اول سلام
دوم محمد رضا جان من نمی دونستم که شما هم پنتاکسی هستید. خوشبختم
در مورد مقاله : این مقاله رو باید بنویسم. مدتی دور مورد مسائل روانشناسی و تاثیرات متقابل عوامل محیطی روی چشم و ذهن انسان کار می کردم همون زمان این مورد به ذهنم رسید اما کو وقت و همت!
به طور خلاصه چند موردی که الان یادم هست رو ذکر می کنم امیدوارم راهگشا باشه:
خیلی ساده است! شاسی هایی که رنگ آبی دارند مربوط به play back هستند یعنی مربوط به بازبینی عکس ها پاک کردن و زوم کردن تصویر. چشم شما ناخودآگاه عادت می کند که چه زمانی از چه رنگی استفاده کند و این کار را ساده می کند.
دکمه های سبز مربوط به مد اتوماتیک است فکوس و لرزش گیر.
کلاً هم 4 تا علامت آبی و 2 تا سبز پشت k20 هست.
در قسمت جلو هم رنگ سبز تغییر وضعیت فوکوس از منوال به اتو سینگل و کانتینیوس با رنگ سبز شاسی اتو منوال روی لنز هایی که این حالت را دارند همخوانی دارد.
اصولاً خیلی هم رنگ های عجیبی نیستند و این مساله در تمام دوربین ها و کالا ها وجود دارد.
در باره لنز هم همین رنگ های خاص باعث می شود که مثلا بدون دقیق شدن بتوانیم تشخیص دهیم که لنز کنون است (از روی نوشته سبز روشنش) یا پنتاکس است . . . حالا لنز های مارک های متفرقه را اگر ببنید چه می گویید ؟ بعضی هاشان جداً رنگی پنگی هستند.
به هر حال رنگ سبز دور رینگ لنز های پنتاکس و رنگ آبی پشت بدنه به نظر دوستان دیگر که غیر پنتاکسی هستند نامناسب و .... (بخوانید خز و خیل جوات) است در حالی رنگ سبز لنز های کنون چشم نواز و رنگ قرمز روی بدنه نیکون نشان یک عمر کیفیت و زرد بند نیکون نشان افتخار (تا جایی که بند نیکون را بند فاخر زرد رنگ می خوانند) حالا کاری به توکینا و تامرون و .... نداریم. طلایی روی لنز های نیکون انتهای با کلاسی و لنز های سفید هم که نشان حرفه ای بودن است . . . ;)
و چون تعداد پنتاکس ها کم است نتیجه اش همین می شود که می بینیم.
اما اگر دقت کنید تمام این برند ها از رنگ به عنوان یک ابزار برای آسایش بیشتر استفاده می کنند گاهی هم برای جلب توجه و خاص بودن یا فروش بیشتر مثل Pentax Kx