هنر ناب عكاسي

[Kholeno]

اين روزها دنياي عكاسي آنقدر با مفاهيم و عناصر ديگر مخلوط شده كه من به عنوان علاقمند به عكاسي گاهي دچار ترس و دلزدگي از عكاسي مي شوم. گاهي اوقات احساس گناه و متقلب بودن به من دست مي دهد. اصلا دوست ندارم به عكسي كه گرفتم دست بزنم. مي خواهم همونجور كه هست قبولش كنم. اگر بده به اشكالم پي ببرم و آنقدر عكس بگيرم تا اوني بشه كه مي خواهم ولي خوب هميشه هم نميشه اين كار رو كرد. گاهي اوقات وقتي عكسهاي زيبايي مي بينم فكر مي كنم كه چه گرافيست خوبي بوده طرف!
من حدود 10 سال پيش چون به خاطر كوهنوردي زياد به طبيعت مي رفتم به عكاسي علاقمند شدم. در همين اثنا با شخصي آشنا شدم كه باعث شيفتگي من به دنياي هنر عكاسي شد. عكاسي قديمي و ناشناس اما مولف و صاحب سبك كه در تمام دنيا نمايشگاههاي انفرادي و گروهي برگزار كرده است. و عكسهايي كه او از طبيعت گرفته من تا حالا تو هيچ كتاب و سايتي نديدم. نمي خواهم اينجا راجع به كار اون آدم صحبت كنم. هدفم چيز ديگريست. به هر حال 1 سالي شانس اينو داشتم كه از محضرش استفاده كنم.(فقط افسوس مي خورم كاش جاي اون يك سال، با تجربيات و نگاهي كه الان دارم فقط يك ماه ازش درس ياد مي گرفتم). بزرگترين درسي كه او به من داد ديدن بود. (شايد من ياد نگرفتم اما حداقل فهميدم) مي گفت عكاسي يعني ديدن. اگر نبيني به جاي مارك II مارك 10 هم داشته باشي نمي توني چيز با ارزشي ثبت كني. گاهي اوقات ما چنان غرق جزييات ميشويم كه از اصل غافل مي مونيم.(اين حرفها حديث نفس خودمه منظورم اشخاص خاصي نيست. كلي بحث مي كنم. بيشتر ميخوام نظراتم را با افراد تازه كاري مثل خودم در ميان بگذارم). يك روز من عكسي كه از يك سنگ و جوي آب كنارش گرفته بودم رو به استادم نشون دادم. خيلي توجهش رو جلب كرد و گفت اين عكسو از كجا گرفتي؟ من خيلي خوشحال شدم پيش خودم فكر كردم كه حتما عكس خيلي خوبي گرفتم كه نظرشو جلب كرده (چون خيلي سخت گير بود. به راحتي از عكسي تعريف نمي كرد) گفتم از فلانجا. گفت عكس تو ارزشي نداره ولي تو عكست چيزي هست كه اگر ميديدش يك شاهكار ميشد! باورتون نميشه من يك هفته تمام عكسمو هر جوري كه بگيد تماشا كردم. عمودي، افقي، برعكس، كات شده ولي شاهكاري از توش درنيومد كه نيومد. هفته بعد استاد رو ديدم كه عكسي بهم نشون داد. تا حالا عكسي به اون قشنگي نديده بودم. يك سنگ بود شبيه ماهي. انگار يك استاد قلمتراش اونو رو سنگ حك كرده بود. پايين عكس هم جريان آب بود. گفتم عجب عكسيه اينو از كجا گرفتيد؟*گفت همونجايي كه آدرس دادي! دود از سرم بلند شد. نمي تونستم باور كنم. خوب نگاه من كجا و نگاه اون عكاس كجا. گاهي با چند سانت تغيير كادر شاهكاري خلق مي شود كه در صورت عدم دقت يك عكس ساده و بي ارزش نصيبمون ميشه. بهتره قبل از اينكه دنبال آخرين مدل دوربين كه هنوز وارد بازار نشده و (شايد هنوز ساخته نشده!) استفاده از نرم افزاري پيچيده براي بازسازي عكسها، فيلتر و فلاش و ... باشيم، ياد بگيريم كه بهتر ببينيم. همه ابزار و تكنيكها خوب و گاهي لازمه ولي مهمتر از اون ديدن و كادربندي مناسب است. چه بهتر قبل از اينكه دكمه شاتر رو فشار بديم چهار گوشه تصوير را يك بار ديگه با دقت نگاه كنيم. كمي زاويه و جهت دوربين را تغيير دهيم. جاي مناسب براي سوژه خود در كادرمون بيابيم. گاهي كمي مكث و جابجايي جزيي باعث تغييراتي شگرف مي شود. وقتي در عكس ما همه چيز سر جاي خود قرار بگيرد و المان زائدي داخل كادر نباشد. تمامي عناصر بصري و تركيب بندي در آن رعايت شده باشد، چيزي سوژه اصلي ما رو تحت الشعاع قرار نداده باشد، ديگه چه احتياجي به اينكه بعدا با صرف كلي وقت بوسيله نرم افزار عكس خودمون رو قابل قبول كنيم.
