مود دستي-برتريها؟ و محدوديتها

سلام؛

من بسياري از عكاسان حرفه اي حيات وحش را مي بينم كه از مود منوال استفاده مي كنند و خيليهاي ديگر از مود تقدم ديافراگم و در موارد محدود و بنابر نياز از مود تقدم شاتر.
هميشه اين سوال براي من وجود داشته كه چه برتريهايي ممكن است در استفاده از مود منوال وجود داشته باشد؟ خودم هم در موارد متعدد سعي كرده ام در فيلد از مود منوال استفاده كنم و بتوانم جوابي براي اين سوال پيدا كنم. اما هنوز به جواب قانع كننده اي نرسيده ام. بدون رودربايستي اين احساس را مي كنم كه صرفا بعضي ها با اين كار مي خواهند كلاس كار خود را نشان بدهند:think:;

خوب حالا چرا اينطور فكر مي كنم:

-در حالت عادي من معمولا از مود تقدم ديافراگم استفاده مي كنم. با توجه به تجربه بسيار اندكي كه در نورسنجي در فيلد دارم با توجه به شرايط نوري، بافت سوژه و بك گراند از جبران نوردهي استفاده مي كنم و شروع به عكاسي مي كنم. شاتهاي گرفته شده را در LCD دوربين و با روشن بودن اخطار مناطق كليپ شده بررسي مي كنم. در صورت نياز هيستوگرام را هم چك مي كنم و اگر لازم بود (و سوژه هم هنوز موجود بود)، ميزان جبران نوردهي را اصلاح مي كنم.

-در حالت استفاده از فلاش (اكسترنال) به عنوان نور Fill باز هم نورسنجي را به همين شيوه انجام مي دهم و فلاش را در مود TTL و كم كردن 1/3 تا 2/3 استاپ قدرت آن استفاده مي كنم تا به بافت پرهاي سوژه در عكس آسيب كمتري برسد.

-در حالت استفاده از فلاش به عنوان نور اصلي، نورسنجي را در حالت منوال قرار مي دهم، ديافراگم را بر اساس نياز انتخاب مي كنم، ايزو را برحسب شرايط نوري و فاصله سوژه انتخاب مي كنم و سرعت شاتر را در حداقل مورد نياز براي اينكه عكسهايم فلو نشود قرار مي دهم. مي گذارم فلاش در مود TTL كار خودش را بكند. اگر نتيجه آنداكسپوز بود ايزو را زياد مي كنم و اگر شدت نور فلاش به بافت سوژه آسيب رسانده باشد، از شدت آن كم مي كنم.

خوب استفاده از تقدم ديافراگم در حالت اول چه مزايايي براي من داشته است:
-سرعت در انجام تنظيمات با توجه به اينكه من فقط لازم است عمق ميدان را با توجه به نياز كنترل كنم.
-از نظر من مد تقدم ديافراگم+اصلاح نورسنجي با جبران نوردهي همان كار مود منوال را انجام مي دهد.
-من معمولا سعي مي كنم در نور مناسب اول صبح يا آخر وقت عكاسي كنم. بارها پيش آمده كه مثلا در نور آخر وقت، در يك ديافراگم معين سرعت مثلا 1/2000 ثانيه را داشته باشم (با فرض صحت نورسنجي)، اما چند دقيقه بعد نور به نصف كاهش پيدا كند و سرعت 1/1000 لازم باشد. اگر من به شدت مشغول عكاسي باشم و حواسم به اين شرايط نباشد، با فرض استفاده از مود منوال، عكسهاي بعدي من كم كم شروع به آندراكسپوز شدن مي كنند.

تصميم گرفتم اين بحث را در فروم شروع كنم چون جديدا در گالري ديده ام كه بعضي دوستان در نقد عكس ديگران به شدت استفاده از مود منوال را براي ارتقاي عكسهاي گرفته شده توصيه مي كنند.

منتظر شنيدن نظر دوستان هستم.

سلام جناب پویان ممنون که این بحث را پیش کشیدید.

اتفاقا بنده هم ظرف چند روز گذشته در گالری از این منظر مورد عنایت دوستان گالری قرار گرفتم که در پاسخ تقریبا نظر شما را عنوان کردم اما بنا به خاصیت گالری ادامه بحث ممکن نشد امیدوارم در اینجا این بحث بهتر و بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.

