عکاسی جنگ War Photography

[nmroshan]

و البته AF-S DX Zoom-Nikkor 17-55mm f/2.8G IF-ED ، وي آر ندارد.

[tonino_baliardo]

صحبت های دوستان زیبا بود..
فقط میخوام بگم عاشق عکاسی جنگم!!!!!!!!!!
اگه دوربین slr داشتم دو سوته عراق بودم!

[Persian]

دوست عزیزم من 12 سالم بود که جنگ ایران و عراق شروع شد و 20 ساله بودم که تموم شد.
سال دوم و سوم و چهارم دبیرستان (هر سه سال) از نیمه سال کنار گلدان مینشستم چرا چون همکلاسی بغل دستی بنده که به عنوان بسیجی به جبهه رفته بودند شهید شدند و به یادبود انها تا اخر سال گلدان جایشان گذاشته بودند. خاطرات ان زمان جز از دست دادن دوستان و اندوه چیز دیگری برایم ندارد.
سال 65 دیپلم گرفتم و دفترچه اماده به خدمت. خدا پدر دانشگاه را بیامرزد که ما را مدتی از رفتن به جنگ معاف کرد.
لاف دلیری هم نمیزنم نصف درس خواندنمان از ترس به جبهه رفتن بود.
بالاخره طرح شش ماهه دانشجویی یقه ما را هم چسبیدند و چند ماهی به منطقه بردند بعد از سه ماهی که جبهه بودیم جنگ تمام شد. این سه ماه هم دوسه منطقه عملیاتی رفتیم(از ابادان تا دهلران).
نمی گویم شما از جنگ خوشتان می اید اما فکر هم میکنم خیلی هم مصائب جنگ برایتان ملموس نبوده که اینگونه با شوق از عکاسی جنگ حرف میزنید.
باور کنید عکاس جنگ هم نمی تواند از درد و رنج ان بر کنار بماند.
ببخشید نمیخواستم ادای ادم بزرگا را در بیارم. باور کنید خودم را 28 ساله میدانم نه 38 ساله .

[farhad44]

سلام

متاسفانه توي اين فوروم دكمه اي براي تشكر از برخي پست ها وجود نداره و كوچكترين اعلام خرسندي از هر تاپيكي هم off topic محسوب شده و به محاق سانسور گرفتار.

جناب غفاري !

همون گونه كه از پست دوم همين تاپيك هم بر مياد بنده و جنابعالي تقريبن هم دوره و هم درديم و به همين دليل سخنان شما دقيقن حرف دل من هم بود. از شما متشكرم.

جنگ در هر زمان و هر مكاني مذموم و نكوهيده و شرم آوره و عكاسي اون هم هر چند نتايج هنرمندانه و جالبي در تاريخ به دنبال داشته ولي در مجموع نبايد شوق و شوري در كسي بر انگيزه.

[Mashhadi Vahid]

صحبت های دوستان زیبا بود..
فقط میخوام بگم عاشق عکاسی جنگم!!!!!!!!!!
اگه دوربین slr داشتم دو سوته عراق بودم!

سلام
بازهم همشهری خودم, ولی به جان خودم عراق بیشتر به عکاسی حیات وحش میخوره تا جنگ!! آخه جنگ هم با همه بیقانونیش, یک مقررات و قانون های نوشته و نانوشته خاص خودش رو داره!!

ولی اگه من بخواهم برم , یک Leica-V LUX1 ( مشابه Panasonic-FZ50) با خودم میبرم.

[tonino_baliardo]

جناب غفاری ممنون از شما.اما به خدا من هیچ وقت نگفتم که "عاشق جنگ" هستم.من گفتم عاشق عکاسی جنگ و پس از جنگم.عاشق رسوندن بدبختی مردمانی به مردمان دیگر.حالا اینکه چقدر موفق بشم با خداست.

البته بهتون 100درصد حق میدم.
از بس تو مملکت ما هر کی میشینه که از جنگ بگه میگه روزای خوبی بود،زیبا بود،از جنس دیگری بود(البته نمیگم عمدی دارند و مطمئنا حال هوای اون روز ها وقتی الان بهش فکر میکنن براشون زیباست)
مشکلم اینه که هیچکس نمیگه بابا جنگ چیز کثیفیه و هزاران هزار نقطه.

باز هم میگم جناب غفاری عزیز،ضد جنگ بودن رو بشدت جزئی از شخصیتم میدونم...


در مورد دوربین جناب قدیری یکی از دلایلش همون باغ وحش بودنه که گفتید.
به نظرم اشتباهه که با این دوربین پاشم برم بعد کلی لحظه رو مثلا بخاطر سرعت پایین فوکوس دوربینم از دست بدم!!!!(دست رو دلم نذار که خونه!!)


... place to stay
Enough to eat
Somewhere old heroes shuffle safely down the street
Where you can speak out loud
About your doubts and fears
And whats more no-one ever disappears
You never hear their standard issue kicking in your door
You can relax on both sides of the tracks
And maniacs dont blow holes in bandsmen by remote control
And everyone has recourse to the law
And no-one kills the children anymore
And no-one kills the children anymore...

The Pink Floyd

[Persian]

جناب غروی البته علاقه به رساندن صدای انهایی که هیچ فریاد رسی ندارند و رسوا کردن جنایت کاران جنگی یکی از کارهایی است که عکاسان جنگ در طول تاریخ انجام داده اند و وظیفه ایست بسیار ارزشمند.
شاید کمتر جنگی به اندازه جنگ ویتنام متاثر از عکس بود.
شاید با پیشرفت تکنولوزی و ماهواره در اینده هم کمتر جنگی مثل جنگ ویتنام از عکس تاثیر بگیرد.
عکس شلیک گلوله توسط رئیس پلیس سایگون به سر یک ویت کنگ را بیشتر ما دیده ایم.
یکی از عکسهای معروف دیگر عکس بلند کردن پرچم امریکا در یکی از جزایر اقیانوس ارام توسط چند سرباز امریکایی است که صدها مجسمه و بنای یادبود از ان ساخته شد.
اما به همان اندازه که عکاسان ازاده در راه رساندن واقعیت به مردم کوشش داشته اند دوربین به دستانی هم بوده اند که در راه قلب حقیقت تلاش کرده اند و الت دست دیکتاتورها بوده اند.
چه عکسهای حماسی که خون مردمان ساده و نااگاه را به جوش اورده و انان را به کشتن و کشته شدن وادار نکرده است.
نمونه اش همان عکس حمل پرچم توسط سربازان امریکایی که به سرباز گیری کمک بسیاری کرد.
هدفم شمردن رسالت عکاس نیست اما نکته ای که باید بگویم این است که عکاس تنها باید به حقیقت وفادار باشد و دوم انکه درد و رنج حنگ بر روح و روان عکاس هم به مانند دیگران یا بیشتر اثر میگزارد و تا سالها و یا یک عمر اثر خود را باقی میگزارد.

[tonino_baliardo]

جناب غفاري هدفم از پست قبلي رفع سوئ تفاهم بوجود آمده بود.
اميدوارم منظورم را بدرستي رسانده باشم.
ممنون از پستتون.
موفق باشيد

[Arash]

من گفتم عاشق عکاسی جنگ و پس از جنگم.عاشق رسوندن بدبختی مردمانی به مردمان دیگر.حالا اینکه چقدر موفق بشم با خداست.

گويند چراغي كه به منزل رواست، به مسجد حرام است.

[Mashhadi Vahid]

سلام
امشب (3شنبه 18/2/86) در برنامه " مستند4" از شبکه 4 فیلمی خارجی به نام گزارشگران جنگ ( در مورد عکاسان جنگ) پخش شد که اگر موفق به دیدن آن نشدید تکرار آن فردا ساعت 15:35 است.

حتما" ببینید!!

عکسهای بسیار تاثیر گذار و تکان دهنده ای از جنگهای مختلف پخش شد و نظرات عکاسان درباره انگیزه آنها از این کار و این که چرا به جای عکاسی به کمک آن اشخاص نرفته بودند بسیار شنیدنی بود.