بله همه بايد به بهترين شكل از تكنولوژي پيشرفته براي ارائه كاري بهتر استفاده كنيم. اما خوبه كه گاهي هم به عكاسي به عنوان يكي از هنرهاي مستقل مانند نقاشي نگاه كنيم. امروزه دنياي ديجيتال هنر عكاسي را دچار تحول و دگرگوني اساسي كرده است. عكاسي يعني انجماد لحظه اي از زمان. آيا هنر عكسي كه در همان كسري از ثانيه خلق و داراي بهترين تركيب بندي و رنگ و نور است با عكسي كه پس از ساعتها بازسازي و اعمال فيلتر ها و افكتهاي گوناگون ساخته شده يكي است؟ بي شك هر دو زيبا و داراري ارزش هستند اما ما داريم راجع به هنر عكاسي صحبت مي كنيم نه هنر گرافيك.
ميدونم كه شايد خيلي از شما به من خرده بگيريد. من نمي خواهم چيزي رو زير سئوال ببرم (و نمي توانم) به اين هم اعتقاد دارم كه گاهي درست بودن همه عوامل براي خلق يك عكس خوب مهيا نيست و بعدا هم زماني براي تكرار آن موقعيت خاص پيش نخواهد آمد تا از تجربه گذشته استفاده كنيم. از طرف ديگر يك عكاس حرفه اي نبايد از قطار سريع السير زمان عقب بماند و از تكنولوژي روز براي بهبود و ارتقا هنرش بهترين استفاده را بكند. اما دوربين ديجيتال با تمام امكانات فوق العاده و يك كامپيوتر و يك نرم افزار ويرايش تصوير، نبايد هنر خلاقيت و هنر عكاسي رو از ما بگيرد. شايد براي كساني كه تازه وارد عكاسي مي شوند و قصد دارند عكاسي رو بطور جدي دنبال كنند بد نباشه با يك دوربين ساده نگاتيوي شروع كنند. يكي ديگر از درسهايي كه استادم به من مي گفت اين بود كه تو بايد قبل از اينكه شاتر رو فشار دهي عكس چاپ شده رو تصور كني و مطمئن باشي كه از لحاظ نور و زاويه ديد و كادر بندي و ... همه چيز درست است. خوب با دوربين ديجيتال شما ديگه احتياجي به اين تصور نداريد و همونجا مي توانيد عكستون را ببينيد ( كه به نظر من اين نكته و ويژگي داشتن انتخاب حساسيت از 100 تا 3200 يا حتي بالاتر براي يك عكس از مهمترين مزاياي دوربين ديجيتال مي باشد)
مي گويند محدوديت باعث ايجاد خلاقيت مي شود. اين حرف مي تونه صحيح باشه. شايد من هم كه يك دوربين ديجيتال پيشرفته دارم و نرم افزارهاي گرافيكي رو هم قورت مي دهم بهتر باشه اگر عكسي گرفتم و ديدم كه خوب نيست و احتياج به تعميير!! داره همونجا پاكش كنم و عكس بهتري بگيرم. شايد بهتر باشه هنگام عكس گرفتن و قبل از فشار دادن يك دكمه اندازه ديافراگم و سرعت و زاويه نور و كادرمو چك كنم بعد بچكونم. به نظرم اينطوري داراي هنر نابتري به عنوان عكاسي خواهيم شد.
شايد اين بحث خيلي تكراري باشه ولي فكر كنم گاهي يادآوريش براي تازه كاراني مثل من لازمه. اگر كه مي خواهيم ما رو عكاس هنرمند اطلاق كنند و عكسمون مثل يك فرش دست باف و مثل يك نقاشي ماندگار و اصيل و با ارزش باشه گاهي لازمه كه كامپيوترمون رو خاموش كنيم. اگر عكاسي رو هنر ديدن و ثبت نور معنا كنيم بهتره با دوربينهاي پيشرفتمون به بهتر ديدن و دقيقتر ثبت كردن فكر كنيم.
اين همه روده درازي كردم و وقت شما رو گرفتم كه بگم: از هر فيلتري مي خواي براي بدست آوردن رنگ دلخواهت استفاده كن، هر جور چتر و باروني و پالتو براي فلاشت تهيه كن، هر جا كه عشقت ميشكه از crop استفاده كن، هر نوع تنظيمي و اديتي هم كه به بهتر شدن عكست كمك مي كنه به كار ببر ولي عكاسي رو فراموش نكن.

