پیشرفت در عکاسی

این پیغام را از یکی از دوستان خوب دریافت کردم :

نقل قول:

---

يک موضوعي هست که مدتيه فکرم رو مشغول کرده و ميخوام از شما راهنمايي بگيرم.
چند وقته که به روند عکس ديدن هام و مطالعات عکاسي خودم که نگاه ميکنم، ميبينم که متاسفانه خيلي دارم درجا ميزنم. بجز بعضي لينک هايي که گاها" در فروم ميبينم و يا عکس هاي 500px ، هيچ گالري و يا وبلاگ ديگه اي رو مرور نميکنم.
و فکر ميکنم اين موضوع رو روند عکاسي و سليقه و نگاهم تاثير بدي داشته.
ميخواستم ببينم شما چه راهکاري رو براي خروج از اين وضعيت پيشنهاد ميکنيد؟

---

با کسب اجازه از ایشان، سوال ایشان را در اینجا مطرح کردم تا از همفکری سایر دوستان استفاده کنیم

سوال به طور خلاصه این است:


برای پیشرفت در عکاسی چه می‌کنید؟

به غیر از خرید تجهیزات، چه کاری برای عکاسی‌تان کرده‌اید؟

آیا چنین نیازی را احساس کرده‌اید که باید در عکاسی پیشرفت کرد؟

فایل پیوست 40511

سلام،
با توجه به بند آخر سوال باید عرض کنم که من هم، همانند این دوستمان دچار این مورد شده ام.
شاید دلیل آن هم این است که عکاسی حرفه و شغلم نیست! هر از گاهی که وقت عکاسی دست می دهد تا ایده هایی که در مدتی که وقت تماشای عکس ها و مطالب مربوط به عکاسی در ذهنم ایجاد کرده را عملی کنم وقت تمام می شود!
همانطور که در سوال هم هست، سعی کردم برای زمینه ای که در عکاسی به ان علاقه دارم (پرتره و منظره) تجهیزاتی در حد توانم خریداری کنم. اما کمکی نکرده است.
تا این مدت از عمر این اولین علاقه مندی​ام است که تا کنون رهایش نکرده ام و برایم ارزشمند است. به همین دلیل دوست دارم راه حلی برای این منظور پیدا کنم.
در این مدت تنها نتیجه ای که گرفته ام شاید این باشد که گردهمایی هایی که دوستان برگزار می کردند اگر بیشتر شود و در این گردهمایی ها اساتید هم حضور یابند و همانطور که بصورت مجازی دانششان را در اختیار اعضا قرار می​دهند، بصورت حضوری هم این اتفاق بی​افتد می تواند کمکی باشد! البته این مورد کاری نیست که بتوانم به تنهایی انجام دهم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط netwalker

سلام،
...
شاید دلیل آن هم این است که عکاسی حرفه و شغلم نیست! هر از گاهی که وقت عکاسی دست می دهد تا ایده هایی که در مدتی که وقت تماشای عکس ها و مطالب مربوط به عکاسی در ذهنم ایجاد کرده را عملی کنم وقت تمام می شود!
...

---

با توجه به شرایط کاری که من در زمینه ی عکاسی (حداقل در ایران) دیده ام، متاسفانه انتخاب عکاسی به عنوان حرفه و شغل، معمولا تاثیر بسیار بدی روی روند عکاسی شخص میگذاره.
هر چقدر هم شخص مقاومت بکنه، باز هم دچار سری کاری و مرگ خلاقیت میشه!
یک دلیل مهم که من به عکاسی همیشه به دید یک "هابی" جدی نگاه کردم، همین ترس بوده.

با سلام و تشکر از جناب روشن عزیز به جهت فضایی که ایجاد شد!
من با نگاهی مهندسی مسیر پیشرفت را از مدل تعالی یا جایزه تعالی وام میگیرم و عرض میکنم که همواره در همه عرصه های زندگی خیلی کارگشا و راه گشاست و اون استفاده از منطق یا چرخه RADAR است و ممکنه بسیار از مهندسین صنایع عزیز اون را بشناسن.این منطق مخفف چهار کلمه Approach,Deployment,Assessment &Review ,Result است که در تصویر زیر گراف آن را میبینید:
[

ATTACH]40521[/ATTACH]

با منطق رادار در واقع برای پیشرفت در عکاسی و یا هر هنر دیگر که عمدتا فعالیتی جدی و عقلائی است باید در ابتدا هر هنرمند برای خود یک هدف مشخص کند و برای دست یابی بدان هدف میبایست رویکری Approachرا طرح ریزی نماید.که البته این رویکر بایدحائز ویژگیهایی همچون مناسب بودن و مرتبط بودن باشد .در گام دوم باید برنامه ای جهت اجرای منظم و دقیق آن رویکرد و یا ایده تدوین نموده و در گام سوم پس از اجرا،نوبت ارزیابی و بازنگری و یا نقد میرسد تا بتواند نقاط ضعف و یا قوت ایده خود را ببینید.در آخرین گام نتاج و خروجی حاصل مجموعه این چرخه بوده و در اینجاست که هنرمند نتایج کار خود را دیده و با دریافت بازخورد های مناسب دست به بهبود زده تا این چرخه به یک سطح بالاتر (دوایر حلزونی)در نقطه شروع یا همان رویکرد جدید قرار گیرد.
این چرخه همواره در پی بهبود مستمر است و گام به گام رو به جلو حرکت میکند.
آنچه عرض شد برداشتی شخصی از مدلی مهندسی میباشد که میتواند قابل تعمیم به عکاسی نیز باشد.
سپاس

درود
والا بنده چون تازه کار هستم و هنوز خیلی وقت نیست slr دار شدم.فکر میکنم روند رو به رشدی داشتم.حداقل برای خودم.این که عکس های قدیم رو میبینم و مشکلاتش رو میفهمم.این که با دیدن متن ها و یا عکس ها و نقد ها به این نکته میرسم که بهتر بود در عکسی چه کادری رو داشته باشم.چه سوزه ای رو انتخاب کنم.طرز نگاهم و ...
اما در کل من یک قانون برای خودم ایجاد کردم.و اون این که برای تغییر و جلوگیری از یکنواختی بعضی اوقات به خودم اجازه بدم که از چیزهایی که خوشم میاد.چند وقت بدم بیاد.و یا از چیزهایی که بدم میاد.چند وقت خوشم بیاد.مثلا" بعضی اوقات از کادر بندی و قانون 1/3 بدم میاد و بعضی اوقات خوشم میاد.در اصل یک جور روانپریشی حساب میشه اما لااقل به کارم کمک میکنه.البته این عمل تنها در مورد عکاسی صدق نمیکنه.
مورد دیگه ای که شاید تو این مدت کم و آشنایی با این هنر برام اتفاق افتاده.کمی خود شیفتگی در مقابل آینه بوده lol
راستش من خیلی وقته که تو دستشویی یا حمام جلوی اینه ژست های مختلف میگیرم.به این فکر میکنم که اگر نور به همین صورت بتابه بهتره و یا از جهت دیگری.این کار تو عکاسی پرتره خیلی کمکم کرده تا به حال.حتی به سوزه هایی که کمی باهاشون رفیق هم هستم همین پیشنهاد رو میدم.تا جلوی آینه بهترین ژستشون رو انتخاب کنند.به خودشون جرات بدند که وقتی تنها هستند و یک آینه هست.کمی به صورت خودشون و چشم هاشون خیره بشند و ...
و مورد بعدی که خیلی کمکم کرده باور این مساله است که هر چند دوربین من نقص های زیادی داره اما چاره ای جز تحملش نیست.پس سعی میکنم با همین بدنه و همین لنز جلو برم و از رویا پردازی و ناله کردن جلوگیری کنم.با دوربینم حرف بزنم.بهش جرات بدم که کم نیست.که برای خودش حداقل دوربین خوبی است (کمی این روند داره بیش از حد میشه ولی باور کنید تاثیر گذار هست)

من حسین صمدی از شهرستان نظرآباد از سال 2008 عضو سایت عکاسی شده ام و کمابیش بحث ها رو دنبال میکنم.

درآمد من صرفا از عکاسی تامین می شود اجاره آتلیه و سایر هزینه های زندگی از عکس های پرسنلی و صنعتی و گاها با شرکت در مسابقات درطی این 12 سال با دریافت جوایزی ناچیز امرار معاش میکنم .

عکاسی شغلی پردردسر با مسئولیت است بایستی یک روابط عمومی بالائی داشت تا با طیف گسترده مردم در ارتباط بود .

در کنار این کارها فرایند آموختن را هرگز رها نکرده و برای خلاقیت دست بکار می شوم و با ابزار آلات خودم وسائل مورد نیازم را می سازم همیشه دنبال طرح ها و ابتکاراتم شکست را بارها تجربه کردم اما هرگز از فرایند آموختن کناره گیری نکرده ام .

چند مثال :ساخت پانوهد دستی برای عکاسی 360 درجه - مثلا تحقیق در مورد فضاهای رنگی روانشناسی رنگها و همکاری با شرکت های

وارد کننده پرینتر ها در حد توضیح فضاها و ابزار های کالر متر - مثلا عکاسی آناگلیف و سه بعدی در آتلیه - مثلا ترکیب چند لنز متفاوت

برای نصب روی دوربین و... و این اواخر راه اندازی سایت ام که با دانش برنامه نویسی و طراحی وب سایت هم آشنا شدم و..

گاها در مسیر با فراز و نشیب هایی برخورد داشته ام که مدتی از عکاسی و خلق فاصله گرفته ام اما کم کم با کمرنگ شدن مشکلات فرایند یادگیری و آموزش ام بهتر شده.

منظور من این هست که در هر ژانری به تجارب خوبی رسیده ام گاهی از دیدن عکس های ضعیف نکته هایی را که میشد عکس بهتری باشد

را پی برده و مرور میکنم و اما گاهی

بعضی از عکس ها را نمی فهمم اینجاست که به ضعیف بودنم پی می برم هر چقدر دنبال علم باشی باز هم گنجایش دارد.

در کشور عزیز ما درآمد یک هنر مند واقعا کفاف زندگی رو نمیده اما هنر عکاسی و یا یک عکاس از جایگاه و منزلت بالائی برخوردارهست

عکاسان کسانی هستند که نسبت به سایر افراد جامعه از هوش بالاتری برخوردارند .

