شروع کار عکاسی ( آنالوگ یا دیجیتال ؟)

[M.Mobin]

شروع کردن با آنالوگ و تجربه حد اقل 10 حلقه فیلم به نظر من برای هر عکاسی واجب است. کسی که طعم خرما را نچشیده چطور می تونه بگه نخور که به خوردنش نمی ارزه؟

ایشون که دوربین آنالوگ داره چه ایرادی داره باهاش شروع کنه؟ حلقه ای 5000 تومان فوقش 10 تاش بشه 70000 تومان. یا برداره 700 هزار تومان بره دوربین بخره اول؟

اشکالش اینه که سرعت یادگیری خیلی پایینتره
شما وقتی با دیجیتال یک عکس میگیرید همون لحظه اون رو می توانید در LCD ببینید و اگر کارتون مشکلی داشته اون رو رفع کنید.ولی در آنالوگ شما در بهترین حالت یکی دو روز بعد میتوانید نتجیه کار را ببینید و به همین میزان سرعت تجربه و خطا پایین میاد.
همون 70000 تومان(اون هم برای تعداد کمی عکس که فرصت یادگیری کمتری رو به شخص میده) هم اگر قرار باشه % بسیار زیادیش به زباله دان منتقل بشه بهتره صرف خرید یک کیف یا فیلتر و یا حتی بخشی از یک لنز ارزان قیمت بشه.
به نظر من حتی اگر شخصی بخواد عکاسی رو فقط به صورت آنالوگ پیگیری کنه بهتره عکاسی رو با دیجیتال یاد بگیره و بعد بره دنبال آنالوگ.

[mohammad_kh]

پس نظر اکثریت دیجیتال هست . خوب نظرات و راهنمایی ها رو مطالعه کردم . پس تصمیم گرفتم برم سر وقت عکاسی دیجیتال .

[*alireza*]

با سلام
من یک دوربین yashica electro 35 دارم که مدتی هست سیستم نورسنجی کار نمی کنه
می خوام باهاش عکاسی نجومی رو آغاز کنم ولی وقتی دکلانشور رو بهش وصل می کنم دیافراگم باز نمی مونه
مشکل چیه؟
میشه دوربین رو باز کرد و درستش کرد؟
روی لنزش سرعت b رو داره
دوستان بهم خبر بدید
با تشکر

[eallymehr]

من این تاپیک رو الان دیدم! حالا بازم نظرم رو بنویسم شاید به درد کسی خورد.

من عکاسی رو با دوربین فیلمی شروع کردم. حالا نه اینکه خودم بخوام دوربین دیجیتال نداشتم. مسئله اصلی تو آنالوگ کندی یادگیری هستش. من شاید چند ماه طول میکشید تا عکسهایی که گرفتم رو میدیدم و دیگه اون اثر بخشی رو نداشت. شاید چند تا رول نگاتیو رو کامل خراب کردم تا به یه حداقلی رسیدم، ولی بعد اون عکسهایی که میگرفتم واقعا خوب بود.
کلا اگه آشنایی کلی با مسائل عکاسی ندارین طرف دوربین نگاتیوی نرین. ولی بعدش به نظرم خیلی کار کردن با نگاتیو ثمر بخش میشه برای کسی که بخواد واقعا عکاسی یاد بگیره، اینکه نمیتونید همون لحظه عکس رو ببینید و تعداد عکسهایی هم که میتونید بگیرید محدوده شما رو وادار میکنه که با دقت عکس بگیرید قبل هر بار فشردن شاتر دوباره فکر کنید و کادر بندی رو چک کنید. اینها خیلی خوبن.


پ.ن: اینها رو که نوشتم یاد این افتادم که برم یه دستی به روی دوربین قدیمی بکشم.

