برای هر شات چقدر زمان صرف میکنید ؟

[نادر]

پس سو تفاهم شده

من هم پوزش ميخوام اينجا گاهي اوقات به ندرت ازاين اتفاقات مي افته ( مسخره كردن )

چه خوب شد مسئله زود حل شد

مخلص همه

[Mbayramnejad]

سلام دوستان,
ببخشید که پابرهنه وارد بحثتون می شم..من بیشتر ترجیح می دم که مطالب رو بخونم تا اینکه بنویسیم! ولی خب این بحث بنظرم خیلی جالب اومد. همونطور که می دونید این یکی از بحثهای روز تو مسائل نظری عکاسیه تو کل دنیا.
اولین چیزی که به ذهنم می رسه رو می خوام بشکل خاطره و از دید روانشناسی مطرح کنم؛ چند وقت پیش یکی از عکاسان روانشناس مصری چند روزی مهمون ما بود...در مورد همین موضوع که بحث می کردیم به مسئله جالبی اشاره کرد..اینکه خیلی وقتها چکاندن شاتر دوربین دست خودمون نیست..حتما شما هم به چیزی مشابه این برخورد کردید...اون دوستمون از لحاظ روانشناسی به ما توضیح داد که چگونه بعضی وقتها رگهای(؟!) ریز و حساس چشم, انگشت و یه نقطه خاص تو گیجگاه انسان با هم بطور هماهنگ مچ شده و کار می کنن..یعنی وقتی عکاس از ویزور دوربین چیز خاص, جذاب و در کل جالبی رو که میبینه بطور ناخودآگاه شاتر رو فشار می ده...این برای من چندین بار اتفاق افتاده...
ولی خب از این مساله که بگذریم...
بنظر من, عکاس بسته به شرایط لحظه خاص باید تصمیم قطعی رو بگیره...یعنی, بطور مثال, وقتی من سوزه ای (ببخشید منzh تو این کامپیوتر ندارم!!) رو تو ذهنم کارگردانی کردم, تو ذهنم فکر و اون رو ویرایش و پردازش کردم, خب نیازی نیست که خیلی زیاد و بی مورد به شاتر دوربین زحمت بدم! حدامکان سعی خواهم کرد که با کمترین "شات" ممکن به تصویر پرداخته شده در ذهنم برسم...
ولی خیلی وقتها قضیه بکلی می تونه فرق کنه... بطور مثال من از جایی رد میشم, یه گل خوشگل تو یه فضای احساسی میبینم, یا حتی خدای ناکرده(!) یه صحنه تصادف یا هر چیز غیر برنامه ریزی شده ای رو میبینم, عقل "من" حکم میکنه که تنها با گرفتن چند شات معمولی از اونجا دور نشم. "من" حتما دور اون سوزه میچرخم...عکس میگیرم..دیافراگم های مختلف, فاصله کانونی های مختلف و دیگر عوامل تصویری رو تو اون صحنه خاص بکار میگیرم...و در نهایت شاید بتونم تصویری که من رو ارضاء کنه رو بدست بیارم......مسئله اصلی که باید حتما بهش دقت کافی داشته باشیم اینه که؛ بنظر من, اگه تو این قسم شرایط گیر کردیم حتما باید شرایط مختلف رو امتحان کنیم و بقولی "زیاد"(؟) عکاسی کنیم...این زیاد شاید تو واحد سنجش من 3-4-5-..باشه و از نظر آقا یا خانم Xتا 30 عکس باشه.. حتما می دونید که چشم ما یا بهتره بگم چشمان ما محیط رو بطور 3بعدی میبینه...تنالیته ها...عمق میدانی دید و... اما عدسی ماشین عکاسی مون بطور دو بعدی اون هم از دید سه بعدی ما دنیا رو میبینه...
این دلیل زیاد عکس گرفتن من تو این نوع شرایط خاصه.. البته خب ما میتونیم با کمک گرفتن از عوامل و عناصر بصری و تصویری تو عکسهامون به اون دید سه بعدی نزدیک بشیم...ولی تنها راه ما تو اون نوع شرایط خاص, "زیاد"؟! شات زدنه! البته همه اینها "از نظر من"

بهرحال, ببخشید اگه وقتتون رو گرفتم.
خوش باشید!