پس دوست گرامی در پی هر کوششی موفقیت و لذتی نهفته هست .

ممنون از جناب روشن ازایجاد این تاپیک .

میگن تو هر کاری روزی 8 ساعت وقت بزاریم بعنوان متخصص اون کار شناخته میشیم...
بهتره از خودمون بپرسیم واقعن در روز چند ساعت دست به دوربین هستیم یا درمورد عکاسی مطالعه میکنیم به جای خوندن مقایسه لنزها و بدنه ها و اینکه چه تجهیزاتیو تو کولمون کم داریم ،

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط eternal

با سلام و تشکر از جناب روشن عزیز به جهت فضایی که ایجاد شد!
من با نگاهی مهندسی مسیر پیشرفت را از مدل تعالی یا جایزه تعالی وام میگیرم و عرض میکنم که همواره در همه عرصه های زندگی خیلی کارگشا و راه گشاست و اون استفاده از منطق یا چرخه RADAR است و ممکنه بسیار از مهندسین صنایع عزیز اون را بشناسن.این منطق مخفف چهار کلمه Approach,Deployment,Assessment &Review ,Result است که در تصویر زیر گراف آن را میبینید:
[

ATTACH]40521[/ATTACH]

با منطق رادار در واقع برای پیشرفت در عکاسی و یا هر هنر دیگر که عمدتا فعالیتی جدی و عقلائی است باید در ابتدا هر هنرمند برای خود یک هدف مشخص کند و برای دست یابی بدان هدف میبایست رویکری Approachرا طرح ریزی نماید.که البته این رویکر بایدحائز ویژگیهایی همچون مناسب بودن و مرتبط بودن باشد .در گام دوم باید برنامه ای جهت اجرای منظم و دقیق آن رویکرد و یا ایده تدوین نموده و در گام سوم پس از اجرا،نوبت ارزیابی و بازنگری و یا نقد میرسد تا بتواند نقاط ضعف و یا قوت ایده خود را ببینید.در آخرین گام نتاج و خروجی حاصل مجموعه این چرخه بوده و در اینجاست که هنرمند نتایج کار خود را دیده و با دریافت بازخورد های مناسب دست به بهبود زده تا این چرخه به یک سطح بالاتر (دوایر حلزونی)در نقطه شروع یا همان رویکرد جدید قرار گیرد.
این چرخه همواره در پی بهبود مستمر است و گام به گام رو به جلو حرکت میکند.
آنچه عرض شد برداشتی شخصی از مدلی مهندسی میباشد که میتواند قابل تعمیم به عکاسی نیز باشد.
سپاس

---

جناب طباخی نکات جالبی را بیان کردند.
پس می‌توان نتیجه گرفت که پیشرفت در عکاسی یک مساله کلی است و بستگی به هدف اشخاص می‌تواند کاملا مسیرهای متفاوتی را برای رسیدن به آن در نظر گرفت.

به عنوان مثال کسی ممکن است هدفش یک Fine Art Photographer خوب باشد و دیگری یک Studio Photographer حرفه‌ای و شاید برای کسی اصلا رسیدن به درجه عالی منتقد عکاسی، نهایت کار باشد.

حال با این توضیح، دوستان بفرمایند که چه هدفی برای نهایت عکاسی خود متصور هستند و برای رسیدن به آن چه برنامه‌ای دارند؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nmroshan

جناب طباخی نکات جالبی را بیان کردند.
پس می‌توان نتیجه گرفت که پیشرفت در عکاسی یک مساله کلی است و بستگی به هدف اشخاص می‌تواند کاملا مسیرهای متفاوتی را برای رسیدن به آن در نظر گرفت.

به عنوان مثال کسی ممکن است هدفش یک Fine Art Photographer خوب باشد و دیگری یک Studio Photographer حرفه‌ای و شاید برای کسی اصلا رسیدن به درجه عالی منتقد عکاسی، نهایت کار باشد.

حال با این توضیح، دوستان بفرمایند که چه هدفی برای نهایت عکاسی خود متصور هستند و برای رسیدن به آن چه برنامه‌ای دارند؟

---

با تشکر مجدد از استاد محترم،
اگر دو روش پیشرفت را به بهبود جهشی و یا بهبود مستمر تقسیم کنم دو نوع غنی سازی(تمرکز روی یک ژانر و عمیق شدن) و یا وسعت دادن به عکاسی در ژانرهای مختلف را میتوان برگزید بدین معنی که مثلا درعکاسی فقط روی ماکرو گرافی زوم میکند و به کارش عمق میدهد این سبک بصورت جهشی عکاس را متبحر کرده بعد از مدتی میتواند خود را نشان دهد اما اگر به دو یا چند سبک علاقمند باشد در کار او مسیر پیشرفت بطئی و مستمر اما زمانبر خواهد بود.
نکته دیگر مربوط به داشتن هدف و در پی آن برنامه و رویگرد است.بعنوان مثال یک عکاس ماکر میتواند عکاسی از انواع سکه یا حشرات برگریند و در ادامه در مورد حشرات مطالعات زیادی کند و بعد دست به دوربین شده آنرا اجرا کند.بعد از احراهای بسیار آنرا مورد ارزیابی قرار داده به معرض نقد قرار دهد و در بطن زمان بهبود کارش را ببیند با بازنگری ها و نتایج حاصله رویکردی جدید اما در سطحی بالاتر برگزیند.بنده این متد را در رویکرد جُرم در عکاسی خیابانی و مستند شروع کردم و به نتایج قابل لمسی رسیدم.سپاس

در این مدت من نکته ای رو چه در این فروم و چه در گفتگوهای شفاهی و یا کلاسی که با دیگران داشتم میبینم ، و به طور معمول بعد از مدتی باعث سرخوردگی و دلزدگی می شود ، توجه بیش از حد به تکنیک است و شیفتگی در برابر ابزار و تجهیزات .
متاسفانه تصوری غلط وجود دارد و آن اینکه آموختن تکنیک تا سر حد آن ، به همراه داشتن ابزار ، می تواند از ما هنرمند بسازد .
این را می شود در برخی گفتگوهای همین فروم نیز دید .
اما این بعد از مدتی باعث سرخوردگی خواهد شد !
چرا ؟
چون بعد از خریدن کلی ابزار و تجهیزات ، اخرین مدل دوربینها ، تسلط بر آخرین ورژن نرم افزارها و ... بعد از مدتی درخواهیم یافت که به ندرت باعث برآورده شدن انتظارات و توقعات خودمان شده و به آن هدفی که تبیین کرده بودیم ، نرسیدیم .
.
و اما چرا ؟
برای اینکه هنرمند تکنسین نیست . لزوما برترین تکنسین هنرمند بهتری نیست . ابزار هنر خلق نمی کند .
از یاد نمی برم ، سال 1371 سر کلاسی بودیم که استاد آن اکبر عالمی بود . ایشان در آن سال با خوشحالی گفتند میخواهم به شما نویدی بدهم .( زمانی که تکنیک مورفینگ ، و جلوه های ویژه کامپیوتری در ترمیناتور و ... به تازگی ظهور پیدا کرده بود و هنوز عده بسیاری نحوه خلق این جهش تکنولوژیک را نمی دانستند . ) ایشان نوید دادند که چند کامپیوتر و نرم افزار توسط شرکت صبا خریداری شده که می تواند حجم عظیمی از پردازش و رندرینگ را انجام دهد و به زودی ایرانیان می توانند فیلمی چون داستان اسباب بازی خلق کنند !
از یاد نمیبرم که به ایشان اعتراض کردم !
گفتم این ابزار نیست که هنری را خلق می کند .
.
گفته ای که باعث دلخوری ایشان شد و به بحثی دراز بدل شد .
اما هنوز نیز معتقدم .
آنچه که هنرمند را هنرمند می کند ، نخست خلاقیت است . شجاعت ، نوآوری ، شناخت قواعد و استفاده یا شکستن آگاهانه آنها ، شناخت سبک ها و شیوه ها و بیان هنری در مراحل بعدی اند .
و سپس پشتکار و تجربه اندوزی .
.
اما هنر برتر از هر تکنیک و ابزاری است . بیان هنری ورای همه تکنیک هاست .
تکنیک ، و توانمندی تکنیکی فقط بخشی است زیرمجموعه و در خدمت بیان هنری .
.
در سینمای امریکا یک نفر هست به نام مدیر فیلمبرداری . این شخص به تکنیک مسلط است . اما در کنار دست اش فردی دارد تکنسین . به نام متصدی دوربین . کسی که با دوربین کار میکند . کار او کار کردن با دوربین و تسلط بر همه تکنیکهاست .
اما او در خدمت اندیشه ، خلاقیت و نگاه هنری و بیان و ظرائف زبانی ، مدیر فیلمبرداری است .
اوست که تصمیم میگیرد کادربندی چگونه باشد ، مود صحنه چطور باشد ؟ نورپردازی چطور ؟ چه احساسی در صحنه حاکم باشد ؟ وزن و بالانس صحنه و روابط اجزا چگونه باشد ؟ و ....
.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 5131

من حسین صمدی از شهرستان نظرآباد از سال 2008 عضو سایت عکاسی شده ام و کمابیش بحث ها رو دنبال میکنم.

درآمد من صرفا از عکاسی تامین می شود اجاره آتلیه و سایر هزینه های زندگی از عکس های پرسنلی و صنعتی و گاها با شرکت در مسابقات درطی این 12 سال با دریافت جوایزی ناچیز امرار معاش میکنم .

عکاسی شغلی پردردسر با مسئولیت است بایستی یک روابط عمومی بالائی داشت تا با طیف گسترده مردم در ارتباط بود .

در کنار این کارها فرایند آموختن را هرگز رها نکرده و برای خلاقیت دست بکار می شوم و با ابزار آلات خودم وسائل مورد نیازم را می سازم همیشه دنبال طرح ها و ابتکاراتم شکست را بارها تجربه کردم اما هرگز از فرایند آموختن کناره گیری نکرده ام .

چند مثال :ساخت پانوهد دستی برای عکاسی 360 درجه - مثلا تحقیق در مورد فضاهای رنگی روانشناسی رنگها و همکاری با شرکت های

وارد کننده پرینتر ها در حد توضیح فضاها و ابزار های کالر متر - مثلا عکاسی آناگلیف و سه بعدی در آتلیه - مثلا ترکیب چند لنز متفاوت

برای نصب روی دوربین و... و این اواخر راه اندازی سایت ام که با دانش برنامه نویسی و طراحی وب سایت هم آشنا شدم و..

گاها در مسیر با فراز و نشیب هایی برخورد داشته ام که مدتی از عکاسی و خلق فاصله گرفته ام اما کم کم با کمرنگ شدن مشکلات فرایند یادگیری و آموزش ام بهتر شده.

منظور من این هست که در هر ژانری به تجارب خوبی رسیده ام گاهی از دیدن عکس های ضعیف نکته هایی را که میشد عکس بهتری باشد

را پی برده و مرور میکنم و اما گاهی

بعضی از عکس ها را نمی فهمم اینجاست که به ضعیف بودنم پی می برم هر چقدر دنبال علم باشی باز هم گنجایش دارد.

در کشور عزیز ما درآمد یک هنر مند واقعا کفاف زندگی رو نمیده اما هنر عکاسی و یا یک عکاس از جایگاه و منزلت بالائی برخوردارهست

عکاسان کسانی هستند که نسبت به سایر افراد جامعه از هوش بالاتری برخوردارند .

پس دوست گرامی در پی هر کوششی موفقیت و لذتی نهفته هست .

ممنون از جناب روشن ازایجاد این تاپیک .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط 5131

عکاسان کسانی هستند که نسبت به سایر افراد جامعه از هوش بالاتری برخوردارند .

---

اینو موافقم

با اجازه از دوستان و اساتید محترم
دو نکته به نظرم اومد که گفتم شاید گفتنش خالی از لطف نباشه
1.اینکه مطالعات به غیر از مطالعات فنی و تکنیکی راجع به عکاسیست که ضروری می باشد، مطالعات محیطی و تحقیقات ما در مورد جوامع و اطلاعات راجع به او موضوع یا ژانر خاص می باشد مثلا در عکاسی پرتره یا خیابانی یا مستند به نظر من مطالعه در زمینه های جامع شناسی ،طبقه های اجتماعی اون جامعه رفتار شناسی ، زمینه های فرهنگی مذهبی ،قومی ، تاریخ لباس و....... می تونه در عکاسی کمک بسزایی بکنه یا برای مثال برای عکاسی از حیات وحش مطالعه در مورد نوع زندگی ، خلق و خوهای خاص حیوان نوع حیات وحش و..........می تونه کمک کنه امیدوارم تونسته باشم منظورمو رسونده باشم
میخوام بگم برای پیشرفت در عکاسی صرف یه عکاس خوب بودن و اطلاعات در زمینه های فنی داشتن کافی نیست
و 2. اینکه خلاقیت نکته ایست که به اشتباه البته در همه زمینه ها و نه فقط عکاسی گفته میشه و این طور جا افتاده همه باید خلاق باشن و از خودشون هی خلاقیت نشون بدن
در حالی که خلاقیت به معنای دقیق کار عده کمی است و بهتر است اون به همان عده واگذار شوند و بقیه بهتر است از ان محصول خلاق استفاده کنن چه در زمینه های علمی فرهنگی هنری
البته در زمینه های هنری این مرزها خیلی به هم نزدیک و گاهی جدا ناپزیرند ولی به جای دنبال بروز خلاقیت بودن تمرکز بیشتر بر قوانین و نکات و تکنیکهای موجود و استفاده درست از کارهای خلاق پیشروان بتونه خودش منجر به بهبود کیفی کارها و شاید زمانی خلاقیت هم بشود
ببخشید اگه نتونستم کامل منطورمو برسونم
ممنون از این تاپیک ارزشمند
این دو نکته + مطالعه در زمینه عکاسی و مشورت از دوستان و همین سایت بدون اغراق از عوامل پیشرفت من در عکاسی بوده هرچند بسیار کم و جزیی

سلام دوستان عزیز
خواهش میکنم این نوشته بنده رو بخونین و به من کمک کنین ... :(
من نریمان شریفی ، فارغ التحصیل رشته گرافیک دانشگاه تهران هستم و الان هم یک گروه تبلیغاتی کوچک برای خودمون داریم و شغل و پیشه من تبلیغات هست ، اما قبل از اینکه خودم را طراح بدونم یک عکاس میدونم.
چون من شدیداً عاشق عکاسی هستم و هیچ چیز تو دنیا را بیشتر از عکاسی دوست ندارم ، بزرگترین آرزوم هم تو عمری که خدا به من هدیه کرده این هست که بتونم هرچه بیشتر تو علاقه خودم یعنی عکاسی پیشرفت کنم.
اما راستش چند وقتی هست دچار چالش و مشکل عظیمی تو زندگی هنری خودم شدم ، دچار یک سردرگمی و ناامیدی بزرگ ... :(
برای حل این مشکلم فکرها و راه حل های زیادی به سرم زد تا اینکه آخر سر تصمیم گرفتم به سایت خوب خودمون یعنی سایت عکاسی و بچه های پرمحبتش پناه بیارم و مشکلم را اینجا با شما در میان بذارم بلکه به راه حل مورد نظرم برسم ...
همیشه گفتن یک هنرمند قبل از هر کس دیگری باید خودش اول از کارهای هنری خودش لذت ببره و اگر آثار خودش برای شخص خودش راضی کننده بود ، آنوقت دیگران نیز از کارهای هنری او لذت میبرند ، اما برای من دیگر اینگونه نیست ، خیلی وقته نمیتونم عکس خوبی بگیرم که خودم را راضی کنه ، خیلی وقته که از عکاسی خودم راضی نیستم ، بخاطر همین مدت زمانی هست به فکر این افتادم که با یک استاد خوب عکاسی آشنا بشم ، کسی که بتونه به من کمک کنه راه خودم را پیدا کنم ،
راستش بنده به عکاسی طبیعت ( عکاسی از موضوعاتی که هیچ رد پایی از انسان آنجا نباشه ) علاقه مندم و بیشتر دوست دارم تو این سبک کار کنم ، هرچند که بدم نمیاد هر از چندگاهی یه سری هم به موضوعات دیگر عکاسی بزنم
و بتونم عکس هایی با موضوعات دیگر از جمله عکاسی اجتماعی و یا عکاسی شهری انجام بدم.
ولی من تو عکاسی سردرگم شدم ، نمیدانم دنبال چی هستم ، نمیدانم چه چیزی را باید عکاسی کنم.
دنبال کسی هستم که نه به عنوان یکی 2 ترم ، بلکه همیشه استاد من باشه و من همیشه بتونم در کنار ایشون تو عکاسی پیشرفت کنم. کسی که بتونه راه من تو عکاسی را به من نشون بده ، کسی که کمکم کنه از این سردرگمی بیرون بیام ، کسی که نه فقط بحث های شاتر چیه دیافراگم چیه ، بلکه خود عکاسی را به من آموزش بده ، به من آموزش بده چطور باید با طبیعت یکی بشم تا عکس های خوبی بگیرم ، چطور باید طبیعت رو لمس کنم و جزیی از طبیعت بشم ، چطور باید ببینم نه اینکه نگاه کنم ، و خیلی بحث ها و سوالات دیگه که دوست دارم ایشون به بنده تو این زمینه ها کمک کنن ...
همانطور که گقتم بعد از کلی کلنجار رفتن با خودم تصمیم گرفتم مشکلم را اینجا مطرح کنم بلکه بتونم به جواب مشکلم برسم و با راهنمایی و کمک شما دوستان ، شخص مورد نظر خودم را پیدا کنم و در نهایت تو زندگی هنری و رشته مورد علاقه خودم یعنی عکاسی پیشرفت کنم.
صمیمانه از دوستان عزیزی که قبول زحمت کرده و به شخص بنده کمک میکنن تشکر میکنم و هیچگاه محبت شما دوستان را به خودم فراموش نمیکنم.
با تشکر . برادر کوچک شما

واقعیت این است که هدفم از گشودن این بحث، تکرار تئوری‌ها نبود. همه ما می‌دانیم و بارها به دیگران گفته‌ایم که رمز موفقیت تلاش و فلان و بسیار است. همه ما می دانیم و بارها نیز دیگران را نصیحت کرده ایم که باید خلاقیت داشت و روزی چند ساعت تلاش کرد تا از پله‌های فلان قله موفقیت بالا برویم. مطالعه، تحقیق، تلاش و ... همه لغات جذابی هستند اما واقعا در عمل چطور؟

هدف این تاپیک اینها نیست.

هدف این است که به این دو سوال پاسخ داده شود:

آیا نیازی به پیشرفت در عکاسی حس کرده اید؟

اگر چنین احساس نیازی داشته اید، خودتان برای پیشرفت در عکاسی چه کرده اید؟

دقیقا به دنبال کدهای عملی و قابل اجرا هستیم. اگر فلان کار را کرده اید آیا تاثیری داشته است.

مثلا من امروز جمعه ۱۱ اسفند ۹۱، به دو نمایشگاه عکس رفته‌ام و با چند نفر از دوستان عکاس صحبت کرده ام.
آیا این برنامه جمعه من برای من مفید بوده است؟ چرا و چگونه؟

بله همه می‌دانیم که رفتن به نمایشگاه عکس خیلی خوب است. اما آیا واقعا همواره همین طور است؟ همه نمایشگاهها؟ برای همه مفید است؟ اگر برای من مفید بوده، چه تاثیری در پیشرفت من داشته است؟

اگر من‌ِ نوعی در ۳ ماه گذشته فلان کتاب خاص را خوانده‌ام، بیایم بگویم که آن کتاب چه تاثیری داشته است.

امیدوارم توضیحات فوق آشکار کرده باشد که در این تاپیک به دنبال همان حرفهای همیشگی نیستیم که معمولا به جایی هم نمی‌رسد.

تجارب عملی و واقعی را می‌خواهیم.

....

آقای نریمان گفتند که چنین نیازی به پیشرفت را احساس کرده اند. خب همین مرحله بسیار ارزش دارد.

امیدوارم تجربه‌های دیگران در این تاپیک، به سوال ایشان نیز پاسخ دهد.

جناب روشن عزیز ممنون از وقتی که گذاشتید و جواب دادین
نمیدونم صحبت های شما در جواب نوشته بنده بود یا خیر ( البته متوجه شدم که شما در پست خودتون خواستید هدف از این تاپیک را بیان کنید و چقدر هم خوب هست که از حرف ها و کلمات کلیشه ای خارج شده و به تجربیات عملی و تاثیرگذار بپردازیم ، از اینکه به این مورد مهم اشاره کردید واقعاً ممنون )
ولی باید شدیداً تاکید کنم که بنده نیز اصلاً دنبال کلمات و راهکارهای حرفی نیستم و چون رشته تحصیلی خودم نیز هنر بوده و نزدیک به 9 سال است که گرافیک خوندم ( به خاطر همین موضوع در ابتدای صحبت های پست قبلیم اشاره کردم که رشتم گرافیک بوده ) خوب میدانم که خلاقیت چیه ؟ ایده پردازی چیه ؟ پشتکار و تلاش هر روز و مطالعه چه تاثیری داره ؟ و نه تنها من ، بلکه همه هم میدونن .
من هم اصلاً دنبال این راهکارهای کلیشه ای و تکراری نیستم ، بنده دقیقاً به همین خاطر یعنی راهکارهای عملی ، دنبال یه راهنما و استاد خوب در کنار خودم هستم ، چون نه پیشرفت حرفی ، بلکه دنبال پیشرفت عملی هستم ، دنبال کسی هستم که تشویقم کنه ، کمکم کنه ، فانوس را دست من بده و من را به حرکت بندازه ، به قول معروف منو هول بده ( البته منتظر معجزه دیگران نیستم و خوب میدونم که هیچ کس بهتر از خودم و تلاش های خودم نمیتونه به من کمک کنه ، حتی اگر استاد هم کنارم باشه و خودم تنبلی کنم باز پیشرفت نمیکنم )
در کل صحبت بنده ، صحبت از یک زندگی هنری و عملی همیشگی هست ، دوست دارم در کنار یک استادی زندگی کنم که همیشه از حضور ایشون استفاده کنم ، ( البته قدر این سایت و دوستان خوب خودم در این سایت را به خوبی میدونم ، ولی خب واقعاً دنبال چیزهایی هستم که شاید یک شخصی که در کنارم باشه بهتر و سریع تر بتونه به من کمک کنه )
متاسفانه مشکل بنده این هست که از همه کس و همه چیز دور هستم ، یعنی به بیان بهتر و صریح تر هیچ دوستی ندارم که مثل خودم عاشق عکاسی باشه و بتونم از نزدیک با اون در ارتباط باشم ( تو همین سایت هم چون جزو کاربران تازه وارد هستم هنوز هیچ شخصی در لیست دوستان من نمی باشد ! :D )
نمیدانم تونستم منظور خودم را خوب برسونم یا نه ، اما خوشحال میشم اگر دوستان به برادر کوچک خودشان کمکی کرده و اگر استاد خوبی میشناسن به بنده معرفی کنن تا من هم از این سردرگمی زندگی هنری خودم بیرون بیام
با تشکر از همه به خصوص جناب روشن عزیز

درود

با سپاس از دکتر روشن گرامی که همواره برپادارنده ی مباحث نظری و انتقادی بوده و چنان که می بینیم یک پیام خصوصی را هم به گفتگویی فراتر از دو تن بدل ساخته اند، نکته ای برای من مبهم مانده و آن: هدف تاپیک است!

به خاطر می آورم که مباحثی نظیر این تاپیک، پیشتر هم داشته ایم و دکتر روشن نیز به همین دلیل اشاره کردند که هدفی دیگر از برپایی این تاپیک در میان است. اما من باز هم دقیقاً متوجه منظور ایشان نشدم!

من چنین برداشت کردم که شعار و کلیشه را کنار بگذاریم و از تجربیات عملی خودمان که باعث پیشرفت ما در عکاسی شده است، سخن بگوییم.

بسیار خوب اما همان گونه که در نوشتار دکتر روشن نیز خواندیم، هر تجربه ای نمیتواند الگوی دیگران شود. به بیان دیگر: هر کسی از راه خودش به آنچه که پیشرفت در عکاسی مینامد، میرسد.

به اشتراک گذاشتن راههایی که هر یک از ما رفته ایم، نه تنها نمیتواند در مجموع، راهکاری برای رسیدن به پیشرفت، معرفی شود بلکه میتواند بعضیها را هم به بیراهه بکشاند. چرا که حتا خود «پیشرفت» هم سلیقه ای و نسبی میتواند باشد.
فرضاً کسی میتواند بیاید و بگوید این کارها را انجام داده ام و پیشرفت کرده ام. و دیگران میتوانند در دل بگویند شما که پیشرفتی نداشته اید! و تازه اگر همه باور داشته باشند که گوینده، پیشرفت داشته است، چه بسا نتوانند از راهی که او رفته است بروند و به جایی برسند. چرا که راه مطلق در کار نیست!


.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Amateur

درود
به اشتراک گذاشتن راههایی که هر یک از ما رفته ایم، نه تنها نمیتواند در مجموع، راهکاری برای رسیدن به پیشرفت، معرفی شود بلکه میتواند بعضیها را هم به بیراهه بکشاند. چرا که حتا خود «پیشرفت» هم سلیقه ای و نسبی میتواند باشد.
فرضاً کسی میتواند بیاید و بگوید این کارها را انجام داده ام و پیشرفت کرده ام. و دیگران میتوانند در دل بگویند شما که پیشرفتی نداشته اید! و تازه اگر همه باور داشته باشند که گوینده، پیشرفت داشته است، چه بسا نتوانند از راهی که او رفته است بروند و به جایی برسند. چرا که راه مطلق در کار نیست!
.

---

برادرجان مگه راههای رسیدن به خداست؟!
جناب دکترفرمودند تجربه های بالفعل وموفق ... ونه پیشنهادها و راهکارها ی بالقوه , همین !
منظور اینست که هرزمانی نیاز به پیشرفت را حس کردید(کمبود ویا نابلدی درعکاسی حس شد) تجربیات عملی شده و بکاربسته شده ای که در رفع این کمبودها موثر بوده اند را بادیگران به اشتراک گذارید.
یادگیری عکاسی انقدرها هم پیچیده نیست که دیگه. هرکس تجاربی دارد که ممکن است به درد دیگران بخورد.اجبارکه نیست . اگه رفتن به نمایشگاه فکر میکنید خوب است که میروید و اگرفکرمیکنید نه که هیچ , نمیروید برادر!

سلام ؛
دوست عزیز تا حدودی حرف شما شاید درست باشد ، ولی باید دید تعریف ما از راهکارهای عملی چیست و در کل چه چیزهایی را راهکارهای عملی میدانیم.
به عنوان مثال بعضی راهکارها بسیار عمومی هستند و صد در صد برای همه افراد جوابگو هست ، مثلاً اینکه افراد در عکاسی مطالعه داشته باشند و یا فیلم های آموزشی زیاد ببینند و یا اینکه به مطالعه بصری بپردازند ( در دوران دانشگاه ما بسیار روی این نکته یعنی مطالعه بصری اساتید تاکید میکردند ) و در واقع اینها راهکارهای عملی هست که شخصی نیست و برای همه افراد جوابگو هست و تا اینجا صحبت جناب دکتر روشن درست است.
اما از طرفی صحبت شما هم بر طبق شراطی درست می باشد . به عنوان مثال شاید من دوست داشته باشم مثلاً برای عکاسی از طبیعت که رشته مورد علاقه خودم هست برم کتاب هایی در زمینه مثلاً ایرانشناسی بخونم ، و یا مثلاً پیشرفت من در عکاسی این باشد که مثلاً هفته ای یک بار به کوه بروم و سعی کنم آنجا به سوژه های مورد نظر خودم در عکاسی برسم. خب اینها راه هایی هست که طبیعتاً برای شخص بنده و علاقه بنده به این نوع از عکاسی جوابگو هست و شاید برای افرادی که علاقه مند به عکاسی مدلینگ و یا عکاسی مستند اجتماعی باشد جوابگو نباشد.
بنابراین باید دید راهکار چیست و چه فرادی برای اهداف خودشان دنبال چه راهکارهایی هستند.
باز هم به عنوان مثال میتونم بگم که شخص بنده برای وضعیت زندگی هنری خودم و بر طبق توانایی ها و شرایط خودم اینگونه احساس کردم که اگر با استاد عزیزی که بسیار تجربیات و مهارت هایش از بنده بیشتر بوده به طور شخصی کار کنم بهتر است و در واقع اینجوری احساس کردم که با این شرایط میتونم پیشرفت بهتری داشته باشم ، و به خاطر همین دنبال استادی برای خودم هستم.
خب شاید این راهکار برای کس دیگری عملی نباشد ( هرچند که داشتن یک استاد هم از نظر شخص بنده جزو راهکارهای عمومی هست که برای تمامی افراد جوابگو هست )
و صحبت آخر اینکه این تاپیک فضای بسیار خوبی هست که هر کسی تجربیات و راهکارهای خودش را با دیگران به اشتراک بگذارد و قضاوت بعدی با هر فردی ، در واقع هر کسی میتونه تجربیات دیگران را مطالعه کرده و بر طبق شخصیت و علایق خودش و البته با بینش بالا راهکاری را برای خودش برای پیشرفت در زمینه عکاسی انتخاب کنه.
با تشکر و آرزوی شادی روزافزون برای شما

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kiavash

برادرجان مگه راههای رسیدن به خداست؟!
جناب دکترفرمودند تجربه های بالفعل وموفق ... ونه پیشنهادها و راهکارها ی بالقوه , همین !
منظور اینست که هرزمانی نیاز به پیشرفت را حس کردید(کمبود ویا نابلدی درعکاسی حس شد) تجربیات عملی شده و بکاربسته شده ای که در رفع این کمبودها موثر بوده اند را بادیگران به اشتراک گذارید.
یادگیری عکاسی انقدرها هم پیچیده نیست که دیگه. هرکس تجاربی دارد که ممکن است به درد دیگران بخورد.اجبارکه نیست . اگه رفتن به نمایشگاه فکر میکنید خوب است که میروید و اگرفکرمیکنید نه که هیچ , نمیروید برادر!