اما به نظر من موارد معدودی از حالات نور سنجی وجود دارد که شما را مجبور به استفاده از مود دستی میکند و همچنین به دلایل آموزشی و در غیر اینصورت و برای اکثر ثبتها استفاده از حالتهای تقدم شاتر یا تقدم دیافراگم کاملا جوابگو خواهد بود و اصولا راحتی و صرفه جویی در وقت با ارزش را موجب میشود .

دوربین من dslr نیست، یک دوربین بریج است و شاید موردی که به ذهن من می رسه برای دوربین های حرفه ای صحیح نباشه(اگر یه آماتور وارد بحث شده بزارید به حساب تجربه اندوزی).یکی از سوژه های عکاسی من عکاسی نجومی هست و در این زمینه من شدیدا وابسته به مود دستی هستم.حتی باید چندین عکس در تنظیمات متفاوت بگیرم تا مطمئن شوم بهترین تصویر را ثبت کنم.حتی محدودیت های دوربین گاها مجبورم می کنه با کمک نرم افزار جانبی تنظیمات دستی رو بر روی دوربین اعمال کنم.یعنی حتی مود منوال چنین دوربینی در زوم بالا محدودیت هایی اعمال می کنه(به هر حال حرفه ای نیست) و من باید تنظیمات دستی رو به شکل دیگه ای اعمال کنم.
در مود Av و Tv من تا به حال نتونستم عکاسی نجومی داشته باشم چون خیلی از عکسی که می خواستم فاصله داشته.
البته شاید این موارد در دوربین حرفه ای وجود نداشته باشه،(من با dslr ها کار نکرده ام) اما در دوربین بریج من به مود دستی حداقل در عکاسی نجومی وابسته هستم.

سلام
چند سال پیش من هم به همین موضوع برخوردم و اون موقع باعث شد کتاب عکاسی بر مبنای نورسنجی Zone System رو بخونم یاد بگیرم و با مود منوال و نور سنج داخلی دوربین مدتی با این مود هم عکاسی کنم . به نظر من حداقل برای من یک نوع تجربه عکاسی کمی وقت گیر ولی شیرین و به نوعی چالش برانگیز بود . البته ناراحت نیستم که مدت زمانی را روی یاد گیری و تمرین اولیه این مود صرف کردم لذت بخش بود . برای من صرفا به چالش کشیدن خودم و لذت بردن متفاوت از تجهیزاتم بود . تا حالا وابستگی در ژانری که من میپسندم و عکاسی مبکنم در این مود ندیدم . در حال عادی از تقدم دیافراگم و گاهی برای ایجاد عکاسی با تکنیک های دیگه تقدم شاتر استفاده میکنم . از نور سنجی نقظه تا محیطی و ماتریکس استفاده میکنم . به نظر من برای فردی مانند من که دانشجو عکاسی نبوده و عکاسی را بیشتر برای خودش انجام میدهد عکاسی در مود منوال صرفا یک تجربه جدید ( نه باعث پبشرفتهای ظلایی ) است . الان معتقدم برای عکاسی باید دیدن را تقویت کنیم .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Pooyan

-از نظر من مد تقدم ديافراگم+اصلاح نورسنجي با جبران نوردهي همان كار مود منوال را انجام مي دهد.

---

سلام و متشكر از شما براي باز كردن اين تاپيك جالب.

در ابتدا يكي از تفاوتهاي بين دو مود M , AV را يادآوري مي نمايم.
استفاده از حالت دستي (M يا منوآل) منجر به فيكس شدن نورسنجي و يكنواخت شدن خروجي دوربين مي گردد(با فرض تغيير ندادن ديگر متغيرها). در حالي كه استفاده از حالت تقدم ديافراگم(AV)+اصلاح نورسنجي(EV) الزاما منجر به نورسنجي مشابه حتي در كادربندي هاي يكسان نخواهد شد. البته با استفاده از قفل نورسنجي(كه معمولا توسط دكمه با علامت * در دوربين ها تعبيه شده است) نيز مي توان نورسنجي را قفل نمود.

