عکاسی از واقعیت تا خیال

[Saadat]

و دهها مثال دیگر..

..از همان ابتدا و حدود دو سال پیش که عکاسی را از سایت عکاسی شروع کردم موضوعی همواره فکر مرا به خود مشغول کرده بود و آن جمله:
"عکاس اگر عکاس باشد با قوطی کبریت هم عکس میگیرد"
بخش اول جمله خوب کاملا مشخص بود و است ولی بخش دوم جمله اینکه با قوطی کبریت چگونه میشود عکس گرفت!! اینجا بود که هضمش برای من ناممکن بود تا.... اینکه الان بعد از گذشت دو سال تازه میفهمم که با قوطی کبریت هم میشود عکس گرفت.
عکس فوق به عبارت واضحتر تصویر فوق ظاهرا فرم و ورجن خاصی از عکاسی است که در آن فوکوس کیفیت شارپنس رنگ و بسیاری از مسایل فنی مرتبط با عکاسی مطرح نمی باشد بنابراین در تفسیر این گونه تصاویر هیچ اشاره ای به این اصول نخواهد شد بلکه به جای پرداختن به این مسایل شعرها می سرایند غزلها میگویند مدح میکنند از زمین و آسمان و آخرت و.... سخن می رانند و جالب اینکه تنها عده محدودی قادر به درک این نوشته های معمولا مشابه با کلماتی کلیشه ای و مشخص و تکراری هستند و یا تظاهر به آن میکنند. جالب اینکه در این آشفته بازار عده ای هم ندانسته و نفهمیده با جریان همسو شده و شروع به مدح و ثنا میکنند و به به و چه چه و یا حداقل مدحهای دیپران را کپی پست کرده بدین ترتیب تصور میکنند موضوع را درک کرده اند یعنی خوشان سر خودشان کلاه میگذارند.
خدا پدر و مادر مهران و مدیری را بیامرزد که وضعیت جامعه هنری امروز ما را خوب به تصویر کشید عده ای از دوستان حتما دیده اند ,جریان به طور خلاصه از این قرار بود که مجلش شعری بود و شاعران و اساتید فن جمع بودند و منتظر استادی که به روی سن رفته و اشعارش را قرایت کند از بر قضا استاد به دلایلی از حضور در مجلس بازمانده بو و بانیان مسعولان مجلس شخص دیگری(رهگذری) را به اشتباه و اصرار به عنوان استدد شاعر ,کشان کشان به سن برده و درخواست میکنند که اشعارش را قرایت کند. شخص بیچاره هر چه توضیح میدهد قسم میخورد و... که من شخص مورد نظر شما نیستم کارساز نمیشود و این میشود که شخص مذکور را به زور پشت تریبون میبرند وجماعت حاضر کف میزنند و آماده میشوند برای شنیدن اشعار استاد
مرد درمانده جریان را که اینگونه میبیند از جیب کتش تکه کاغذی که همسرش هنگام خروج از منزل مبنی بر خرید روزانه در جیب ایشان گذاشته بود را در می آورد و شروع به قرایت:
دو کیلو خیار ....... سه کیلو پرتغال
و جماعت حاظر: به به به به
یک کیلو ماست .... یک شانه تخم مرغ
و جماعت حاظر: به به به به ,احسن عجب شعری عجب قافیه ای <عجب نظمی وو..
یک حلب روغن ...... دو عدد مرغ
و حاظران که از بلاغت سخن و کیفیت اشعار سرمست شده اند کف میزنند احسنت میگویند تعریف میکنند از خود بیخود میشوند وووووو
این حکایت جامعه هنری امروز ماست که نمونه آن را به عینه در گالری مان شاهد هستیم
عکس سیاه و سفید باشد فوکوس مناسبی نداشته باشد کنتراستهای وحشتناک داشته باشد عده ای جماعت هنرمند لشکر کشی میکنندو شروع میکنند به مدح و ثنا گویی و آنقدر میگویند و میگویند و در این طریق اغراق میکنند که آن میشود هم خودشان باور میکنند و هم دیگران را نیز به شک می اندازند که بلی ما هم باور کردیم و مطمعنم اگر از آنها سوال شود که برادر چه را باور کردی چه را درک کردی جوابی ندارند که بخواهند بدهند و اینجاست که فلسفه و عرفان و علوم غیبی و ماورای طبیعی به کار می آید تا آنقدر دلیل و برهان و منطق های چنن و چونان برایتان بیاورند و آسمانها و زمین را به هم گره بزنند که از سوال خودتان پشیمان شده و هرگز جرات انتقاد و شک به این جماعت را به خود راه ندهید و بدینگونه است که این شیوه زنده می ماند و به حیات خود ادامه میدهد.
هر چیزی آفتی دارد و بنده تصورم بر این است که این مورد هم آفت عکاسی در مملک ماست زیرا که
چنین طرز برخوردی با عکاسی را در هیچ کجای دنیا شاهد نیستیم ,بنده مشکلی با شعر و شاعری و فلسفه و یا مداحی ندارم هر کدام از آنها در جای خود بسیار محترم می باشند ولی سوالم این است که آخر این علوم فنون چه ربطی به عکاسی دارد؟؟
آخر اصرار این دوستان برای آمیزش آنها با عکاسی در چیست؟
چرا این جماعت نگاهی به اصل عکاسی و آنچه از آن به عنوان عکاسی و پیشرفت های در این زمینه در ینجا و آنجای دنیا نمیکنند؟
خوشحال میشم دوستان آگاه بنده ناآگاه را نیز....

[merdax]

به نظر من، ما باید عکس را فنی تر از چیزی که هست بخواهیم! یعنی سطح فنی عکاسی ما از چیزی که امروز هست بسیار باید جلوتر باشد و این از نظر من ریشه روانی اجتماعی و حتی سیاسی دارد
اما این موضوع جای خود را دارد که از اصل، ما قرار است به سلیقه و نوع نگاه و مکانیزم عکاسی افراد احترام بگذاریم، این ما هستیم که به عکس طرف وزن میدهیم وگرنه حتی اگر او عامدانه به فکر کسب لقب روشن فکر مصنوعی باشد باز هم عکس او را باید پذیرفت
من اعتقاد دارم ما باید از دو طریق زیر سعی کنیم باعث دریافت مفاهیم از طرف مخاطب بشیم، و این به تنهایی یعنی تقویت نگاه ما مخاطبان برای دیدن به نوعی بهتر، و این باعث میشه به طور خودکار اگر کسی قصدی داره که مطلوب عکاسی نیست داره ما بتونیم اون قصد رو نا به کار کنیم

1.تمرین نقد فنی: با صبر و حوصله و مطالعه و گردهمایی های دوستانه و پرسیدن نظر همدیگه کاری کنیم که نوع برداشتهای متنوع تری از چیزی که بهش نظم و نظام عکاسی میگیم داشته باشیم، مقدار زیادی از آگاهی ما در اثر آشنایی با ایده های همدیگه شکل میگیره

2.بازآموزی نقد مفهوم: به نظر من این مورد رو باید تحت نظارت کلاسیکها و افراد پیشکسوت پیش برد چون موضوع مفهوم خیلی حساس و گسترده هست بنابر این ما باید با شناخت منابع مفهوم ساز در عکس بتونیم چه در روتین و چه با خلاقیت، عکسهایی کلاسه شده ارائه کنیم که به بهترین شکل، مفهوم مورد نظر ما رو برسونن به بیننده، تا ما هم به عنوان کسی مه ادعای نگرانِ عکاسی بودن رو داریم، دراین زمینه حرفی بهتر برای گفتن داشته باشیم
/
به نظر من از این طرف، ما هم باید صبر بیشتری بکنیم، بدونیم که با دادن آگاهی همیشه منابع سوء استفاده ناکارآمدی خودشون رو نشون میدن و ما فقط با اصطکاک، معاشرت و پذیرفتن نقدی که ازمون میشه میتونیم ذهن مخاطبان رو برای عدم پذیرش چیزی که فکر میکنیم درست نیست آماده کنیم
البته همه ما میدونیم که مخاطب آزاد هست! انتخاب داره و باید با او حوصله کرد و قضاوت رو به خودش سپرد، ما قیّم (؟) مخاطب نیستیم ولی با او غریبه هم نیستیم
من همیشه این جمله در گوشم مثل زنگ صدا میکنه، شاید به همه ما کمک کنه که بدونیم انتهای داستان کجاست :
"حقانیت عکاسی باید این جربزه را به همه ما اعطا کرده باشد که اگر عکاس هستیم از تولد سبکهای نو هرچند ساختار شکنانه یا بی ساختار هرچند با طرفدارانی خاص یا عوام، نهراسیم و بدانیم اگر سبکی دارای کاربرد و مبنای درست باشد، مردم آن را حفظ خواهند کرد، فقط باید به مردم فرصت داد"

[Lost Soul]

این تاپیک حرف دل من بود
موردی که باعث شد "من" به عنوان یک تازه کار ( مبتدی ) هنوز شروع نکرده به عکاسی ، از عکاسی دور بشم ... تا جایی که حتی علاقه ای به یادگیری بیشتر و دنبال کردن عکاسی نداشته باشم ...