---

درود
باتوجه به اینکه جناب Amateur عزیز به نظر از من رنجیده اند، لازم دیدم در همین تاپیک شفاف سازی کنم. Amateur عزیز قصدبنده از جمله اول فقط مزاح بوده است و نه خدای ناکرده به سخره گرفتن که کاری است بی اندازه ناشایست و نشان دهنده شخصیت دون هرفردتمسخرکننده.
بهرحال ازشما معذرت خواهی میکنم اگرسوتفاهمی پیش امده. قصدبنده همان مطالبی بود که نوشته ام.
باعرض پوزش .
ممنون

سلام

من از اون روز که این تاپیک ایجاد شد دارم فکر میکنم!

دقیقا باید دید پیشرفت از دید یک نفر یعنی چی؟ یکی دنبال اینه که عکسی بگیره که خودش رو راضی کنه. یکی دنبال معروف شدنه. یکی دنبال اینه که در یک ژانر تخصص پیدا کنه. و یکی هم دنبال گرفتن عکس با خلاقیت بیشتر. و شاید هم بعضی ها گرفتن تعداد بیشتری عکس.

مسلما برای کسانی که تازه عکاسی رو شروع کردن پیشرفت خیلی محسوس تر از کسانی هست که سالهاست عکاسی میکنن. البته اگه پیشرفت داشته باشن! ;-)

به نظرم در همه در حال پیشرفت هستند هرچند که خیلی کند باشه. به نظرم حس عدم پیشرفت بیشتر برمیگرده به عجله در رسیدن به هدف و یا اصولا نداشتن هدف مشخص. البته یک مسئله هست که میتونه این رو تشدید کنه و اون هم گرفتاری های روزمره و کمتر وقت گذاشتن برای عکاسی هست. ولی به نظرم کسی که شغل اصلی اش عکاسی نیست و به عکاسی به عنوان یک تفریح نگاه میکنه نباید خیلی ذهنش رو درگیر این قضیه بکنه. چون برای همه وجود داره و کاریش هم نمیشه کرد!!

من هدفم این هست که به عنوان یک عکاس فاین آرت خوب شناخته بشم. ولی عجله ای هم ندارم! فعلا اگر عکسی بگیرم که خودم رو راضی کنه برام کافیه. اتفاقا آرشیو عکس های فوتوبلاگم رو نگاه میکردم که ببینم مثلا نسبت به دو سال پیش چقدر پیشرفت داشتم. دیدم هیچی!! یعنی از نظر سطح عکس ها به نظر خودم عکس های قدیمی هم فرق زیادی با عکس های جدیدم ندارند. ولی به نظرم این دلیل نمیشه که بگم در کل پیشرفتی در عکاسی نداشتم. پیگیری یک ژانر به صورت مداوم میتونه در پیشرفت کلی و رسیدن به هدف طولانی مدتم مفید باشه.

به نظرم برای کسانی که فکر میکنن به علت محدودیت های محیط اجتماعی و شهری و درگیریهای کاری نیمتونن خیلی عکاسی کنند بهتره دنبال یک تغییر باشند. برای من منتقل شدن به خارج از کشور خیلی مفید بود. ولی امکانش برای همه نیست. ولی میشه با تغییر ژانر یا تعریف پروژه های عکاسی و جمع آوری مجموعه عکس هم تحول در عکاسی ایجاد کرد. خوشبختانه مباحث خوبی در این زمینه ها توسط جناب روشن در انجمن ایجاد شده و خیلی مفید هست. به نظرم این مباحث مطرح شده خیلی عالی بوده. برای من حداقل فکر کردن به مباحثی چون عکس های کارگردانی شده، مجموعه عکس، و پروژه های عکاسی یک پیشرفت یا سرآغاز یک پیشرفت هست.

اگر کسی هدفش رسیدن شناخته شدن در حدی باشه که گالری های خوب داخلی و خارجی کارهاش رو به نمایش بگذارند باید به یک سبک شخصی بخصوص رسیده باشه و مجموعه عکس یا پروژه های خاصی در اون سبک داشته باشه. صرفا گرفتن یک سری عکس خوب در ژانرهای مختلف هیچ وقت در این زمینه مفید نیست. عکس ها باید طوری باشه که سبکش در ذهن بمونه و تا حدی زیادی اگر یک نفر عکس یا مجموعه عکس جدیدی دید بتونه حدس بزنه که متعلق به کدوم عکاسه. البته مرتبط بودن با اساتید عکاسی و .. هم بحث جدائیست.

در کل این مسائل جدا از بحث مطالعه و تمرین مسائل تکنیکی هست و بیشتر به استعداد شخص مرتبط هست. به هر حال عکاسی کاری هنری هست و مثل تمام هنرهای دیگه بخشی از اون اکتسابی هست و بخشی از اون هم به توانمندی های خود شخص مرتبطه. یکی که مثل من استعداد هنری نداشته باشه حداکثر میشه یک نفر که به تکنینک ها تسلط داره و در ژانرهای مختلف عکس های قابل قبولی میگیره.

بحث های بالا مرتبط با عکاسی فاین آرت بود که میتونه تا حدودی به ژانرهای دیگه هم تعمیم داده بشه. مثلا یک عکاس ورزشی یا مراسم ازدواج خیلی درگیر مسائلی از این قبیل نخواهد شد.

یک بحثی که دوستان مطرح کردن رضایت خود عکاس از عکس هایی هست که میگیره. این برمیگرده به سطح توقع عکاس از خودش ولی اینطوری نیست که تمام عکس هایی که میگیرید عکس های راضی کننده ای باشه. من در کل در یک روز عکاسی اگر یک عکس خوب داشته باشم برام اون روز رضایت بخش هست. یک نکته هست و اون اینه که همیشه عکس ها اون طور که در نظر داریم در نمیان. محدودیت های تجهیزات، زمان عکاسی و محدودیت های کادربندی به هر حال وجود دارند. شما چیزی که با چشم میبینید این محدودیت ها رو نداره ولی بعد که به عکس ثبت شده نگاه میکنید ممکنه راضی کننده نباشه. و صد البته بحث تسلط بر ویراش هم هست. عکس خام و بدون ویرایش معمولا جذاب نیست. و یک عکاس خوب باید بتونه از یک عکس خام به عکس مورد نظر در ذهنش برسه. به نظرم اگر همه‌ عکس هایی که میگیرید راضیتون نمیکنه علت به احتمال خیلی زیاد عدم تسلط به مسائل تکنیکی و ویرایش است.

نمیدونم چرا اینقدر این بحثو پیچیدش می کنید؟ البته شاید این عادت هنرمندا باشه ;-)
موضوع تاپیک خیلی روشن بود: فقط کافیه بگید که در هر مرحله ای که هستید وقتی احساس نیاز به پیشرفت کردید چه کاری برای رفع این نیاز انجام دادید که به نظر خودتون باعث پیشرفت شده

در ابتدای شروع به عکاسی بعد از مدتی سوالی برام پیش اومد اونم این بود که چرا رنگهای عکس های من شبیه به عکسهای عکاسان دیگه نیست! با کمی مطالعه به این نتیجه رسیدم که من با قسمتی از عکاسی به نام "ویرایش عکس" آشنا نیستم. برای آشنایی با اون در کلاس ویرایش عکس دکتر روشن شرکت کردم و به نظرم تاثیر خوبی روی کارم داشت

باز هم بعد از مدتی عکاسی بی هدف، از خوندن دو کتاب بسیار لذت بردم و به نظر خودم تاثیر زیادی روی دیدم در عکاسی و بالا رفتن کیفیت کارم نسبت به قبل شده این دو کتاب اینا هستن:
- دید خلاقانه در عکاسی - برایان پترسون
- مجموعه کتابهای عکاسی دیجیتال - اسکات کلبی

البته همیشه نگاه کردن به عکسهای اساتید بهم خیلی کمک کرده

نمی دونم چرا دوستان عزیز به ادامه ی این بحث علاقه ای نشون نمی دهند.
راستش وقتی این دغدغه ی فکری رو با جناب روشن مطرح کردم و ایشون فرمودند که در فروم بحث بشه، امیدوار بودم که بحث و راهکار های خوبی رو بتونم از این گفتگو ها پیدا کنم.
خب همونطور که جناب روشن هم اشاره کردن، مقصود از این تاپیک یافتن راهکار های عملی هست.نه بیان راه کار های کلی و نظری.
به طور مثال :
یکی از بهترین تمرین های رزومره ی یک علاقه مند به عکاسی، دیدن عکس خوبه.
دوستان میتونن گالری های قوی و یا وبلاگ هایی که همیشه دنبال می کنند رو اینجا نام ببرند.


خوشحال می شم که سایر دوستان هم در این بحث شرکت کنند و از تجربیاتشون بنده و باقی دوستان رو بهره مند کنند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Halalzadeh

نمی دونم چرا دوستان عزیز به ادامه ی این بحث علاقه ای نشون نمی دهند.
راستش وقتی این دغدغه ی فکری رو با جناب روشن مطرح کردم و ایشون فرمودند که در فروم بحث بشه، امیدوار بودم که بحث و راهکار های خوبی رو بتونم از این گفتگو ها پیدا کنم.
خب همونطور که جناب روشن هم اشاره کردن، مقصود از این تاپیک یافتن راهکار های عملی هست.نه بیان راه کار های کلی و نظری.
به طور مثال :
یکی از بهترین تمرین های رزومره ی یک علاقه مند به عکاسی، دیدن عکس خوبه.
دوستان میتونن گالری های قوی و یا وبلاگ هایی که همیشه دنبال می کنند رو اینجا نام ببرند.
خوشحال می شم که سایر دوستان هم در این بحث شرکت کنند و از تجربیاتشون بنده و باقی دوستان رو بهره مند کنند.

