هنر ناب عكاسي

[arax30th]

سلام ...

پیام جان فکر نمی کنم اینجا کسی ناراحت شده باشه از این بحث، که بر عکس فکر می کنم بحث خوبی هم هست. اکثر پستهایی که بعد زده شد مربوط به نظر افراد در مورد پست پروسس بود. منظور شما کاملا واضحه، که مخالف پست پروسس نیستین، و عقیده دارین که به خاطر وجود پست پروسس از دقتهای لحظه عکاسی غافل نشیم، که عقیده کاملا بجایی هم هست. به عبارتی بهتره عکس خوب رو با پست پروسس بهتر کنیم، تا اینکه عکس بد رو با پست رپوسس خوب کنیم.

[Kholeno]

و اما بعد...
صحبت از ديدن شد و اينكه ديدن (و نه نگاه كردن) و خوب ديدن و بررسي كردن و تمرين كادر بندي و يافتن زاويه ديدهايي كه متفاوت باشد از ديد و منظر سايرين چقدر حياتي و داراي اهميته. مسلما زاويه ديد و نوع نگاه يك عكاس با انسان عادي فرق مي كند. گاهي عكاس از موضوعي در حال عكاسي است. اگر شخص عادي او را ببيند ممكن است بگه داره از چي عكس مي گيره؟ ولي بعد از ديدن عكس با منظر و ديدگاهي متفاوت و تازه روبرو ميشه.
بستن يك كادر توسط عكاس، گشودن دريچه اي است جديد و تازه براي بيننده از سوژه اي خاص.
براي خلق منظر و افق ديدي جديد و اثري كه با بيننده ارتباط برقرار كند و با نگاه كردن به عكس، به مفهوم و هدف عكاس از بيان سوژه پي ببرد، احتياج به تمرين و ممارست خيلي زياد است.
ديدن عكس هم تاثيري غير قابل انكار در وسعت ديد و بالا بردن خلاقيت و آشنا شدن با انواع تكنيكها دارد. باز هم تكرار مي كنم كه از تكرار و كپي كاري بايد دوري كنيم. خودم هم تجربه اين كپي كاري رو داشتم. اون شخصي كه گفتم ازش خيلي چيز ياد گرفتم عكسهايي داشت كه آدم رو ديونه مي كرد و آرزو ميكرد كه يه همچين ابداع گري داشته باشه. ما هم كه تازه كار و شيفته عكاسي. بدون اينكه خودم متوجه بشم داشتم كپي كاري مي كردم. بعد از يه مدت ديدم عكسهام به خوبي اون عكسها كه نمي رسه. تازه اگر هم برسه در بهترين حالت شبيه اونها ميشه. كه باز هم هيچ ارزشي نداره. مثل فيلمهاي كپي ميمونه. اصولا كپي كاري در هيچ هنري، هنر نيست! و معمولا در شروع و ابتداي كار عكاسي، كساني كه شور و شوق عكاسي دارند، كه همه ما اونو درك و تجربه كرديم، با ديدن عكسهاي خوب عكاسان خوب، هوس مي كنند كه عكسهايي مثل اونها داشته باشند. البته تمرين عكسهاي خوب ديگران كار بدي نيست. به شرط اينكه فقط براي تمرين و يادگيري تكنيك و هنر عكاس در اون عكس يا فرم خاص باشد. با ديدن عكسهاي زياد و گوناگون اين تمرين و يادگيري تكرار و تكرار شده و ملكه ذهن ما ميشه و چشم و مغز ما حسابي ورزيده.
ديدن دونوع عكس خيلي مفيد خواهد بود:
1- عسكهاي خوب ديگرون
2- عكسهاي بد خودمون
مورد اول كه مشخصه و همه ما دوست داريم عكس خوب ببينيم. (مخصوصا عكسهاي خوب دوستانمون در اين فروم)
نمي دونم كه شما عكسهاي خودتون رو چقدر نگاه مي كنيد. من خودم عكسهام رو (اگر اسم عكس بشه روش گذاشت!) زياد نگاه مي كنم. حتما هر چند وقت يكبار عكسهاي قديمي رو نگاه و بررسي مي كنم. عكسهايي كه خوبه كه هيچ. كار خوب خوبه ديگه. اما عكسهاي بد؛ من خيلي دوستشون دارم! مي گن ادب از كه آموختي ...
من وقتي هر چند وقت يكبار گندكاريهاي گذشتم رو مي بينم و با افسوس مي گم :*اه! كاش يه خورده حواسم رو جمع مي كردم. كاش اين كار رو مي كردم كاش اون كار و مي كردم. وقتي اينجور عكسها رو مي بينم اينقدر فكر و ايده و راه به نظرم مي رسه كه دوست دارم همون موقع دوربينم رو بردارم و برم يه عكس جديد بگيرم. البته چون من عاشق عكاسي طبيعت هستم برام اين امكان هست. ولي گاهي اوقات فرصتي براي جبران نيست. اما تجربه اين خرابكاري خيلي با ارزش و رهگشاست. و تو فرصتهاي طلايي آينده كه هميشه و در همه جا و در هر زمان منتظر عكاسان تيزهوش و خبره است، عامل برتري و ماندگاري هنرشان خواهد شد.
حتما براي شما هم پيش اومده كه بعد از ديدن يك عكس خوب يا عكسهاي خوب بگيد خوب من هم اگر موقعيت اون عكاس رو داشتم و اونجا بودم همچي عكسهايي مي گرفتم شانس عكاس اين بوده كه اونجا حضور داشته. ولي براي همه ما اين شانسها وجود داشته و خواهد داشت. فرصتهايي كه ممكنه دنياي عكاسي ما رو متحول كنه.
فقط كافيه ببينيم.