در بحث نورسنجي، ايده آل براي ما، رسيدن به نورسنجي مناسبي است كه در ذهن داريم. به نظر من براي رسيدن به اين هدف دو راه اصلي وجود دارد:
يكي از اين راهها كمك گرفتن از نورسنج اتوماتيك دوربين است. در اين روش در بهترين حالت كاربر بايد بتواند سيستم نورسنج اتوماتيك دوربينش را درك و حتي رفتارهايش را پيش بيني نمايد. به اين ترتيب مي توان با كمك "اصلاح نورسنجي(EV)" و با توجه به شرايط متفاوت، نورسنجي را به صورت دستي اصلاح نمود. كه اين امر مسلما نياز به كار كردن و تجربه ي زياد با آن سيستم نورسنجي دارد.
روش دوم استفاده ي مستقيم از مود دستي(M) و نورسنجي توسط چشم است.
خوشبختانه يا متاسفانه، بنده نيز در اكثر مواقع از روش اول استفاده مي نمايم. شايد بتوان آنرا يك عادت محسوب كرد و شايد ساده ترين و بهترين روش براي من.

بعضی وقت ها مد ای وی اشتباه ميکنه يا به خاطر اختلاف زياد نور روی سوژه و بک گراند مثلاً وقتی يک نفر جلو پنجره باشه هر لحظه ممکنه نور سنجی دوربين رو جايی انجام بشه که ما نياز نداريم و اگر قرار باشه هر سری يک بار لاکش کنيد سرعت عکاسی رو کم ميکنه
اما اگر يکبار نور سنجی کنيم (حالا يا دستی يا از روی تنظيمی که مد ای وی به ما ميده ) و اون رو روی منوال ست کنيم ديگه ميتونيم به سرعت عکس بگيريم بدونه اينکه هر سری يک بار با نقطه مرکزی نور رو لاک کنيم

گاهی وقت ها هم ممکنه در لحظه عکس گرفتن نور سنجی دچار اشتباه بشه مثل محيط هايی مثل ديسکو و عروسی که لامپ ها و فلش های مختلفی هر لحظه روشن و خاموش ميشن و تو اين حالت هم توصيه حرفه اي ها اينه که يکبار نور سنجی کنيم و توی مد منوال بزاريم

به نظر من وقتی از فلش استفاده ميکنيم و کنترل نور دستمونه بهتره هميشه از منوال استفاده کنيم

سلام
من عکاس حیات وحش نیستم، ولی خب گاهی یه نوکی میزنم!
به نظرم در کل انتخاب Mode بیشتر سلیقست و شخصیه، با هر کدوم که عادت کنید می تونید باقی رو نفی کنید.
ولی برای من AV تا زمانی که Flash در بین نباشه عالیه، اونم برمیگرده به این که تریگر TTL ندارم وگرنه آن هم استفاده ای نداشت.
از بابت سرعت ، وقتی می تونم سه تا متغیر رو به یکی کاهش بدم یعنی فقط تنظیم دیافراگم با من باشه (البته این خیلی کلیه) چرا باید خودمو درگیر متغیر دیگه کنم.
تا جایی که نور اجازه میده ISO 100 ، عمق میدان رو هم تنظیم میکنم، شاتر رو دوربین بر اساس نوری که میخوام تعیین می کنه.
دوربین برای همین نوسنج داره ، حتما میگید اشتباه میکنه، خب جبران نوردهی هم برای همین کار موجوده.
باز هم تاکید می کنم این ها بیشتر شخصی است تا یک قانون فراگیر!

به نظرم سلیقه ای نیست! هرکسی بنابر کاربرد و نوع عکاسی که انجام میده به تکنیکهای مختلفی نیاز داره حالا ممکنه اون سبک عکاسی ما ساده تر باشه و به کار خاصی نیاز نداشته باشه و مثلا همیشه با تقدم دیافراگم کارمون راه بیفته. مثالش همون عکاسی نجومی است که با هیچکدوم از مودهای تقدم دیافراگم و تقدم شاتر نمیشه کار کرد.
همیشه توصیه میشه که وقتی براتون عمق میدان مهمه از تقدم دیافراگم استفاده کنید و وقتی براتون سرعت عکاسی مهمه از تقدم شاتر. حالا اگه سوژه ای داشته باشید که هم متحرک باشه و سرعت براتون مهم باشه و هم بخواید عمق میدانو کنترل کنید از کدام مورد استفاده می کنید؟

هر کدام شرایط و ویژگی های خود را دارد. نوع عکاسی هم مهم است. من اولویتم M است. چون همه چیز بی واسطه در ذهنم هست و نیازی ندارم مرتب کنترل کنم.