---

به نظر من سه عامل اصلي در پيشرفت عكاسي كمك مي كنه:
1- مطالعه - كتاب، اينترنت، مقاله و ... نظرات و انتقادات رو هم شامل ميشه(يه جورايي فيدبك مطالعاته!)
2- عكس ديدن (بسته به ژانر عكاسي خاص، سايت هاي خبري، طبيعت، پرتره و مدلينگ و ... گالري ها و كارهاي عكاساي خوب داخلي)
3- عكس گرفتن كه مهمترين بخش ماجراست و اينكه هدفمند باشه و با مطالعه انجام بشه - مثلاً امروز تصميم بگيري كه فقط با يه لنز مشخص و در يك ژانر خاص با تكنيك خاصي و مطالعه قبلي عكاسي كني و سراغ گزينه هاي ديگه نري! به من كه خيلي كمك كرده اين مورد! البته تنها بودن و تمركز در عكاسي هم خيلي جواب داده!

و در آخر رمز موفقيت و پيشرفت در هر كاري همون تمرين، تمرين، تمرين :)

اتفاقا بعد از خوندن تاپیک شما این چند روز ذهن من خیلی به این موضوع مشغول بود.
گذشته از همه مطالبی که در پست های قبلی اشاره کردم هدف به نظرم خیلی مهمه. این چند روز تاپیک "پروژه های عکاسی" دکتر روشن تو سایتو خوندم که فکر می کنم تاثیرش کمتر از خوندن یه کتاب نبود چون متوجه شدم که باید برای عکاسی هدفی داشته باشم تا بتونم در راستای اون هدف پیشرفت کنم. خوندن اون تاپیکو به شما هم توصیه می کنم

مهمترین عامل از دید بنده انگیزه است.

هدف بدون انگیزه لازم کمک چندانی نخواهد کرد. از طرف دیگر باید به صورت آگاهانه انگیزه را هدایت کرد.

فرض کنید یک عکاس صاحب فرزندی شده، یا با فرد جدیدی آشنا شده، در این حالت انگیزه خوبی برای عکاسی دارد اما اگر آگاهانه عکس نگیرد بعد از مدتی یک هارد پر از اسنپ شات خواهد داشت که فقط به درد مرور خاطرات می خورد.

اغلب اوقات میشه با انتشار عکس ها در سایت های معتبر یا سایت شخصی عکاس یا شرکت در مسابقات روند پاداش دهی به خود را آغاز نمود و با هدف گذاری های کوتاه مدت رو به جلو حرکت کرد.

شخصاً با وجود اینکه مثل خیلی از علاقه مندان عکاسی مرتب در حال دیدن عکس و مرور سایت ها و فتوبلاگ ها هستم صرف دیدن عکس را برای کمک به پیشرفت عکاسی کافی نمی دانم. حتی لازم هم نمی دانم. اما دیدن عکس با هدف پیشرفت در عکاسی نیاز به مدیریت قوی ذهنی دارد. موارد مختلفی را باید در نظر داشته باشیم. هر منبعی برای مشاهده عکس مناسب نیست. در میان منابع مناسب هم می بایست هر از چند گاهی منابع خود را تغییر دهید. معمولاً هر سایت خواه نا خواه خط مشی خاص خود را دنبال می کند و گرچه ممکن است عکاس های خوبی به نمایش بگذارد اما عکس های خوب دیگر با دیدگاه های متفاوت و شاید برتر انتظار دیدار ما را در سایت های دیگر می کشند. داشتن یک یادداشت از لیست عکاسانی که باید عکس هایشان را ببینیم همیشه کمک کننده است. وگرنه تماشای عکس و ذخیره کردن روی هارد کمک چندانی نخواهد کرد. لحظه این که به یک عکس نگاه میکنیم ذهن باید در حال بررسی عواملی باشد که عکاس حین عکاسی با آن روبرو بوده است و موارد دیگری که موضوع این صحبت نیست.

شرکت در چلنج ها و موضوعات عکاسی روزانه هفتگی و ماهانه را خیلی موثر می دانم. برای یک دوره کوتاه یکی دوماهه در چلنجی شرکت کرده بودم که موظف بودیم هر روز یک عکس را که همان روز گرفته شده بود منتشر کنیم. این مورد باعث نظم کامل عکاسی من شده بود. و به علاوه دیدم را به طور کامل نسبت به اطراف تغییر داد. چراکه من هر روز همان مسیر های همیشه را طی میکردم ولی مجبور بودم عکس های تازه ای بگیرم.

امیدوارم این تجربیات به درد دوستان بخورد.

به نظر من در اختیار داشتن منابع مناسب (بخصوص زمانی که بطور خودآموز و از طریق آزمون و خطا سعی در پیشرفت دارید) یک فاکتور حیاتی است که می تواند سکوی پرتاب باشد. من به شخصه حدود 4 ماه پیش وقتی در این انجمن عضو شدم شاید اطلاعاتم در حد یک point & shooter بود.الان هم آماتورم ولی در این انجمن از طرف یکی از دوستان منابعی بهم معرفی شد که تاثیر زیادی روی درکم از عکاسی داشت.
خلاصه کلام به انگیزه بالا و هدف مشخص , داشتن منابع خوب رو هم اضافه کنید.

من زیاد گله کردن رو دوست ندارم اما اینجا باید گله کنم ، اگر نام این تاپیک چیز دیگری بود شرایط کاملا متفاوت بود و حداقل 10 صفحه نظر ، پیشنهاد و انتقاد وجود داشت ! مثلا نامی چون "فلان دوربین بهتره یا فلان دوربین" یا "انتخاب فلان لنز برای فلان ژانر" و یا حتی "ورود فلان بدنه یا فلان لنز در بازار" و .... اما این تاپیک مورد استقبال قرار نگرفت ، چرا ؟ جواب خوشبینانه که میشود داد اینه که تمامی دوستان و اساتید حاضر در این فروم پیشرفت چشم گیری داشته اند و دیگر احساس نیاز به پیشرفت ندارند ! که اگر چنین باشد بنده هم خوشحال میشوم هم نارحت ، خوشحال از اینکه در مکانی فعالیت میکنم که همه افراد در آن نهایت پیشرفت را داشته اند و افتخار میکنم در بین چنین اساتیدی هستم و ناراحت از اینکه بنده نتوانستم خودم را با دیگر عزیزان بالا بکشم و هنوز درجای خودم مانده ام و بد بینانه نیز میشود نگریست اینکه دوستان اطلاعات و تجربه هایشان را برای خودشان میخواهند و دوست ندارند دیگران را شریک کنند !
دوستان عزیز هدف از ایجاد این تاپیک انتقال تجربیات دوستان موفق به دوستانی است که احساس میکنند در این وادی پیشرفتی نداشته اند و یا اگر داشته اند کم بوده در حدی که ارضایشان نکرده ! بعد از خواندن چند مطلبی که عنوان شده تنها چیزی که دست گیرم شده اینه که خواندن بعضی کتب و دیدن بعضی از عکس ها و .... مفید واقع میشود برای پیشرفت اما این بعضی یعنی چه ؟ بنده دنبال نتیجه بودم و لی اینجا فقط سردرگم شدم .

از خودم شروع میکنم که از زمانی که دوربین خریدم احساس کردم که باید پیشرفت کنم و تعدادی عکس گرفتم اما بعد از مدتی که چندادن طولانی نبود پیشرفتی احساس نکردم و از سر ناآگاهی دست یه دامان تجهیزات شدم و به خودم قبولندم که اگر دوربین ف.ف و لنز های سری L داشته باشم عکس هایم از این رو به اون رو خواهد شد و دست به خرید تجهیزات زدم و مبلغ زیادی رو خرج کردم به امید پیشرفت اما قافل از اینکه آب در کوزه بود و بنده تشنه داشتم در بیابان مسیر بهوده میرفتم.
از دوستانی که مشناختم و میدانستم آتلیه دارند کمک خواستم که در کنارشان تجربی مطالب را فرا بگیرم که شدنی نبود ، کلاس های عکاسی نیز مشکلات خودشان را دارند مثلا انجمن سینمای جوان که بعد 8-9 ماه هنوز کلاس هایش تشکیل نشده و کلاس های خصوصی که ترمی 1.000.000 تومان آب میخورند برای بنده !
کتابی تازگی ها تهیه کردم "ترکیب بندی در عکاسی" نوشته "هارالد مانته" که جالب بود اما بازهم کمک نکرد چون درگیری ذهنی بنده رو بیشتر کرد اما اولین نتیجه و مهمترین نتیجه ای که در این کدت گرفتم اینه که اگر ذهنم رو مشغول عکس گرفتن و کارهای ویرایش و پیشفرت های این چنینی کنم دیگر نظرم نسبت به تجهیزات نیز عوض می شود .

دوستان عزیز و سروران ، بنده از نوشتن مطالب فوق مقصود بدی ندارم اگر از شما کسی از بنده رنجیده به بزرگواری خودش بنده رو عفو بفرمایند !
مطالبی که در مورد خودم نیز نوشتم برای این منظور بود که از دوستان راهنمایی بگیرم که چه کاری انجام دهدم تا روند پیشرفت را بهتر طی کنم "سرعت روند مدنظر بنده نیست !!!"