[Mbayramnejad]

البته آقا کاوه پیشنهاد داده بودند با عکس به موضوعمون نگاه کنیم, منهم سه تا از عکسهام رو برای مثال میارم.

برای این مجموعه سه عکسی, من با چکاندن تقریبا 5 تا 7 فریم به دلخواهم رسیدم!:
http://www.usefilm.com/image/1159134.html

برای این تک عکس من فقط یکبار شاتر رو فشار دادم:
http://www.usefilm.com/image/1163578.html

و برای این عکس که تو خونه با نور خانگی گرفته شده, من نزدیک به بیست بار شاتر رو فشار دادم!!:
http://www.usefilm.com/image/948219.html

[Simaei]

فرق عکاسی خبری و لحظه ای و اسنپ شات و .. با عکاسی هنری معلوم است و گمانم جناب قبادی منظورشان فقط هنری است.

چندی پیش مطلبی خواندم از دوستی که کار عکاسی صنعتی می کرد؛
از استادش گفته بود که چطور در یک شات، به سرعت و ناخودآگاه، صدها نکته را رعایت می کند که من بایستی برای هر کدامش بشینم فکر کنم.

به اتفاق مدتی توفیق اجباری نصیب شد و از چندین مراسم عکاسی کردم.
در این نوع عکاسی، شکار صحنه های ناب که از یک حرکت دست سخنران یا نوع نگاه و ... می تواند ایجاد شود، مسئله مهمی است.
بعد از مدتی برای ویرایش عکس ها کمتر به کراپ نیاز داشتم و فقط اصلاح نور و رنگ بود.

فکر کردن قبل از شات خوب است ولی چنین برداشت نشود که این، زمان مشخصی است.
بسیار هم شده است که سوژه ای را از زاویه ای دیده ام و بسیار خوب بوده ولی عکس جالبی از کار در نیامده.

من هم با زیاد شات زدن موافقم چون هر شات خود نوعی تجربه است که بعد از مدتی، شما با تعداد تجربه کمتر به موفقیت و نتیجه مطلوب دست می یابید.

[mOhSeN.Gh]

سلام.
من تازه واردم هم به دنیای عکاسی هم به سایت عکاسی. اینجا از دوستان یاد می گیرم. یه نظر مختصر هم دارم.
کار نیکو کردن از پر کردن است. هرچند در مسابقات تیر اندازی یا وزنه برداری یا پنالتی های فوتبال فرصتها بسیار محدود هستند گاهی فقط یکی! و به تمرینات امتیاز نمیدن! حالا ما خودمون رو در تمرین حس می کنیم یا در مسابقه؟!

[rezakh]

من زمان زیادی رو صرف عکس گرفتن نمیکنم .بیشترین زمان رو صرف عکسهای ایندور با نور پردازی این حرفا انجام میدم
مثلا برای نورپردازی و فرم این عکس شاید ۳ یا ۴ ساعت وقت صرف کردم



ولی عکسهای آت دور باید برام اتفاق بیوفته تا عکس بگیرم .شاید در عرض ۱ ثانیه مثل این



عکسهایی هم هستند که خداقل ۴۰۰ شات میگیرم تا به نتیجه دلخواه برسم :biggrin: مثل این

....

[AslanAslan]

من غیر از عکس های ماکرو که به دلیل فوکوس نا مطمئن، همیشه خوب از آب در نمی یان (البته با لنز دست ساز من)، معمولا از هر سوژه ثابت out door 3 تا فریم عکس میگیرم (این رو الان از توی آرشیوم میانگین گرفتم) ولی برای عکس های نیازمند تنظیم نور اطراف، یه 20 تایی عکس می گیرم و تازه کار هستم.

