پرتره Portrait

[m.daneshpayeh]

من هم با فرم موها کمی مشکل دارم. برای من فضا، پوز و حس سوژه کمی گنگ است. بنظر من میزان باد خیلی زیاد بوده و سمت دمنده از سمت پایین بوده که باعث شده موها به سمت بالا حرکت کند! ولی معمولا در حالت طبیعی در باد شدید هم موها به سمت بالای سر نمیرود. اگر دمنده کمی بالاتر بود حالت طبیعی تری داشت. شاید اگر پرتره محیطی بود، مثلا در همان محیط کوهستان که مثال زدید این حالت افشان بودن موها طبیعی بنظر میرسید ولی در محیط بسته ای که عکس منتقل میکند، با پوز ارام بنظرم کمی درجه دمنده زیاد بوده است.به قول معروف میک سنس نمیکند!

[Amir Abdolpanah]

از دوستانی که با حالت موها ارتباط برقرار نکرده اند، میپرسم: چرا یک پرتره نتواند سورئال باشد؟ چرا نباید عجیب باشد؟ چرا باید کلاسه بندی شده باشد؟

[ata_m3]

از دوستانی که با حالت موها ارتباط برقرار نکرده اند، میپرسم: چرا یک پرتره نتواند سورئال باشد؟ چرا نباید عجیب باشد؟ چرا باید کلاسه بندی شده باشد؟

درود،

پرتره می تواند عجیب باشد یا می تواند سورئال باشد اما نباید حس زیبایی شناسی و همچنین ارتباطی که بیننده با پرتره برقرار می کند زیر سوال برود. تو عکسی که جناب قابضلو گرفته اند بنده کوچکترین حس و درک و ارتباطی با سوژه برقرار نکردم. حالت پریشان مو ها و چهره ای آروم !!!!

[Dariush Chegini]

درود،

پرتره می تواند عجیب باشد یا می تواند سورئال باشد اما نباید حس زیبایی شناسی و همچنین ارتباطی که بیننده با پرتره برقرار می کند زیر سوال برود. تو عکسی که جناب قابضلو گرفته اند بنده کوچکترین حس و درک و ارتباطی با سوژه برقرار نکردم. حالت پریشان مو ها و چهره ای آروم !!!!

در خصوص پرتره اي كه جناب قابضلو از جناب احمدي گرفته اند من حس آرامش و اقتدار سوژه در شرايط نامساعد (وزش باد مخالف!) را حس مي كنم. چنين حالتي (Pose) در پرتره هاي تبليغاتي-ورزشي زياد ديده مي شود.

[m.daneshpayeh]

از دوستانی که با حالت موها ارتباط برقرار نکرده اند، میپرسم: چرا یک پرتره نتواند سورئال باشد؟ چرا نباید عجیب باشد؟ چرا باید کلاسه بندی شده باشد؟

صحبت من در مورد عجیب بودن، سورءال بودن یا واقعی بودن نیست. اگر عکسی در محدوده سورءال طبقه بندی شود باید با تمام اجزای آن ارتباط برقرار کرد؟ یا باید هر ترکیبی در آن را کاملا قبول کنیم چون سعی به تصویر کشیدن فضایی غیر واقعی دارد؟
بنظر من حتی در فضای غیر واقعی هم اجزا باید از ترکیب منطقی و باورپذیری برخوردار باشند. قصد نقد عکس جناب قبزلو را ندارم و این مثال در ارتباط با عکس ایشان نیست ولی فیلمهای هالیوود و بالیوود هر سورءال هستند اما در باورپذیری و ایجاد ارتباط این کجا و آن کجا...

[lamagra]

راستش من نمیخواستم توی این بحث شرکت بکنم اما حالا بحث اینقدر روی یک موضوع پیش پا افتاده پیچیده شده مجبورم چند خطی بنویسم...
دقیقا یعنی چی حالت موها با چهره نمیخونه؟ یا با پز نمیخونه؟!! حرمت؟!؟!؟!؟!!؟ حرمت چی؟!! به چی بی حرمتی شده؟!؟!؟
اگر من رو از نزدیک بشناسید حتما میبینید که بدون هیچ دلیلی دست به سینه ایستادم و اصلا عکس دست به سینه هم زیاد دارم.از بستن موهام هم خوشم نمیاد و هر جایی که بتونم بازشون میکنم اینقدر هم پیش آمده که از زوایای مختلف باد خورده به موهام!...اینها رو گفتم برای اینکه بگم وقتی به این عکس نگاه میکنم خودم رو میبینم! و به عنوان مشتری اون پرتره مهم ترین نکته هم حسی است که از عکس دارم.عکسهایی زیادی از من گرفته میشه اما فقط اونهایی رو انتخاب میکنم که یک بخشی از کاراکتر خودم رو درش ببینم...مثل این عکس.
نه هیچ چیز عجیب غریبی میبینم نه هیچ چیزی که باعث بشه کسی هیچ ارتباطی با اون عکس برقرار نکنه،نه هم مشکلی توی زاویه وزش باد میبینم! الان حالت چهره من باید چطور باشه تا با موهام! بخونه؟ واقعا باید چطور باشه؟
همانطور که داریوش عزیز هم گفتند به مجلات روزنامه ها و کلا پرتره ها سر بزنید زیاد پر اینچنینی و موی باد خورده میبینید.تا به حال هم ندیده بودم کسی چنین ایرادهایی از پرتره باد خورده!!! یا باد نخورده بگیره...واقعا تا حالا آدم دست به سینه رو به باد ندیدید؟! باد حتما باید از رو به رو بوزه؟! اگر باد موهای کسی رو برد نباید چهره آروم داشته باشه؟!! این قانون ها از کجا آمده؟! یعنی اگر یک جفت شاخ روی سر من سبز شده بود کمتر تعجب داشت که دوستان از حالت چهره من متعجب شدند...از مو بلندها بپرسید...اتفاقا دویدن باد بین موها حس خیلی آرام بخشی به آدم میده...دست کم به من که میده.
در آخر هم در مورد رتوش این رو بگم...علیرغم اینکه روتوش پوست سنگین هم نیست چون پوست خوبی ندارم و چند جای زخم توی صورتم دارم که خاطره خوشی برام ندارن چه خودم روتوش کنم چه کس دیگه تقریبا تا همین مرحله پیش میرم یا از رتوش کار میخوام پیش بره.

[Amir Abdolpanah]

فرقی است بین نقد عکس و تغییر عکس به ذائقه خویش.

گرچه مثال سینمایی تان را در این مورد چندان صادق نمی بینم، اما هستند کسانی که همان بالیوود را به هالیوود ترجیح میدهند. همان طور که ذائقه عموم هالیوود را بیشتر از سینمای اروپا می پسندد، اما خواص (منتقدین) بیشتر شیفته سینمای اروپا یا کارگردانان مولف هستند تا سینمای هالیوود. حالا کدام بهتر است؟

به نظر من اگر از عکس خوشمان نیامد لزومی به بد بودنش نیست و بالعکس. جدا کردن نقش سلیقه در داوری خیلی ظریف و مهم است. :)


پ.ن: با احترام به عکاس من هم عکس را تا آن اندازه نپسندیدم که تشکر رو بزنم و حرف های من در جهت توجیه یا ... نیست. ;)

[nasermeta]

اساتید گرامی . من فقط خواستم کلمه ای را که به نظرم ، غلط نوشته شده و بخشی از این بحث ها مربوط به آن است درست کنم . فکر می کنم دوستمان خواسته بنویسه حرکت ، اما چون کلید ک و م نزدیک هم هستند ، حرمت نوشته شده . بحث حرمت درباره پرواز موها که کاملا خنده دار و بی معنیه !

[m.daneshpayeh]

راستش من نمیخواستم توی این بحث شرکت بکنم اما حالا بحث اینقدر روی یک موضوع پیش پا افتاده پیچیده شده مجبورم چند خطی بنویسم...
دقیقا یعنی چی حالت موها با چهره نمیخونه؟ یا با پز نمیخونه؟!! حرمت؟!؟!؟!؟!!؟ حرمت چی؟!! به چی بی حرمتی شده؟!؟!؟
اگر من رو از نزدیک بشناسید حتما میبینید که بدون هیچ دلیلی دست به سینه ایستادم و اصلا عکس دست به سینه هم زیاد دارم.از بستن موهام هم خوشم نمیاد و هر جایی که بتونم بازشون میکنم اینقدر هم پیش آمده که از زوایای مختلف باد خورده به موهام!...اینها رو گفتم برای اینکه بگم وقتی به این عکس نگاه میکنم خودم رو میبینم! و به عنوان مشتری اون پرتره مهم ترین نکته هم حسی است که از عکس دارم.عکسهایی زیادی از من گرفته میشه اما فقط اونهایی رو انتخاب میکنم که یک بخشی از کاراکتر خودم رو درش ببینم...مثل این عکس.
نه هیچ چیز عجیب غریبی میبینم نه هیچ چیزی که باعث بشه کسی هیچ ارتباطی با اون عکس برقرار نکنه،نه هم مشکلی توی زاویه وزش باد میبینم! الان حالت چهره من باید چطور باشه تا با موهام! بخونه؟ واقعا باید چطور باشه؟
همانطور که داریوش عزیز هم گفتند به مجلات روزنامه ها و کلا پرتره ها سر بزنید زیاد پر اینچنینی و موی باد خورده میبینید.تا به حال هم ندیده بودم کسی چنین ایرادهایی از پرتره باد خورده!!! یا باد نخورده بگیره...واقعا تا حالا آدم دست به سینه رو به باد ندیدید؟! باد حتما باید از رو به رو بوزه؟! اگر باد موهای کسی رو برد نباید چهره آروم داشته باشه؟!! این قانون ها از کجا آمده؟! یعنی اگر یک جفت شاخ روی سر من سبز شده بود کمتر تعجب داشت که دوستان از حالت چهره من متعجب شدند...از مو بلندها بپرسید...اتفاقا دویدن باد بین موها حس خیلی آرام بخشی به آدم میده...دست کم به من که میده.
در آخر هم در مورد رتوش این رو بگم...علیرغم اینکه روتوش پوست سنگین هم نیست چون پوست خوبی ندارم و چند جای زخم توی صورتم دارم که خاطره خوشی برام ندارن چه خودم روتوش کنم چه کس دیگه تقریبا تا همین مرحله پیش میرم یا از رتوش کار میخوام پیش بره.

آقای احمدی در مورد نقد دوستان من هیچ نظری ندارم. قطعا اگر مشکل برسر این باشد که چرا پرتره باد خورده یا چرا مدل دست به سینه است یا از این دست، نقد نیست بیشتر نظر شخصی است همان داستان هالیوود، بالیوود و... که خوب آن هم...اما اگر بقول خودتان این عکس شبیه به موجودات فضایی با شاخ و پوست سبز ادیت شده بود حساسیت کمتری داشت. چون تضادها برای آن کاراکتر مقبولتر است. در مورد همین عکس که بدون عنوان است، فرض کنید عنوان اینچنین داشت "پرتره کسی که جلوی یک فن قوی ایستاده" (چه عنوانی، در مثل مناقشه نیست) هیچ کسی اعتراضی نمیکرد. خیلی هم عادی و معقول بود. منتها وقتی عکس قصد در نمایش حالت باد روی موها را دارد حداقل انتظار بیننده این است که این کار را طبیعی انجام دهد از نظر من این یک مشکل فنی است نه سلیقه ای. هیچ مشکلی در دست به سینه بودن نیست. یا آرام ایستادن در برابر باد هم مشکلی ندارد. منتها ترکیب این دو حالت با این فرم اجرا حرکت طبیعی باد روی موها را منتقل نمیکند. بادی که اینطور موها را پریشان کرده باید حداقل تاثیری روی لباس هم داشته باشد اگر اینطور نباشد یا در ادیت تاثیر باد بر سوژه حذف شده باشد آنگاه با درکی که از این حالت داریم متفاوت میشود و همین تضاد باعث میشود عکسی که اتفاقا رویش زحمت کشیده شده دلچسب نباشد. این عکس بیشتر شبیه کسی است که جلوی یک فن قوی ایستاده تا در مقابل باد!
شاید بگویید شاید هدف عکاس چیز دیگری بوده یا بحث به سمت و سوی سورءال و همان شاخها که گفتید کشیده شود که باز هم من فکر میکنم از نظر فنی موفق نبوده.

پی نوشت:این نظرات نظر من و یکی دوتا از دوستانی است که ایجا کنار من عکسو دیدند و از دور هم دستی بر آتش عکاسی دارند!

[کوروش]

در مورد این عکس بخصوص ، من هم همانطور که جناب عبدالپناه گفت ، فکر کنم هدف یک حس سوررئال یا یک جور وهم یا حس فراواقعی است .
اگر از این دید نگاه کنیم ، موردی در زاویه وزش باد و حرکت موها که نیست ، هیچ ، بلکه می‌تواند هدف‌مند ایجاد شده‌باشد .
حالا گاهی کاری که با هدفی انجام می‌دهیم نتیجه موردنظر را می‌دهد یا نه ؟ که آن‌را معمولن باید به برداشت بیننده و خوانش ایشان رجوع کرد که معمولن خوانش اکثریت ملاک قرار می‌گیرد .
رئالیسم ، هرچند یک سبک بسیار ریشه‌دار و تاریخی و قدرتمند است ، اما همه هنر نیست .
اگر بخواهیم همه هنر را بر مبنای برهم‌نمایی آن بر واقعیت درنظر بگیریم ، جز بخشی از تاریخ هنر ، بقیه آن‌را باید دور بیاندازیم که چنین نیست .
البته ،
شاید اگر این حس فراواقعی با المان‌های دیگری ، و نه فقط وزش باد و حرکت آشفته موها ، بلکه با المان‌های متعدد دیگری ، مثلن در نورپردازی ، در رنگ زمینه و یا بافت کلی اثر ، لباس و ... ، هم نمود پیدا می‌کرد ، این فراواقعیت‌گرایی فرم یگانه وحدت‌داری پیدا می‌کرد .