از جناب روشن که این تاپیک رو راه انداختند تشکر میکنم و از تمامی دوستان عزیزم که مطالب مفید خودشون رو مطرح کرندند نیز متشکرم

برادر عزیزم....دوستان بزرگوارم

توی این مسیری که شما قدم در راهش گذاشتین تنها فاکتوری که باعث پیشرفت شما میشه ممارست و پیگیریه خود شماست
توی سایت که به اندازه کافی مطالب مفید موجود هست....اساتید هم که مرتب سوالات دوستان رو رصد میکنند و پاسخگو هستند
سایتهای فرنگی هم که به اندازه هزاران کتاب و فیلم و مقاله مطالب مختلف رو پوشش دادند....بنابراین از نظر دسترسی به مطالب آموزشی و رسیدن به جواب سوالهاتون
کمبودی وجود نداره.............من دقیقا متوجه نشدم گله شما از چی هست.....فقط میتونم این رو بگم اگر خودتون معلم خودتون باشید (بجای اینکه دنبال راهنما و معلم احیانا بگردید)
مشکلی در پیشرفت و یادگیری نخواهید داشت....فقط کافیه راهتون و کم و کسری هاتون رو پیدا کنید و در پی جبران اوونها بر بیاید
خود من شخصا نه کلاسی رفتم و نه معلم و راهنمایی داشتم...حداقل 6 سالی هست که تو این راه در حال تقلا کردن و دست و پا زدن هستم....و همین تقلا کردنم باعث پیشرفت بیشتر و یادگیریه بهترم شده....چیزی که تو دانشگاه اتفاق نمیوفته....چون دانشجو از سر رفع تکلیف کارها رو انجام میده....همینکه عامل زور و نمره بالای سرش باشه رغبتش به درس کمتر هم میشه...................
لب کلام این هست که از اینکه میبینید چیزی بلد نیستید ناراحت نشید و همچنان روحیه خودتون رو حفظ کنید بزرگترین مشکل در راه یادگیری همین باختن روحیه هست...تمام ابزارهای لازم رو هم دارید پس تنها به خودتون رجوع کنید

آرزوی موفقیت برای شما

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
برادر عزیز ممنون که وقت گزاشتین و پاسخ دادید ، اما بنده نه از کمبود منابع شاکی بودم و نه از کم لطفی شما که اگه چنین باشه از روی بیخردی بنده است !
هم منابع بسیار در دست هست و هم وجود عزیزانی چون شما و حضور اساتیدی چون دکتر روشن !
بنظر شما من نرفتم دنبال اطلاعات ؟ بنظر شما من درک نکردم راه پیشرفت کدام است ؟ این ها مهم نیست ولی این سوال را پاسخ بدهید که آیا دکتر روشن نیز مفهموم پیشرفت
را نمیدانند که چنین تاپیکی ایجاد کردند ؟

دوست عزیز و بزرگوار بنده ، من بدنبال دستی از غیب نیستم که مرا بجلو هل دهد بلکه دنبال این هستم زمانی که غذای روح را آماده میکنم و تلاش میکنم برای کسب اطلاعات
جایی باشد که لقمه آماده ازشون بگیرم ، استفاده از تجربه اشخاصی چون شما که با نبود منبع انسانی آگاه در کنارتان پیشرفت داشته اید بسیار برای بنده کارآمد است

امید وارم منظور را درست بیان کرده باشم و امید وارم جناب روشن از اینکه نامشان را در پیامم آوردم از من نرنجیده باشند !

درود بر همگان
بنده خیلی دیر با این فروم آشنا شدم. ولی دوست دارم تجربیات ناقصم رو به اشتراک بگذارم.

من خودم با خوندن کتاب ترکیب بندی در عکاسی نوشته هارالد مانته تازه فهمیدم که چقدر بی هدف عکاسی میکردم!!! :-(
یا با خوندن کتاب دید خلاقانه در عکاسی نوشته برایان پترسون فهمیدم که یک عکاس باید دوربینش مثل کارت ملی همیشه همراهش باشه!
یاد گرفتم که یک عکاس جدی باید در همه حالت کادرش رو درست ببنده و از مردم خجالت نکشه حتی اگه مجبور باشه تو خیابون دراز بکشه تا دنیا رو از دید یک گربه به تصویر بکشه!
از فیلم تعقیب نور دیوید نوتون (عکاس منظره) یاد گرفتم خواب اول صبح برای عکاس معنی نداره چون بهترین نور رواز دست خواهد داد.
چند وقتیست دارم پیشرفت رو در خودم احساس میکنم. گر چه هزینه خاصی تا حالا ندادم ولی احساس میکنم بدون این دوربین هم میتونستم درترکیب بندی از طبیعت و اجسام ثابت، به پیشرفت های کنونی دست پیدا کنم آنهم فقط با یک موبایل!
(البته برای عکاسی از سوژه های متحرک و سریع که بهش علاقه دارم ، داشتن این دوربین الزامیست)

بالاترین هزینه ایی که تا حالا کردم از دست دادن زمان و اتلاف وقت بود. اما جلوی ضرر را از هر جا بگیری منفعته!

خیلی ها میگن عکاسی استعداد میخواد ولی من میگم استعداد بدون پشتکار یک ریال هم نمی ارزه!
آدم با پشتکار و تلاش در راه درست، استعداد لازم رو بدست میاره.


متأسفانه بزرگترین مشکل عکاسان جوان، گیر افتادن در دام تجهیزات رنگارنگ و گرانقیمت هستش.
در صورتیکه آسانترین مرحله پیشرفت در عکاسی، یادگیری کار با تجهیزات و یا پردازش عکس هاست.
آنچه که مهم و حیاتی ست دانش ترکیب بندی و استفاده از عناصر و نور موجوده.
یه عکس خوب با کادر دقیق حتی اگه ویرایش خوبی هم نداشته باشه در نگاه دیگران قابل تقدیره.
ولی عکسی که از لحاظ فرم و محتوا مشکل داشته باشه هر چقدر هم ویرایش بشه بازهم مشکل داره!

باور کنید این پول هایی که پای تجهیزات میدیم رو اگه برای کلاس خصوصی عکاسی میدادیم تا در کنار یک استاد و در جمع افراد علاقمند و با انگیزه قرار بگیریم، پیشرفت ما بسیار چشمگیر میشد. کافی بود در هر جلسه دو سه تا ازعکسهای خودمون رو با استاد ایرادگیری کنیم و در عکس های بعدی آنها را رعایت کنیم.

یکی دیگه از مشکلات بزرگ ما اینه که خیلی عجول هستیم و فورأ میریم سراغ خرید دوربین و لنز گرانقیمت!
در صورتیکه اگه حوصله کنیم و با مطالعه و حضور در کلاسها و کارگاههای آموزش عکاسی، بر روی مهارتهای کادربندی و شناخت عناصر عکس و غیره تمرکز کنیم خواهیم دید که با یک موبایل هم میشه عکسهای خارق العاده ایی گرفت.

دلسردی اکثر ماها از کادرهای خسته کننده و پر از اشکال هستش وگرنه دلیلی برای دلسردی وجود نداره!
گواه این حرفم هم استادان برجسته عکاسی در سالهای دور از دیجیتال هستن. اونایی که با یه دوربین آنالوگ کارهای بزرگی انجام دادن چون ترکیب بندی در عکساشون چشم نواز بود. چون وقت گذاشتند و حوصله بخرج دادند و علم کادربندی رو آموختند.

اگه جایی رو اشتباه نوشتم دوستان گوشزد بفرمایند.

یا حق :::love2:::

این تاپیک بعد از یکسال و نیم مجددا زنده شد.

در این یک سال و نیم، پیشرفتی در عکاسی خود احساس کرده اید؟ ( البته اگر هنوز به عکاسی علاقمند هستید! و عکس می‌گیرید)
اگر جواب مثبت است، چه نوع پیشرفتی بوده است؟

پاسخ به این سوال می‌تواند نوعی بازنگری در کارنامه یک سال و نیم اخیر مان در عکاسی باشد.

من نزدیک به یک سال و نیم پیش بعد از چند سال علاقه شدید به عکاسی تونستم یه دوربین تهیه کنم و جدیتر به علاقم برسم به عکسای اولیه که نگاه میکنم تا عکسای الان میبینم که تمام حرفایی که قبل از ورود به دنیای دی اس ال آر میشندیم الان خودم دارم تو عکاسیم بهشون میرسم
خوندن و مطالعه برای پیشرفت خیلی ضروریه به خصوص اگه مثل من عاشق تجربه کردن باشین و از چهارچوب ها گریزون
الان مباحث پایه رو راحت تر درک میکنم مفهوم فوکوس و نورسنجیو سرعت شاتر رو بهتر درک میکنم راحت تر عکس میگیرم و دارم از تو ویزور دوربینو تنظیم میکنم در حالی که روز اول تا چند ماه خیلی متکی به علامت های روی ال سی دی بودم
اما یه نکته ای که برای خودم جالبه اینه که از روز اول سعی کردم رو حالت M عکاسی کنم خیلی جاها ایزو رو یادم میرفت اما الان قبل شات زدن حواسم به همه چیز هست
برای من عکاسی بیشترین لذت رو میده و هنوز ادامه داره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nmroshan

این تاپیک بعد از یکسال و نیم مجددا زنده شد.

در این یک سال و نیم، پیشرفتی در عکاسی خود احساس کرده اید؟ ( البته اگر هنوز به عکاسی علاقمند هستید! و عکس می‌گیرید)
اگر جواب مثبت است، چه نوع پیشرفتی بوده است؟

پاسخ به این سوال می‌تواند نوعی بازنگری در کارنامه یک سال و نیم اخیر مان در عکاسی باشد.

---

یاد گرفتم عکاسی یعنی هنر چیدن و ربط دادن عناصر در کنار هم. یه عکاس باید طوری المان ها را در عکسش ترکیب بندی کنه که بیننده با یک نگاه متوجه منظور عکاس بشه. داستان عکس رو بفهمه بدون اینکه عامل مزاحمی حواس شو پرت کنه.

یاد گرفتم که چشم عکاس باید دیدش به دنیا نسبت به بقیه متفاوت باشه. مثل عقاب تیزبین باشه و تو ذهنش همه چیز رو کادر بندی کنه.

یاد گرفتم که عکاسان واقعی به تنها چیزی که اهمیت نمیدن دوربین و تجهیزاته! اونا وقت گرانبهای خودشون رو صرف یادگیری علم ترکیب بندی و استفاده صحیح از نور موجود میکنن. هیچوقت هم بر سر چند مگاپیکسل کمتر یا بیشتر یا دینامیک رنج و امکانات دوربین فلانی از دوربین من بهتره و غیره غصه نمیخورن و عمر با ارزش خودشون رو هدر نمیدن.

یاد گرفتم که تا یک سال فقط با موبایلم عکس بگیرم و در کنارش فقط برای کلاس و کارگاه و استاد عکاسی خوب هزینه کنم.

بعد که عکاس شدم برم سراغ دوربین و تجهیزات!!!

چرا که خالق عکس، عکاسه نه دوربین!!!