[paya]

دوست عزیز همنام من ! حرفهاتون دربست قبول . متن زیبایی بود ...

[kamyar]

اين روزها دنياي عكاسي آنقدر با مفاهيم و عناصر ديگر مخلوط شده كه من به عنوان علاقمند به عكاسي گاهي دچار ترس و دلزدگي از عكاسي مي شوم. گاهي اوقات احساس گناه و متقلب بودن به من دست مي دهد. اصلا دوست ندارم به عكسي كه گرفتم دست بزنم. مي خواهم همونجور كه هست قبولش كنم. اگر بده به اشكالم پي ببرم و آنقدر عكس بگيرم تا اوني بشه كه مي خواهم ولي خوب هميشه هم نميشه اين كار رو كرد. گاهي اوقات وقتي عكسهاي زيبايي مي بينم فكر مي كنم كه چه گرافيست خوبي بوده طرف!
. بهتره قبل از اينكه دنبال آخرين مدل دوربين كه هنوز وارد بازار نشده و (شايد هنوز ساخته نشده!) استفاده از نرم افزاري پيچيده براي بازسازي عكسها، فيلتر و فلاش و ... باشيم، ياد بگيريم كه بهتر ببينيم. همه ابزار و تكنيكها خوب و گاهي لازمه ولي مهمتر از اون ديدن و كادربندي مناسب است. چه بهتر قبل از اينكه دكمه شاتر رو فشار بديم چهار گوشه تصوير را يك بار ديگه با دقت نگاه كنيم. كمي زاويه و جهت دوربين را تغيير دهيم. جاي مناسب براي سوژه خود در كادرمون بيابيم. گاهي كمي مكث و جابجايي جزيي باعث تغييراتي شگرف مي شود. وقتي در عكس ما همه چيز سر جاي خود قرار بگيرد و المان زائدي داخل كادر نباشد. تمامي عناصر بصري و تركيب بندي در آن رعايت شده باشد، چيزي سوژه اصلي ما رو تحت الشعاع قرار نداده باشد، ديگه چه احتياجي به اينكه بعدا با صرف كلي وقت بوسيله نرم افزار عكس خودمون رو قابل قبول كنيم.
.
شايد من هم كه يك دوربين ديجيتال پيشرفته دارم و نرم افزارهاي گرافيكي رو هم قورت مي دهم بهتر باشه اگر عكسي گرفتم و ديدم كه خوب نيست و احتياج به تعميير!! داره همونجا پاكش كنم و عكس بهتري بگيرم. شايد بهتر باشه هنگام عكس گرفتن و قبل از فشار دادن يك دكمه اندازه ديافراگم و سرعت و زاويه نور و كادرمو چك كنم بعد بچكونم. به نظرم اينطوري داراي هنر نابتري به عنوان عكاسي خواهيم شد.
شايد اين بحث خيلي تكراري باشه ولي فكر كنم گاهي يادآوريش براي تازه كاراني مثل من لازمه. اگر كه مي خواهيم ما رو عكاس هنرمند اطلاق كنند و عكسمون مثل يك فرش دست باف و مثل يك نقاشي ماندگار و اصيل و با ارزش باشه گاهي لازمه كه كامپيوترمون رو خاموش كنيم. اگر عكاسي رو هنر ديدن و ثبت نور معنا كنيم بهتره با دوربينهاي پيشرفتمون به بهتر ديدن و دقيقتر ثبت كردن فكر كنيم.
اين همه روده درازي كردم و وقت شما رو گرفتم كه بگم: از هر فيلتري مي خواي براي بدست آوردن رنگ دلخواهت استفاده كن، هر جور چتر و باروني و پالتو براي فلاشت تهيه كن، هر جا كه عشقت ميشكه از crop استفاده كن، هر نوع تنظيمي و اديتي هم كه به بهتر شدن عكست كمك مي كنه به كار ببر ولي عكاسي رو فراموش نكن.