قبل از اینکه در گالری سایت غرق بشم ، هر روز چندین ساعت مقاله میخوندم ، عکس میدیدم و تمرین میکردم تا نکات عکاسی رو بهتر و بهتر یاد بگیرم ...
بعد فهمیدم اینجا به تنها چیزی که بها نمیدن تکنیک در عکاسی است ... اینجا باید از یک جفت کفش با پایین ترین کیفیت عکس بگیری تا دیگران تعریف کنن و عکس رو اینگونه تفسیر کنن که این عکس معنای رفتن و حرکت میدهد ... یا عکس یک تکه ابر بالای سر یک نفر را با بدترین کیفیت و ادیت نمایش دهیم و دیگران بگویند چقدر با معنی و زیبا ! این عکس حس تنهایی دارد !

انتقاد من اصلا و ابدا به کسانی نیست که این عکس ها رو گرفتن ، اتفاقا من برای این عکاسان احترام زیادی قائل هستم ... هر کس عکس خوب میگیره ، عکس بد هم میگیره ! همین الان اگر کسی گالری عکس های من رو ببینه ، شاید من خجالت بکشم از عکس هایی که گرفتم و ارسال کردم ... ولی بحث گرفتن یا ارسال این عکس ها نیست ، انتقاد من به کسانیه که انقدر سطحی به عکاسی مفهومی نگاه میکنن . کسانی که با تعریف و تمجید های بی دلیل باعث میشن عکاسی مفهومی در گالری سایت همیشه در حال درجا زدن باشه در حالی که دیگر شاخه ها پیشرفت میکنن .. اگر یه مقدار بیشتر به کیفیت و تکنیک در این عکس ها اهمیت داده میشد عکاسی مفهومی الان جایگاه خیلی بالاتری داشت . تعریف بی مورد از کارهای یک عکاس به همون اندازه ( و حتی بیشتر ) از انتقاد بی مورد مانع پیشرفت عکاس میشه .

[aidin594]

كدام گالري را دوست داريد؟
مردمان كدام كشور خوب نقد ميكنند؟
چرا در گالري هاي آنلاين عكس منتشر ميكنيم؟
كي مقصره؟ شاعر قلابي يا تمجيد كنندگان؟ شايد هم "همان دو کیلو خیار ....... سه کیلو پرتغال" زيباترين شعر باشد.




اگر نقدهاي ديگران آنهم براي عكسهاي ديگران آنقدر براي شما مهم است كه باعث رنجش خاطر شما ميشود طوري كه از عكاسي زده ميشويد، بهتر است وسايل عكاسي خود را بفروشيد و يك دوربين SONY DSC-S2000 بخريد و عكسهاي يادگاري بگيريد.

هر از چند وقتي يك نفر شروع ميكنه به اعتراض كه سيستم امتياز دهي فلان است و فلان. يا اينكه نقدها رو دوست ندارم. نميدونم تا كي اين طور صحبت ها ادامه خواهد داشت.

به نظر من ما نميتونيم به مردم بگيم عكس بد منتشر نكنند، نقد بد نكنند، زير عكسهاي ما نظر بگزارند....

[merdax]

كدام گالري را دوست داريد؟
مردمان كدام كشور خوب نقد ميكنند؟
چرا در گالري هاي آنلاين عكس منتشر ميكنيم؟
كي مقصره؟ شاعر قلابي يا تمجيد كنندگان؟ شايد هم "همان دو کیلو خیار ....... سه کیلو پرتغال" زيباترين شعر باشد.

اگر نقدهاي ديگران آنهم براي عكسهاي ديگران آنقدر براي شما مهم است كه باعث رنجش خاطر شما ميشود طوري كه از عكاسي زده ميشويد، بهتر است وسايل عكاسي خود را بفروشيد و يك دوربين SONY DSC-S2000 بخريد و عكسهاي يادگاري بگيريد.