تا نظر دوستان چه باشد :::love2:::

به شخصه کارهای زیر رو انجام داده ام:
- خواندن کتاب هایی که در مورد جنبه ی Art در عکاسی هست. نظریه ها، جریان های عکاسی، فلسفه عکاسی و موارد مشابه
- جستجو و مرور در مجموعه عکس های سایت www.lensculture.com . این سایت به من کمک کرده ایده های زیاد و جالبی از نقاط مختلف دنیا رو ببینم.
- برخلاف پست اولم، تقریبا دیگه به سایت 500px سر نمیزنم!
- با اینکه تقریبا هر روز با دوربین SLR از خانه خارج میشم، ولی اکثرا فقط با موبایل عکس می گیرم!! هر روز موقع نهار، در پارک نزدیک محل کارم نیم ساعت میچرخم و سعی میکنم روزی حداقل یک عکس در اینستاگرام با بقیه به اشتراک بگذارم.
- به نمایشگاه های عکس مرتب سر میزنم. (دیدگاهم نسبت به نمایشگاه های عکس متفاوت شده و این رو متوجه شدم که -حداقل در داخل کشور- اکثرا عکس های ارائه شده میتونن واقعا هیچ ارزشی نداشته باشند!)
- پس از مشورت با یکی از دوستان، در یکی از کلاس های سایت عکاسی که بیشتر در مورد جنبه ی Art عکاسی بحث میکنه ثبت نام کرده ام.

و اما
هنوز نتونستم یک پروژه و مجموعه عکس تهیه و ارائه کنم. :-(


مورد دیگری که چند روزیست فکرم رو مشغول کرده، بحث "انگیزه ی عکاسی" هست.
علتش هم آشنایی با عکاسیت که انگیزه ی عکاسیش برایم یک علامت سوال شده! خانوم Vivian Maier

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط nmroshan

.
.
هدف این است که به این دو سوال پاسخ داده شود:

آیا نیازی به پیشرفت در عکاسی حس کرده اید؟

اگر چنین احساس نیازی داشته اید، خودتان برای پیشرفت در عکاسی چه کرده اید؟

دقیقا به دنبال کدهای عملی و قابل اجرا هستیم. اگر فلان کار راکرده اید آیا تاثیری داشته است.

مثلا من امروز جمعه ۱۱ اسفند ۹۱، به دو نمایشگاه عکس رفته‌ام و با چند نفر ازدوستان عکاس صحبت کرده ام.
آیا این برنامه جمعه من برای من مفید بوده است؟ چرا و چگونه؟
.
.

---

تعجب مي كنم كه چرا تا به حال پاسخي به اين تاپيك نداده ام. الان كه مي خواهم پاسخي براي اين تاپيك و سوالات دكتر روشن بنويسم نمي دانم چرا فقط مثالهاي آدرس دار و لينك دار در ذهنم مي چرخند.
اول از همه بد نيست در پاسخ دوستمون در مورد vivian maier بگويم كه به اعتقاد تعدادي از بزرگان عكاسي، عكاسي خودش يك مسير است و شايد نتوان هدفي براي آن تعريف كرد. در طول مسير پاداش هاي بي شماري خواهيم گرفت كه ما را به ادامه مسير ترقيب خواهد كرد. راستش را بخواهيد خود من هم، همچنان هدف خاصي را نيافته ام ولي در مسير جلو مي روم و از پيشرفت در آن لذت مي برم. همين ديشب بود كه بعد از چندين تلاش، عكسي را گرفتم كه در روياهايم گرفتن اين عكس را مي ديدم. ديدن خروجي عكاسي ديشبم بعد از مدتها اعتماد به نفس عجيبي در من ايجاد كرد. شور وشوقي براي ادامه مسير، جلو رفتن، ياد گرفتن و پيشرفت؛ حتي بدون هدف خاص و مشخص! اين چنين است اين مسير!!

فایل پیوست 65041

برمي گردم به بحث در مورد مسير پيشرفت و اتفاقاتي كه به تازگي براي من در اين مسير افتاده است:

- در چند وقت اخير درگيري زيادي با كتابها و مقالات پيدا كرده ام. يك سري از آنها راهنماي مسيرم بوده اند و تعدادي از آنها مسيرم را تا حدي تغيير داده اند. فكر مي كنم ديدن تاپيك «چالش ده کتاب / 10 Books Challenge» در همين فروم بود كه جرقه اي براي مطالعه ي بيشتر در من ايجاد كرد. چند كتابي كه بيشتر آنها را مطالعه كردم در زمينه سواد بصري و تركيب بندي بود. با مطالعه بيشتر در اين زمينه به قدرت فوق العاده زيادِ تركيب بندي در هنر و همچنين به بي سوادي خودم پي بردم.
بعد از مطالعه قسمتهايي از كتاب the photographer eye's، كتابي كه امروز شروع كردم composition for dummies بود. انشالا با ورق زدنش مطالب جديدي از آن ياد بگيرم. در كنار اون در حال مطالعه مجدد كتاب مانته هستم. با مطالعه اين چند كتاب احساس مي كنم عكاسي را از صفر شروع كرده ام به ياد جمله معروف مي افتم كه هيچ گاه براي ياد گرفتن دير نيست! به نظر خودم خواندن اين ها كاملا ضروري و حياتي است و در خروجي ام 100درصد تاثير گذار هستند.

- اخيرا به اهميت نشر علم هم بيشتر پي برده ام و آن را عامل خيلي مهمي براي پيشرفت ديده ام. نوشتن مطلب از چيز هايي كه ياد گرفته ايم و انتشار آن به صورت رايگان مشوق خوبي است براي يادگيري بيشتر و ثبت شدن بهتر آموخته ها در ذهن. خودتان همين جا مي توانيد امتحان كنيد....

- در همين حين با مطالعه چند مقاله(همچون اين مقاله) از عكاسان با تجربه، به راهنمايي هايي در مورد ادامه مسير عكاسي رسيدم: "دنبال كردن عكاسي به صورت حرفه اي ما را از عكس گرفتن از چيز هايي كه دوست نداريم وا مي دارد..... بهترين حالت اين هست كه در آمد اصلي ما از منبع ديگري باشد و عكاسي را بر اساس خواسته ي دروني خودمان ادامه دهيم". اين راهنمايي ها مي تواند تكليف آدم را با خودش در زمينه عكاسي روشن تر كند و سرعت پيشرفت و طي مسير را بالاتر ببرد.

نقل قول:

---

اخيرا به اهميت نشر علم هم بيشتر پي برده ام و آن را عامل خيلي مهمي براي پيشرفت ديده ام. نوشتن مطلب از چيز هايي كه ياد گرفته ايم و انتشار آن به صورت رايگان مشوق خوبي است براي يادگيري بيشتر و ثبت شدن بهتر آموخته ها در ذهن. خودتان همين جا مي توانيد امتحان كنيد....

---

بسیار عالی...

نقل قول:

---

- اخيرا به اهميت نشر علم هم بيشتر پي برده ام و آن را عامل خيلي مهمي براي پيشرفت ديده ام. نوشتن مطلب از چيز هايي كه ياد گرفته ايم و انتشار آن به صورت رايگان مشوق خوبي است براي يادگيري بيشتر و ثبت شدن بهتر آموخته ها در ذهن. خودتان همين جا مي توانيد امتحان كنيد....

---

زمانی که تدریس می کنم ناچار می شوم تنبلی را کنار بگذارم و همه چیز رو درست توضیح بدهم. خیلی ساده یادم می آید که پس می توان عکس را درست ویرایش کرد و مراحل کار را درست انجام داد. بنده هم معتقدم برای پیشرفت موثر است.


آیا نیازی به پیشرفت در عکاسی حس کرده اید؟



بله همواره متوجه نکاتی می شوم که قبلا یا نمی دانستم یا می دانستم و اهمیت نمی دادم


در این یک سال و نیم، پیشرفتی در عکاسی خود احساس کرده اید؟



یک سال و نیم اخیر گرچه خیلی درگیر کار بوده ام اما همچنان درگیر عکاسی هم هستم. مخصوصاً در مدت یک سال گذشته سفرهای زیادی داشته ام که صرفاً برای عکاسی بوده است چه سفر های یک روزه چه چند روزه و یا چندین مورد برنامه چند ساعته . پیشرفتی که برایم محسوس باشد شاید توجه بیشتر به برنامه ریزی پیش از عکاسی است. تعداد عکسهایی که از پیش بدانم دنبال چه چیزی هستم بیشتر شده است. همچنین توجهم به عکس های قابل ارئه و قابل انتشار بیشتر شده است.


اگر چنین احساس نیازی داشته اید، خودتان برای پیشرفت در عکاسی چه کرده اید؟


شاید تنها اقدام عملی و موثرم به جز تمرکز و مطالعه و تمرین راه انداختن اکانت اینستاگرام (عکس های غیر موبایلی می گذارم) بوده است که از چند جهت مفید است. شاید برای برخی محل انتشار زندگی روزانه باشه یا عکس های روزانه اما برای من که هیچ وقت همت نکردم فتوبلاگ یا سایت شخصیم رو راه بیندازم امکان خوبی برای ارائه عکس و الزام به ویرایش است.

http://booktolearn.com/img/ebooks/Ar...0240521916.jpg

سال 2011 | 496 صفحه | ISBN: 9780240521916 | 41,05 MB | http://booktolearn.com/wp-content/th...s/pdf_icon.png

دانلود کتاب

معرفی: کتاب “عکاسی پیشرفته Langford” تنها راهنمای عکاسی پیشرفته ایست که دانشجویان مستعد و متخصصان مشتاق، همیشه به آن نیاز داشته اند.
Efthimia Bilissi در ویرایش هشتم این کتاب، جای پای Michael Langford را با ادغام یک سطح بی نظیر از جزئیات فنی با سبک نوشتاری مستقیم دنبال می کند درحالیکه به طور همزمان متن را به صورت پایدار به عصر دیجیتال وارد می کند.
این کتاب، فرآیند کامل عکاسی را از یک نقطه نظر فنی پوشش می دهد که نه تنها جزئیات چگونگی کار را بیان می کند بلکه شرح می دهد که چرا اغلب در متون عکاسی نادیده گرفته شده اند. از کارکرد دوربین ها، لنزها، سنسورها و نرم افزارهای تصویربرداری دیجیتال تا موضوعات مهمی همچون تصویربرداری HDR، مدیریت دارایی های دیجیتال و حتی اجرای کسب و کار عکاسی خود؛ هرآنچه یک عکاس جدی نیاز دارد تا هنر خود را وارد عرصه های حرفه ای کند، پوشش داده شده است.

---

http://www.booktolearn.com/img/icon/book.gif هرچه بیشتر کتاب بخوانید، بیشتر از زندگی حقیقی برخوردار خواهید شد. "فرانسوا ولتر"