این موضوع همانقدر که می تواند درست و صحیح باشد، همانقدر هم می تواند مسخره و بی معنی باشد. به همون دلیلی که اینجا همه کن راکول رو به خاطر توصیه خرید D40 مسخره می کنند!
معمولا در فرومهای عکاسی در سراسر دنیا که اعضا هم بیشتر عکاسان آماتور هستند، یا از اینور پشت بوم می افتند یا از اون طرف! چرا؟ چون یا اینقدر غرق شمردن پیکسل و نویز و کراپ 100% و ریویو و مقایسه و ... میشند که اصلا یادشون میره عکس بگیرند! و همیشه هم دنبال این هستند که دوربینشون رو آپگرید کنند مبادا از غافله عکاسی عقب بمانند. و فراموش می کنند که کسی پشت کامپیوتر و اینترنت عکاس نشده.
یا اینکه چون عکسهاشون رو فقط خودشون و فامیلاشون می بینند و نهایتا در اندازه 800 پیکسل در وب منتشر می کنند(مثل خودم) ادعا می کنند که خروجی D3 با Coolpixها فرقی نداره!
اما اگر واقعا عاشق خود عکاسی باشیم و نه ابزار عکاسی، هر کس با هر ابزاری که داره می تونه عکاسی کنه و ازش لذت ببره. مهم اینه که بدونیم برای چی عکاسی می کنیم و با عکسامون چیکار می کنیم. اونوقت نه دچار بیماری "مقایسه شارپنس" میشیم و از صبح تا شب حسرت داشتن لنز پرایم و دوربین فول فریم رو می خوریم، نه برای اینکه پول خرید ابزار گرون قیمت رو نداریم، با این توجیه که من با D40 و 18-55 عکسی میگرم که با D3x و 14-42 فرقی نداره، سر خودمون رو گول می زنیم.
بنابراین بهتره که جای این بررسی ها به اصل قضیه بپردازیم. عکاس حرفه ای که می دونه چه ابزاری رو برای چه کاری می خره، آماتور هم باید بدونه که از ابزارش چه توقعی داشته باشه.
البته سو تفاهم نشود منظورم این نیست که تحقیق و بحث و مقایسه در مورد ابزار نکنیم، ولی مواظب باشیم که این قضیه به هدف تبدیل نشه. بگذارید ابزار در حد همون ابزار باقی بمونه.
ببخشید که مثل پدر بزرگها صحبت کردم.