اعدام میرزا رضای کرمانی - آنتون سوروگین

[nmroshan]

اعدام میرزا رضای کرمانی - آنتون سوروگین*

-

هر چند عنوان این عکس، اعدام میرزا رضای کرمانی است، اما اعدام در این عکس آنتوان سِوروگین، همه چیزِ عکس نیست. در عوض، ابتدا تمام آن چیزهای دیگرِ عکس است که توجه را جلب می‌کند: مردانی که می‌روند و مردانی‌ که می‌آیند، آنهایی‌که هنوز به تماشای چوبه دار ایستاده‌اند، آن سایه‌های بلند، آن درختانِ دوردست و … سایه خود آنتون و دوربین و همراهانش. و حتی مُهرش بر عکس. و وقتی همه این‌ها را دیدیم، دوباره بر‌می‌گردیم به آن چوبه دار. حالا آن چوبه دار، هر چند در دوردست، بیشتر خود را در عکس می‌گنجاند. جسد میرزا، آویخته از چوبه دار به راحتی دیده نمی‌شود اما پس از اینکه همه عکس را دیدیم، حالا همان جسد لاغراندام میرزا نیز عکس را بالاتر می‌بَرَد. حالا بدون آن چوبه دار و جسد، عکس چیزی کم خواهد داشت.

حالا همه قطعات این پازل در جای خود قرار می‌گیرند: سایه بلند آنتوان و دوربینش همراه با آن مردم و آن چوبه دار میرزا..
آنتوان که آن‌قدر به عکاسی از ایران و مردمش علاقه داشت، اگر در هنگام گرفتن عکس می‌دانست که در سالهای آتی، آنقدر به او و عکس‌هایش بی‌مهری خواهد شد (**)، آیا باز هم چنین عکسی می‌گرفت؟


----
* برای دیدن اندازه بزرگتر عکس، روی آن کلیک کنید.
** بعلت ارتباطات آنتون با مشروطه خواهان، با انفجار بمبی که به دستور محمدعلی شاه انجام شد، قسمت زیادی از بایگانی شیشه‌های او از بین رفت. در سالهای بعد، رضا شاه نیز مقدار زیادی از آرشیو او را توقیف کرد.

[alonebaby]

با سلام
یکی دیگر از عناصر جالب در این عکس حضور آن فرد روحانی شانه به شانه سربازان و ترک نمودن صحنه اعدام می باشد.
( اشاره به نوشته جناب دکتر روشن " مردانی که می روند " ...... )
این حرکت که به نوعی بی توجهی خاص به ماجرا و کم اهمیت جلوه دادن صحنه در نظر این فرد روحانی( شاید روحانی درباری ) توسط عکاس است ( البته به نظر بنده ) با نحوه کادر بندی و زمان گرفتن عکس در این صحنه باعث شده تا توقف لحظه ای نظر مخاطب بر روی صحنه جلب شود و اندکی به فکر فرو رود که چرا ؟
به نوعی می توان گفت به غیر از آن چوبه دار حضور این فرد روحانی در این حالت نیز به نوعی وزنه ای برای برقراری تعادل در بین عناصر موجود در صحنه می باشد.

[delagah]

نکته این که تو این عکس نظر من رو جلب کرد، زیرکی و تامل عمدی عکاس در نحوه ایستادنش برای ثبت در عکس هست.

شاید اگه عکس قرار بود به طور معمول گرفته بشه. عکاس باید پشت دوربین می بود و یا حتی اگه کتار دوربین می بود به رو به منظره مورد عکاسی می بود.

ولی عکاس با زیرکی و تعمد به نحوی ایستاده که در تصویر سایه عکاس، در سمت راست دوربین و به صورت نیمرخ رو به سمت چوبه دار (و به لحاظ موقعیتی در گوشه مقابل محل چوبه دار) ثبت شده (به طوری که صحنه عکاسی عکاس از سوژه و توجه اون به سمت سوژه رو در تصویر ثبت کرده) که این به حرکت نگاه در تصویر و تعادل در اون کمک کرده و ترکیب جالبی رو بوجود آورده.