Printable View
درود ...
لزوم پایبندی به نسبت عکس خروجی از دوربین بر فرض مثال 4:3 یا نسبت های معروفی چون 1:1 و 3:2 تا چه حد صحیح است؟ اصلا فاکتوری برای ارزشمند بودن عکس محسوب می شود؟ هیچ برتری نسبت به کراپ های مختلف با نسبت های گوناگون دارند یا خیر؟
پیشاپیش ممنون از راهنمایی های شما
دوست عزیز با درود . نسبت بزرگترین عکس یک دوربین رابطه ی مستقیم با نسبت سنسور آن دوربین دارد به عنوان مثال نسبت سنسور دوربین Canon EOS600D سه به دو است (3:2)یعنی 5184 پیکسل افقی و 3456 پیکسل عمودی که طبیعی است که عکس این دوربین هم به نسبت 3:2 است حال اگر بخواهید با این دوربین یک عکس به نسبت 1:1 بگیرید بعنوان مثال عکسی باعرض 3456 پیکسل و طول 3456 پیکسل یعنی عکسی مربع دوربین مجبور است که از پیکسل های عرضی سطح سنسورش که 3456 است بطور کامل استفاده کرده ولی از 3456 پیکسل از 5184 پیکسل افقی سنسورش استفاده کنه تا عکسی با نسبت 1:1 بگیره این عکس در واقع حدودا 11.2 مگاپیکسل کیفیت دارد(3456x3456=11943936) (از 18 مگاپیکسل کامل سنسور Canon EOS600D) چون از پیکسل های عمودی سنسور بطور کامل و از پیکسل های افقی سنسور بطور ناکامل استفاده شده (از طول کراپ شده) دقیقا مثل این میشه که بزرگترین عکس با نسبت 3:2 این دوربین که (5184x3456) است را در فتوشاپ باز کرده و 1728 پیکسل از دو طرف طول عکس (از هر طرف 864 پیکسل) را حذف کرد (آنرا کراپ کرد) عکس مربع با حدودا 11.2 مگاپیکسل بدست خواهد آمد خوب یا بد بودن نسبت تصویر به اندازه ی استفاده ی شما از عکس بستگی دارد شما میخواهید عکستان را مثلابا اندازه ی 120x90سانتیمتر یا امثال اینگونه سایز چاپ کنیدبهتر است نسبت سنسور دوربین 4:3 باشد تا از پیکسل های سنسور بصورت کامل و بدون هیچگونه کراپی عکس چاپ شود حال اگر بخواهیم عکسی با اندازه ی 150x100 سانتیمتر یا امثال اینگونه سایز چاپ کنید این اندازه به نسبت 3:2 است و بهتر است از دوربین هایی استفاده شود که نسبت سنسورشان 3:2 است تا کراپی صورت نگیرد همه ی این نسبت تصویر ها در جایی خوب و در جایی بد هستند تا آنجایی که بنده اطلاع دارم در حال حاضر نسبت اکثر دوربین های حرفه ای نیکون وکنون 2:3 است (البته در بزرگترین سایز تصویرو سطح کامل سنسور) امیدوارم منظور شما دوست عزیز را درست متوجه شده باشم .
فکر میکنم منظور آقای عبدل پناه بحث زیبایی شناختی و تاثیر بصری قطع عکس باشه .
که در اون صورت مبحثی هست در ترکیب بندی به نام "نسبت های طلایی" که بر اساس یک سری فرمول ها به شما نسبتی از طول و عرض رو ارائه میده که برای ذهن انسان به طور ناخوداگاه زیبا تر و مقبول تره ، (یه چیزی تو مایه های تفاوت فیلم 24 فریم که تو سینما نمایش میدن و فیلم 30 فریم تلویزیونی ) که در اکثر آثار هنرمندان بزرگ نقاشی و معماری این قضیه نسبت طلایی رعایت شده.
کلا مبحث جالبیه و با یه سرچ کوچیک به نتایج خوبی میرسید:
- "برای تعیین برخی از اندازه ها به نسبتهای شکیل و زیبا، معروفترین فرمول، شیوه ای است که یونانیان باستان ابداع کرده اند و به ” نسبت طلایی” معروف است . نسبت طلایی در اصل، فرمولی ریاضی و دارای زیبایی بصری است. در این روش : ابتدا مربع را با خطی عمود بر دو ضلع مربع به دو مستطیل مساوی تقسیم می کنند، سپس محل تقاطع آن خط با یکی از اضلاع مربع ( نقطه X) را مرکز دایره ای به شعاع قطر مستطیل قرار می دهند ( فاصله X تا Y) و با ترسیم این دایره و تعیین محل تقاطع آن با امتداد ضلع مربع ( نقطه Z) طول مستطیلی معروف به “مستطیل طلایی” به دست می آید که عرض آن برابر ضلع مربع و است و نسبت این طول و عرض ثابت و دارای زیبایی خاصی است (نسبت اندازه پاره خط C به A با نسبت اندازه A به B یکی است) یونانیان در ساخت بسیاری از اشیا و ابینه و معابد و کوره ها و … آن را به کار می بستند."