سلام
میخواستم یه مطلبی عرض کنم و اون اینکه بالاخره ما برای بهتر دیدن و ثبت واقعیت احتیاج به ابزار داریم وگر نه خوب چه دلیلی هست که دنبال دوربینهای پیشرفته باشیم ؟یا به نوعی همون آنالوگ کفاف کار رو میده (همونطور که شما هم فرمودید :بهتره برای بهتر دیدن و ثبت دقیقتر از دوربینهای پیشرفته استفاده کنیم ) ولی آیا این دوربینهای پیشرفته توانایی دقیق ثبت جزئیات رو دارند ؟( یعنی عکسی که احتیاج به ادیت نداشته باشه) و ما رو از نرم افزار هایی مثل فتو شاپ بینیاز میکنند؟
به نظر من حتی اکر مارک تو هم داشته باشیم از یک سری تغییرات ابتدایی مثل تنظیم کنتراست و شارپنس و.. بینیاز نخواهیم بود.

[arax30th]

سلام ...

متن جالبی بود، تا حدود زیادی موافقم. بحثی تو همین زمینه هم تا چند روز پیش توی تاپیک لطفا نظر دهید در جریان بود. من با پست پروسس عکس مخالف نیستم، و بحثهای دیگه ای که توی همون تاپیک مطرح شد. ولی به نکته مهمی که اشاره کردین که اکثرا بهش توجه نمیشه، که عکاسی قبل از هر چیز احتیاج به خوب دیدن داره. تو همین فروم عکسهای خیلی خوبی دیدم با دوربینهای A520 و ...، و جاهای دیگه ای عکسهای بسیار بدی دیدم با 350d و D70. نمیشه منکر شد که ابزار بهتر نتیجه بهتری می ده ولی همین ابزار بهتر هم در خدمت عکاسه، تا وقتی عکاس چیزی رو خوب نبینه با بهترین دوربین و بهترین پروسس هم عکس خوبی بوجود نمیاد.

[Kholeno]