اما بسیاری موارد از AV استفاده میکنم. وقتی نیاز به جبران نوردهی باشد به دوربین فحش میدهم که ای ابله من که خودم تنظیم میکنم...

به هر حال برای پرنده و حیات وحش که البته من یک عکاس فقط علاقه مند محسوب میشوم بیشتر از مد TV یا اگر شرایط نور متفاوت باشد از مد TAV همراه با نور سنجی نقطه ای استفاده میکنم. با استفاده از این مد می تونم هم f و هم s رو در کنترل خودم داشته باشم و به دوربین اجازه بدم حساسیت رو خودش با توجه به نور انتخاب کنه و منم کنترلش کنم بدون هیچ وقت تلف کردنی هرجا محدوده ایزو بیش از میزان تعریف شده من باشه ( من روی 1600 تنظیم میکنم اغلب) میتونم با کم کردن f جبران کنم.

من تقریباً از ttl استفاده نمی کنم هیچ وقت برای یاد گرفتن ریزه کاری فلاش هام وقت نگذاشتم و روی تی تی الشون مسلط نیستم هنوز که بخوام استفاده کنم.

ظاهراً هيچکس از مود پی (نميدونم تو نيکون چيه پروگرام ) استفاده نميکنه
يکی از عکاس های عروسی حرفه اي توصيش اين مد بود بجای منوال
من زياد فرصت کار کردن با اين مود رو نداشتم اما چيزيش که واسم جالب بود اين بود که با يکبار قفل کردن نور سنجی تا وقتی که دوباره لاکش نکنيم ثابت ميمونه و لازم نيست برای هر عکس دوباره قفل کنيم
اگر کسی تجربه کار کردن با اين مد رو هم داره لطفاً يکم توضيح بده من خودم هر بار که ميخوام تمرين کنم يادم ميره

در کنار همه نظرات دوستان که بسیار مفید بود.
من در مد M مقدار ایزو را Auto تنظیم می کنم تا بنا به شرایط نوری محیط دوربین خود عددی را تعیین کند اگر زیاد بود با کم کردن دیافراگم یا سرعت شاتر ایزو را کنترل کنم.

سوال اینکه شما با ایزو چه می کنید؟ آیا اجازه می دهید دوربین خودش عددی را انتخاب کند یا روی عددی فیکس تنظیم می کنید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hkhaghani

در کنار همه نظرات دوستان که بسیار مفید بود.
من در مد M مقدار ایزو را Auto تنظیم می کنم تا بنا به شرایط نوری محیط دوربین خود عددی را تعیین کند اگر زیاد بود با کم کردن دیافراگم یا سرعت شاتر ایزو را کنترل کنم.

سوال اینکه شما با ایزو چه می کنید؟ آیا اجازه می دهید دوربین خودش عددی را انتخاب کند یا روی عددی فیکس تنظیم می کنید؟

---

با سلام
و با کسب اجازه از اساتید محترم، نظرم رو عرض میکنم تا در صورت اشتباه بودن کل و یا قسمتی از آن اساتید راهنمائی بفرمایند.
در تکمیل فرمایش جناب خاقانی، بنظرم استفاده از ایزوی A خیلی جاها میتونه کارو کم کنه ولی مشروط بر شرایط ذیل:
1. مثل جناب خاقانی دائما ایزو را چک کند
2. همانند جناب میلانی عدد حداکثری برای دوربین تعریف کند(بسته به شناخت از عوامل موثر و خود دوربین)
3. از فلاش استفاده نکند.
4. در محیط های کم نور که حساسیت باید بالاتر از توان سنسور و متعاقبا ایجاد نویز میگردد هم کلا این روال غیر قابل اجراست.
پیشاپیش سپاس

با اجازه اساتید من تازه کار هم نظر میدم

مهمترین فاکتور زمان هستش یعنی چقدر وقت داریم که واسه هر عکس تنظیمات رو انجام بدیم
مثلا من اول از خودم میپرسم چه ایزو یی مناسب این عکس هستش بعد با توجه به موقعیت کمترین و بیشترین سرعتی که میتونم شات بزنم چقدره و دیاف مناسب حس و حال عکس چیه

تو مراسم عذا داری های اخیر من اینطوری عکس میگرفتم و خیلی از صحنه ها رو از دست دادم اما دوستانی بودند که با مد پی عکس گرفتن و صحنه های خوبی شکار کردند

سلام دوستان
با اجازه اساتید و بزرگان منم یه نظر آماتوری راجب این موضوع بدم
عقیده من اینه که ما پول میدیم برای دوربین های گران قیمت تر تا هم کیفیت قابل قبولی داشته باشیم و هم باب میل خودمون عکس بگیریم و نه باب میل دوربین که یه سری تنظیمات پیش فرض براش در نظر گرفته شده
در غیر اینصورت همین دوربین های کامپکت هم میتونین برامون رو مد اوتوماتیک یا تقدم دیاف و شاتر اینکارو برامون بکنن
من اگر میخواستم با فشار دادن یه دکمه عکسم گرفته بشه پس چرا اینقدر هزینه میکنم تا یه دوربین حرفه ای بخرم؟
پس هنر عکاسی هر فرد کجا میره
برای صحت این موضوع شما بفرض 3تا دوربین با یه مارک و مدل و با یه لنز دست سه تا عکاس بدین و در کنار هم بگین از یه سوژه در یه زمان در مود دستی عکس بگیرن
یقینا عکس این 3عکاس که تمام شرایطشون یک سان بود با هم فرق داره و هر عکاسی طبق سلیقه و احساس و دانش خودش عکس میگیره
من بارها شده که حتا اجازه ایزو اتوماتیک یا فوکوس اتوماتیک هم به دوربین ندادم و تمام شرایط رو با سلیقه خودم ترتیب دادم و دوربین در هیچ یک از کارهای من شریک نبود و تنظیمات تماما دست خودم بود
بله:با شما موافقم که گاهی اوقات وقت برای عکاسی کمه و سوژه شاید زود از بین بره و برای راحتی کار از مود های دیگه استفاده کنیم
اما دوربین هیچوقت احساس یه عکاس رو درک نمیکنه و طبق پیشفرض هایی که خود کارخونه در دوربین نهاد کارشو انجام میده
برای اون دسته از عکاسایی که با حالت جی پک عکاسی میکنن چندان فرقی نداره که از کدوم مود استفاده میکنن
چون در نهایت دوربین یه سری تغییراتی از طریق پردازنده روی عکس اعمال میکنه
اما اونایی که با راو عکاسی میکنن از نظر من اگه شرایط و موقعیتشو داشتن حتما از مود منوال استفاده کنن
قطعا خروجی و نتیجشون با بقیه فرق داره
عکاسی یه هنر هستش و عکاس ها هم هنرمند
هر هنرمندی یه سلیقه ای داره و طبق سلیقه خودش کار میکنه و به قول دوستان حال میکنه
شاید نظر شما دوستان با من متفاوت باشه
اما نظر من اینگونه هستش و من با این دید به این قضیه نگاه میکنم





موفق و پایدار باشید

مهم اين نيست كه عكس در مد كاملا دستي يا اتوماتيك گرفته شده باشه مهم اينه عكاس بدونه دنبال چي هست، انتظار چه عكسي با چه مشخصاتي را داره بي هدف فشردن دكمه شاتر با اينكه مثلا عكسي در مد اتو گرفته شده باشه فرق داره و استفاده از مد دستي هم هيچ ارزش افزوده اي براي عكس ايجاد نميكند. در نهايت عكس است كه سخن ميگويد نه مد عكاسي. فكر ميكنم مد تقدم ديافراگم يا A ترجيح خيلي از عكاسها است حالا ممكن است يك نفر براي رسيدن به نورسنجي دلخواه از exposure compensation استفاده كنه يكي ديگه از مد دستي. عكاسي را هم نميشود به نور سنجي تقليل داد مهمترين چيزها مثل انتخاب كادر و سوژه مناسب و ديد هنرمندانه ربطي به مد انتخابي نداره. بسياري از عكسهاي كارتيه برسون كه به عنوان شاهكار شناخته ميشوند تنها به خاطر كادربندي مناسب است كه ارزشمند هستند نه تكنيك عكاسي . در نهايت محروم كردن خودمان از امكانات فن اوري مثل اتوفوكوس و نورسنجي و وايت بالانس اتو را ترجيح شخصي خودم نميدونم ، حالا اگر دوستي با تنظيم دستي نتيجه بهتري ميگيرد خوب ايرادي نيست.