سلام
فکر کنم منظور آقای عبدل پناه ارزش هنری عکس بود.
(با آقای نورمحمدی خط رو خط شدم!)
در واقع هم از نسبت های طلایی تا حدی اطلاع دارم و هم از نسبت های ابعاد سنسور و قطع های معمول. محوریت بحث بیشتر در مورد همان ارزش هنری است. کراپ های خلاقانه بعد از عکاسی مساله مهمی است اما بنده سعی می کنم به شخصه اگر برای عکس ترکیب بندی مربع را انتخاب می کنم همان موقع عکاسی باشد و نه پشت کامپیوتر و بعد از امتحان 7 8 تا کراپ مختلف از عکس.
حالا برای شخص بنده، کراپ هایی که مشابه استفاده از فاصله کانونی بالاتر (با همان نسبت سنسور) باشند، کمی قابل قبول تر از بقیه کراپ هاست، صرفا چون احساس می کنم به ابعاد اصلی عکس وفادار بوده ایم.
می خواستم بدانم در دنیای عکاسی نظر جمع چگونه است یا اگر قانونی یا بایدی در این مورد وجود دارد، به چه صورت است.
ممنون ...
سلام. من خودم چون در ابتدای راه قرار دارم، گاهی که مطلبی می‌بینم که برای خودم جالب است، دست و پا شکسته ترجمه میکنم تا اگر برای شخص دیگری هم مفید بود، استفاده کند. (کلاً علاقۀ خاصی به مقالات «آن طرف آبی» دارم، همیشه نگارش صمیمی و خودمانی دارند و عموماً از دید اول شخص مفرد بیان می‌شوند).نقل قول:
نوشته اصلی توسط Amir Abdolpanah
در این مورد مطلبی خوانده بودم، که همین بلا را سرش آوردم :::whistling:::.
بنده هم پیش از این که این مطلب را بخوانم همین احساس را نسبت به کراپ کردن و تغییر Aspect ratio (بهش می‌گم: نسبت ابعاد)، داشتم و حس خوبی پیدا نمی‌کردم. اما پس از مطالعۀ این مطلب، دیدم نسبت به استفاده از قطع‌های متفاوت کاملاً عوض شد و با آرامش خیال و بدون عذاب وجدان، و البته بسته به نیاز، از یکی از نسبتهای استاندارد، که با نیازم سازگار باشد، استفاده میکنم.
سری به این لینک بزنید. اگر بد ترجمه شده است، به بزرگی خودتان ببخشید.
ویرایش: راستی نظر خودم هم این است که دلیلی وجود ندارد، به محدودیتی که دوربین با سنگدلی تمام (!) تحمیل کرده، وفادار باشیم.کد:http://digital-picture.ir/index.php/articles/learn/menugeneral/101-the-art-of-using-aspect-ratios-in-digital-photography
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Ali Shamshirian
مرسی بابت این کار زیبا ...
مقاله خوبی بود، مطالب مفیدی داشت، ولی خب این مقاله ای که لینک دادید. نظر یک یوزر به حرفه ای بود. سوال بنده بیشتر جنبه کلاسیک تر و هنری تر دارد.
امیر جاننقل قول:
نوشته اصلی توسط Amir Abdolpanah
ابعاد اصلی یعنی چی؟
الان شما با 450D عکاسی میکنید مثلا پس فردا یک Fuji X10 میخرید که نسبتش 4.3 است. یعنی خودتون رو به آن چیزی که سخت افزار دوربین دیکته کرده است محدود میکنید؟
"نظر" من.
خوب اگر از دید هنری به قضیه نگاه کنید هم به قول بتهوون (فکر کنم): هیچ قانونی در موسیفی نیست که برای زیباتر شدن آن نتوان زیر پا گذاشت.
همچنین این که همانطور که خودتان هم صد در صد می‌دانید، نسبت 3:2، هم نسبت طلایی نیست، بلکه فقط نزدیک‌ترین قطع مستطیلی به مستطیل طلایی است. از طرفی نسبت سنسور دوربین‌های DSLR هم فقط برای این 3:2 است که با نسبت فیلم‌های 35مم یکی است، و این که چرا نسبت قطع 35مم اولین بار 3:2 انتخاب شده را هم فقط خدا داند، و همچنین این همه قطع‌های متفاوت؛ کدام یکی استانداردتر است، یا کدام‌یکی از نظر زیبایی شناسی زیباتر است؟ کاری به گذشته ندارم که قطع فیلم، قطع عکس را تحمیل می‌کرده، که هر چند در آن دوره هم احتمالاً حداقل قیچی وجود داشته lol.
