بهترين سيستم عامل براي عکاسی دیجیتال

[msh2200]

ببینید دو تا مسیله هست ، یکی از لحاظ نرم افزاری که فرمودید ، من ۸سال هست که دارم با مک فقط کار می کنم ، تو خونمون ویندوز نداریم ، و تنها جایی که احتیاج به وین داشتم نرم افزارهای تخصصی رشتم که عمران هست بوده ، ولی هیچ وقت واسه کارهای گرفیکی مشکلی نداشتم واسه مک ، اگه دقت کنید ادوب اول نرم افزارهاش رو برای مک میزنه بعد وین و ....

دوم کارایی سیستم و stable بودن اون هست ، از لحاظ سرعت کار تا جایی که من تست کردم با سیستم هایی شبیه هم از لحاظ سخت افزاری کارایی و روانی که مک در نرم افزارهای مثل فتوشاپ لایت روم یا premier داره رو وین نداره و یا نرم افزارهای مثل final cut که البته برای ادیت فیلم هست رو وین نداره کلا.

من هم در همین موارد عرض کردم مک سیستم عامل خوبیه و گفتم و اعتقاد دارم در دنیا هستند کسانی که برای استفاده از لینوکس و محیط گرافیکی آن اقدام به شخصی سازی کرنل لینوکس کرده باشند!
ولی یک نکته هم برای لینوکس ها وجود داره و آن هم استفاده از GIMP به جای فوتوشاپه (من نه این نرم افزار رو رد می کنم نه تایید)

اما در مورد محصولات اپل یک مسئله هست که به نظرم دور از ذهن نیست!
محصولات اپل برای افرادی خوب هستند که فقط قصد استفاده از سیستم عامل بعنوان کاربر را دارند (چه گرافیک کار باشند و چه ...)
اگر به هر دلیلی مثل برنامه نویسی نیاز به دستکاری فرکانس، CPL و ... باشه، آن وقت بحث متفاوت خواهد بود.
اما از نظر ساخت، محصولاتی واقعا خوش ساخت هستند.
ولی نکته ای که باعث شد اپل بتواند سهم وسیعی از رایانه های شخصی در آمریکا را از آن خود کند بر می گردد به بحث گرانی رایانه شخصی و گران بودن سیستم عامل در دهه 80 یا 90 (اگر آب دوغ خیاری می بینید دیگه شرمنده!!! تحقیقاتش فعلا در دست نیست).
در یکی از شماره های کلیک نوشته شده بود اپل اعلام کرده حاضره تمام مدارس آمریکا را مجانی به محصولات اپل مجهز کنه که به شدت مورد مقاومت ماکروسافت واقع شد و خودش داستانی بود! دلیلش هم انحصاری بود که دانش آموزان به واسطه استفاده از سیستم عامل اپل به آن معتاد می شدند!!!
اما در مورد بحث تجاری:
ببینید اپل بر روی تمام محصولات خود بدون استثنا سیستم عامل ارائه می کنه! Mac OS
حالا اگر کسی بخواهد یک لبتاب مثلا مثل ASUS UX31E که از نظر ساختار به MacBook Air شبیه را خریداری کند، باید حدود 1000 دلار (بدون سیستم عامل هزینه کند) این مقدار برای MacBookAir با سیستم عامل حدود 1000 دلار خواهد بود در حالی که خیلی از نرم افزارهای استاندارد و مورد نیاز کار روزانه را در خود دارد!
اما شخصی که یک لب تاب مثل Asus مدل ذکر شده را خریداری کند، تازه باید 100 الی 200 دلار هزینه و بعد هم برای مجموعه ای مثل Office یک هزینه جدا پرداخت نماید!! در نتیجه هزینه آن از هزینه یک MacBookAir بیشتر خواهد شد و این دلیل باعث کاهش علاقه به خرید مدل های متفرقه شده است بخصوص در چند سال گذشته که بازار رقابتی به این شدت نبود!!!
لینک قیمت ها را گذاشتم
Apple MacBook Air

Asus Ux31E

[msh2200]

والا به نظر من هم آب دوغ خیاری هست یک مقدار. ما چیزی به نام امنترین سیستم عامل یا پیشرفته ترین محیط گرافیکی نداریم.

نظر شما محترمه!
در همین پست بنده که نقل قول کردید اصلاح کردم و زدم یکی از امنترین!!!!
سند هم خواسته باشید ارادئه می شود!!
توضیح: لینک های زیر مربوط به آسیب پذیری های شناسایی شده برای سیستم عامل های مختلف می باشد که از آنها می توان به یک سیستم عامل نفوذ کرد
FreeBSD
تعداد صفحات آسیب پذیری های شناسایی شده را مشاهده فرمایید!! و با لینک های زیر مقایسه کنید! متوجه خواهید شد که چرا بعنوان یک سیستم عامل امن از آن یاد می کنم

Linux
این هم در مورد لینوکس!
البته یک نکته را باید توجه کرد و آن هم اینکه وسعت لینوکس بسیار بیشتر از سیستم عامل های دیگه هست!

و در نهایت ویندوز!
Windows
این هم مربوط به OpenBSD
لینک های پست قبلی بر اساس این موارد بدست آمده بود و سرکاری نبود!

سیستم عامل های خانواده یونیکس و لینوکس بسیار امن هستند ولی به طور کلی نمی توان گفت که مثلا لینوکس یا FreeBSB یا مثلا مک از ویندوز امن تر هست. این درست هست که مثلا OpenBSD یکی از امن ترین سیستم عامل ها است ولی این امنیت به بهایی است که شما در این سیستم عامل دستان برای بسیاری از کار ها بسته است. وبسیاری از برنامه ها که در بقیه‌ی سیستم عامل ها مانند لینوکس براحتی اجرا می شوند در OpenBSD قابل اجرا نیست.

اتفاقا با همین لینک های فوق کاملا مشخصه سیستم عامل های Linux و Unix و FreeBSD حداقل از ویندوز امن تر هستند! (کلا Open Surce از Close Source ایمن تر است) ZeroDay خیلی کمتری از Close Source دارند!!!!
بحث دومتون کاملا درسته امنیت و کارایی نسبت عکس با هم دارند! ولی اگر در یک سطح مساوی با هم به تعادل برسند آن وقت خوب خواهد بود!

اگر شما امن‌ترین سیستم عامل را هم داشته باشیم هم تضمینی برای امنیت شما نسبت حمله های مختلف نیست. کافی هست که برنامه‌ای پر از رخنه های امنیتی را با اجازه هایی بیش از لازم را اجرا کنید تا سیستم شما بسیار آسیب پذیر باشد.

بحث ما درباره خود سیستم عامل به تنهایی مزید بر اینکه بجز ویندوز تقریبا تمام سیستم عامل ها برای دسترسی به فایل های سیستم و API ها نیازمند تاییدیه از سطح دسترسی Root می باشند!

در کل امنیت مجموعه‌ای از عامل ها هست. از ادمین سیستم ، استفاده کنده سیستم تا طراحی امنیتی سیستم عامل و حتی محبوبیت آن. مثلا ویندوز به خاطر تعداد کاربر زیادتر بیشتر مورد علاقه ویروس نویسان و بقیه‌ی شاغلان صنعت جرایم رایانه ای است. تا جایی که من می‌دانم مک رخنه‌ها امنیتی زیادی دارد و اپل هم سابقه ی خوبی در برطرف کردن رخنه ها نداشته است ، ولی معمولا بخاطر تعداد کاربر کم آن کمتر زیاد مورد علاقه‌ی حمله کننده ها نیست.

این بحث هم قابل تامل و پذیرشه! ولی من صحبت بر سر کرنل داشتم و نه کل سیستم عامل ! اما با این حال باز هم مد نظر داشته باشید حداقل در آمریکا و خیلی از کشور های اروپایی متقاضیان زیادی برای اپل وجود داره که دلیلش رو هم در پست قبل عرض کردم!

در مورد محیط گرافیکی الان از نظر تکنیکی تقریبا در یک سطح هستند و تکنولوژی استفاده شده از آنها چه در ویندوز چه لینوکس چه مک یکی هست. نفاوت ها بیشتر در ظاهر و فلسفه ی کاربری شرکت های تولید کنند هستند.

در مورد ویندوز 8 بله ولی در مدل های قدیمی ویندوز خیر مطلب شما صادق نیست!
در ویندوز های قبل از 8 واسط گرافیکی سیستم عامل با هسته ویندوز یکی بود و همین باعث بروز کندی در سیستم عامل می شد ولی در ویندوز 8 واسط گرافیکی از هسته مجزا شده است و مثل X11 و ... بصورت مجزا اجرا می گردد.

[platoali]

همه ‌ی این چیز های گفتین درست هست ولی مشکل اینجاست که همه‌ی آنها فقط از یک جنبه به امنیت نگاه می کنند. همانطور که گفتم امنیت شامل جنبه ها مختلف هست و هیچ سیستم عاملی چه باز متن چه غیر باز متن نمی تواند امنیت کامل را برقرار کندو ما چیزی به نام امن‌ترین سیستم عامل نداریم. سیستم عامل OpenBSD امن هست ولی آنقدر بسته است که کارایی لازم برای کارهای روزمره ندارد و بیشتر برای کار های خاص استفاده می شود. کشف شدن رخنه های امنیتی بیشتر در ویندوز یا لینوکس یا مک نسبت سیستم عاملی مانند FreeBSD بیشتر بخاطر این هست که افراد بیشتری دارند روی لینوکس و ویندوز از نظر کشف نقاط امنیتی کار می کنند واین سیستم عامل ها کاربرد روزمره تری دارند. حتما مایکروسافت با آن همه نابقه‌ای دز استخدام دارد می تواند با یک تعداد محدودی Nerd که مثلا FreeBSD یا OpenBSD را می نویسند رقابت کند ولی تعداد زیاد کاربر و استفاده زیاد ان باعث شده که سیستم نسبت به مثلا FreeBSD رخنه پذیر تز شود.. همانطور که مک با وجود اینکه مشتق شده از FreeBSD هست از نظر پیدا شدن رخنه ها سرآمد سلف خود می باشد

ما به عنوان عکاس فقط با هسته و سیستم عامل به تنهایی کار نمی کنیم. به اینترنت و شبکه‌ها مختلف وصل می شویم. با برنامه های مختلف سرکله می زنیم. و هر کدام از این برنامه ها دارای چندین ملیون خط برنامه و نقاط ضعف مختلفی هست. در دوره حاضر سیستم عامل ها از نظر ساختار ها و تکنولوژی های به کار رفته بسیار شبیه هم هستند و نقاط قدرت یکدیگر را کپی کرده اند. مثلا ویندوز مانند یونیکس به سمت ساختار چند لایه رفته است و نسخه‌هایی از لینوکس مانند اوبانتو یه سمت یک پارچه شدن حرکت کرده اند و صرف استفاده از لینوکس یا ویندوز یا مک نشان امنیت نیست. بهتر است سیستم عامل را بر اساس نیاز کاربردی خودتان مانند وجود نرم افزار های لازم یا راحتی کار کردن در ان انتخاب کرده و امنیت را از طریق بروز رسانی نرم افزار و محتاط بودن و مواظب بودن در موقع استفاده تامین کنید.

در مورد X11 هم باید بگویم یکی از مزخف ترین و قدیمی ترین و مشکل ساز ترین قسمت های لینوکس می باشد.کافی هست که بخواهی مثلا فقط یک دفعه کامپایلش کنی تا بفهمی چه می گویم . به زحمت با وصله کردن های مختلف سر پا نگه‌اش داشته اند. این پروتوکل و نرم افزار غیر از طراحی قدیمی و مزخفش مشکلات بسیاری در سیستم ها مدرن دارد. کافی هست مثلا بخواهی که دستی برای دو مانیتور تنظیمش کنی.
غیر از آن سیستم های پرتابل مانند تبلت ها و موبایل ها را نمی تواند پشتیبانی کند. این یکی از دلایلی هست که بعضی از شرکت ها مانند اوبانتو دارند نرم افزار های جایگزین برای X می نویسند.

باوجود این تلاش افرادی مانند Keith Packard سیستم گرافیکی لینوکس و یونیکس نسبتا با تاخیر زیاد با ویندوز و مک رقابت می کند. می تواند نسبتا جلوهای گرافیکی خوبی نشان دهد. سرعت قابل قبولی دارد. از سیستم های لمسی نسبتا با وجود مشکلات زیاد پشتیبانی می کند. مک و ویندوز مرتبا در حال پیشرفت هستندو لینوکس و یونیکس خودشان را به خاطر X11 به زحمت می کشانند.

با وجود این مسائل در حال حاضر محیط های گرافیکی ویندوز و مک و لینوکس/یونیکس از نظر تکنولوژیکی تقریبا برابر و یکسان هستند. تفاوت های انها بیشتر در ظاهر و فلسفه طراحی شرکت ها هست.

[a00b]

عكاسي به معناي عام آن برسه محور دوربين ، مواد حساس به نور (فيلم) و نوار استوار است كه بدون هر يك از اين عوامل عكاسي غير ممكن خواهد بود .
دوربين : دوربينهاي عكاسي امروزه تنوع بسيار چشمگيري از لحاظ سيستم و شكل ظاهري دارند ، اما پايه و اساس تمامي آنها اتاقك تا ريك است . اتاقك تا ريك از زمانهاي بسيار دور شناخته شده بود . در قرن يازدهم حسن بن هيثم دانشمند عرب اتاقك تاريك را براي رصد ستاره ها و مطالعه در خسوف و كسوف مورد استفاده قرار مي داد .
بعد ها اين وسيله طي جنگهاي صليبي به اروپا راه يافت و توسط لئوناردو داوينچي نابغة‌ قرن شانزدهم كمراابسكيور Camera Obscura نام گرفت .
اتاقك تاريك عبارت بود از اتاقكي كه فقط بر روي يكي از سطوح آن روزنة ريزي تعبيه شده بود ، نو ر از روزنه عبو ركرده وتصوير نسبتا‏ٌ واضح و وارونه اي بر روي سطح مقابل روزنه تشكيل مي داد . در واقع تصوير اتاقك تا ريك از نقاط بسيار ريز نوري تشكيل مي شود .( نه خطوط و يا سطوح نوري) ، به همين دليل در محاسبه و تعبيه قطر رو زنه دقت فراواني مي شود .
اگر قطر روزنه ريز تر از حد معمول باشد ، شعاعهاي نوري در محل روزنه افتراق پيدا مي كنند و با بزرگتر شدن روزنه ، نقاط نوري تداخل كرده و در نهايت وضوح تصوير از بين مي رود . پس از اندك زماني اتقك تاريك مورد استفاده عنقشان قرار گرفت ، بدين معني كه آنها صفحاتي را روي سطح مقابل روزنه مي چسباندند و تصويري را كه بر روي آن شكل مي گرفت ، طراحي مي كردند . تصوير بدست آمده به اين روش ، از پرسپكتيو بسيار صحيحي بر خوردار بود ، اما براي اين كار ، چون تصوير بسيار تاريك بود و نور كمي به داخل اتا قك مي تابيد لازم بود نقاشان مدت زيادي را در اين اتاقك باقي بمانند تا چشمشان به تاريكي عادت كند و قادر به ددن تصوير شود .
بعدها در سال1550 ايتالياييها روزنة اتاقك تاريك را به يك عدسي محدب مجهز كردند، با اين كار روشنايي و وضوح تصوير بسيار بهبود يافت و زمينه براي تغيير تحولهاي مهم



اين وسيله فراهم شد . در قرن هفدهم كه به علت كم حجم شدن اتاقك تاريك قابل حمل شده بود ، آينة 45درجه اي به آن افزوده شد . آينه نور منعكس شده از موضوع را بر روي صفحه اي واقع در داخل اتاقك انتقال مي داد و طراحان از تصوير بدست آمده استفاده مي كردند . بعدها نوع كوچكتري از اين اتاقكها به صورت تا شو ساخته شد كه آن را بر روي ميز يا محل تختي مي گذاشتند وعدسي آن را رو به موضوع قرار مي داد ند. نور با عبور از عدسي و شكسته شدن توسط آينه به صفحة شيشه اي مالتي واقع در سطح بالاي جعبه مي رسيد و تصوير بر روي اين صفحه تشكيل مي شد . اين وسيله به سرعت در مناطق عمومي و پاركها به كار گرفته شد و تاچندي پيش نيز برخي از عكاسان دوره گرد از آنها استفاده مي كردند .
اين پديده افراد زيادي را به فكر ثبت تصوير تشكيل شده در آن انداخت و فعاليت هاي مختلفي شروع شد . سرانجام در سال 1822 ژوزف نيسفورنيپس افسر بازنشسته فرانسوي موفق كه به ساخت داروي ثبوت شده بود ، اولين تصوير ثابت دنيا را بر روي كاغذ ثبت كرد . اين اختراع به سرعت توسط افراد ديگر تكميل شد ، اما به دليل آنكه در آن ايام دستگاه آگرانديسوري وجود نداشت ، براي ثبت هر موضوعي اتاقكي مناسب با ابعاد آن مي ساختند ، مثلا‏ُ براي عكاسي از يك واگن قطار از دوربين بسيار بزرگ موسوم به ”ماموتكمرا” سود مي جستند .
با گذشت ساليان متمادي ، اتقك تاريك تحولات بسيا ري يافت و به وسايل متعددي مجهز شده است تا سرانجام به شكل دوربين هاي امروزي درآمد . هر چند دوربين هاي عكا سي با طيف بسيار گسترده اي در مدل ، شكل ، اندازه و ماركهاي مختلف عرضه مي شوند ، اما در بسيار مشخصات اصولي مشتركندكه اين وجه اشتراك امكان طبقه بندي آنها را از چند لحاظ فراهم مي آورد .
عده اي دوربين ها را از لحاظ نوع و قطع فيلم مصرفي طبقه بندي كرده اند كه به ترتيب عبارتند از :




1ـ دوربين هاي قطع بزرگ ـ2ـ دوربين هاي قطع متوسط ـ3ـ دوربين هاي قطع كوچك ـ4ـ دوربين هاي مينوكسي يا كاراگاهي ـ5ـ دوربين هاي خاص
1ـ دوربين هاي قطع بزرگ : از اين دوربين ها به دليل دارا بودن حجم و وزن زياد در آتيله بر روي سه پايه استفاده مي شود و با فيلم هاي قطع بزرگ ( فليم تخت ) تك صفحه اي كار مي كنند . قطع فيلم هاي تخت در ابعاد 12*9 سانتي متر تا اندازه هاي حتي 40*30 سانتي متري ساخته مي شوند . هر يك از فيلم هاي تخت در محفظه اي به نام شا سي قرار مي گيرند و پس از تنظيم دوربين در محل شيشه تار گذاشته مي شوند در واقع دوربين هاي ويوكمرا از اين دسته اند .
2ـ دوربين هاي قطع متوسط : اين د وربين ها از حجم كمتر ي برخور دارند و به همين دليل آنها را علاوه بر ر وي د ست در فضاهاي غير آتليه اي مورد استفاده قرار مي دهند . قطع فيلم اين دوربين ها 120 است . فيلم هاي 120، به عرض 5/61 ميلي متر مي باشند و طول آنها ثابت است ، اما بسته به اندازة كادر دوربين ها تعداد متفاوتي را با آن عكاسيم مي كنند با اين فيلم ها دوربين هاي كادر 9*6 سانتي متري ، 9كادرودوربين هاي 6*6 ، 12 كادر و دوربين هاي 6*5/4 ، 16كادرعكسبرداري مي كنند .
3ـ دوربين هاي قطع كوچك : رايجترين دوربين هايي كه در حال حاضر مورد استفادة حرفه ايها و غير حرفه ايها قرار مي گيرند دوربين هايي هستند كه از قطع فيلم 135 و126 بر خوردارند . فيلم هاي 135 داراي عرض 35 ميلي متري هستند و در مورد دروبين هايي كه كادر 36*24 ميلي متري را عكسبرداري مي كنند فيلم هاي 20 ، 24 و 36 قطعه اي عر ضه مي شود و دوربين هايي كه كادر آنها 24*18 ميلي متري است با فيلم 36 قطعه اي ، 72 قطعه را عكسبرداري مي كنند .
4ـ دوربين هاي مينوكسي يا كاراگاهي : به آن دسته از دوربين ها اتلاق مي شود كه فيلم 110 مصرف مي كنند .




5ـ دوربين هاي خاص : شامل دوربين هاي پو لارويد و برخي از دوربين هاست كه كاربرد ويژه و تخصصي دارند . علاوه بر اندازه و قطع فيلم ها دوربين ها را از لحاظ نحوه تشكيل تصويردر ويزورنيز مقايسه كرده اند .
در دوربين هاي قطع بزرگ ، تصوير به صورت واژگون و چپ و راست ديده مي شود . در ويزور دوربين هاي قطع متوسط تصوير چپ وراست ديده مي شود و در دوربين هاي قطع كوچك تصوير هم جهت با موضوع است .
سرانجام آنكه دسته ديگر از طبقه بندي ها بر اساس سيستم ويزور و نحوه نورگير آنهاست. در اكثر دوربين هاي قطع بزرگ ويزور خاصي وجود ندارد و نور پس از عبور از لنز به سطح شيشه ماتي كه در محل قرار گرفتن فيلم واقع شده است بر خورد مي كند .
ويزور انعكاسي ( رفلكس ) : در دو از نوع دوربين ها از ويزورها انعكاسي استفاده مي شود .
1ـ سيستم تك لنز انعكاسي : در اين دوربينها تصويري كه در ويزور ديده مي شود ، از لنز دوربين دريافت شده است . نور با عبور از لنز به آيينه 45 درجه اي بر خور مي كند و به ويزور مي رسد . آيينه به هنگام عكسبرداري مسير نور را آزاد كرده و نور به فيلم مي رسد . در واقع اختلاف ميان تصوير ويزور و تصوير ثبت شده بر روي فيلم وجود نخواهد داشت سيستم دوربينهاي تك لنز انعكاسي را (Single Lenz Rflex) SLR مي نامند .
2ـ سيستم دو لنز انعكاسي : در اين دوربين ها ، نور از يك لنز عبور كرده و پس از شكسته شدن توسط آيينه به ويزور مي رسد و توسط لنز دوم مستقيماٌ به سطح فيلم هدايت مي شود به تعبير ديگر تصويري كه توسط چشم ديده مي شود ، با آنچه بر روي فيلم ثبت خواهد شد ، كمي فرق دارد و اين اختلاف به دليل فاصلة اندك بين دو لنز است . البته اين اختلاف در فواصل كمتر از 2 متر بر روي تصاوير محسوس تر مي شود . در واقع اختلاف زاويه ديد بين ويزور و لنز اصلي را خطاي ديد موازي يا اختلاف منظر ( Parallax ) مي نامند .



سيستم دوربين هاي دولنز انعكاسي را با (Twin Lens Reflex) TLR نشان مي دهند كه معمولاٌ كادر 6*6 سانتي متري را عكسبرداري مي كند .
3ـ ويزورهاي غير انعكاسي: ويزور هاي كه تصوير را به طور مستقيم و بدون واسطه ، دريافت مي كنند و جدا از لنز دوربين قرار دارند ، ويزور هاي غير انعكاسي مي نامند كه بيشتر در دوربين هاي قطع كوچك و مينوكسي بكار مي رود طبيعي است كه در اين نوع دوربين نيز خطاي ديد موازي يا اخطلاف منظر وجود دارد .
اختلاف منظر ( Parallax) : در دوربين هاي كه دريچة ديد ويزور و لنز اصلي يكي نيستند ، در فواصل كمتر از 2 متر اختلاف منظر اجتناب نا پذير است ، براي اصلاح اين مشكل روشهاي مختلفي پيش بيني شده است . در فواصل كمتر از 2 متر تصوير در ويزور صحيح و كامل ديده مي شود ، اما تصوير ثبت شده بر روي فيلم ناقص است بر اي رفع اين اشكال كافي است دوربين را به گونه اي در مقابل موضوع قرار داد كه تصوير در لنز اصلي كامل ديده شود براي دوربين هاي TLR پاية رفع اختلاف منظر ساخته شده كه ابتدا دوربين مستقر بر روي سه پايه ، در مقابل موضوع قرار داده مي شود ، سپس هنگام عكسبرداري پاية رفع اختلاف منظر به دوربين نصب مي شود .
در صورت عدم دسترسي به اين پايه ها مي توان به كمك دست و با در نظر گرفتن ميزان اختلاف منظر ، اقدام به رفع آن كرد . در داخل ويزور اغلب دوربين هاي 135 و 110 خطوط راهنمايي وجود دارد كه با رنگي خاص مشخص شده است و ان نشانگر اين است كه در فواصل كم اگر تصوير اصلي در اين خطوط كادر بندي شود ، اختلاف منظر به حداقل مي رسد . اگر ويزور فاقد خطوط راهنما بود كافي است پس از تنظيمهاي اوليه دوربين را هم جهت با ويزور تغيير محل داد و عكاسي كرد . همانطوري كه قبلاٌ‌ نيز اشاره شد ، اساس ساختمان تمامي دوربين هاي عكاسي با هر سيستمي كه با شند ، يكسان است . مهمترين قسمت هاي يك دوربين عبارتند از :





لنز ، وسايل تنظيم كه به دو قسمت وسايل تنظيم فاصله و وسايل تنظيم نور تقسيم مي شوند و وسايل تنظيم نور نيز شامل شاتر ، ديافراگم ، نور سنج است ، ويزور ، تعويض گر فيلم ، اتاقك تاريك و كنتور شارشگر فيلم .
لنز : همان طور كه گفتيم به مرور با مجهز شدن اتاقك تاريك به عدسي محدب تصوير شفافتر و روشنتري در اتاقك تاريك به دست آمد . اين مسئله اهميت لنز ها را براي ايجادتصوير واضح وروشن در دوربين هاي امروزي آشكار مي سازد هر چند يك عدسي مي تواند تصوير واضحي ايجاد كند ، اما در تصاوير خاص از آن معايب متعددي وجود دارد كه از جمله مي توان به اين موارد اشاره كرد :
1ـ وسط تصوير نسبت به گوشه ها از وضوح بيشتري برخوردار است به صورتي كه گاهي اوقات كناره ها كاملاٌ محو هستند .
2ـ تصوير دچار نوعي امواج مي شود ، به دين معني كه تصوير در مركز طبيعي است ، اما هر چه به كناره ها نزديكتر مي شود آشفتگي امواج بيشتر مي گردد .
3ـ خطاهاي رنگي بسيار چشمگير است و غيره كه در اين مختصر مجال پرداختن به تمامي آنها نيست . بنابراين براي رفع موارد ذكر شده در ساختمان يك لنز ، تركيبي از عدسي هاي مختلف به كار گرفته مي شود .
بر روي لنز هر دور بيني اطلاعاتي از قبيل ، نام لنز ، فاصله كانوني شدت نور يا حداكثر گشادي ديافراگم ، شماره رديف و اندازة دهانه لنز درج شده است كه اين اطلاعات در شناسايي لنزها بسيار اهميت دارد . اصولاٌ اطلاعات مذكور را بر روي دهانة لنزها قيد مي كنند كه در قسمت نام سازنده ، به كارخانه سازنده مانند‌ : زايس نيكون ، كانن و غيره اشاره مي شود . هر كارخانه اي براي لنز هايي كه مي سازد اسامي خاصي در نظر مي گيرد مانند نيكر ، تسار ، روگونارو . . .
فاصله كانوني : در يك عدسي ساده محل هم آيي شعاع هاي نوري كانون عدسي ناميده مي شود در يك لنز نيز كه تركيبي از از عدسي هاي مختلف است . فاصلة ميان مركز شعاع هاي نوري لنز مي نامند . فاصله كانوني را با حرف F نشان مي دهند . به عنوان



مثال ، اگر بر روي لنز مشاهده شد F=50mm ، يعني فاصله كانوني آن 50 ميلي متري است كه اين لنز نرمال يا استاندارد دوربين 135 است . فاصلة كانوني لنزهاي نرمال هر دوربيني تقريباٌ با اندازه قطر كادر تصويري كه عكسبرداري مي كند ، برابر است . اندازة كادر دوربين هاي 135 ، 36*24 ميلي متري است كه قطر آن عددي نزديك به 50 است ، پس اگر قطع كادر دوربيني 6*6 سانتي متري باشد فاصله كانوني لنز نرمال آن 85 ميلي متري خواهد بود . در مجموع مي توان اين نتيجه را گرفت كه لنز نرمال هر دوربيني نمي تواند براي دوربين هاي با قطع ديگر نرمال محسوب شود .

قدرت روشنايي يا حداكثر گشادي ديافراگم : از آنجايي كه هر لنزي تركيبي از عدسي هاي مختلف است ، اين عدسيها به طور طبيعي مقداري از را جذب مي كنند ، در نتيجه تمام شعاع هاي نوري كه به لنز تابيده مي شود ، از آن عبور نمي كند . قدرت روشنايي است از مقداري نوري كه لنز از خود عبور مي دهد اين مقدار با اعداد خاص مانند 1:1،2/1:1 ، 4/1:1 ، 8/1:1 ، 1:2 و غيره مشخص گرديده است . روشنترين لنز 1:1 است ،تقريباٌ تمام نور موجود را از خود عبور دهد و شدت نور لنز 4/1:1 كمتر از لنز 1:1 است هر چه قدر عدد بزرگتر شود لنز از روشنايي كمتري بر خوردار است از طرفي قدرت روشنايي هر لنزي برابر بابازترين درجة ديافراگم آن لنز است قدرت روشنايي لنز را مي توان با محاسبة ساده اي به دست آورد :
قطر دهانه لنز؟؟؟؟‌ فاصله كانوني = قدرت روشنايي لنز : يعني اگر قطر دهانة لنزي 52 و فاصله كانوني آن 50 ميليمتر باشد . قدرت روشنايي 4/1:1 خواهد بود پس مي توان گفت هر چه قطر دهانه لنز بيشتر باشد ، قدرت روشنايي بيشتر است . لازم به ذكر است كه برخي از لنزها بلافاصله پس از عدد شاخص قدرت روشنايي ، فاصله كانوني را قيد كرد ، مانند :50/4/1:1 از طرف ديگر قطر دهانه را يا بر روي خود لنز قيد مي كنند و يا اينكه بر روي درپوش آن مي نويسند . علاوه بر علائم شناسنامه اي ، اغلب لنزها متعلقات و اعداد ديگري بر روي خود دارند كه عبارتند از : حلقه واضح سازي (Focusing Ring ) كه بر روي آن دو رديف اعداد متراژ بر حسب متر و فوت وجود دارد ، جدول عمق ميدان ، شاخص ديافراگم و حلقه اعداد ديافراگم .
پس از لنز وسايل تنظيم نور كه شامل : شاتر ، ديافراگم و نورسنج است ، از مهمترين هاي قسمت هاي دوربين مي باشند . شاتر عمل هماهنگي زمان نوردهي وديافراگم كنترل شدت نور را به عهده دارد . نور سنج نيز تعادل اين دو عامل را محاسبه مي كند كه در بخش مربوطه به تفصيل شرح مي دهيم . ويزور ( Viseur ) ، ويزور لفظي فرانسوي است كه به قسمت چشمي دوربين اتلاق مي شود ، ويزور يكي ديگر از قسمت هاي مهم دوربينها است كه چشم عكاس ازوراي آن موضوع را نگاه مي كند و اقدام به تنظيم و كادر بندي آن مي نمايد .
ويزور در دوربين هاي مختلف به شكلهاي متفاوت وجود دارد . همانگونه كه قبلاٌ اشاره شد ، در دوربينهاي قطع بزرگ ويزور وجود ندارد بلكه به جاي آن شيشه ماتي در نظر گرفته شده است كه تصوير روي آن شكل مي گيرد . به دليل آنكه اين دسته از ويزورها در معرض تابش نور قرار دارند براي واضح سازي لازم است پارچة مشكي بر روي آن انداخت .
در دوربين هاي ديگر دو نوع ويزور وجود دارد :
الف ـ ويزورهاي ايكونومتر(Ico no meter ) : اين ويزورها از كادر يا كادرهاي فلزي كه بر روي دوربين نصب مي شوند ، تشكيل شده است و عكاس با نگاه كردن ازوراي آن به موضوع اقدام به كادربندي مي كند اما طبيعي است كه دراين نوع خطاي اختلاف منظر زيادي وجود دارد و به همين علت بيشتر درمورد عكاسي از موضوعات دوردست و يا عكسبرداري سريعي كه كادر بندي در آنها چندان ضرورت ندارد ، مورد استفاده قرار مي گيرد .
ب ـ ويزورهايي كه اساس آنها را شيشه مات تشكيل مي دهد : اين ويزورها اساس كه با انعكاس تصوير بر روي آن امكان كادر بندي واضح سازي را به عكاس مي دهد ، اما تصوير چپ وراست ديده مي شود ويزورهاي سادة ديگري كه بر روي اغلب دوربين هاي135 داراي اختلاف منظر و دوربين هاي 110 وجود دارد و ويزورهاي ايكونومترهر دو از يك خانواده محسوب مي شود . اما خطاي اختلاف منظر در اين نوع كمتر است .
دستة دوم ويزورهاي اپتيكي هستند كه از چند عدسي تشكيل شده اند و فقط براي واضح سازي تصوير به كار مي رود . از آن جمله مي توان ويزور لينهوف تكنيكا را نام برد . ويزورهايي كه علاوه بر شيشه مات مجهز به منشور پنج وجهي هستند . تصوير منعكس شده بر روي صفحه تصوير را به سمت چشم بيننده تغيير جهت مي دهند . اين سيتم در دوربين هاي تك لنز انعكاسي به كار رفته است .
شيشه مات تصوير يا ( Focusing screen) ها نيز انواع و اقسام مختلفي دارند كه دراينجا با برخي از آنها و نحوة واضح سازي تصوير در آنها آشنا مي شويد :
1ـ صفحه تصوير شكسته : در مركز اين صفحه دايرهاي وجود دارد كه به هنگام غير واضح بودن خطوط بر روي قطر آن به صورت شكسته ديده مي شود . براي واضح سازي مي بايست حلقه واضح سازيا آنقدر چرخاند تا در دايره خطوط كاملاٌ سالم ديده شود .
2ـ صفحه تصوير ميكروپريسمي : در وسط اين نوع صفحه تصوير دايره اي هاشور خورده وجود دارد كه به هنگام عمل واضح سازي بايستي تصوير داخل آنواضح ديده شوددراين حالت هاشورها ديده نمي شود.
3ـ ازانواع ديگرصفحه مات مي توان صفحات ميكروپريسميشكسته (كه تلفيقي از صفه ميكروپريسمي ودايره شكستهاست) شطرنجي جدول بندي شده ، صليبي و غيره را نام برد .
4ـ نوعي ازسيتم هاي واضح سازي را كه قبلاٌ نام برديم ، داراي مسافت ياب ( Range Finder ) هستند . در اين نوع يك تصوير از ويزور دريافت مي شود و تصوير ديگر از لنز كه يكي پر رنگتر و ديگري كم رنگتر است كه با تغيير دادن حلقه واضح سازي تصوير كم رنگ تر به راست و چپ حركت مي كند . هنگامي كه دو تصوير بر روي هم منطبق شوند ، نشان دهنده اين است كه دوربين و لنز دقيقا‎‏ٌ بلافاصلة موضوع تنظيم شده است . البته اين سيستم را تله متر را نيز مي نامند .
از اجزاي مهم ديگر يك دوربين اتقك تاريك يا همان محلي كه فيلم در آن قرار مي گيرد ، استاتاقك تاريك اساس كار دوربين را تشكيل مي دهد و تمام دوربين ها در اين قسمت مشتركند و سرانجام اينكه تعويض گر فيلم و كنتور شمارشگر فيلن نيز از اجزاي مهم دوربيم محسوب مي شوند كه به ترتيب امكان شارژ دوربين ، جلو بردن فيلم و همچنين اطلاع از مقدار فيلمي را كه مصرف شده است ، ممكن مي سازند .
برخي از دوربين ها وسايل و ملحقات ديگري دارند كه جزو قسمت هاي ضروري محسوب نمي شوند ، اما به نوبة خود امكاناتي را در اختيار عكاس قرار مي دهند . به عنوان مثال مي توان از نگه دارندة اتوماتيك(Selftimer ) دگمة عمق ميدان (Stop down ) ضامن اهرم باز كننده در پشت دوربين و غيره نام برد . وسايل تنظيم نوركه از قسمت هاي اصلي دوربين محسوب مي شود ، شامل : شاتر ، ديافراگم و نورسنج است كه دراين مطلب به شرح آنها مي پردازيم .
شاتر : شاتر يا پردة مسدود كننده وسيله اي است كه در حالت عادي مانع رسيده نور به سطح فيلم مي شود . اما هنگام فشردن دگمه ، پرده كنار رفته و به مدت معيني اجازه عبور نور را مي دهد . به بيان ساده تر ، شاتر مدت زمان نور دهي به فيلم را كنترل مي كند .
مدت زمان باز ماندن دريچة شاتر بر روي جدولي كه بر روي لنز يا بدنة دوربين قراردارد ، قيد شده است . اين اعداد نشان دهنده ثانيه تا كسري از ثانيه است اما چون نوشتن كامل آنها محل زيادي را اشغال مي كند صورت كسر نوشته نمي شود . اين اعداد عموما‏ٌ از سرعت B تا 4000 است ، كه هر دوربين بخشي از اين سرعت ها را دارد .
اعداد نشان دهنده ثانيه با رنگهاي خاصي ( به جز رنگ شاخص سرعت كار با فلاش ) مشخص شده اند .
معناي سرعت B آن است كه با فشردن دگمه ، پرده شاتر باز مي شود و تا زماني كه انگشت از روي دگمه برداشته نشود ، پرده باز مي ماند ، ولي به محض رها كردن دگمه ، پرده شاتر بسته مي شود . از اين سرعت هنگامي استفاده مي شود كه به نوردهي طولاني تر از زمانهاي قيد شده بر روي جدول نياز باشد . البته برخي دوربينها سرعت T رانيز دارند.
در اين وضعيت با يك بار فشردن ورها ساختن دگمه ، پرده شاتر باز ميشود وبراي بسته شدن لازم است دگمه شاتر دوباره فشرده شود.
سرعتهاي مختلف شاترعلاوه بركنترل زمان نور دهي بر عكسبرداري از موضوعات متحرك نيز تاثير ويژه اي دارند . به عنوان مثال اگر از موضوع متحركي يا سرعت هاي بالا (500،250،125 ، . . . ) عكاسي شود ، موضوع متحرك به حالت ساكن و بي حركت ثبت مي شود . واگر عكس برداري از همان موضوع با سرعت هاي كم (60،30، 15 ، ... ) تكرار شود ، اين بار عناصر متحرك تار و محو مي شوند . روش استفاده از سرعت پايين شاتر از متداولترين شيوه هاي القاي حركت در عكاسي است ، اما دقت شود كه در اين گونه تصاوير عوامل ثابت موضوع محو نشوند . براي محونشدن عوامل و عناصر ثابت در محيط ساختمان ، خيابان و درخت ها و . . . ) ، لازم است از دوربين بر روي سه پايه استفاده كرد و از استفادة آن بر روي دست اجتناب شود . در بعضي تصاوير ديده مي شود كه علاوه بر عامل متحرك عناصر ثابت موضوع نيز محوشده اند ، ( مانند روش پانينگ كه با استفاده از سرعت كم شاتر و همسويي دوربين و موضوع متحرك در حالي كه در اثناي حركت دگمه شاتر فشرده مي شود ، عكسبرداري مي گردد ) . هدف از چنين صحنه هايي القاي تحرك مضاعف است .
اصولاٌ براي جلوگيري از محو شدن تصوير ، لازم است رابطة بين سرعت شاتر و فاصلة كانوني لنز را شناخت كمترين سرعت شاتري كه به كار مي رود ، معادل با نزديكترين عدد به فاصلة كانوني لنز دوربين است . به عنوان مثال اگر با لنز نرمال ( كه فاصله كانوني آن 50 ميلي متري است ) عكاسي شود ، كمترين سرعتي كه مجاز است از آن براي دوربين بر روي دست استفاده كرد ، عدد 60 است و اگر لنز 135 است . نبايد را بر روي دست ، با سرعتهاي كمتر از 125 به كاربرد و در مورد لنز 1000 نيز نبايد از سرعت كمتر از 1000 استفاده كرد .
از طرف ديگر توجه كنيد كه هر چه سرعت موضوع بيشتر باشد ، براي بي حركت كردن ثبت كردن آن نياز به سرعت هاي بالاتر است ، علاوه بر آن جهت حركت موضوع فاصلة كانوني لنز و فاصله دوبين تا موضوع را نيز مي بايست مورد توجه قرار داد . هنگامي كه جهت حركت به موزات دوربين باشد ، سرعت هاي بيشتري براي ثابت كردن آن مورد نياز است و اگر جهت حركت عمود بر دوربين باشد ، سرعت شاتر كمتري لازم است . در صورتي كه جهت حركت بين دو حالت مذكور باشد ، سرعت شاتر نيز بين دو وضعيت قبلي خواهد بود . هنگامي كه از لنز هاي با فاصلة كانوني بيشتر ( تله‌ ) استفاده مي شود ، بايد از سرعت هاي بيشتري براي ثابت كردن حركات بهره گرفت و در لنز هاي وايد سرعت هاي كمتري مورد نياز است . مواقعي كه دوربين به موضوع نزديكتر است نيز لازم است از سرعت هاي بالاتر سود جست . حال كه نقش شاتر در عكاسي بررسي شد ،لازم است با انواع شاتر و خصوصيات هر يك آشنا شويد، ( اساساً شاترها به دو نوع ”شاتر مركزي“ و ” شاتر كانوني“ تقسيم مي شوند .
شاتر هاي مركزي يا مكانيكي كه از جنس فلز هستند و در داخل لنز نصب مي شوند ، ساختماني شبيه به ديافراگم دارند و با اين تفاوت كه ديافراگم در بسته ترين حالت ، مانع عبور نور نمي شوند .
خصوصيات شاتر هاي مركزي عبارتند از :
1ـ در فاصله بسيار نزديكي از پرده هاي ديافراگم ( در داخل لنز ) قرار دارند . به همين علت اين دسته از لنز ها ، علاوه بر سنگيني وزن گرانتر هستند .
2ـ به علت اسقرار شاتر در داخل لنز ، به هنگام قرار داشتن فيلم در دوربين نمي توان لنز را تعويض كرد . اما در برخي از دوربين هاي شاتر مركزي وسيله اي پيش بيني شده كه مانع عبور نور مي شود و بدين ترتيب امكان تعويض لنز وجود دارد .
3ـ حداثر سرعتي كه شاترهاي مركزي ارائه مي دهند .؟؟؟؟؟ ثانيه است ، به همين دليل موضوعات با حركت سريع را نمي توان به صورت ثابت و بي حركت ثبت كرد
4ـ با انتخاب سرعت هاي مختلف ، سرعت باز بسته شدن پرده ها تغيير مي كنند .
5ـ پرده هاي شاتر به صورت متحدالمركز باز و بسته مي شوند ، به همين علت مي توان از تمامي سرعت ها براي كار با فلاش بهره برد ( توضيح كاملتر در مطلب فلاشها مي آيد ) .
6ـ هنگام عمل ، صداي كمي توليد مي كند ، از اين رو در عكاسي از موضوعاتي كه لازم است صداي دوربين جلب توجه نكند ، مورد استفاده قرار مي گيرند . شاترهاي نوع كانوني يا فوكال نيز از دو جنس پارچه اي و فلزي ساخته مي شوند و چون در نزديكي سطح فيلم ( يا كانون لنز ) نصب شده اند به شاتر هاي كانوني مشهورند كه مشخصات كلي آنها عبارتند از :
الف ـ از دو جنس پارچه اي و فلزي ساخته مي شوند كه به صورت افقي يا عمودي حركت مي كنند
ب ـ شاتر كانوني برخلاف شاتر مركزي ، جزئي از بدنة دوربين است ( نه بخشي از لنز ) .
ج‌ ـ چون پردة شاتر جلوي فيلم قرار دارد ، از اين رو با تجهيز دوربين به فيلم نيز مي توان لنز را عوض كرد .
د‌ ـ ساختمان اين نوع شاترها از دو پردة مجزا تشكيل شده است كه با فشردن دگمة شاتر، پردة اولي و پرده دوم پس از زماني كوتاه و با فاصله معين به حركت در مي آيد . با تغيير سرعت شاتر فاصلة ميان دو پرده تغييرمي كند ، نه سرعت حركت پرده ها ، بدين معني كه سرعت حركت پرده ها هميشه ثابت است و عاملي كه باعث سرعت هاي متفاوت مي شود فاصله اي است كه بين پرده اول و دوم ايجاد مي شود . رد سرعت هاي بالا ، فاصله دو پرده اندك است و در سرعت هاي پايين اين فاصله بيشتر مي شود .
ح ـ به دليل نحوة حركت پرده هاي شاتر كانوني ، از سرعت هاي محدودي براي كار با فلاش مي توان استفاده كرد . ( توضيح آن در مطلب فلاشها مي آيد ) .
و ـ اين نوع شاتر امكان استفاده از سرعتهاي حتي تا ؟؟؟؟؟ ثانيه را فراهم آورده اند .
هـ ـ به هنگام عمل صداي زيادي توليد مي كنند .
ديافراگم : ديافراگم عبارتند است از ورقه هاي فلزي نازك و مقاومي كه در داخل لنز قرار دارندوبه هنگام عمل برروي همديگر مي لغزندومتناسب با اعداد ديافراگم ، روزنه اي را تشكيل مي دهند . مقدار گشادي ديافراگم به وسيلة اعدادي كه بر روي لنزها نيز قيد شده است ، نشان داده مي شوند . ديافراگم هر لنز شامل دسته اي از اعداد زير است :
64 ،44 ،32 ، 22 ، 16 ، 11 ، 8 ،6/5 ،4 ،8/2 ،2 ، 8/1 ،4/1 ،2/1 ، 1 اعداد بزرگتر نشان دهندة دهانه ديافراگم بسته تر و اعداد كوچكتر نشانگر دهانة ديافراگم باز تر است .
اصولاً ديافراگم دو نقش مهم را در عكاسي به عهده دارد
1ـ كنترل شدت نور
2ـ تاثيربر عمق ميدان وضوح تصوير .
همان طوري كه گفيته شد با انتخاب اعداد كوچكتر ، دهانة ديافراگم بازتر مي شود ، در نتيجه نور بيشتري از لنز عبور مي كند و با بستن ديافراگم نور كمتري عبور خواهد كرد . با تغيير يك ديافراگم ، شدت نور به ميزان نصف يا دو برابر تغيير مي كند ، يعني اگر ديافراگم يك پله بسته شود ، شدت نور بسته و با يك پله باز شدن ، شدت نور دو برابر خواهد شد . اما قبل از آنكه تاثير ديافراگم بر عمق ميدان وضوح را شرح مي دهيم ، لازم است عمق ميدان وضوح تصوير تعريف شود :
مقدار فضاي واضح در تصوير ، عمق ميدان وضوح ناميده مي شود ، اگر فضاي واضح در تصوير كم باشد ، عمق ميدان وضوح كم و اگر فضاي واضح زياد باشد ، عمق ميدان وضوح زياد است . با استفاده از ديافراگم هاي باز ، عمق ميدان وضوح تصوير كم شده و با ديافراگم هاي بسته بر عمق ميدان وضوح افزوده مي شود . البته ديافراگم هنگامي برعمق ميدان وضوح موثر است كه فاصله دوربين تاموضوع كمتر از بي نهايت لنز باشد . ( بر روي حلقة واضح سازي هر لنزي علامت بي نهايت مشخص شده است ) . علاوه بر ديافراگم ، فاصلة دوربين تا موضوع و فاصله كانوني لنزنيز برعمق ميدان وضوح تاثير دارد.
با كاستن فاصله ، عمق ميدان نيز كم مي شود و از طرف ديگر لنز هاي با فاصله كانوني بلند تر ( لنزهاي تله ) عمق ميدان كمتري نسبت به لنزهاي با فاصله كانوني كوتاه تر به وجود مي آورند .
براي بدست آوردن بيشترين عمق ميدان وضوح در تصوير ، علاوه بر بستن ديافراگم لازم است ابتدا تا انتهاي محدودة موضوع كه در كادر ديده مي شود ، به سه قسمت تقسيم گردد و لنز را بر روي مقطع يك سوم رو به دوربين واضح كرد . از آنجايي كه ميزان باز يا بسته بودن ديافراگم بر عمق ميدان وضوح موثر است ، براي يك عكاس لازم است از مقدار دقيق عمق ميدان وضوح نمايي تصوير به هنگام عكاسي آگاه باشد . زيرا در دوربين هاي انعكاسي وقتي دگمه شاتر فشرده مي شود ، به صورت همزمان ديافراگم بسته مي شده و با بالاتر رفتن آيينه 45 درجه پرده شاتر كنار مي رود . به تعبير ديگر ، هنگام عكاسي تصويري در ويزور ديده نمي شود و اگر هم ديده شود ، چون زمان بسيار كوتاه است نمي توان عمق ميدان وضوح تصوير را تشخيص داد .
راههاي مختلف براي بدست يافتن به اين اطلاعات وجود دارد كه از جمله مي توان سه مورد زير را نام برد :
1ـ دگمه عمق ميدان ( Stop down )
2ـ جدول عمق ميدان روي لنز
3ـ جدول عمق ميدان بروشور لنز
1ـ برخي از اين دوربينهاي تك لنز كوچك انعكاسي داراي دگمه اي هستند كه با استفاده از آن مي توان ديافراگم را متناسب با عدد انتخاب شده بست و تاثير بسته شدن ديافراگم را ازداخل ويزورنگريست. با فشردن ويافشردن و رها ساختن دگمه عمق ميدان ، ديافراگم به اندازه مورد نظر بسته مي شود . با در نظر گرفتن عمق ميدان در ويزور و تغيير ديافراگم مي توان حالت مطلوب را بدست آورد .
با بستن ديافراگم و كاهش شدت نور ، تصوير رد ويزور تاريكتر مي شود ، به همين دليل از اين روش نمي توان در محيطهاي كم نور به درستي استفاده كرد . در برخي دوربين ها دكمة نورسنج و يا سلف تايمر عمل بستن ديافراگم را نيز انجام مي دهد .
2ـ جدول عمق ميدان روي لنز : همانطوري كه اشاره شد ، بر روي لنزها يك رديف عدد بين اعداد متراژ وديافراگم وجود دارد كه بر خلاف اعداد متراژ و ديافراگم متحرك نيست . بر روي اين جدول اعداد ديافراگم به صورت قرينه قيد شده است . براي مطلع شدن از فضاي واضح تصوير ابتدا موضوع را واضح مي كنند ، سپس به طريقه نور سنجي ، ديافراگم مناسب انتخاب مي شود . عدد ديافراگم انتخاب شده بر روي جدول عمق ميدان ( كه دوبار انتخاب شده ) يافته مي شود و اعداد متراژ مقابل اين عدد محدوده فضاي واضح تصوير را مشخص مي كند ، يعني در تصوير نهايي اين مقدار از فضا واضح است و بقيه محو خواهد شد .
3ـ در بروشور اغلب لنزها جدولهايي ارائه شده است كه ميزان عمق ميدان وضوح براي ديافراگمهاي مختلف و با فواصل معين را نشان مي دهد ، اين جدول ها شبيه جدول ضرب هستند .
نورسنجي : همانطوري كه گفته شد شاتر عمل كنترل زمان نوردهي و ديافراگم شدت نوري را كه از لنز عبور مي كند ، به عهده دارد . با توجه به اين مطلب ، ايجاد تناسب صحيح بين اين دو عامل ، نور دهي مناسب به فيلم را تعيين مي كند بخصوص هنگامي كه منظور ، استفاده از تاثيرات سرعت شاتر برعناصر متحرك و يا ديافراگم بر عمق ميدان وضوح باشد ، اين تناسب اهميت ويژه اي خواهد داشت .
بعضي از عكاسان با اتكا به تجربة خود شاتر و ديافراگم مورد نظر را انتخاب مي كنند ، اما در اين مورد خاص كه يكي از مهمترين مراحل كار عكاسي است ، تكيه به تجربه تنها ممكن است باعث از دست رفتن زحمت و تلاش عكاس بشود . چرا كه صحيح نور ديده فيلم به نوبة خود از اهميت فوق العاده اي بر خور دار است ،اما افرادي كه به نتيجه مطلوب كار علاقمندند از وسيله اي به نام نورسنج كمك مي گيرند .

[a00b]

نورسنج ها به دودسته اصلي شامل نورسنج هاي نصب شده برروي دوربين و نورسنج هاي مستقل يا دستي تقسيم مي شوند كه هردو ، عمل مشترك نورسنجي و ارائه ديافراگم و سرعت شاتر مناسب را انجام مي دهند . قبل از آنكه به بحث نورسنجي بپردازيم لازم است توضيح كوتاهي پيرامون حساسيت فيلم ها داده شود . ميزان حساسيت هر فيلمي به نور ، توسط اعداد و كدهاي خاصي نشان داده مي شود ، به عنوان مثال ، فيلم ASA 125 يا ASA 200 و غيره ( كه شرح تفصيلي مطلب در مطالب بعدي خواهد آمد ) . اين اعداد بر روي قوطي يا خود فيلم قيد شده است .
هر دوربيني كه داراي نورسنج باشد جدول حساسيت فيلم ها را نيز دارد . قبل استفاده از نور سنج حتماُ بايد حساسيت فيلم مصرفي را بر روئ جدول مربوطه مشخص كرد ، آنگاه مراحل بعدي را انجام داد . اصولاُ نورسنج دوربين ها داراي شكلها و فرم هاي مختلفي هستند ، اما اساس كار همگي آنها يكسان است كه در اين قسمت چند نوع از آنها را معرفي مي كنيم اكثر دوربين هاي امروزي داراي علامت شاخص نورسنج در داخل ويزور هستند . در داخل برخي از نورسنج ها سه علامت + ، O، - به صورت ثابت و يك عقربه متحرك ديده مي شود . در اين سيستم ، نورسنجي هنگامي صحيح است كه عقربه دقيقاٌ برروي دايره قرار بگيرد . براي اين كار مي بايست سرعت شاتر و ديافراگم را آنقدر تغيير داد تا در نهايت عقربه بر روي دايره مماس شود هنگامي كه اين كار صورت گيرد ، نورسنجي صحيح انجام گرفته است . بعد از آن اگر بخواهيد سرعت شاتر يا ديافراگم را متناسب با تصوير مورد نظر تغيير بدهيد ، براحتي قادر به اين كار خواهيد بود .
با يك پله باز كردن ديافراگم لازم است سرعت شاتر يك پله بيشتر شود . با احتساب اين رابطه به ازاي تغيير ديافراگم مي بايست سرعت شاتر را تغيير داد و بر عكس . البته در دوربين هاي ديگر ممكن است به جاي عقربه در محل دايره چراغ كوچكي قرار داشته باشد و يا از انواع شاخص هاي ديگر استفاده شود .
در داخل ويزور بعضي از دوربين ها ، علاوه بر اعداد ديافراگم ، يك عقربه متحرك كه با انتخاب سرعت شاتر ، عقربه ديافراگم مناسب آن سرعت را نشان مي دهد، وجود دارد . در برخي ديگر اعداد سرعت شاتر به چشم مي خورد كه با انتخاب ديافراگم ، سرعت شاتر مناسب بدست مي آيد .
در سيستم ديگري از نورسنج ها در كنار اعداد ديافراگم يا سرعت شاتر و يا هر دوي آنها ديود هاي نوري كوچكي وجود دارد در برخي از نوع كه فقط داراي اعداد سرعت شاتر هستند ، سرعت تنضيم شده بر روي دوربين توسط ديود كنار عدد مشخص مي شود ، اما بايد توجه داشت كه ديود ديگري كه در حال چشمك زدن است ، نشان دهندة سرعت شاتر مناسب مي باشد البته در سيستم هاي مشابه ممكن اسن اعداد ديافراگم در داخل ويزور ديده شود . براي نورسنجي اين دستهاز دوربين ها مي بايست ديافراگم يا سرعت شاتر را طوري تغيير داد تا فقط يك چراغ روشن بماند در سيستم هاي كه داراي اعداد ديافراگم و سرعت شاتر هستند ( منظور اعداد تنظيم شده بر روي دوربين است ) . قضيه فقط نمي كند ، يعني دو چراغد به صورت ثابت روشن است و دوچراغ چشمك زن وجود دارد كه مي بايست براي عكاسي آن دو را بر روي دوربين تنظيم كرد .
انواع ديگري از شاخص هاي نورسنجي به صورت رقمي ( ديجيتال ) ساخته شده اند . با فشردن دگمة شاتر ، در داخل ويزور اينگونه دوربين ها ، اعداد سرعت شاتر و ديافراگم مناسب ، به صورت رقم ، نمايان مي شود .
لازم به توضيح است كه اغلب دوربين هاي مجهز به نورسنج ، نيازمند باتري هستند كه به هنگام ضعيف شدن ، نورسنجي را دچار اشكال مي سازند .
علاوه بر نورسنج درون دوربين ، نورسنج هاي دستي نيز به صورت دستگاه مستقلي ساخته شده اند كه به دليل دارا بودن ويژگي هاي خاص ، اغلب افراد حرفه اي ترجيح مي دهند با آنها كار كنند .
بر روي تمامي نورسنج هاي دستي چند نوع عدد به چشم مي خورد كه مهمترين آنها عبارتند از :
اعداد حساسيت فيلم ، ديافراگم ، سرعت شاتر و اعداد راهنما .
براي كار با اين نورسنج ها نيز ابتدا حساسيت فيلم مصرفي را مشخص مي كنند ، سپس نورسنج را به طرف موضوع قرار داده و دگمه آن را نشان مي دهند . بر روي صفحه اي كه اعداد راهنما قيد شده است ، عقربه اي حركت مي كند و بر روي عددي متوقف مي شود ، آنگاه عدد مذكور را در مقابل شاخص مربوطه قرار مي دهند . اين كار با چرخاندن حلقه مربوطه ميسر است . بدين ترتيب دو رديف اعداد سرعت شاتر و ديافراگم مقابل يكديگر قرار مي گيرندكه به تناسب نيازمي توان هركدام از اين دو اعداد را انتخاب كرد .
نورسنج هاي دستي قابليت دو نوع نورسنج را دارند :
1ـ نورسنجي از نور انعكاسي ( موضوع )
2ـ نورسنجي از منبع نور
بر روي سلول حساس نورسنج ها ي دستي ، كلاهك كائوچويي شيري رنگي وجود دارد كه به هنگام نورسنجي از منبع نوري كلاهك را برروي سلول حساس قرار مي دهند و از كنار موضوع رو به منبع نوري نورسنجي مي كنند ، در غير اين صورت ممكن است دستگاه بسوزد ويا تا مدتي قابل اطمينان نباشد ، اما هنگامي كه از موضوع ( نور انعكاسي )
نورسنجي مي شود ، بايد كلاهك كنار زده شود .
منبع نوري هر موضوعي ، ميزان نوري است كه آن را به طور مستقيم روشن مي سازد . يعني اگر در روز از شخصي در داخل اتاق عكسبرداري مي شود ، فقط از نور انعكاسي مي توان نور سنجي كرد زيرا تفاوت بين نورخواني از منبع نوري و نور انعكاسي بسيارخواهد بود.
دقت كنيد كه با نورسنج دوربينها نمي توان به جاي موضوع ازمنبع نوري نورسنجي كرد . البته برخي از كارخانجات سازنده لوازم عكاسي درپوش هاي كائوچويي شيري رنگ ( شبيه به كلاهك نورسنج ها ) ساخته اند كه در محل قرار گرفتن لنز نصب مي شود . يعني لنز دوربين باز مي شود و درپوش كائوچويي بر روي دوربين نصب مي گردد . بدين ترتيب با اين وسيله مي توان از منبع نوري نيز نورسنجي كرد ، ولي استفاده از آن به فرصت زيادي نياز دارد .
گاهي اوقات با وجود نورسنجي از موضوع تصوير مطلوبي به دست نمي آيد ، مثلاً ممكن است تصوير تيره تر يا روشن تر و يا كنتر است زياد به نظر برسد ، قبل از هر كاري ، ابتدا باتري نورسنج يا دوربين را آزمايش كنيد ، زيرا ضعيف شدن باتري موجب خطاي نورسنجي خواهد شد . اما بجز اين مسئله بايد گفت كه نورسنجي نيز هميشه ممكن است درست نباشد ، عواملي از قبيل تيرگي يا روشنايي زياد ، نورهاي متمركزي كه به نورسنج مي تابد، رنگ موضوع وغيره نورسنج را دچار اشتباه مي كنند. به عنوان مثال اگر بخواهيد ازسطح يك صفحه معمولي كتاب طبق دستور نورسنج عكاسي كنيد ، به علت وجود سفيدي حاكم بر صفحة نور سنج نور مناسب با آن را سطح را نشان مي دهد ، در نتيجه نوشته ها كمرنگتر به نظر مي رسند . اين اشكال ممكن است هنگام عكاسي در ساحل دريا و يا عكاسي از مناظر برفي نيز به وجود آيد براي اصلاح نورسنجي اگر از نورسنج دستي استفاده مي كنيد ، بهتر است از منبع نوري نورسنجي كنيد در غير اين صورت لازم است يك الي 5/1 پله ديافراگم بازتر يا سرعت شاتر كمتر از دستور نور سنج به كار برده شود تا بدين ترتيب نور بيشتري ، به فيلم برسد . البته اين نكته در مورد حاكم بودن تيرگي در صحنه ( مثلاً صحنه راهپيمايي خانمها با چادر مشكي و غيره ) نيز صادق است در اين گونه موارد بهتر است 1 الي 5/1 پله ديافراگم بسته تر يا سرعت شاتر را بيشتر در نظر گرفت . علاوه بر مسائل ذكر شده ، هنگامي كه شدت نور زياد باشد و سايه هاي عميقي به وجود بيايد ،نورسنج دچار خطا مي شود . اگر نورسنجي بر مبناي سطوح روشن باشد ،‌جزئيات در مناطق سايه از بين مي رود و آن قسمتها به شدت تيره خواهد شد و اگر بر اساس سطوح سايه نورسنجي به عمل بيايد ، مناطق روشن به شدت پر نور خواهد شد و در نتيجه جزئيات از بين مي رود . درمواردي كه اختلافات بيش از اين مقدار باشد ، مهمترين راه معدل گيري است و می توان عکسها را در کتابخانه جای داد. يعني از سطوح سايه و روشن به طور جداگانه نورسنج شود ، سپس ميانگين نورسنجيهاي به عمل آمده مورد استفاده قرار گيرد . در مواردي كه اختلافات بيش از اين مقدار باشد ،‌ نورسنجي براساس محلي كه اولويت و اهميت بيشتري دارد ، صورت مي گيرد .
دقت كنيد كه در مورد فيلمهاي رنگي ، اختلافات سايه روشن در حدود 2 پله را مي توان معدل گيري كرد و به كمك اسلايد فقط تا يك پله اختلاف رامي توان معدل گيري كرد.
لازم به تذكر است كه برخي از سلولهاي حساس نورسنجها به برخي ازرنگهاـ‌ عموماً سبز ـ حساسيت كمتري نشان مي دهند ، از اينرو در تصاوير حاصل ، فضاهاي سبز از جزئيات مطلوبي برخوردار نبوده ودر مورد عكسهاي سياه و سفيد همانند توده اي از تيرگي نشان داده مي شوند . در اين مورد بهتر است نيم يا يك پله ديافراگم را بازتر در نظر گرفت .
همچنين دركنار جدول حساسيت ( كه برروي دوربينها قرار دارد) ، به عددهايي از قبيل
1+ ، 2+ ، 1- و 2- ديده مي شوند . در واقع وجود اين اعداد براي رفع خطاي نورسنجي است . اعداد مثبت براي صحنه هاي پر نور يا صحنه هايي كه حاكميت با سفيدي است و اعداد مثبت براي صحنه هاي پر نور يا صحنه هاي كه حاكميت با سفيدي است و اعداد منفي براي صحنه هايي است كه حاكميت با تيرگي است ،‌به كار مي روند .
در حقيقت كار اين اعداد تغيير حساسيت فيلم است كه با تغيير حساسيت نورسنج ، ديافراگم و سرعت شاتر جديدي را معرفي مي كنند .
عدد 1+ ، يك پله نور دهي زياد مي كند و بريا اوقاتي است كه موضوع حالت ضد نور دارد ، و براي صحنه هاي برفي ساحل در ياها و غيره به كار مي رود . 2+ افزايش دوپله نوردهي است و براي مواقعي است كه شدت نور زياد مي باشد . 1- باعث كاهش يك پله نوردهي و 2- ، 2 پله نوردهي را كاهش مي دهد. نكتة آخر آنكه براي اغلب دوربين هاي امروزي حالت هاي ديافراگم و سرعت شاتر اتوماتيك در نظر گرفته شده است . در اين وضعيت عمل نورسنجي نيز توسط دوربين صورت مي پذيرد و طبعاً اگر در صحنه مواردي كه ذكر آنها رفت ، موجود باشد ، دوربين قادر به رفع آنها و يا تصحيح نور سنجي نيست.پس بهتر است در چنين مواقعي دوربين رااز حالت اتوماتيك خارج ساخت .
در پايان مطلب اشكالاتي را كه ممكن است باعث تيره يا روشن شدن تصوير بشوند ، يادآور مي شويم .
اگر تصاوير تيره باشند : اين مشكل به علت ضعيف شدن فيلم از طريق نور دهي كم ، به وجود مي آيد . عواملي كه اين مسئله را ايجاد مي كنند
عبارتنداز : 1 ـ استفاده از سرعت شاتر ، بالاتر از ميزاني كه نور سنج توصيه كرده است .
2 ـ استفاده از ديافراگم بسته تر . 3 ـ بر روي جدول حساسيت دوربين ، عدد حساسيت بيشتري تنظيم شده است . 4 ـ شاخص حساسيت بر روي وضعيت ” صفر “ قرار نگرفته ، بلكه بر روي 1ـ يا 2ـ تنظيم شده است . 5 ـ در صحنه هايي كه حاكميت با تيرگي است ، نورسنجي بر مبناي مناطق روشن صورت گرفته است .
اگر تصاوير روشن باشند : اين اشكال ناشي از نور دهي زياد به فيلم به وجود مي آيد كه عوامل زير باعث اين مسئله مي شوند :
1 ـ استفاده از سرعت شاتر پايينتر از ميزاني كه نورسنج توصيه كرده است .
2 ـ استفاده از ديافراگم بازتر
3 ـ بر روي جدول حساسيت دوربين عدد حساسيت كمتري تنظيم شده است .
4 ـ شاخص حساسيت بر روي وضعيت 1+ يا 2+ تنظيم شده است .
5 ـ در صحنه هايي كه حاكميت با روشنايي است ، نور سنجي بر مبناي مناطق تيره صورت گرفته است .
تا اين جلسه با اصول عملكرد دوربين و قسمت هاي اصلي آن آشنا شديد و قادر هستيد از دوربين استفاده كنيد . اما همانگونه كه گفته شد عكاسي بر سه محور دوربين ، فيلم و نور استوار است ، پس لازم است در اين مقطع فيلم ها را بشناسيد . قبل از عكاسي لازم است از بين انواع متنوع فيلمهاي عرضه شده ، فيلمي را كه متناسب با كارمورد نظر است انتخاب كنيد كه لازمة اين كار شناخت كلي فيلم هاست . براي آشنايي بهتر فيلم ها ، لازم است آنها را بر گروه هاي مشخص تقسيم كرد .
اصولاً فيلم هاي امروزي را از دو جنبه با همديگر مقايسه مي كنند :
1ـ از لحاظ حساسيت به رنگ : فيلم هاي عكاسي علاوه بر رنگي يا سياه و سفيد بودن به تمامي طيف هاي نور حساسيت يكنواختي ندارند . كلية رنگهاي موجود در طبيعت حاصل تركيب نسبت هاي متفاوتي از سه نور سبز ، قرمز و آبي هستند و اين رنگها را رنگهاي اصلي نيز مي نامند . بنابراين فيلم ها نيز به چند دسته زير تقسيم مي شوند
الف ـ مونو كروماتيك ( Mono Chromatic ) يا فيلمهايي كه فقط به طيف نور آبي و سفيد حساسيت دارند و نسبت به نورهاي سبز و قرمز خنثي مي باشند . به عبارت ديگر اين گونه فيلمها را مي توان زير نورهاي قرمز و سبز باز كرد ، بدون آنكه آسيبي ببينند .
ب ـ فيلم هاي اورتوكروماتيك ( Ortho Chromatic ) يا فيلم هاي كه به رنگ سبز آبي حساسيت دارند و نسبت به نور قرمز خنثي مي باشند .
ج ـ فيلم هاي پانكرو ماتيك ( Pan Chromatic ) يا فيلم هاي كه به تمامي طيف هاي نور ( سبز ، قرمز ، آبي ) از خود حساسيت نشان مي دهند . بنابراين از تابيدن هر گونه نوري به اين فيلم ها بايد خودداري كرد . لازم به تذكر است كه فيلم هاي معمولي عكاسي كه مصرف عمومي دارند ، از اين نوع مي باشند .
2 ـ از لحاظ حساسيت به نور : قبل از آنكه اين بحث را باز كنيم بهتر است با ساختمان فيلم آشنا شويم .
اگر فيلمي را برش دهيم از بالا به پايين با لايه هاي زير روبرو مي شويم :
الف ـ لاية محافظ : نقش اين لايه محافظت از لاية حساس است .
ب‌ ـ اموليسون يا سطح حساس به نور : اموليسون تركيبي از از ژلاتين و املاح نقره است . ژلاتين از پوست و استخوان حيوانات بدست مي آيد . اين ماده باعث مي شود كه املاح نقره ( كه حساسيت فوق العاده اي به نور دارد و در حقيقت عامل اصلي فيلم را تشكيل مي دهد ) رسوب نكرده و در داخل ژلاتين شناور بماند .
ج ـ بيس يا پايه : اموليسون يا سطح حساس به نور بر روي اين پايه قرار دارد . پايه فيلم هاي امروزي عموماً از جنس پلاستيك است .
د ـ لاية ضد هاله : هنگامي كه نور از محيطي به محيط ديگر وارد مي شود ، دچار انكسار يا انعكاس مي شود به همين دليل هنگامي كه نور تابيده شده به فيلم از امولسيون و پاية فيلم مي گذرد ، مقداري از آن دوباره به طرف اموليسون منعكس مي شود و اموليسون را دچار هاله اي نور مي كند

[a00b]

سالها قبل از اینکه عکاسی اختراع شود اساس کار دوربین عکاسی وجود داشت. یک دانشمند مسلمان به نام ابن هیثم در قرن پنجم هجری / یازدم میلادی وسیله ای را به نام جعبه تاریک در مشاهده کسوف استفاده کرده بود.اتاقک تاریک، عبارت بود از جعبه یا اتاقکی که فقط بر روی یکی از سطوح آن روزنه ای ریز، وجود داشت. عبور نور از این روزنه باعث میشد که تصویری نسبتا واضح اما به صورت وارونه در سطح مقابل آن تشکیل شود.
این وسیله، طی جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت. لئوناردو داوینچی نقاش و نابغه قرن شانزدهم، در یادداشتهای خود خواص اتاقک تاریک را شرح داده است. هم چنین وی آن را کامرا آبسکورا (Camera Obscura) و روزنه ریز آن را نیز پین هول (Pine Hole) نامید.
این وسیله به شدت مورد توجه نقاشان قرار گرفت و تمامی نقاشان بخصوص نقاشان ایتالیایی قرن شانزدهم از آن برای طراحی دقیق منظره ها و ملاحضه دورنمایی صحیح استفاده می کردند، به این ترتیب که کاغذی را بر روی سطح مقابل روزنه قرار می دادند و تصویر شکل گرفته را ترسیم می کردند.
این تصاویر بسیار واقعی و از پرسپکتیو صحیحی برخوردار بود.
در حدود سال ۱۵۰۵ میلادی نیز ژرم کاردان (Jerome Cardan) ریاضی دان ایتالیایی یک عدسی محدب بر روزنه اتاقک تاریک نصب کرد، این کار باعث شد تا تصویر وضوح بیشتری پیدا کند.
اما سیاه شدن املاح نقره در اثر تابش نور به وسیله شیمیدان آلمانی ، شولتز(Schulze) وبه طور اتفاقی کشف شد. ماجرا از این قرار بود که روزی وقتی شولتز وارد آزمایشگاه شد، متوجه شد برگ درختی بر روی کاغذی که به نیترات نقره و آهک آغشته بود افتاده، بعد از اینکه برگ را از روی کاغذ برداشت متوجه شد که قسمتی که برگ روی آن بوده مثل سایر بخش های کاغذ سیاه نشده است.
این پدیده باعث آغاز فعالیتهای جدیدی برای شناسایی مواد حساس به نور شد.
و اینکه در سال ۱۸۱۹ سرجان هرشل(Sir John Fedric William Herschel) انگلیسی محلول ثبوت را کشف کرد. ماده ای که هرشل به عنوان ماده ثابت کننده تصویر معرفی کرد هیپوسولفیت دوسود نام داشت. کار مهم دیگری که هرشل انجام داد به کاربردن الفاظ منفی (Negative) و مثبت (Positive) درمورد تصاویر بود.
تا اینکه سرانجام بین سالهای ۱۸۲۲ و ۱۸۲۶ یک مخترع فرانسوی به نام نیسفور نی یپس (Joseph Nicephore Niepce) توانست اولین عکس دنیا را ثبت کند.

DarooKhanehs.jpg

وی این عکس را در املاک شخصی خود واقغ در دهکده ای به نام سن لودووارن در چند کیلومتری شالن سورسن تهیه کرد.
نی یپس در واقع برای اولین بار مواد حساس را در اتاقک تاریک به کار برد. عکسی که وی تهیه کرد حدود ۸ ساعت بوسیله خورشید نور دیده بود. وی این روش را هلیوگرافی (Heliography) یا ترسیم بوسیله خورشید نامید.
نی یپس در سال ۱۸۲۹ با یک فرانسوی دیگر به نام لویی ژاک مانده داگر (Louis Jacques Mande Daguerre) آشنا شد. اگر نقاش مرفه و صاحب گالری در پاریس بود و ضمنا تجربه های با ارزشی نیز در زمینه عدسیها و جعبه تاریک داشت.
پس از مرگ نی ئپس ، داگر کار وی را ادامه داد و او پس از چند سال روشی را ابداع کرد که آن را (داگرئوتیپ) نامید.
داگر و نی پپس:

DarooKhaneh1s.jpg

سالها بعد کلمه فتوگرافی که بوسیله سرجان هرشل و از ترکیب دو کلمه یونانی فتوس (Photo) به معنی نور و گرافوس (graphein) به معنای رسم کردن ابداع شده بود جای آن را گرفت.
در آن زمان عکاسی برای مردم سحر و جادو تلقی می شد تا جایی که تصاویر به دست آمده را آینه حافظه دار نامیده بودند.
در سال 1838 شیمیدان انگلیسی به نام ویلیام هنری فوکس تالبوت (William Henry Fox Talbot) با تهیه تصویر نگاتیو در ابعاد کوچکتر ، بزرگسازی تصویر و به دست آوردن تصویر پوزتیو یا مثبت دو مرحله اصلی را در ظهور عکس تکمیل کرد.
قبل از این عکاسان مجبور بودند سطح حساس را به اندازه شی مورد نظر بسازند. ( فرض کنید اگر قرار بود از یک فیل عکس بگیرند چه دوربینی با چه اندازه ای می خواستند!!)
در آن زمان برای گرفتن عکس مدت و هزینه زیادی صرف میشد .لابراتوارها سیار بودند و حمل و نقل شیشه ها (که عکس ها روی آنها ظهور میشد) بسیار سخت بود.
از طرفی سوزه باید در طول زمان گرفته شدن عکس بدون حرکت میماند! که برای سوژه های جاندار مثل انسان از آپولو (وسیله ای برای شکنجه انسان) استفاده میکردند. با اختراع امولسیون تر یا کلودیون این زمان به ۲-۳ ثانیه تقلیل یافت. بعدها با اختراع امولسیون ژلاتین دار یا امولسیون خشک توسط ریچارد مادوکس (Richard Maddox) این زمان به ۱/۲۵ ثانیه کاهش پیدا کرد.

[کوروش]

دوست عزیز
این مطالب تالیف خود شماست یا از منبعی استفاده کرده‌اید؟
در حالت دوم ، ذکر منبع الزامی‌ست.
ضمنا مطالب ارایه شده ربطی به این تاپیک ندارد و حذف یا منتقل خواهد شد.

[a00b]

و اما اشخاص زیادی برای ارتقاء عکاسی تلاش کردند که یکی از معروفترین این افراد جرج ایستمن (George Eastman) بود که تلاش کرد تا عکاسی را در اختیار همگان قرار دهد وی هم چنین بنیانگذار موسسه کداک است.

نخستین عکاس ایرانی
نخستین مرد عکاس ایرانی را برخی پژوهشگران تاریخ عکاسی ایران شاهزاده ملک قاسم میرزا دانسته‌اند که به روش داگروتیپ بر روی صفحه نقره عکاسی می‌‌کرده است.و عده ای ناصرالدین شاه قاجار را نیز به سبب علاقه بسیار او به این فن، از آغاز گران ایرانی عکاسی برشمرده اند.شاه عکاسی را از عکاسی فرانسوی به نام "فرانسیس کارلهیان " که به همراه فرخ خان امین الدوله برای اموزش و ترویج عکاسی به ایران آورده شده بود،آموخت. اعتماد السلطنه در کتاب خاطراتش بارها به عکاسی توسط شاه اشاره کرده است. در آلبوم خانه کاخ گلستان نیز عکس‌های بسیاری موجود است که عکسبرداری آنها توسط ناصرالدین شاه انجام گرفته است.آقا رضا عکاسباشی، حسنعلی عکاس، آقایوسف عکاس،امیر جلیل الدوله قاجار، میرزا احمد صنیع السلطنه، ابوالقاسم ابن محمد تقی نوری، میرزا ابراهیم خان عکاسباشی، آنتوان خان سوریوگین و عبدالله قاجار از دیگر عکاسان پُرکار و نامدار دوران قاجار به شمار می‌‌آیند که نمونه آثار آنان در میان مجموعه‌های باقیمانده از دوران قاجار و نزد اشخاص، به فراوانی دیده می‌‌شود. برای آگاهی بیشتر به این کتاب‌ها نگاه کنید:

1. 1- افشار،ایرج،گنجینهٔ عکسهای ایران، نشر فرهنگ ایران، تهران 1370
2. 2- ذکا،یحیی، تاریخ عکاسی و عکاسان پیشگام در ایران، انتشارات علمی و فرهنگی، تهران 1376
3. 3- طهماسب پور،محمدرضا،ناصرالدین،شاه ِ عکاس، نشر تاریخ ایران، تهران 1381 4- آقا رضا عکاسباشی، آلبوم عکس ها و دو مقاله به قلم دکترمحمدستاری، محمدرضاطهماسب پور،عکسخانه شهر، 1385

نخستین عکاسی در شب (در ایران)
نخستین عکاسخانه‌ای که توانست در شب عکس برداشته و بر آن تبلیغ بکند عکاسخانه "محمد جعفر خادم" نزدیک چهار راه حسن آباد بود، (تا آن زمان بجز در روز و توسط نور آفتاب گرفتن عکس مقدور نبود). وی با به کار گیری نور مصنوعی چراغ‌های الکتریکی توانست در عکاسخانه خود که تا آن زمان فقط با استفاده از نور روز عکس برداری امکان‌پذیر بود، امکان عکس برداری در محیط بسته عکاسخانه را در روز و شب فراهم کند. عکس برداری به این روش به دلیل به کارگیری نیروی الکتریسیته بسیار گران و تقریباً 3برابر قیمت عکس‌هایی بود که در نور روز گرفته می‌‌شد.

برای آگاهی بیش تر نگاه کنید به:
ذکا،یحیی،تاریخ عکاسی و عکاسان پیشگام در ایران،انتشارات علمی و فرهنگی، تهران 1376،مقاله مربوط به محمد جعفر خادم
نخستین کسی که عکس را به روش صفحه ی نقره‌ای "داگروتیپ"چاپ کرد
نخستین آغاز گران عکاسی در ایران، اروپاییانی از کشورهای روسیه، فرانسه، اتریش و ایتالیا بودند که در مدرسه دارالفنون نیز تدریس می‌‌کردند. عکاسی نیز پس از 1860 در برنامه‌های درسی دارالفنون گنجانده شد. نخستین خارجی که در ایران با روش صفحهٔ نقره عکسبرداری کرد دیپلمات جوان روسی به نام نیکلای پاولوف بود. پس از وی ژول ریشار فرانسوی نیز که در حدود سالهای 1844-1846 به ایران آمد با این روش عکسبرداری کرد و سپس در دارالفنون به تدریس زبان فرانسه پرداخت وی پس از آنکه دین اسلام را برگزید، نام "میرزا رضا خان" را برای خود انتخاب کرد. " کرشیش" اتریشی معلم توپخانه دارالفنون و فوکتی ایتالیایی نیز از نخستین کسانی بودند که دست به تجربیاتی اندک در عکاسی زدند. در کتاب المآثروالآثار تالیف محمد حسن خان اعتماد السلطنه که به سال 1307 قمری تالیف یافته است مطلبی با عنوان ترویج علم و عمل عکس به این شرح آمده است که خالی از خطای تاریخی در برشمردن وقایع صحیح تاریخ عکاسی ایران نیست. " علم عکاسی که از شعب علوم طبیعی است، در این عهد [ناصری] جاوید مهد،رواج گرفته و انتشار یافت. اگر چه نمونهً آن در اواخر سلطنت مرحوم محمد شاه به دست ریشارخان[!!!؟] سرتیپ، معلم زبان فرانسه و انگلیسی و غیره ارائه شد، اما اصل شیاع و تکمیل این صنعت و انتشار عمل عکس را که مسیو ریشارخان آورده و بر روی صفحه نقره‌ای می‌‌انداختند، اسمش را داگئروتیپ می‌‌گفتند به اسم شخصی است که مخترع آن بود... اینک شمارهً اساتید عکاسین و مواقع عکاسخانه‌ها در دارالخلافه طهران و سایر بلاد معظمهً ایران صعوبت واَشکالی به کمال دارد" بدین ترتیب، می‌‌توان گفت که عکاسی در اواخر حکومت محمد شاه قاجار یعنی در سالهای قبل از 1264 قمری که ناصرالدین شاه قاجار به سلطنت رسید به ایران وارد شده است. درست بعد از سه سال که از اختراع عکاسی به روش داگروتیپ در فرانسه گذشته بود، این پدیدهً نوظهور به کشور ایران راه پیدا کرد. عکاسی، پس از به سلطنت رسیدن ناصرالدین شاه با توجه به اشتیاق فراوان شاه، دوران پیشرفت و تعالی خود را تا مرزهای هنر گسترش داد.
برای آگاهی بیشتر نک:
سرآغاز عکاسی در ایران، دانا استاین، ترجمه ابراهیم هاشمی ، نشر اسپرک، تهران 1367 طهماسب پور،محمدرضا،ناصرالدین،شاه ِ عکاس،نشر تاریخ ایران، تهران 1381

اولین عکاس خانه عمومی در ایران
در آغاز رواج فن عکاسی در ایران،نخستین عکاسخانه در تهران عکاسخانهً مبارکهً همایونی در کاخ گلستان بود که به فرمان ناصرالدین شاه و برای امور شخصی و دولتی در دربار ایجاد شده بود که همگان به آنجا راه نداشتند. اما پس از چندی نخستین عکاسخانه برای استفاده عموم به فرمان ناصرالدین شاه در تهران تأسیس شد. در روزنامه دولت علیه ایران که به سال 1285 هجری قمری منتشر شده، اعلانی در باره تأسیس این عکاسخانه عمومی به شرح زیر آمده است:
" اعلانات
چون اغلب مردم زیاده از حد مایل و راغب هستند که عکس خود را بیاندازند و در عکاسخانهً مبارکهً دولتی همه کس نمی‌توانست برود و عکس خود را بیاندازد،عکاسباشی "عباسعلی بیگ" آدم خود را، که مدتها در زیر دست او بوده و تربیت شده و در عکاسی کمال مهارت را پیدا کرده بود،قرار گذاشت در خیابان جباخانهً مبارکه(باب همایون کنونی) حجره‌ای ترتیب واسباب عکاسی آماده نماید تا هر کس را میل انداختن عکس خود باشد، درآنجا رفته عکس بیاندازد و قیمت آن هم موقوف به بزرگ و کوچکی عکس است: عکس بزرگ یکی چهار هزار "دینار" است تا دوازده عدد. پس از آن، هر کس زیادتر طالب باشد، یکی سه هزار دینار است، عکسکوچک یکی دوهزار دینار است تا دوازده عدد. بعد از آن هر کس زیادتر بخواهد، یکی سی "شاهی" است." از این تاریخ به بعد، گشایش عکاسخانه‌ها در تهران و سایر شهرهای بزرگ ایران مانند اصفهان، مشهد، شیراز، تبریز و رشت رو به فزونی بوده است چنانکه اعتماد السلطنه در کتاب المآثر والآثار که تاریخ چهل سال فعالیت‌های سیاسی،فرهنگی و اجتماعی دوران ناصری را در بر دارد، تعداد عکاسخانه‌ها و استادان عکاسی را در تهران و سایر بلاد ایران بسیار زیاد و خارج از حد شمارش، نوشته است."
برای آگاهی بیشتر نک:
1- طهماسب پور،محمدرضا، ناصرالدین،شاهِ عکاس ،نشر تاریخ ایران، تهران 1381،صص 52
نخستین عکاسان زن ایرانی
نخستین عکاسان زن ایرانی را باید در میان زنان حرمسرای ناصرالدین شاه قاجار که خود شیفتهٔ این فن بود جستجو کرد. در برخی از آلبوم‌های ناصری که در آلبوم خانه کاخ گلستان موجود است، آثاری از این زنان عکاس که به طور تفننی به عکاسی می‌‌پرداخته‌اند دیده می‌‌شود. اما نخستین زن ایرانی که به صراحت بر عکاسی او اشاره رفته، عزت ملک خانم ملقب به "اشرف السلطنه" همسر محمد حسن خان اعتمادالسلطنه وزیر انطباعات دوران ناصری است که عکاسی را از "شاهزاده محمدمیرزا" پسر عموی خود فرا گرفته است. اعتمادالسلطنه در کتاب ارزشمند خود، روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه که شامل وقایع چهل سال زندگی پر ماجرای وی در دربار ناصرالدین شاه است، بارها به عکاسی وی اشاره کرده است. شرح روشنگری را نیز یکی از بستگان اشرف السلطنه در مقدمه چاپ‌های بعدی این کتاب در معرفی اشرف السلطنه و فعالیت‌های او از جمله عکاسی نوشته است. از دیگر عکاسان زن ایرانی می‌‌توان به زنان خانواده معیر الممالک اشاره کرد که به لحاظ آشنایی معیر و دارا بودن عکاسخانه‌ای مجهز در منزل شخصی امکان عکسبرداری توسط زنان وی فراهم بوده است. دو تن از زنان دوران ناصری نیز به نام‌های فاطمه سلطان خانم همسر میرزا حسنعلی عکاس و عُذرا خانم همسر آقا یوسف عکاس که از عکاس باشی‌های شاه بوده‌اند به عکاسی می‌‌پرداخته اند. همسر و دختر آنتوان خان سوریوگین، عکاس نامدار دوران ناصری تا رضا شاه را نیز باید در شمار نخستین زنان عکاس در ایران نیاورد.
نخستین عکاس آثار تاریخی ایران
لوئیجی پشِه سرهنگی از اهالی "ناپل"ایتالیا و معلم پیاده نظام ارتش ایران که خود عکاسی پرشور و شوق بود، در 1848 به ایران مهاجرت کرد تا فرماندهی کل قوای پیاده نظام ایران را بر عهده گیرد. وی نخستین عکس‌ها را به روش کلودیون تر از آثار باستانی تخت جمشید و برخی مناظر شیراز گرفته است. پشه این عکس‌ها را با هزینه خود و در سفری که به فوریت " به طرز چاپاری" به شیراز رفته گرفته و در آلبومی به ناصرالدین شاه قاجار اهدا کرده است. این آلبوم که قدیم‌ترین آلبوم موجود در آلبوم خانه کاخ گلستان است نمونه‌های دیگری نیز در کتابخانه‌های مشهور دنیا دارد. آلبوم پشه از جهات بسیاری قابل اهمیت است. این آلبوم اولین گزارش تصویری و نخستین عکس‌های مستند و اولین عکس‌ها از آثار باستانی را در خود جای داده است.
برای آگاهی بیشتر نک:
طهماسب پور،محمدرضا، ناصرالدین،شاهِ عکاس، نشر تاریخ ایران، تهران 1381، مقاله: گزارش‌های تصویری در دوران پادشاهی ناصرالدین شاه نیز نک: ایتالیایی ها و عکاسی در ایران، محمدرضا طهماسب پور، نشر قو، تهران 1385
نخستین انجمن عکاسی
از جمله مهم‌ترین و چشمگیرترین فعالیتها در زمینهً عکاسی در ایران، تاًسیس انجمن عکاسی آبادان در سال 1337 است. این اقدام، اولین گام برای ایجاد کانون فعالیت سازمان یافتهً عکاسی در ایران بود که سعی در پرورش ذوق علاقه مندان به عکاسی در قالب سازمانی دولتی (شرکت ملی نفت ایران)داشت. برای آگاهی بیشتر درباره این مطلب، نک: چنعانی، حسین، انجمن عکاسی آبادان، نشریه عکاسی خلاق، بهار 1384 ش:دوم،س: اول، صص 85-61

نخستین مقاله در مورد هنر عکاسی به زبان فارسی
در سال 1319 هجری قمری یعنی حدود شصت سال بعد از پیدایش هنر عکاسی در ایران، برای اولین بار مقاله‌ای تحت عنوان آقا احمد ما عکاسی می‌‌کند در کتابی به نام سفینهً طالبی که به کتاب احمد معروف است، توسط " عبدالرحیم بن ابوطالب نجار تبریزی" چاپ و منتشر شد که به زبانی ساده و همه فهم، نکات علمی و فنی عکاسی را به شکلی که در آن زمان رایج بود در قالبی داستان گونه تشریح می‌‌نمود. در قسمتی از این مقاله آمده است: " احمد آنها را استمالت می کند که روی کرسی بنشاند و عکس بردارد. هیچکدام راضی نمی‌شدند ... بالاخره، ماهرخ راضی شده به کرسی نشست. احمد گفت حرکت نکن ... و بعد رفت سرپوش ماهوت دستگاه عکاسی را برداشت و نگاه کرد که ماهرخ چطور نشسته است. بعد یکدفعه پایش را به زمین زد و دستش را تکان داد و همان طور سر پوشیده صدا نمود: خانم آرام باش مرا معطل نکن. ماهرخ گفت: من حرکت نمی‌کنم. احمد گفت دروغ می‌‌گویی. تا ماهرخ این حرف قبیح را از برادرش شنید از کرس پایین آمد و تغیر نمود که احمد چرا نسبت دروغگویی به من داد ... احمد گفت: چون ماهرخ را از همه زیاده دوست دارم، می‌‌خواستم عکس او را بردارم و نشاندم به کرسی رفتم نگاه بکنم دیدم معلق نشست ... و عمل مرا ضایع کرد...". در اینجا نویسنده این مقاله در تشریح دوربین عکاسی، آن را چنین توصیف نمود: " دستگاه عکاسی که کامیراوبسکور باشد قوطی مربعی است نصفش ثابت و نصف دیگرش را به واسطهً پرده های فنری می‌‌شود قصیر و طویل نمود. در سر سه پایه منصوب است. داخل آن را رنگ سیاه زده‌اند و از تابش روشنایی محفوظ میدارند. شیشهً مدوری در منظرهً آن نسب شده است، سرپوشی و پیچی دارد که به واسطه آن شیشه را قبض و بسط می‌‌دهند آن را شیشه جامعه گویند. ذرات شعاع جمع شده منکسراً به شیشهً جاذبه که در مقطع اندرونی قوطی مربع است، می‌‌رسد و در آنجا صورت می‌‌بندد ... ". این مقاله به تحقیق اولین مقاله‌ای است که به زبان فارسی نوشته شده و دارای جنبهً آموزشی می‌‌باشد و چهارده سال پس از انتشار آن، یعنی در سال 1313 هجری قمری اولین کتاب علمی و آموزشی توسط مسیو پاپاریان انتشار یافت که طی آن تشریح فنی کاملی از وسائل و تکنیکهای عکاسی و ظهور فیلم و چاپ عکس به دست آمده و از نظر تاریخی برای کسانی که بخواهند دربارهً تاریخ عکاسی ایران مطالعه و تحقیق نمایند جالب و با ارزش است

[a00b]

ناصرالدین شاه دانسته‌اند که به قصد عکس گرفتن از زنان حرمسرا, ماردش ,مهد علیا،عکاسی را از شخصی فرانسوی به نام "موسیو کارلهیان " که به همراه امین الملک برای گرفتن عکس شاه به ایرانآمده بود، آموخت. اعتماد السلطنه در جایی در کتاب خاطراتش می‌‌نویسد:"شاه چند روزی است که عکاسی می‌‌فرمایند".کتابهای معتبر تاریخی، پدر عکاسی ایران را آقارضا عکاسباشی می‌‌دانند. این مرد اولین عکاس مخصوص ناصرالدین شاه بود و عکسهای بسیاری به امضای او موجوداست.
[ویرایش] نخستین عکاسی در شب (در ایران) نخستین عکاسی که توانست در شب عکس برداشته و بر آن تبلیغ بکند عکاسی جعفر خادم نزدیک چهار راه حسن آباد بود، (تا آن زمان بجز در روز و توسط نور آفتاب گرفتن عکس مقدور نبود). وی از ابتکار یا اطلاعی که به دست آورده بود، به این صورت عمل می‌‌کرد: پودر منیزیم را در ظرف درازی ریخته دو طرف پودر را به سر سیم لخت برق وصل نموده، با آماده شدن عکس خواهان کلید برق را زده منیزیم مشتعل و تولید نور درخشان آنی می‌‌نمود و در این هنگام هم بود که فلاش او به کار می‌‌افتاد و به همین خاطر در ابتدا به جهت کمی رقیب, عکس شب بسیار گران و تقریباً سه برابر قیمت عکسهای روز بود.
نخستین کسی که عکس را به روش چاپ نقره‌ای چاپ کرد نخستین دست اندرکاران عکاسی در ایران، اروپاییانی از فرانسه، اتریش و ایتالیا بودند که در دارالفنون تدریس می‌‌کردند. عکاسی نیز پس از 1860 در برنامه‌های درسی دارالفنون گنجانده شد. نخستین فرد خارجی که در ایران عکس را با روش صفحه ی نقره‌ای چاپ کرد نیکلای پاولوف دیپلمات جوان روسی بود که در سال 1842ق-1258ق به ایران آمد و نخستین عکس ها را به روش داگرئو تیپ از محمد شاه و درباریان برداشت. پس از وی ژول ریشار فرانسوی است که در سال 1844م. باز به روش داگرئوتیپ عکسبرداری کرد وبعدهادر دارالفنون به تدریس زبان فرانسه پرداخت و پس از آنکه اسلام آورد، نام "میرزا رضا خان" را برای خود انتخاب کرد و دیگری "کرشیش" اتریشی معلم توپخانه دارالفنون بود. در کتاب المآثروالآثار تالیف محمد حسن خان اعتماد السلطنه که به سال 1307 قمری تالیف یافته است مطلبی با عنوان ترویج علم و عمل عکس به این شرح آمده است:" عکس که از شعب علم طبیعی است، در این عهد (قاجاریه) رواج گرفته و انتشار یافت. اگر چه نمونهً آن در اواخر سلطنت مرحوم محمد شاه به دست ریشارخان سرتیپ، معلم زبان فرانسه و انگلیسی و غیره ارائه شد، اما اصل شیاع و تکمیل صنعت و انتشار عمل عکس را که مسیو ریشارخان آورده و بر روی صفحه نقره‌ای می‌‌انداختند، اسمش را داگئروتیپ می‌‌گفتند به اسم شخصی که مخترع آن بود و اینک شمارهً اساتید عکاسی و مواقع عکاسخانه‌ها در دارالخلافه طهران (تهران) و سایر بلاد معظمهً ایران صعوبت و اشکالی به کمال دارد. بدین ترتیب می‌‌توان گفت که عکاسی در اواخر حکومت محمد شاه قاجار یعنی در سالهای قبل از 1264 قمری که ناصرالدین شاه قاجار به سلطنت رسید، بیش از 140 سال قبل، وارد ایران شده است. درست بعد از سه سالی که از اختراع عکاسی گذشته بود، این پدیدهً نوظهور به کشور ایران راه پیدا کرد. [ویرایش] اولین عکاسخانه عمومی در ایران در اوان رواج صنعت عکاسی در ایران، تنها عکاسخانه تهران عکاسخانهً مبارکهً دولتی بود و همگان به آنجا راه نداشتند.در سال 1285 هجری قمری آمده است: " اعلانات: چون اغلب مردم زیاده از حد مایل و راغب هستند که عکس خود را بیاندازند و در عکاسخانهً مبارکهً دولتی همه کس نمی‌توانست برود و عکس خود را بیاندازد، عکاسباشی "عباسعلی بیگ" آدم خود را، که مدتها در زیر دست او بوده و تربیت شده و در عکاسی کمال مهارت را پیدا کرده بود، قرار گذاشت در خیابان جباخانهً مبارکه حجره‌ای ترتیب و اسباب عکاسی آماده نماید تا هر کس را میل انداختن عکس خود باشد، در آنجا رفته عکس بیاندازد و قیمت آن هم موقوف به بزرگ و کوچکی عکس است: عکس بزرگ یکی چهار هزار دینار است تا دوازده عدد. پس از آن هر کس زیادتر طالب باشد، یکی سه هزار دینار است، عکس کوچک یکی دوهزار دینار است تا دوازده عدد. بعد از آن هر کس زیادتر بخواهد، یکی سی شاهی است." دربارهً نخستین عکاسخانه تهران روایت دیگری نیز در کتاب دارالخلافه تهران و تهران قدیم ذکر شده است بدین شرح که: نخستین عکاسخانهً تهران در خیابان علاءالدوله گشایش یافت و متعلق به روسی خان بود و بعد از وی فردی به نام " ماشاءالله " اقدام به برپایی عکاسخانه‌ای در بازار بین الحرمین نمود که به عکاسخانهً بین الحرمین ماشاءالله شهرت داشت. روسی خان که نخستین عکاسخانه عمومی را در تهران دایر نمود اسم اصلی اش مهدی و مدتها شاگرد " میرزا عبدالله قاجار" بود و بعد از فوت مظفرالدین شاه و در آغاز سلطنت محمد علی شاه مدتی نیز ریاست بخش عکاسی مدرسهً دارالفنون را بر عهده داشت.
نخستین زن عکاس ایرانی نخستین زن ایرانی که نامش به عنوان اولین زن عکاس ایرانی به ثبت رسیده، " اشرف السلطنه" همسر محمد حسن خان اعتماد السلطنه است که عکاسی را از "شاهزاده محمد میرزا " آموخته و راًسا به فعالیت در آن پرداخته است.
نختین عکاس آثار تاریخی ایران لوئیچی پشِه سرهنگی از اهالی ناپل، ایتالیا که خود عکاسی پرشور و شوق بود در 1848 به ایران مهاجرت کرد تا فرماندهی کل قوای پیاده نظام ایران را بر عهده گیرد وی در مارس 1861 در نامه‌ای به " کنت کاوور " ضمن درخواست بازگشت به ایتالیا خاطر نشان کرد که " آلبومی از جالبترین آثار آثار تاریخی ایران که تاکنون کسی از آنها عکس نگرفته و نگارنده اولین کسی بوده که فکر آن به خاطرش خطور کرده " تهیه نموده است. در ژانویه همان سال، " پشِه " نسخهً دیگری از آلبوم را برای " ویلیام اول " پادشاه پروس فرستاد. تا کنون تصور می‌‌شد " پشِه" که شامل نخستین عکسهای مستند مربوط به ایران است مفقود شده است. اما اخیراً آلبومی شامل پنجاه قطعه عکس، که عناوینی به زبان ایتالیایی با خطی بسیار خوش در حاشیهً آن نوشته شده، در یک مجموعهً شخصی در رم یافت شد و اعتقاد بر این است که این همان آلبومی است که " پشِه " برای" کنت کاوور " فرستاده بود. آلبوم دیگری نیز در 1977 به موزهً هنر کالن شهر نیویورک اهدا شده که شامل 75 قطعه عکس است که با روشهای چاپ سپیاتون سالت و آلبومین تهیه شده است (امضای پشِه روی بیش از یک سوم نگاتیوها دیده می‌‌شود). این آلبوم احتمالاً همان آلبومی است که او برای " ویلیام اول " پادشاه پروس فرستاده بود. نیز نک به: ایتالیایی ها و عکاسی در ایران، محمدرضا طهماسب پور، نشر قو، تهران 1385 [ویرایش] نخستین انجمن عکاسی از جمله مهم‌ترین و چشمگیرترین فعالیتها در زمینهً عکاسی در ایران، تاًسیس انجمن عکاسی آبادان در سال 1337 است. این اقدام، اولین گام برای ایجاد کانون فعالیت سازمان یافتهً عکاسی در ایران بود که سعی در پرورش ذوق علاقه مندان به عکاسی داشت.
نخستین مقاله در مورد هنر عکاسی به زبان فارسی در سال 1319 هجری قمری یعنی حدود شصت سال بعد از پیدایش هنر عکاسی در ایران، برای اولین بار مقاله‌ای تحت عنوان آقا احمد ما عکاسی می‌‌کند در کتابی به نام سفینهً طالبی که به کتاب احمد معروف است، توسط " عبدالرحیم بن ابوطالب نجار تبریزی" چاپ و منتشر شد که به زبانی ساده و همه فهم، نکات علمی و فنی عکاسی را به شکلی که در آن زمان رایج بود در قالبی داستان گونه تشریح می‌‌نمود. در قسمتی از این مقاله آمده است: " احمد آنها را استمالت می‌‌کند که روی کرسی بنشاند و عکس بردارد. هیچکدام راضی نمی‌شدند ... بالاخره، ماهرخ راضی شده به کرسی نشست. احمد گفت حرکت نکن ... و بعد رفت سرپوش ماهوت دستگاه عکاسی را برداشت و نگاه کرد که ماهرخ چطور نشسته است. بعد یکدفعه پایش را به زمین زد و دستش را تکان داد و همان طور سر پوشیده صدا نمود: خانم آرام باش مرا معطل نکن. ماهرخ گفت: من حرکت نمی‌کنم. احمد گفت دروغ می‌‌گویی. تا ماهرخ این حرف قبیح را از برادرش شنید از کرس پایین آمد و تغیر نمود که احمد چرا نسبت دروغگویی به من داد ... احمد گفت: چون ماهرخ را از همه زیاده دوست دارم، می‌‌خواستم عکس او را بردارم و نشاندم به کرسی رفتم نگاه بکنم دیدم معلق نشست ... و عمل مرا ضایع کرد...". در اینجا نویسنده این مقاله در تشریح دوربین عکاسی، آن را چنین توصیف نمود: " دستگاه عکاسی که کامیراوبسکور باشد قوطی مربعی است نصفش ثابت و نصف دیگرش را به واسطهً پرده‌های فنری می‌‌شود قصیر و طویل نمود. در سر سه پایه منصوب است. داخل آن را رنگ سیاه زده‌اند و از تابش روشنایی محفوظ میدارند. شیشهً مدوری در منظرهً آن نسب شده است، سرپوشی و پیچی دارد که به واسطه آن شیشه را قبض و بسط می‌‌دهند آن را شیشه جامعه گویند. ذرات شعاع جمع شده منکسراً به شیشهً جاذبه که در مقطع اندرونی قوطی مربع است، می‌‌رسد و در آنجا صورت می‌‌بندد ... ". این مقاله به تحقیق اولین مقاله‌ای است که به زبان فارسی نوشته شده و دارای جنبهً آموزشی می‌‌باشد و چهارده سال پس از انتشار آن، یعنی در سال 1313 هجری قمری اولین کتاب علمی و آموزشی توسط مسیو پاپاریان انتشار یافت که طی آن تشریح فنی کاملی از وسائل و تکنیکهای عکاسی و ظهور فیلم و چاپ عکس به دست آمده و از نظر تارخی برای کسانی که بخواهند دربارهً تاریخ عکاسی ایران مطالعه و تحقیق نمایند جالب و با ارزش است.