با سلام و با اجازه اساتید،

به نظر من عوامل زیادی در تعیین ارزش یک عکس موثر هستند از کادر بندی گرفته تا تنظیمات پیشرفته دوریین. مود AUTO از اونجایی که همه تنظیمات رو خودش انجام می ده بنابراین عکاس کوچکترین تاثیری در ایجاد تصاویر خلاقانه نداره و این به نظر من جالب نیست در ثانی همیشه نورسنجی دوربین هم درست از آب در نمی یاد. بنده برای پرتره مود A یا Av، برای صخنه های ورزشی و حیات وحش که در اون حیوانات با سرعت بالا در حال حرکت هستند از مود S یا Tv و برای بقیه موارد از مود P استفاده می کنم و اگر هم زمان کافی موجود باشه که مود M بهتر خواهد بود که با تنظیم شاتر و دیافراگم بهترین نتیجه دلخواه حاصل بشه.

توصیه من برای هر کسی اجتناب از عکاسی در مود auto هست، چرا که چیزی از عکاسی جز کادربندی یاد نمی گیرند و نه تنها باعث پیشرفت بلکه باعث پسرفت هم میشه. کسی که می خواد عکاسی یاد بگیره باید اونقدر با تنظیمات مختلف دوریین از قبیل جبران نوردهی، شاتر، دیافراگم، ایزو و ... کار کنه و خودش رو درگیر این مسائل کنه که دوربین تو دستش مثل موم بشه و قادر باشه تا در کمترین زمان ممکن بهترین تنظیمات رو انجام بده در کنار همه اینها، توجه به اصول عکاسی، مفاهیم و همچنین تکنیک های مختلف پیشنهاد میشه.

سلام

این تاپیک یادم رفته بود.
من یکی از مزیتهای مود منوال نسبت به AV را شخصا تجربه کردم و آن هم زمانی بود که می خواستم از پرندگان در حال پرواز عکاسی کنم.
بگذارید با مثال موضوع را بگویم.
فرض کنید در کنار یک تالاب یک حواصیل خاکستری بر روی یک سنگ در کنار آب نشسته و بک آن پوشیده شده از کیاهان تیره. فرض کنیم با -1/3 تا -2/3 جبران نوردهی نورسنجی صحیحی انجام داده باشیم. حالا پرنده شروع به پرواز می کند و بک آسمان می شود. اگر در مود تقدم دیافراگم باشیم و دست به تظیمات قبلی نزنیم، عکس پرنده احتمال دارد تا ۲ استاپ آندراکسپوز شود. اما اگر این نورسنجی را در مود M انجام داده باشیمو ن،دسنجی همچنان صحیح خواهد بود. این مساله در هنگام عکاسی از پرندگان در حال پرواز با بک متغیر هم نمود دارد.

سلام
در مورد سوال دوست عزیزم مبنی بر این که چرا بعضی از عکاسان حیات وحش از مود دستی استفاده می کنند تجربه ای و یا دانشی ندارم اما بنظر من ما در بعضی از عکس ها نیاز به کنترل یه چیز خاص رو داریم مثل سرعت شاتر و غیره ولی در بعضی جاها ما نیاز داریم کل تنظیمات عکس رو خودمون کنترل کنیم به عنوان مثال در عکاسی QTVR (عکاسی پانوراما) ما باید تمام تنظیمات رو به صورت دستی انجام بدیم
چرا؟
چون اگه فقط یکی از تنظیمات نورسنجی رو به دوربین واگذار کنیم تنظیمات هر عکس با عکسهای کناری فرق میکنه و در زمان ادغام عکس ها به مشکل بر میخوریم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ata_m3

توصیه من برای هر کسی اجتناب از عکاسی در مود auto هست، چرا که چیزی از عکاسی جز کادربندی یاد نمی گیرند و نه تنها باعث پیشرفت بلکه باعث پسرفت هم میشه. کسی که می خواد عکاسی یاد بگیره باید اونقدر با تنظیمات مختلف دوریین از قبیل جبران نوردهی، شاتر، دیافراگم، ایزو و ... کار کنه و خودش رو درگیر این مسائل کنه که دوربین تو دستش مثل موم بشه و قادر باشه تا در کمترین زمان ممکن بهترین تنظیمات رو انجام بده در کنار همه اینها، توجه به اصول عکاسی، مفاهیم و همچنین تکنیک های مختلف پیشنهاد میشه.