[Arash]

شايد بد نباشه يه مثال بزنم. در مثل هم كه مناقشه نيست انشاءا...
آقا بابك فرض كنيد من و شما (به دليل اينكه من و شما نظرات مشتركي داريم ميگم:*"من و شما" چون مي ترسم اگر كسي ديگري رو بگم باز منو متهم كنند)
با هم هستيم و از موضوع مشخص و يك زاويه عكسي مي گيريم. كه از قضا اون عكس يا اون سوژه بسيار بكر و زيباست طوري كه يقينا عكسي خواهد شد كه در محافل عكاسي سر و صدا كند. اگر من عكسي بگيرم كه مثلا با دياف بسته باشه و عمق ميدان زيادي ايجاد كنه طوري كه عوامل ديگر سوژه اصلي رو تحت الشعاع قرار دهد، كادر باز و نامناسبي هم انتخاب كنم بعد از گرفتن عكس نور و رنگ و كنتراست مناسبي هم نداشته باشه (عمدا موقعيت خيلي ساده اي رو فرض مي كنم) اما شما با تجربه و هنري كه داريد و از تواناييهاي دوربين و نقاط ضعفش به خوبي آشنا هستيد، نور و رو هم به خوبي مي شناسيد، از همون سوژه عكس مي گيريد. شايد مختصر پروسسي هم روي عكس انجام دهيد، ولي عكس خام شما هم بسيار زيبا و صحيح و داراي بيشترين تاثير و به بهترين نحوي پيام شما رو به بيننده منتقل كند.
حالا من يك روز وقت بگذارم اولا با تركيب چند تا عكس يا راههاي ديگري كه وجود داره عمق ميدان عكسم درست كنم. طوري كه مثل عكس شما پشت سوژه كاملا بلور بشه ( كه با فتوشاپ اصلا كاري نداره)* كادر رو كه هم تركيب بندي درستي نداره هم عناصر زايد داخلش هست با crop به بهترين كادر (مانند كادر شما) تبديل كنم. نور و كنتراست عكس رو هم طوري تنظيم كنم كه با رنگهاي زيبا و كنتراست مناسب عكس شما برابري كنه.
خلاصه بعد از چاپ عكس من با كلي پروسس با عكس شما هيج فرقي نكنه و هر دوي اين عكسها هم در محافل عكاسي مثل توپ سر و صدا كنه (داريم فرض مي كنيم ديگه ، اشكالي كه نداره؟)
آيا واقعا عكس من و شما يك ارزش داره؟

اگر در این گونه بحث ها کمتر شرکت میکنم چون میبینم پست هر کدوم از دوستان رو میخونم میگم خوب راس میگه!
بعد دوست بعدی! این هم راست میگه!
کلا حرف همه درسته... اونقدری هم که اختلاف وجود داره اختلاف سلیقست....
فرمودین در مثل مناقشه نیست...
اما میخوام یه توضیح کوچیک بدم.
کلیت حرف شما اینکه ما به حساب فتوشاپ عکاسی نکنیم درست...
نکته؟
گاهی پیش میاد که عکاس حرفه ای کاملا به حساب فتوشاپ عکاسی میکنه... مثلا یک استاپ کمترعکاسی بنا به دلایلی... برای پروسس بعدی...(البته میدانم که با بحث شما متفاوت است و این یک جور تکنیک به حساب میاد)
این یک نکته....
حالا مثالی که شما زدید...
اول میخوام بطور کلی مثال رو نقض کنم...
چرا؟
چون عکس خوب شما و عکس بد من ...
عکس بد من به هیچ وجه نمیتواند با کراپ و blur فتوشاپ تبدیل به عکس شما بشود...
چون فتوشاپ اصلا نمیتواند عمق میدان رو زیاد کند.... و کم کردن عمق میدان به هیچ وجه شباهت تکنیکی به عمق میدان لنز ندارد...(با پیشرفته ترین تکنیکها... به اون زیبایی و کیفیت نمیرسد.)
این از این.
نکته دوم پرسپکتیو عکاسی....
چرا همه ما فراموش میکنیم؟
آقا جان! این لنز زوم کار دست ما نده! فرق میکنه!
کراپ کردن هم همینطوره!
پرسپکتیو ما تغییر نمیکنه...
ما نمیتوانیم با دوربین 30 مگاپیکسلی و لنز 50 مم بریم کنار زمین فوتبال عکاسی ورزشی کنیم و بگیم بعدا کراپ میکنم میشه مثلا عکس 8 مگاپیکسلی لنز 300 مم
خوب نمیشه! به پیر به پیغمبر نمیشه!
چرا این گمان رو به وجود میاریم پیش خودمون و بقیه که فتوشاپ معجزه میکنه؟
نمیتونه بکنه....
همانطوری که توی صحبت های شما هم بود البته...
فتوشاپ عکس زیبا رو میتونه بی نظیر کنه....
فتوشاپ عکس بد و زشت رو در نهایت میتونه بزک کنه....