يكي از راههايي كه به خوب ديدن خيلي كمك مي كنه، ديدن عكس است. مخصوصا عكسهاي خوب.
ديدن عكسهاي مختلف با موضوعات متفاوت مخصوصا عكسهايي كه حرفي براي گفتن دارند به فعال شدن ذهن كمك بسياري مي كند. خوشبختانه امروز اگر اراده كنيد مي توانيد هر نوع عكسي با هر موضوعي كه بخواهيد از هر مكان و موقعيتي كه مايل باشيد، تماشا كنيد. فقط كافي است چرخي تو سايتهاي عكاسي كه خوشبختانه بسيار متنوع و زياد (چه ايراني و چه خارجي) است، بزنيد.
ولي خوب به يمن سيستم پيشرفته كشور ما كه هنوز بايد با Dialup به اينترنت وصل شويد اون هم با سرعتهاي سرسام آوري كه Isp*هاي ما دارند ديدن هر عكس چيزي حدود 20 تومان براي ما خرج بر ميدارد(تورو خدا گير نديد اين رقمو از كجا آوردم!).
اگر هم دوست نداشتيد پول خرج كنيد، از صبح كه از خانه خارج مي شويد هر چي عكس روي ديوار و تو خيابون و روي بيلبورد ها و عكسهاي تبليغاتي محصولات و ... با دقت تماشا كنيد. حتي به قاب بندي تصاوير تو تلويزويون دقت كنيد. مثلا بعضي از بخشهاي اخبار پرتره هاي خوبي داره. اونهايي هم كه به كار طبيعت علاقه دارند راز بقا تماشا كنند! بالاخره مبناي فيلمبرداري عكاسي است. و اين دو با هم فاميل هستند.
منتها اگر عكسي رو در هر كجا تماشا مي كنيد به برسي همه جانبه اون بپردازيد. چهار گوشه كادر رو زير ذره بين قرار دهيد. زاويه نور و نورپردازي را مورد توجه قرار دهيد. در مورد عكسهاي خوب به عمق ميدان و تكنيكهاي عكاسي توجه كنيد و حدس بزنيد عكاس چطور و با چه تكنيكي اون عكس رو گرفته. براي خودتون شبيه سازي كنيد.
وقتي هر روز اين تمرين را تكرار كنيم خود به خود ذهن ما فعال مي شود. و اگر دوربين هم همراه ما نباشه چشم ما هميشه در حال قاب گيري (اين كلمه وجود داره يا من الان اختراعش كردم؟!) است. باور كنيد اين تمرينهاي ساده خيلي خيلي موثره. و وقتي قاب بندي يا قاب گيري ( يا هر اسمي كه شما دوست داريد) ملكه ذهن شما شد وقتي كه با صحنه اي روبرو شديد كه خواستيد اونو ثبت كنيد خيلي سريع و راحت بهترين قاب و كادر رو انتخاب خواهيد كرد.
به محدوده طلايي كه در اين فروم هم مفصل راجع بهش صحبت شده دقت كنيد. وقتي عكس زياد ببينيم ديگه سوژه اي رو كه مي خواهيم ازش عكس بگيريم وسط كادر قرار نمي دهيم.
يك نويسنده خيلي زياد كتاب مي خونه. يك كارگردان خيلي زياد فيلم مي بينه. يك شاعر خيلي زياد شعر مي خونه. يك عكاس هم بايد خيلي زياد عكس ببينه.
خلاصه كه ديدن عكس از اهم واجبات براي همه عكاسان در هر رده و هر گرايشي مي باشد. فقط بايد مواظب باشيم در دام كپي كاري نيافتيم. فقط ايده بگيريم. تا اگر مثلا تشريف برديد اصفهان و خواستيد از پل خواجو عكس بگيريد، عكسي بگيريد كه با عكسهاي ديگه اي كه از اين پل گرفته شده متفاوت باشد.
تو اين سايت هم كه الحمدا... اينقدر عكس خوب و عكاس خوب وجود داره كه ديدنش همراه با صحبت با عكاس راجع به عكس خيلي آموزنده خواهد بود.
اميدوارم بزرگان اين سايت ما رو از ديدن عكسهاي خوبشون بي نصيب نگذارند.

[Kholeno]

كاميار جان كاملا درست مي فرماييد. من هم نگفتم كه از پروسس استفاده نكنيم. حرف من اينه كه هميشه خرابكاري هامونو با نرم افزار درست نكنيم. اينجوري تنبل ميشيم. مثلا در مورد كنتراست يا شارپنش شايد اگر تنظيم دياف رو تغيير ميداديم، زاويه دوربين يا منبع نور رو تغيير دهيم شايد عكس ما بهتر مي شد. اين كه ابزاري خوب و پيشرفته داشته باشيم آرزوي هر عكاسي است ولي فقط طوري نشه كه روز به روز ابزار ما پيشرفته بشه ولي تكنيك ما...
گاهي delete خيلي بيشتر از curve, sharpness, level, crop, mask و غيره به ما كمك مي كنه.
وقتي از پروسس روي عكسهامون استفاده كنيم كه عكسمون به واسطه ابزار ايراد داشته باشه نه به دليل عكاس!
البته گاهي هم روي عكسهاي خوب و بدون نقص هم پروسس انجام ميشه. ايرادي نداره به شرط اينكه ما كارومون رو موقع فشار دادن شاتر درست انجام داده باشيم. خيلي خوبه كه نصف وقتي رو كه روي پروسس بعد از عكاسي مي ذاريم، هنگام عكس گرفتن روي كادر و تكنيك عكاسي بذاريم. نه اينكه تند تند عكس بگيريم با اين ذهنيت كه بعدا اگر ايرادي داشت با photoshop درستش مي كنم.

