخ پوزتیو که برای کارهای Intermediate و نمایش بهکار میره با سوراخ نگاتیو (یا پوزتیوی) که برای ثبت استفاده میشه فرق داره و این بهخاطر تفاوت نیازهای traction و حرکت این دو هست. اگه فرصت بشه حتماً دربارهی سوراخ فیلمها و فواید و مضرات اونها صحبت میکنیم اما تا اون موقع این کارها رو ببینید:
کد:
http://www.flickr.com/groups/sprocket_holes/
به اینکار میگن Sprocket Photography، در اصل یعنی آدم طوری عکاسی کنه که روی سوراخها هم عکس بیوفته چون تمام فیلم به مادهی حساس آغشته هستش. من خودم تا بهحال 20-25 حلقهای اینطوری گرفتم، کافیه یه دوربین با سایز بزرگتر داشته باشید و کمی هم دست به آچار باشید :) فیلم رو تو تاریکی از کاست اصلی خارج میکنید (بعضیها نمیکنن اما بهنظر من لازمه) و دور Core یک فیلم استفاده نشدهی 120 میپیچید و با یک چیزی 1.2 سانت از بالا و 1.2 سانت از پایین رو «واشر» میندازید (من پارچه میپیچم بالا و پایین رو)، بعد فیلم رو عین فیلم 120 Load میکنید (ولی در تاریکی چون دیگه کاغذی نیست که ازتون (هم خودتون هم فیلمتون!) محافظت کنه) و بعد هم عکاسی میکنید و بعد فیلم رو برمیگردونید به حلقه و ظاهر میکنید!
بگذریم، ایندو هم دربارهی تاریخچهی شماره کاستهای کداک.
کد:
http://www.nwmangum.com/Kodak/FilmHist.html
http://members.aol.com/Chuck02178/film.htm
ممنونم،
پ.ن.: البته خیلی هم نباید سخت گرفت، من خودم بیشتر مواقع یکی ازم میپرسه این چه فیلمیه دستته میگم 135 میلیمتر :) اما بههر حال خلاصه تکرار کنم، 135 صحیح است و 135 میلیمتر غلط است، اگر خیلی پایبند به دستگاه SI هستید همان 35 میلیمتر را استفاده کنید :)