Printable View
ببخشید که وقتتون رو میگیرم، آقا آرش میشه یه کم بیشتر توضیح بدید؟نقل قول:
البته اگر عکاس درک کلی از جامعه ای که در آن زندگی میکند داشته باشد... همیشه به سادگی کارش پیش میره... و موجب اذیت دیگران و خود نخواهد شد!
یه چیز دیگه..کتابی در مورد قوانین وجود نداره؟منظورم قوانین مربوط به عکاسیه.
البته این قضیه عکاسی از جاهای مختلف کاملا سلیقه‌ایه. من یک بار داشتم جلوی فری کثیف عکاسی میکردم که مامور پلیس آمد و ایراد گرفت بعد که من مقاومت کردم و گفتم تابلوی عکاسی ممنوع وجود نداره بی‌خیال شد.
ببخشید فری کثیف چیه؟نقل قول:
من یک بار داشتم جلوی فری کثیف عکاسی میکردم
فری کثیف از اثار باستانی..... شوخی کردم.
یک ساندویچی توی خیابان نیلوفر- آپادانا است که معروف به فری کثیفه. ساندویچ هاش خیلی بزرگ و سیب زمینی هاش پر از سس است. یه بار امتحان کنید.
با اجازه من نظر خودم رو در مورد این خط از نوشته های آقای عاشوری میگم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Arash
برداشت شخصی من اینه که هر آدمی حالا مشغول به انجام هر کاری که باشه که اینجا عکاس بودن مدد نظر قرار داره. باید این رو بدونه که کجا و در کنار چه سبک افرادی داره کار می کنه و این افراد که جامعه رو تشکیل می دن از چه هنجارها و ناهنجار هایی پیروی می کنن.آیا به عنوان مثال براشون قابل قبول هست که چه یه عکاس خانم و چه آقا بیاد از زنشون عکس بگیره؟!
و یا جدای از این مسئله اصلا تا چه حدی عکاسی در این محیط پذیرفته شده؟!
چند درصد از آدم ها از دوربین فرار نمی کنن؟!
و...
همه ی این مسائل و مسائل مشابه دیگه به وجود آورنده ی همون درکیه که ایشون گفتن.
البته من اینطور فکر می کنم.
در مورد عکاسی در جامعه ما؟ کلام واضحی داشتم... حالا دیگه هرجوری دوست داشتید می تونید تفسیرش کنید... که خانم هاله هم توضیحات کاملی دادن....
یه مثال می زنم...
در ایران طبق اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی
تشکیل اجتماعات و راهپیماییها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.
وقتی بدانیم قانون اساسی هر کشور بالاترین و مهم ترین قانون در کشور هست... و حتی مجلس شورای اسلامی با قوانینی که وضع میکند و یا هیات دولت و قدرتی که در زمنیه تصویب قوانین محدود و یا تصمیم گیری دارد نمی تواند(از لحاظ قانونی) قانون اساسی را نقض کند...
وقتی بدانیم که در تمام این سالهای عمرم غیر از راهپیمایی روز قدس، 22 بهمن و یا دیگر اجتماعات دولت خواسته! هیچ تجمعی ندیدم که امکان استفاده از این اصل قانون اساسی رو پیدا کنه؟ چه توقعی دارید؟ از تجمع عکاسی کنید؟
یعنی قوانین کشوری اصلا رعایت نمی شوند... مسئولین انجمن صنفی عکاسان مطبوعات و یا عکاسان بحران امروز توافق نامه ای رو با مسئولین نیروهای انتظامی امضا می کنند، جوهر امضا خشک نشده... کمتر از یک هفته در برنامه ای که دولت با آن موافق نیست... همه عکاسها کتک می خورند...
یعنی چیزی به نام اطلاع رسانی آزاد وجود نداره...
دانستن حق مردم نیست...
و این داستان به مردم هم سرایت میکنه! بطوری که مثلا آشپز فری کثیفه فکر میکنه که در مغازه آقا فری! اورانیوم غنی میکنه! نه اینکه هات داگ سرخ کنه! برای عکاسی از مغازه آقا فری قبلا باید از شورای امنیت ملی و مجلس و شورای تشخیص مصلحت نظام اجازه بگیری و از وزارت کشور و ارشاد معرفی نامه داشته باشی...
اما همه اینها بر میگرده به توانایی عکاس در تشخیص موقعیت، وضع موجود و ...
http://www.kosoof.com/archive/2006/M...6.php#comments
این عکسها در اینترنت مانند نداره...
چرا؟ چون من فقط و فقط 3 دقیقه بعد از شروع مراسم عکاسی کردم و در دقیقه چهارم در تاکسی در بست نشسته بودم....
در پشت چراغ قرمز چهارراه ولی عصر.... تمام سعی خودم رو میکردم که به کتک خوردن عکاسهای خارجی، کتک خوردن دختران و زنان نگاه نکنم...(امکان عکاسی هم که وجود نداشت...)
متاسفانه از صحنه درگیری ها تصویری وجود نداره! چون میشد انتخاب کرد... بین عکاسی از کتک کاری پلیس و شکسته شدن دوربین و یا نگهداری برگزار شدن چنین تجمعی در حد و اندازه 10 دقیقه...
نه اینکه من اشتباه نمیکنم.... چرا! ولی سعی میکنم بدانم قرار است چه اتفاقی برای دوربین ها و عکاسها بیفتد....
در هر صورت اگر دوربین شما گرفته شود... اگر شکسته شود... اگر کتک بخورید! تقصیر از شماست... چرا؟ چون اینجا ایران است... چون نتوانستید موقعیت رو تشخیص بدین! چون مرجعی برای رسیدگی به حق شما وجود نداره!
اصلا حقی وجود نداره...
.................................................. .................................................. .............................
باید از فکر اون کتاب بیام بیرون...چون منم تو همین مدت خیلی کوتاه به خیلی از این چیزها رسیدم.....
پس دنبال کتاب قانون گشتن احمقانه است...
البته کسی از طرف مغازه ایراد نگرفته بود. مامور پلیسی که آخر هفته‌ها اونجا هست همین‌جوری آمد و یک گیری داد و من هم همین‌جوری بهش گفتم که هیچ مشکلی وجود نداره که من بخوام اینجا عکس بگیر و اون هم نتونست کاری کنه.
به نظر من بزرگترین مشکل ما هم همین است که دانستن حق مردم نیست. و اینکه هر کسی برای خودش یک پا قانون‌گذار است. فکر میکنم از لحاظ قانونی هر شهروندی حق داشته باشد از تمام چیزهایی که در یک جای عمومی می‌بیند عکاسی کند. اما تا بخوای چنین چیزی رو برای پلیس تعریف کنی دوربینت نابود شده.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Arash
میدونی مشکل ما چیه؟؟؟؟این که همه می خوان زور بگن...هر کی به هر جا میرسه میخواد ریاست کنه..حالا خدا نکنه اون جا پشت میز باشه...نمونش خیلی از رانندگان اتوبوس...نمونش توی ادارات که هممون سروکار داشتیم...نمونش هزار جای دیگه...
خيلي دقيق گفتي ... مرسي ...نقل قول:
نوشته اصلی توسط Arash
با اين مسئله جامعه متحمل ضرر خيلي زيادي ميشه ... که شايد ضرري که نصيب عکاس ميشه ( ترکيدن دوربين و کتک و ... ) در مقابل ضرري که جامعه متحمل ميشه - در قبال اين ممنوعيت ها - اصلاً به چشم نياد !