به نظر بنده: چیزی که در حال حاضر قطع عکس را تحمیل می‌کند، ابعاد سنسور یا نسبت طلایی یا ... نیست. ؛ محتویات عکس است. نسبت طلایی هم "قانون" که نیست.
در دو عکس زیر کدام را می‌پسندید؟
فایل پیوست 24363فایل پیوست 24364
صد در صد، کراپ مربع. در صورتی که دیگری قطع 3:2 است. ولی حتی اگر کادربندی خوبی هم داشت (متأسفانه به دلیل عناصر مزاحم زیر کوه، غیر ممکن بود)، آنقدر یکنواخت است که شدیداً خسته‌کننده است. اما با یک کراپ مربعی استفاده بهتری از تمام فضا انجام شده و عکس تعادل بهتری دارد.
شرمنده بابت زیاده‌گویی.
پ.ن. فقط نگید ته رنگ داره و فلان و فلان! داغه داغه، صبح از تنور در اومده، هنوز روش کار نشده :-)
نقل قول:
نوشته اصلی توسط Navid7h
در پست اول منظور خودم رو دقیقا بیان کردم. بنده به کراپ مربع که هیچ مشکلی ندارم، تازه بسیار محبوب هم هست، چون نسبت جا افتاده ای هست (همین طور 4:3). اما مثلا عکسی را که می بینم که به خاطر حذف فضاها و المان های اضافی قطع مثلا 5:3 را انتخاب می کند، اصلا به دلم نمی نشیند.
می خواستم بدونم آیا از دید کلاسیک عکاسی هم چنین بازخوردی وجود دارد یا خیر؟
آقا از این گهر فشانیه شما واقعا هم ممنونم هم یاد گرفتم
- قطع عکس استاندارد؟ یا قطع عکسی که دوربین و سیستم آن به ما دیکته می کند؟
قطع عکس های زیادی از گذشته وجود داشته : ۵:۴، ۱۴:۱۱، ۸.۵:۶.۵، ۴:۳، ۳:۲
کدام بهتر است؟ کدام استاندارد است؟ شاید بهتر باشد بگوییم کدام در کجا مفید تر است.
- گفته می‌شود سعی کنیم در حین عکاسی بهترین کادربندی را داشته باشیم تا بعدا نیاز به کراپ و ابعاد غیر طبیعی نداشته باشیم. این خوب است (بخصوص از لحاظ فنی چون تمام پیکسلهای عکس برای چاپ را در اختیار داریم). اما واقعا در عمل آیا همواره ممکن است؟
یک سری حرف تئوری وجود دارد و یک سری موقعیتهای عملی و واقعی. رابطه بین این دو همیشه واضح نیست.
بسیاری از ریزه‌کاری‌هایی ترکیب بندی، بخصوص دینامیک فریم و یا ارتباط برخی عناصر با کناره های کادر عملا در بسیاری از موارد هنگام عکاسی قابل اِعمال نیست. حداقل برای منِ ناشی، مشخص است که در بسیاری از موقعیت های لایو عکاسی، نمی‌توانم همه چیز را چک کنم. مگر شرایط خاصی که همه چیز ثابت و فرصت فراوانی هم وجود داشته باشد. به هر حال در شرایط غیر از این، خودم را محدود به کادر هنگام عکاسی نمی‌کنم.
مطمئنا عکاسان خوب و بزرگ این ضعف من را ندارند و شاید در فریمهای بیشتری بتوانند کادر کاملا عالی و بی نقص هنگام عکاسی بگیرند. اما شاید آنها نیز حداقل در برخی موارد برخی عکسهایشان را با تغییر کادر پس از عکاسی تبدیل به عکسهای بزرگ کنند.
- نکته دیگر اینکه کادرهای مختلف کاربردهای مختلف دارند. حس کادر ۴:۳ و کادر ۱۴:۱۱ متفاوت است. اگر دوربین من تنها کادر خروجی اش، ۳:۲ باشد، آیا نباید از کادرهای دیگر استفاده کنم؟
- کادرهای غیر استاندارد؟ مثلا ۸:۳ ! چطور؟ آنها هم شاید در برخی عکسها کار کنند. به هر حال به نظرم نتیجه نهایی مهم است. اگر یک عکس ۸:۳ عالی داشته باشم، کادر اولیه‌اش خیلی برایم مهم نیست. الان در آرشیو عکسهای نهایی خروجی‌ام، کلی عکس با کادر غیرمعمول دارم.
- مشخص است که اینها همه نظرات شخصی است و مطمئنا پر ایراد و اشتباه.
