انگاره سازي عكس با نگاه بارتي

[ali.jamshidi]

من نسخه ی انگلیسی رو نخوندم اما منم با فارسیش مشکل داشتم
ولی فکر نمیکردم اشکال از ترجمه باشه !!! چون خانم معترف استاد رشته عکاسی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران هستند !!! :confused:
و کتاب یه کار پایان نامه ای نبوده !
:(

بنده اخیرا یکی از کتابهای بارت به رو خوندم، با توجه به گفته های دوستان به نظرم شتید اشکال اصلی از نوشته های خود بارت باشه چون این کتاب هم با ترجمه خانم گلستانی فر بسیار ثقیل و خواندنش مشکله. البته فکر می کنم از کلمات مناسبی هم برای معادل گزینی استفتده نشده. و خیلی روانتر از اینم می شد که ترجمه بشه.

[lind]

راستش من نمیدونم چرا دوستان جبهه گیری دارند البته نه اینکه بنده در این زمینه اطلاعات چندانی داشته باشم یا همه نوشته ها وتفکرات بارت را خوانده باشم اما واقعیت این است که رولان بارت رویکرد فیلسوفانه ای به عکاسی داشته و نظرات و دیدگاه هایی در این زمینه مطرح کرده که قابل تامل و بعضا جالب توجه هستن(به عقیده بنده از آن نظر که مشخصا به عکاسی پرداخته و نه فلسفه هنر که عکاسی را هم زیر مجموعه خویش دارد و حتی از این کانال دنبال هم نکرده موضوع را).
و باید دقت داشت که رویکر فیلسوفانه به عکاسی با سخن گفتن و نظریه پردازی در باب فلسفه عکاسی تفاوت های معنی داری دارد که به گمان حقیر گره کار در همینجاست وصد البته این مطلب به هیچ عنوان تایید نظرات ایشان به عنوان منابع فلسفی عکاسی که در مجامع به اصطلاح آکادمیک مرسوم شده، نیست.

[SORENNA]

به گمان من احساس زیبا شناسانه سبب تغییر در ثبت نور در غالب فریم میشود... و این بین هنرهای دیداری مشترک هست که دید خالقش را منعکس میکند... بنابراین عکس دیجیتال نیز باالطبع درک ما از رنگ و قابی هست که خود به وجود آمده از ماهیت اجسام و نور هست و تفاوتی با آنالگ ندارد

[ali.jamshidi]

1- به نظر بنده ترجمه روانتر و استفاده از واژه های آشناتر می تونست به درک بهتر مطلب کمک کنه و از سوء تفاهم های احتمالی جلوگیری کنه.

2-اما بنده نمی تونم از این جمله بارت:

رولان بارت از وجود امر زنده در پس تصوير عكس سخن مي‌گويد و آن را مصداق «بود» آن مي‌داند. امري در گذشته كه بوده است.

نتیجه بگیرم که:

به اعتقاد من عكاسي ديجيتال سرآغاز دستكاري امر واقع است

.
چون در کتاب «پیام عکس» خود بارت می گه: "محتوای پیام عکس چیست؟ عکس چه چیزی را انتقال می دهد؟ بنا به تعریف، خود صحنه، یا همان واقعیت برابر اصل را. بی شک در گذر از شئ به تصویر آن تقلیلی صورت می گیرد : تقلیلی در ابعاد و اندازه ها، در زاویه دید، و در رنگها. اما این تقلیل ، به هیچ رو ، یک «تبدیل» - در معنای ریاضیاتی این اصطلاح (یعنی «تغییر صورت بندی»)- نیست. برای گذار از واقعیت به عکسی از آن اصلا نیازی نیست که این واقعیت را به واحدها یا موءلفه هایی تجزیه و تقسیم کنیم و از آن ها نشانه هایی بسازیم که اساسا و ماهیتا با شی ئی که بازنمایی می کنند متفاوت اند.

بارت این مبحث رو ادامه می ده اما در اینجا به شکل تقریبا قاطعی این مسئله رو رد می کنه که عکاسی سر آغاز دستکاری در امر واقع - به معنای تبدیل یا شاید هم تغییر - باشد چه دیجیتال و چه غیر دیجیتال.
البته در بحث دلالت های ضمنی بحث جالبی می کنه و مثالهایی رو می زنه که «دلالت ضمنی ، تحمیل یک پیام به پیام اصلی عکس در سطوح مختلف تولید عکس پدید می آید».

[ali.jamshidi]

Untitled_1_web.jpg

یادداشتی از دکتر مهدی مقیم نژاد در باره بارت و کتاب پیام عکس در وبلاگ ایشون که سال گذشته نوشته شده.

[ali.jamshidi]

رولان بارت در کتابش [پیام عکس] در بحث فرايندهاي دلالت ضمني مي گه:
... سه فرايند نخستين (جلوه هاي ويژه، ژست ها و اشيا) را بايد از سه فرآيند پسين (زيبایی نمايي، هنري نمايي و همسازي) متمايز ساخت، چرا که در سه فرايند نخست معناي ضمني با اعمال تغيير يا اصلاحي در خود واقعيت يعني در پيام صريح ايجاد مي شود. (قطعا این ترفند مختص عکس نیست). با این حال،اگر آنها را در زمره فرآیندهای دلالت ضمنی عکس بر می شماریم ، تنها از این روست که آنها نیز از اعتبار دلالت صریح برخوردار می شوند. عکس به عکاس این مجال را می دهدتا زمینه چینیها و آماده سازی هایی را که باید در هر صحنه عکاسی ایجاد کند،زیرکانه پنهان نگه دارد. با این حال باید گفت از منظر تحلیل ساختاری (جلوه های ویژه، ژستها،اشیا، زیبایی نمایی، هنری نمایی و همسازی) تضمینی وجود ندارد که محتوای مطرح در این فرایند لزوما مورد توجه قرار گیرد.
سپس در بحث جلوه های ویژه مثالی را ذکر می کند: عکسی که در سال 1951 به طور گسترده در مطبوعات آمریکا انتشار پیدا کرد ، برای سناتور میلارد تایدینگز به بهای از دست رفتن کرسی نمایدگی اش تمام شد. این عکس سناتور را در حال مذاکره با رهبر حزب کمونیست ، ارل براودر، نشان می دهد. در واقع این عکسی ساختگی بود که با کنار هم چسباندن دو چهره پدید آمده بود.
و این طور ادامه می دهد: اهمیت روش شناسانه جلوه های ویژه در این است که بدون هشدار و پیش بینی، در سطح معنای صریح مداخله می کند. آنها از باورپذیری خاص عکس ، - چنان که دیدیم ، که چیزی جز همان قدرت فوق العاده دلالت صریح نیست – بهره می گیرند تا پیامی صرفا صریح را به جای پیامی که در واقع کاملا ضمنی بوده قالب کنند: در هیچ گونه پرداخت دیگری معنای ضمنی نقاب «بی طرفی» و «عینی» بودن معنای صریح را بر چهره نمی گذارد. طبعا، دلالت تنها در صورتی امکان پذیر می شود که اندوخته ای از نشانه ها – که مقدمات رمزگان به شمار می آیند- موجود باشند.