[fatima1033]

سلام
من میخوام عکاسی رو شروع کنم ،اما اطلاعاتی در مورد اینکه چه دوربینی مناسبه؟یا چه کتابی برای آموزش باید تهیه کنم رو ندارم
میشه در این مورد کمکم کنید؟

[nematyar]

باسلام. ببینید خیلی از عکاس های بی بدیل دنیای عکاسی با انالوگ شروع کرده اند، ولی ازطرفی اون موقع تکنولوژی الان که نبوده ! درست. اما کلا عکاسی حوصله و تفکر و دقت می خواهد و مرارت. به نظر من عکاسی می تواند خوداموزانه باشد به شرطی که از مسیر منحرف نشویم. و بیش از همه در عکاسی به نظرم تجربه مهم است. و تناظر یک به یک با بازی شطرنج دارد به عقیده من. در بازی شطرنج ظرف دوسال می توان از نظر تیوریک بالغ شد اما به ریتینگ حداقل ۲۰۰۰ رسیدن شاید دو برابر ان زمان ببرد. یعنی بدون بازی نمی توان در شطرنج حرفه ای شد و عکاسی هم همین گونه است.

[abedabdolahi]

با سلام

ببخشید من نمیدونستم سوالم رو کجا مطرح کنم. اگه جای بی ربطی پرسیدم شرمنده

میخواستم بدونم دوربین کنون D550 قابلیت نمایش عکس به صورت اسلاید رو داره؟
یعنی عکس های گرفته شده رو به حالت میکس در بیاره با یه اهنگ پیش فرض پخش کنه. من این قابلیت رو تو یکی از دوربین های عکاسی سونی دیده بودم.

ممنون اگه جواب بدبد

[mcsaeid]

سلام و عرض ادب خدمت دوستان گرامی؛

کجایند مردان بی‌ادعا؟ هنوز هم آنالوگ‌کار داریم؟

[کوروش]

یک زمان جناب احمد آبایی بسیار در فروم فعال بودند و علاقه‌ی بسیاری هم به کار آنالوگ داشتند.
در سال‌های دور هم من هم علاقه‌ی بسیاری داشتم و هم به شدت پافشاری می‌کردم. ولی الان با توجه به پیشرفت‌های کنونی، دیگر علاقه‌ای به کار آنالوگ ندارم. بخصوص وقتی که دیگر امکان ظهور و چاپ عکس‌های خودم را ندارم، و در نتیجه از این‌که هیچ کنترلی روی پست پروسسینگ عکس‌های خودم ندارم، کار نگاتیو را کلن تعطیل کردم. چندین حلقه نگاتیو باز نشده در کمد خاک می‌خورد. که به تاریخ گذشته‌شان افزوده می‌شود.
به نظرم باید به کسانی که همچنان کار نگاتیو می‌کنند، و به عشقی که دارند احترام گذاشت و تحسین‌شان کرد. یکی از چیزهایی که عکاسی نگاتیو بر فرد تحمیل می‌کند، انضباط است. یک جور مراقبه‌است. شما باید همزمان به بسیاری چیزها توجه کنید. و با هر فریم عکس خود، مانند یک وجود تکرارناشدنی روبرو شوید. چون تعداد محدودی در اختیار داریدو فرصت آزمون و خطا نیست. و همین یعنی افزایش آگاهی در همه‌ی امور تا چکاندن شاتر.
در حالی‌که در عکاسی دیجیتال می‌توانید ده‌ها و صدها عکس بگیرید و هر کدام را نخواستید با یک دکمه پاک کنید.
( امروزه من این روش دوم را بیشتر می‌پسندم ! این هم یک جور آزمون و خطاست از نوع دیگری. )
من تازه‌کاران و نوآموزان بسیاری را می‌بینم که اصرار دارند هر شات و هر فریم خود را منتشر کنند. به نظرم آن حساسیت و آگاهی که گفتم فقط زمان و جایگاه‌ش عوض شده و نه خودش. پیش از این زمان فشردن شاتر بود، امروز زمان پست پروسسینگ است. من باید خودم قدرت تشخیص پیدا کنم و آگاهی خودم را افزایش بدهم که از بین ده‌ها و صدها فریم، کدام ارزش دیده‌شدن را دارد. و این یعنی باز باید همان مراقبه‌ و حساسیت زمان فشردن شاتر را داشته‌باشم.
اگر کاربران اهمیت این نکته را بیاموزند، و در باد چرندیات گول‌زننده‌ای چون، من از ادیت خوشم نمیاد و ... ( که فقط برای فرار از مسئولیت و فرار از یادگیری یکی از مهم‌ترین مراحل عکاسی مدرن است ) نخوابند، آن‌گاه باید با عکس‌های خود بی‌رحمانه روبرو شوند. همانطور که یک عکاس آنالوگ همین کار را هنگام عکاسی می‌کند. و برای هر منظره‌ی ساده‌ای دکمه‌ی شاتر را نمی‌چکاند.
در دسترس بودن و سهولت استفاده از امکانات دیجیتال، نباید باعث سهل‌انگاری ما شود. نباید باعث شود که فکر کنیم که چون می‌توانیم از هر موضوعی عکس بگیریم پس باید همه‌ی آن‌ها را چون اثر هنری منتشر کنیم.
ولی با تمام این گفته‌ها به شخصه فکر می‌کنم دیگر تمایلی به کار نگاتیو ندارم. و باید جملاتی که سال‌ها پیش می‌گفتم در حمایت تمام‌عیار از فیلم را، تعدیل کنم. سنسورها بسیار پیشرفت‌کرده‌اند. و دیگر مانند ده‌سال پیش نیستند. پردازشگرها هم . نرم‌افزارهای تدوین و پست‌پروسسینگ هم.
البته همچنان خوشحال خواهم‌شد از دیدن کارهای آنالوگ شما و برای من قابل احترام‌است.

[mcsaeid]

ممنونم از شما آقای سروش؛ نظرات و نوشته‌های شما همیشه برای بنده جذاب و آموزنده بودن.
کاملاً موافقم، هرچند تابه‌حال به شکل «انضباط» بهش فکر نکرده بودم و بیشتر به مثابۀ نوعی دقت و حوصله به‌خرج دادن به اون نگاه می‌کردم. چیزی که در عصر دیجیتال کمتر به اون توجه می‌شه. به‌قول شما ده‌تا عکس بگیریم، شاید یا مطمئناً یکی از اون‌ها خوب می‌شه. در عکاسی آنالوگ حداقل به‌خاطر هزینه‌هاش هم که شده—از خرید نگاتیو گرفته تا ظهور و اسکن/چاپ—عکاس کمی محتاطانه‌تر عمل می‌کنه و شاتر رو فشار می‌ده، و سعی می‌کنه هر چیزی رو ثبت نکنه، یا اگر قراره عکسی بگیره می‌بایست دقت کافی رو به‌خرج بده تا بهترین اثر رو ثبت کنه. در عکاسی دیجیتال من تا حدودی دچار این عادت بد شده بودم و شاید هنوز هم هستم: «بگیر؛ اگه بد شد حذف کن و دوباره بگیر.» گاهی در خانه عکس‌ها رو مرور می‌کردم و می‌دیدم از یک سوژه بیش از ده عکسِ کاملاً شبیه به هم دارم. عکاسی آنالوگ، این عادت بد رو از من گرفته و سعی می‌کنم بیشتر ببینم و مشاهده کنم، تا دوربین به دست باشم و تند تند عکس بگیرم.
حدود دو سه ماهی می‌شه که پا در این عرصه گذاشتم و بیش‌ازاندازه برام جذابه. شاید یکی از جذاب‌ترین بخش‌های داستان این باشه که بعد از گرفتن هر عکس، آنی نمی‌دونی چی گرفتی! فقط باید به خودت، دونسته‌هات و تجربیاتت اعتماد کنی و امیدوار باشی نتیجۀ کار چیز خوبی شده باشه. هنوز خیلی مبتدی هستم و البته امکاناتش رو هم ندارم که بخوام فرایند ظهور رو شخصاً انجام بدم، اما از موضوعات بسیار دلنشین هست و حتماً این کار رو انجام خواهم داد. در رابطه با حلقه نگاتیوهایی که فرمودید... بسیار خوشحال می‌شیم با اون‌ها عکس بگیریم.