[Ghadiri]

وقتي از پروسس روي عكسهامون استفاده كنيم كه عكسمون به واسطه ابزار ايراد داشته باشه نه به دليل عكاس!
البته گاهي هم روي عكسهاي خوب و بدون نقص هم پروسس انجام ميشه. ايرادي نداره به شرط اينكه ما كارومون رو موقع فشار دادن شاتر درست انجام داده باشيم. خيلي خوبه كه نصف وقتي رو كه روي پروسس بعد از عكاسي مي ذاريم، هنگام عكس گرفتن روي كادر و تكنيك عكاسي بذاريم. نه اينكه تند تند عكس بگيريم با اين ذهنيت كه بعدا اگر ايرادي داشت با photoshop درستش مي كنم.

پیام عزیز واقعا لطف کردید....خواندن این پست شما برای من لذت بخش بود....سپاسگذارم.
همانطور که آراز هم اشاره کرد , این موضوع تاحدودی مورد بحث قرار گرفته شده بود....
اما از نظر من حکایت پست پروسس و عکاسی مانند تشخیص درد و درمان در پزشکی است....
اینکه خوب ببینیم و با علم و تکنیک از موضوعی عکاسی کنیم؛ شاید تمام کار ما نباشه ؛ اما اصل هنر عکاسی است .
اما تمام عکسهای ما چه اونهایی که بی نقص هستند و چه ....در بیشتر مواقع نیاز به یک پروسس دارند، هرچند خیلی ساده.
این پروسس به بهتر دیده شدن عکس ما کمک زیادی میکنه.
اصولا پست پروسس یعنی همین.
اما اینکه دست زدن به عکس رو گناه بدانیم و از چنین کاری هم پرهیز کینم ؛ کاملا اشتباه است.
از زمانی تصویر ما از طریق لنز وارد دوربین میشه و در جعبه جادویی بر روی فیلم و یا سنسور به عنوان عکس ثبت میشه و .....تا زمانی که به مرحله چاپ برسد ...بسیار قابل انعطاف خواهد بود.اما این تغییرات فقط برای جبران
ضعف ابزار خواهد بود .....در غیر این صورت شاید عکس زیبایی داشته باشیم.اما هنر عکاسی نخواهیم داشت.

[nmroshan]

اگر هم تصور شود که عکسی که از دوربین دیجیتال خارج میشود یک عکس ناب است، در اشتباه بسر میبریم، چرا که خود دوربین بدون دخالت ما یکسری پردازش نرم افزاری را روی عکسهای نابمان! انجام داده است.
توجه به همین نکته ظریف باعث میشود که دیگر پردازشهای عکس را در نرم افزار گناه ندانیم و آنها را باعث ضعف خود در عکاسی نپنداریم. که گاه آنها باید برای جبران پردازشهای بد! دوربین انجام میشوند.

[arax30th]

سلام ...

و اصولا نمیشه عکس رو فقط "چیزی که چشم میبینه" دونست، چیزی که خیلیها (البته بیشتر کسایی که از دور به عکاسی نگاه می کنن، و کمتر عکاسها) فکر می کنن. چشم هیچ وقت زاویه دید افقی و عمودیش یکی نیست، چشم هیچ وقت با واید 28 یا تله 300 نمیبینه، رنج دینامیک چشم هیچ وقت به اندازه دوربین نیست، چشم هیچ وقت با سرعت B نمیبینه! (اگه میدید چی می شد!) و ...

[Ghadiri]

آراز جان سرعت B !!!!
اون هم برای چشم!!!؟؟؟؟
نکنه میخوای رد ستاره ها رو ببینی؟
البته مواظب باش زیاد نور دهی نکنی...یکدفعه خدایی نکرده ....
یه چیز دیگه...نویز ریداکشن چشمت رو هم روشن بگذاری تا.....