---

سلام
ضمن تاييد قسمتي از فرمايشات شما، ولي يادگيري كادربندي به اين سادگي نيز كه شما مي فرماييد نمي باشد. من بعد از چند سال عكاسي همچنان در زمينه كادر بندي احساس ضعف مي كنم. هر از چند گاهي كتاب يا فيلمي در مورد كادر بندي مي بينم و روزي نيست كه 10- 20 عكس با تركيب بندي خوب نبينم. رسيدن به سطح اعلي در كادربندي، يك پروسه ي كاملا زمانبر و مشكل مي باشد. آرزوي شماره ي يك هر عكاسي مثل من، كادر بندي عالي در عكس هايش است تا نورسنجي مناسب. البته نورسنجي نيز به هيچ وجه نبايد مورد غفلت قرار گيرد.

با اجازه از اساتید گرامی

موضوع این تاپیک کمی عجیب است . هر مدی کارایی مشخصی در نوع خود دارد ! در نوع عکاسی من، زمانی که در محیط کم نور باشم ( بیشتر مواقع ) از مود کاملا دستی

استفاده خواهم کرد زیرا راه دیگری ندارم ! بقیه مود ها را هم دوستانی که در بحث شرکت کرده اند می شناسند و کارایی هر کدام واضح است .

برای نمونه اگر کسی بپرسد که وقتی می خواهید با 60d فیلم بگیرید، کدام مد را باید قرار داد؟ tv ، mیا فیلم برداری ؟


---------------------------------

تا زمانی که 60d داشتم، ایزوی اتوماتیک دوربین را تا 800 تنظیم کرده بودم ! 40d را هم که کاملا همه جوره دستی تنظیم می کنم ! درمدتی که 6D

تهیه کرده ام، ایزوی اتوماتیک دوربین را تا 3200 قرار داده ام . اگر لانگ شات با 6d بگیرم و در سر مای زیر صفر باشم، ایزوی بالای 3200 هم در 6d

شاید قابل قبول باشد ( امتحان نکرده ام ) . اما اتوماتیک نیست و کاملا دستی است . پس شرایط، نوع عکاسی، سوژه و ... باعث تغییر مد دوربین

می شود و محدودیتی در کار نیست .

سلام
بيشترين استفاده اي كه من از مد تنظيم دستي دارم، هنگام ماكروگرافي با رينگ فلاش است. از آنجا كه رينگ فلاش من TTL ندارد و فقط فرمان شليك را از دوربين دريافت مي كند، بايستي براي تنظيمات دوربين و همچنين فلاش به طور دستي عمل كرد. در اين حالت اگر در حالت دوربين روي دست عكس بگيرم، معمولاً اپرچر را روي 8 الي 14، ايزو را حداكثر روي 400 و سرعت شاتر را روي 1/160 و قدرت فلاش را روي 1/2 يا 1/4 تنظيم مي كنم. اگر دوربين روي سه پايه و سوژه هم كم تحرك باشد سرعت را تا حدود 1/60 كاهش مي دهم ، ايزو را حداكثر تا 600 و قدرت فلاش را روي 1/8 تنظيم مي كنم تا پس زمينه زياد تاريك نشود. مقدار دقيق تنظيمات هم به تجربه و با سعي و خطا حاصل مي شود.

سلام !
اینجا بحث عادت کردن هم وجود داره ! کسی که آنالوگ کار کرده به M عادت می کنه !
تو حالت M هیچ محدودیتی برای شما وجود نداره و می تونید هر طوری که دوست دارید نورسنجی کنید !
ولی یک نکته خیلی مهم هست که نوع عکاسی شماست !