هر از چند وقتي يك نفر شروع ميكنه به اعتراض كه سيستم امتياز دهي فلان است و فلان. يا اينكه نقدها رو دوست ندارم. نميدونم تا كي اين طور صحبت ها ادامه خواهد داشت.

به نظر من ما نميتونيم به مردم بگيم عكس بد منتشر نكنند، نقد بد نكنند، زير عكسهاي ما نظر بگزارند....

من حس میکنم اصلا نتونستم منظورم رو برسونم
اصلا موضوع بحث من این نبوده! من گفتم ما باید بگذاریم سبکهای جدید بیان، تحملشون کنیم،روشون بحث کنیم،مردم ببینند و بعد خودشون تصمیم میگیرند
گاهی بعضی از سبکها میان و ماندگار میشن و گاهی ماندگار نمیشن
من متوجه نشدم از کجای نوشته های من میشه نتیجه گرفت که نقدهای دیگران برای من اونقدر مهمه که باعث رنجش خاطر من میشه؟
اصلا من حرفی در مورد خودم یا نقد دیگران درباره کارها نزدم، من گفتم تولد سبکهای نو رو باید تحمل کرد و در اونها دنبال چیزهای جدید بود !
چطور شما برداشت کردید که چیزی من رو ناراحت کرده من در عجبم!

[aidin594]

البته من حرفهايي كه زدم در تاييد جمله شما بود. متاسفم كه سوء تفاهم شده. نقل قول را حذف كردم.

[Amir Abdolpanah]

خوب این اشتباه است که گمان کنیم هر عکس خوبی تکنیکال است یا شارپنس و هستوگرام مناسبی خواهد داشت! گر چه با روند کلی گالری به شدت مخالف هستم. اما با نفی کردن این بُعد عکاسی هم به شدت مخالفم.

[Amateur]

هر چیزی که شما تصورش را بکنید یا نکنید، گره خورده و درآمیخته با فلسفه است.
انسان، جهان و همه ی چیزهایش را از این راه برای خود اندیشیدنی و انسانی کرده است.

و شعر نیز عالی ترین مظهر و جلوه گاه احساسات انسان می باشد.
هر هنری که به اوج میرسد برای توصیفش میگویند: «چه شاعرانه است!» حتا اگر آن اثر، یک موزیک یا یک تابلوی نقاشی یا یک عکس باشد.

شعر، این چکیده ی ناب ترین و زیباترین احساسات ما، تنها در قالب کلمات، به پدیدارگری نمی آید.
یک عکس هم میتواند یک شعر باشد.
و بسیاری چیزهای دیگر که از زیبایی و هماهنگی، بهره ای دارند میتوانند شعر نامیده شوند.

سالها پیش هنگام پخش مسابقات جام جهانی فوتبال، یک بیننده که داشت بازی فینال را تماشا میکرد ناگهان به من گفت: «هیچ دقت کردی که برزیل چه شاعرانه بازی میکنه!».
و من که عمری با ادبیات و فلسفه سر کرده ام بجای دست انداختن او چند دقیقه از بازی را پی گرفتم و شگفت زده دیدم که راست میگوید و «فوتبال» هم میتواند شاعرانه باشد.

اگر معیار ما برای سنجش معنای راستین شعر و فلسفه، سخنانی باشد که در گالری میگویند، به بیراهه رفته ایم!
من از گالری بازدید کرده ام و نوشته ها را تا اندازه ای خوانده ام و قاطعانه میگویم که بخش عظیمی از آنها حتا یک «نظر» هم نمیتواند باشد، چه رسد به نقدی از دیدگاه شعر و فلسفه!

بی پرده بگویم که اکثراً از سر بی فکری و سطحی گری، چیزی می پرانند و هیچ بویی هم از شعر و فلسفه نبرده اند.
وگرنه بررسی یک عکس از چنین چشم اندازی میتواند خودش یک هنر و یک شاهکار باشد و نه تنها یک نقد.


.

[behrooz radin]

سلام
دلم میخواست این عکس ها رو دوستان ببینند به این لینک نگاهی بندازید .فکر میکنم واقعا دو سه تا از عکس ها واقعا خیال انگیزه
http://en.news.maktoob.com/Pages/Med...mageID=4667141

[Arash]

عکسها؟
آخه اینا کجاش عکسه؟
حداقل یکبار لینکی رو که قراره اینجا ارسال کنید نگاه کنید. اگر با نگاه کردن به نتیجه نمی‌رسین حداقل کنارش رو بخونید!