حالا یک نکته دیگه... با استفاده از مثال شما...
اگر به فرض من کسی باشم که عکسی بد بگیرم و با کراپ و Blur و اینجور حرفا بتوانم عکس رو به عکسی بی نظیر تبدیل کنم.... من عکاس بزرگی خواهم شد! چرا؟
چون من دید خوب دارم که میتونم اون صحنه رو از توی اون عکس بد تشخیص بدم. بزرگ کنم . شاخص کنم... بی نظیر کنم... و کسی که دید خوب داشته باشه... اگر احیانا ایندفعه عکس بدی گرفت؟ دفعه بعد عکس بی نظیر رو در همونجا خواهد گرفت...!

پس باز برمیگردیم که اونی که عکاس هست؟ عکس خوب میگیره... خوب پروسس میکنه... خوب چاپ میکنه....
اونی هم که نیست؟ عکس بد میگیره.. بزک میکنه! و .....
تمام....

[Kholeno]

همه ما به لطف نعمت بينايي محيط اطرافمون رو مي بينيم. مي گويند شخصيت انسانها از چشمشون پيداست. و گاهي با نگاه كردن به چشمان آدمها به شخصيت و عقايد آنها پي مي بريم. حتما براي شما هم پيش آمده كه گاهي با چشمهايي روبرو مي شويد كه چنان تاثير گذار و عميق هستند كه ما رو مجذوب خود مي كنند. ( البته نه از نظر زيبايي ظاهري)
اما اين تاثيرگذاري، پرمعنا و عميق بودن گاهي در نوع ديدن و نگاه كردنه. و براي داشتن اون نگاه ، لزوما احتياج نيست كه داراي چشماني با ظاهري عميق و پرمعنا باشيم. (كه البته معمولا كساني كه داراي چشماني با ظاهر عميق هستند، نگاهشان نيز به همان وسعت و عمق است)
مهم اين است كه اين نگاه و ديد عميق و تاثير گذار را در عكاسي داشته باشيم. و اين نعمت بيشتر اكتسابي است تا خدادادي . بزرگترين هنر يك عكاس داشتن و به دست آوردن اين نعمت است كه با همراه كردن با تكنيك باعث خلق آثاري جاودانه و متفاوت مي شود.
اما هميشه ديدن (در اينجا منظور همان ديد خوب عكاسيست و نه ديد معمولي) كافي نيست. در همين سفرهاي گروهي كه دوستان باهم داشتند، همانطور كه توضيح دادند، گاهي همه از يك سوژه يا موضوع خاص عكاسي مي كنند ( كه براي ديدنش، همانطور كه در پستهاي قبلي عرض كردم، همه واجد مهارت ديدن بودند و به خاطر همين ويژگي از يك ناظر معمولي متمايز هستند). اما گاهي براي متمايز بودن ديدي متفاوت لازم است.
در اينجا منظور از ديد در " ديدي متفاوت" همان ديد قوي و عميقي است كه در پستهاي قبلي صحبت شد،* و حالا بايد همين ديد خاص، متفاوت هم باشد تا يك ارتقاء سطح و يك گام بالاتر براي هنر عكاس حادث مي شود.
عكاسيي كه با "ديدي متفاوت" انجام گيرد بيننده را بيشتر به خود جلب كرده و داراي لايه هاي دروني بيشتريست.
در پست اولم، هنگامي كه داستان اون عكاس مولف رو عرض كردم، به ديد متفاوت او از اون سنگ اشاره كردم. اون شخص وقتي كه به چيزي نگاه ميكرد، از توش چيزهايي در مي آورد كه آدم شاخ در مي آورد. مثلا عكسهايي از يخ داشت كه اگر دقت نمي كرديد حتما فكر مي كرديد كه تراشيده شده. اين يك نوع ديد متفاوته. يا شايد هم تمريني براي پيدا كردن ديدي متفاوت.
ممكن است شما هم وقتي بچه بوديد، زماني كه به ابرها نگاه مي كرديد، اونها رو شبيه خرگوش و كيك و عروسك مي ديديد.
شايد الان هم گاهي بد نباشه كه به دنياي بچگي سفر كنيم و از دل اشيا بيجان طرح و صورتي خلق كنيم. تا بتونيم عكسهاي عميق و تاثيرگذار داشته باشيم. عكسهايي به زيبايي و تاثير گذاري همون چشمها.
شايد كمك و تمريني باشه براي بدست آوردن ديدي متفاوت.

[Kholeno]

ببخشيد ياد رفت اسم عكس بالا رو بگم:
اسب آبي روي درخت!!!!!!!!!!!!!
:confused: