عکس شماره ۲۷

[Amir Abdolpanah]

شاید مهمترین عامل جذابیت بصری در این عکس استفاده از کنتراست بالا و در عین حال توزیع مناسب تن ها در عکس باشد.
عامل دیگر خطوط هستند، خطوطی که به واسطه پرسپکتیو تبدیل به مسیری برای خوانش عکس هم هستند، چشم را به عمق عکس در جایی که سوژه انسانی قرار دارد، می برند.
کوچه به نظر تنگ و تاریک می رسد و به دلیل خطوط تیز سایه های سمت چپ نیز خشونت را القا می کنند، رنگ تیره قسمت پایین و کناره عکس هم همسو با این مفهوم است.
حرکت سوژه انسانی از یک فضای تنگ، تاریک و خفقان آور به سوی روشتایی مفهوم کلاسیکی است که در بسیاری از آثار هنری وجود دارد.
اما حالت قدم زدن سوژه خسته است، خستگی که شاید حاصل از پس زدن و گذر از سیاهی های پشت سرش باشد، ولی با این حال ساکن نیست، در حال رفتن است و این خود نویدبخش است.

[nmroshan]

قابی کاملا آراسته و سنجیده که با استفاده از عناصری مانند خطوط مستقیم و نیز پرسپکتیو هدایت کننده، تقارن، سایه و روشن و جایدهی خوب عنصر انسانی در محل تلاقی خطوط، پیامش را می‌رساند. این ویژگی‌هاست که عکس را در نگاه همه مخاطبان قوی می‌نمایاند و صاحب‌اثر را دارای نگاهی عکاسانه.
علاوه بر آن، فضاسازی خوب عکس، باطنی سرشار از مفاهیم را نیز برای عکس به ارمغان می‌آورد. گم‌گشتگی، تلاش برای رهایی، فرار، احاطه عناصر شهری، جستجوی نور و آرامش و ...

با تبریک به صاحب اثر، دوست عزیز آقای نیما مقیمی

[سیامک قدرتی]

عااااااااالی
جذاب
هدایت کننده چشم با خطوط به موضوع اصلی (انسان)

[فریدون کوچکی]

قاب عمودی برای این عکس مناسب دیده شده. سایه روشن های بجادرزندگی بنظرمنظم ولی درواقع غیر متعارف شهرهای بزرگ امروزی عکس خیره کنندهای بوجود آورده. آفرین.

[fariborz.nz]

با درود

چقدر اين عکس گوياست

درامتداد گذر تعدد ها به يکي تبديل ميشوند. مرز سنگفرش و خطوط ديوار سنگي که در دوردست محو ميشود. سايه انسان تنها که در ديوار سنگي تکرار شده ولي در اين گذرگاه طولاني تنها ميرود.
و آن عدد 1 بزرگ که با هوشمندي از سايه ديوار به زير پاي رهگذر تنها افتاده که خميده ميرود و ميرود

[AshegheDVB]

انسان همیشه به دنبال روشنایی میگردد
او پیدا کرد و به سویش میرود . اما فارق از این که در روشنایی بعضی ندیده ها ، دیده میشوتد و ...