عکاسی خیابانی Street Photography

[Iman.sh]

تا دوستان با سابقه تشریف بیارن؛ درستش اینه که حتماً اجازه بگیرید! البته به همین دلیل بنده زیاد میلی به این قضیه(تک سوژه) ندارم چون هر وقت اجازه گرفتم اجازه داده نشده :)

[Kholeno]

از روی کنجکاوی می پرسم از دوستانی که سابقه زیادی توی عکاسی خیابونی دارند...
وقتی سوژه تنها یک نفر هست، از سوژه تون برای عکاسی اجازه می گیرید؟
ببخشید اگه سوال ابتدایی هستش.

سلام
بستگی به عکاس، موقعیت، زمان و مکان و سبک عکس‌ها دارد. من هیچ وقت اجازه نمی‌گیرم. تمام تلاشم را می‌کنم که سوژه متوجه نشود. نه فقط برای اینکه اجازه ندهد برای اینکه دوست دارم از همان حس و حال طبیعی عکس بگیرم. وقتی متوجه شما شوند، کاملا عکس دیگری خواهد شد. اگر بعدش متوجه شد، گاهی اصلا به روی خودم نمی‌آورم و به راهم ادامه می‌دهم. گاهی هم لبخندی می‌زنم و دستی تکان می‌دهم یا تشکر می‌کنم.
بزرگان هم بعضی اجازه می‌گیرند بعضی خیر. اما اکثرا اجازه نمی‌گیرند. مثلا بروس گیلدن اجازه نمی‌گیرد. عده‌ای هم اول عکس می‌گیرند و بعد اجازه می‌گیرند. این نقل قولی از بروس دیویدسون:

«من روشهای گوناگونی دارم. اغلب به سوژه نزدیک می شوم و می گویم ببخشید، من در حال تهیه یک کتاب با موضوع مترو هستم و می خواهم از شما عکس بگیرم، پرینت عکس را برای شما می فرستم. اگر بگویند نه، عکس نمی گیرم. گاهی بعد از اینکه عکس گرفتم، عذرخواهی می کنم و توضیح می دهم که می خواستم آن لحظه و حس را ثبت کنم و باید بدون اجازه عکس می گرفتم. گاهی هم پیش می آید که بدون اینکه حرفی بزنم، عکسم را می گیرم. »

[bf]

از روی کنجکاوی می پرسم از دوستانی که سابقه زیادی توی عکاسی خیابونی دارند...
وقتی سوژه تنها یک نفر هست، از سوژه تون برای عکاسی اجازه می گیرید؟
ببخشید اگه سوال ابتدایی هستش.

اگر درست به خاطر بیاورم چند سال پیش بین دوستان بحث داغی مطرح شد که آیا اجازه عکاسی و انتشار تصویر مردم تصادفی و ناآشنای کوچه و بازار را داریم یا نه. دوستان مباحث فرهنگی - اجتماعی و قانونی متفاوتی را مطرح میکردند و نظرات هم متفاوت بود. خود من جواب مشخصی برای این سوال ندارم.

اما مشابه آقای حمزه ای در تجارب شخصی خودم موارد مختلفی را تجربه کرده ام. در اکثر موارد اجازه نگرفته ام! سعی کرده ام به صورت نا محسوس عکس بگیرم. به ویژه محیطها و شرایط ممنوع برایم جذاب بوده است. برای مثال خانمهایی که در کشورهای عربی روبنده بر چهره دارند یا متروی شهر تهران. در موارد انگشت شمار به سوژه پس از گرفتن عکس گفته ام که عکس شما را گرفته ام و جواب هم مثلا این بوده که پس شما به هنر علاقه دارید! اگر هوش اجتماعی خوبی داشته باشید برخی از مردم داوطلبانه در مقابل دوربین شما بازی میکنند. از هر سن و یا جنسیتی ممکن است این واکنش را نشان دهند.

یکی از عکسهای کلاسیک در این زمینه عکس زیر از آقای ویلیام کلین است. کودکانی که با یک تفنگ در خیابان بازی میکردند و برای ایشان فیگوری گرفتند که در بسیاری از محافل بسیار جدی و مستند برداشت شد. توصیه میکنم توضیحات بیشتر را در مورد کار ایشان در لینک پیوست شده از وبلاگ آقای اریک کیم ببینید.
از ایشان مستندی با عنوان "The many lives of William Klein" در سال 2012 به سفارش بی بی سی تهیه شده است که هم بر روی یوتیوب موجود است و هم شاید بتوانیددوبله فارسی آن را پیدا کنید. این فیلم برای من بسیار آموزنده بود.

10 Lessons William Klein Has Taught Me About Street Photography

[shahbazi]

[ShahramUae]

این عکس رو در یکی از مناطق پر تردد میلان گرفتم ، از این نظر برام جداب بود که شاید راوی یک جامعه آزاد باشه ، دو مذهب یا فرهنگ متفاوت در کنار هم
یا شاید یک پارادوکس ..

[Chavoshi]

[ali.ehsany]

این عکس را سال 89 در یکی از روستاهای همدان و با دوربین w290 سونی ثبت کردم ، چند سال بعد که دوباره به همون روستا مراجعه کردم این خانم فوت شده بودن و منزلشون هم تخریب شده بود شاید همین موضوع باعث مراجعه مجدد به این عکس شد

[Dariush Chegini]

[Kavian.Karimi]

[Kavian.Karimi]