[xman_a]

با سلام
عکس های داخل آتلیه از آقایون در حد یک شات اونم سریع خانوم ها معمولا 2 گاهی هم 3 شات
بیرون از آتلیه و در هوای نیم ابری 3 تا چهار شات
برای جاهایی که اولین بار وارد میشم مثل همین نمایشگاه گل که تازه تموم شد تا 40 شات زدم ولی بعدش برای هر عکس 3 تا 4 شات
در کل تو عکاسی خیلی عجولم واسه همین میانگین بین 2 تا 5 شات

[mreza1001]

بحث جالبیه .من با نظر آقای محبی و هژیر آذر موافقم. تو اسنپ شات و یادگاری هرچی دوسداری شاتر بزن!

بنده هم چون قبلا با دوربین فیلمی کار می کردم خیلی دقیق و محطاط بودم هر عکس فقط یدونه! اما همون موقع هم گذشته از هزینه سعی می کردم با یک شات به نتیجه برسم و خودم رو ملزم کرده بودم که فقط یک شات بگیرم و جریمه بد عکس گرفتنم هم این بود که اون صحنه رو از دست می دادم. تا دفه بد حواسم رو درست جمع کنم.

گاهی هم به خودم کلک می زدم و تنظیمات دوربین رو عوض می کردم اما چون اجازه نداشتم یک کادرو با دو تنظیم بگیرم ناچارا زاویم رو هم تغییر می دادم!!!

سعی کردم این عادت رو باخودم به دیجیتال هم منتقل کنم اما باید اعتراف کنم که اینجا بیشتر شاتر می زنم.

از طرفی چون تازه وارد عکاسی با نور پردازی شدم و برام حالت تمرین داره ناگزیرم تست کنم ولی برای عکاسی از خانم ها سعی می کنم با اصلاح پز و یا نگاه به حالت مطلوب برسم که گاهی 3 تا 5 شات میشه.

یک سری عکاسی ها هم مثل آرت ن ..یود نیاز داره که تعداد زیادی شات بزنی تا به نتیجه دلخواه برسی .

تو عکاسی طبیعت هم با اینکه دیجیتاله اما گاهی بعد از کلی وقت گذاشتن به این نتیجه میرسم که نگیرم و اصلا شاتر رو فشار نمیدم! حتی تو عکاسی معماری گاهی بعد از کلی کلنجار رفتن بدون شاتر زدن دو تا فحشم به خودم و در و دیوار می دم و سه پایرو ور میدارم می رم.

کلا تو عکاسی زیاد فکر می کنم و بین کسایی که منو میشناسن معروفه که میگن رضا جون آدمو میگیره تا یه عکس بگیره .

به نظر من بهتر ه عکس رو درست و حسابی گرفت تا این که بعدا باهاش وربری و درستش کنی . وقتی عکس رو تو کامپیوتر باز کنم و ببینم نمیشه به کادرش دست بزنی خودم آفرین میگم.

نیمی از لذت عکاسی هنگام عکس گرفتن نصیب ما می شود و فکر کردن به عکسی که می خواهیم بگیریم این نیمه را طولانی تر می کند.

[Anoosh-Em]

با درود

موضوع تاپیک بسیار جالب است

من زمانی که یک نیکور مت داشتم چون پای هزینه فیلم در میان بود سعی میکردم اغلب عکسهای رو با سرعت بسیار پایین بگیرم ، و سوژه رو در یک کادر چند بار با حالات مختلف بیندازم ( این که شوخی بود)

اما برای گرفتن ایده ای که به ذهنم خطور کرده اینقدر فکر میکنم و عکس میگیرم تا تا بتوانم عملا اون ایده را پیاده کنم و با اولین شاتی که گرفتم دست از سر اون ایده بر نمیدارم اما گاهی هم تنها نیستم و دیگران از این کار حوصله شان سر میرودمثل عکس زیر که در اسفند 87 گرفته شد و دوستم دیگر حوصلش سر رفته بود آخه این آبشار کوچک که در سر را جنگل های سیاهکل بود رو در کنار جاده دیدم و به دوستم که رانندگی میکرد گفتم نگه دار و در حالی که میلرزیدم و از شنیدن صدا آب آبشار حسابی... 10 دقیقه صرف کردم تا تونستم این حالت آب رو ایجاد کنم البته شاید دوستان فورا به چنین تنظیمی دست پیدا کنند اما برای من با آزمایش و خطا میسر شد: