جناب ابراهیمی درود.
من با این سروده از استاد ناتل خانلری زندگی کرده و میکنم و با دیدن این عکس و این نوشتار از شما و دوباره شنیدن این اجرای زیبا بسیار خشنود شدم. نوشته اید که اگر دوست داشتید ولی مگر میتوان این سروده را شنید، شناخت و یا خواند و از این اثر خداوندگار ادب و زبان پارسی به سادگی گذشت؟ (روشن است که پاسخ شما را از پیش میدانم).
از بابت "آف تاپیک" پوزش میخواهم ولی شنیدن این سروده هرباره انسان را به وجد می آورد و والایی و بزرگواری را به انسان یادآوری میکند. نتوانستم تنها به زدن دکمه "تشکر" بسنده کنم.
روان آن بزرگ مرد زبان پارسی همواره شاد و نامش جاودان باد.
پاینده باشید.