عکاسی خیابانی Street Photography

[Afshin.Prt]

یکی از تکنیک های عکاسی خیابانی From The Hip هست .
یعنی عکاسی بدون نگاه کردن به سمت ویزور ( مطمعنا دوستان با این تکنیک آشنا هستند)
در حقیقت این به معنی عکاسی مخفیانه نیست ،
چون اونها اصلا متوجه عکس گرفتن من نشدند بلکه اونها فقط همینجوری به سمت دوربین من نگاه کردند و من هم چلیک.............
وگرنه گرفتن چنین عکس هایی در فضای کشور ما واقعه مشکل سازه خواهد بود.

جناب هراتی گرامی،

با این جمله هایی که پر رنگ کردم موافق نیستم،

نمونه اول: یکی از دوستان من یک بار در آلمان از یک خانمی که کنار خیابان باسگش نشسته بود (از این کولی هایی که بی خانمان هم هستند) به همین شیوه عکسی گرفت و ایشون فهمید و چنان بلایی سر دوست ما آورد که تا یقین پیدا نکرد که عکسش رو ازتوی دوربین پاک نکرده ولش نکرد،

نمونه دوم: من خودم این عکس رو با همین روش در کشور دوست و برادر چین و داخل مترو بسمت فرودگاه شانگهای گرفتم:



ایشون داشت گدایی میکرد و من هم دوربینم در دستم و روی کیفم بود و اتفاقی روشن هم بود و تا ایشون روبروی دوربین قرار گرفت من شاتر رو چکوندم ولی ایشون فهمید و چنان براشفت و ترسید که نگو ولی چیزی بمن نگفت و سریع اولین ایستگاه پیاده شد و فرار کرد!

نتیجه اخلاقی: هیچ کس از عکس یواشکی هیچ جای دنیا خوشش نمیاد ( یک بار در پاسخ پرسش من در مورد میزان محدوده شخصی در اجتماع نوشته کاملی جناب کاوه Kakooch نوشتند که پیشنهاد میکنم بخونید:

عکس با موضوع انسان

پست شماره 635.)

شما هم سربلند و پاینده باشید.

[Usef Bagheri]

من زیاد با این مورد جور در نمیام. نظر دوستان چیه؟ ترجیح میدم در خصوص عکاسی از خانم ها که تو کشور ما حساسیت خاص خودشو داره با صحبت کردن و اجازه گرفتن این کار بکنم. درسته خیلی ها هم اجازه نمیدن ولی خوب اگه روشون مستقیم به دوربین نباشه باز راحت تر باهاش کنار میام.
یا حق

البته اين يك تكنيك بسيار رايج بين عكاسان خياباني است و نتيجه آن هم ميتواند عكس هاي كانديد و بدون واسطه باشد، از آنجاييكه كه نگاه يك عكاس خياباني به موضوعاتش بايد مستقيم و بدون واسطه باشه لذا اجازه گرفتن از سوژه نميتونه باعث رسيدن به اين هدف بشه، بسياري از كارهاي موفق در اين ژانر با اين روش ثبت شده اند. حالا اگه شما دوست نداريد از اين روش استفاده كنيد و ميخوايد اجازه بگيريد بسم الله، ولي قطعا نتايج خيره كننده اي رو نميتوني بگيري و خروجي كار شما در نود درصد موارد بي روح و مصنوعي خواهد بود

[Herati]

جناب هراتی گرامی،

با این جمله هایی که پر رنگ کردم موافق نیستم،

نمونه اول: یکی از دوستان من یک بار در آلمان از یک خانمی که کنار خیابان باسگش نشسته بود (از این کولی هایی که بی خانمان هم هستند) به همین شیوه عکسی گرفت و ایشون فهمید و چنان بلایی سر دوست ما آورد که تا یقین پیدا نکرد که عکسش رو ازتوی دوربین پاک نکرده ولش نکرد،

نمونه دوم: من خودم این عکس رو با همین روش در کشور دوست و برادر چین و داخل مترو بسمت فرودگاه شانگهای گرفتم:



ایشون داشت گدایی میکرد و من هم دوربینم در دستم و روی کیفم بود و اتفاقی روشن هم بود و تا ایشون روبروی دوربین قرار گرفت من شاتر رو چکوندم ولی ایشون فهمید و چنان براشفت و ترسید که نگو ولی چیزی بمن نگفت و سریع اولین ایستگاه پیاده شد و فرار کرد!

نتیجه اخلاقی: هیچ کس از عکس یواشکی هیچ جای دنیا خوشش نمیاد ( یک بار در پاسخ پرسش من در مورد میزان محدوده شخصی در اجتماع نوشته کاملی جناب کاوه Kakooch نوشتند که پیشنهاد میکنم بخونید: پست شماره 635.)

شما هم سربلند و پاینده باشید.

دوست عزيز و گرامي ، اين كه شما و يا دوستان نتوانستيد اين كار را بدرستي انجام بديد دليل خوبي براي كردن موضوع نيست!!
مطمعنا شما مهارت كافي رو نداشتيد !!!!
در مورد اين تكنيك ، به قول يوسف اين يك شيوه عكاسي است و كاريش هم نميشه كرد ، موضوع اخلاقيت يه موضوع جدايي ، شما اين كار رو نميكني چون به نظرت غير اخلاقي مياد ، ولي من و خيلي هاي ديگه اين كار رو انجام ميديم . ولي مشكل اساسي شما اين بوده كه نتونستيد اين كار رو انجام بديد!!
اخلاقي بودن يا نبىدن تنها به عكس با اين شيوه نيست ، بطور مثال ما يه بار رفتيم برا عكاسي توي يك منطقه اي كه مهاجران پشتو زبان بودند و دقيقا مصادف بود با تولد حضرت محمد ، يكي از بزرگان اون منطقه ميخواست مخالفت كنه و نذاره كه ما داخل اون منطقه بشيم ، دوستم گفت ما آمديم ببينم شما روز تولد حضرت محمد رو چه جوري تجليل ميكنيد ، در صورتي كه ما فقط آمده بوديم عكس بگيرم و هدفمون چيزي كه دوستمون ميگفت نبود!!
اين خودش ميتونه غيرخلاقي باشه در صورتي كه ما عكس غير اخلاقي نگرفتيم

در پستي بعدي عكسي را خواهم گذاشت كه اندكي غير اخلاقي است!!!!!!!

[viva_utopia]

[ahmad.abaee]

البته اين يك تكنيك بسيار رايج بين عكاسان خياباني است و نتيجه آن هم ميتواند عكس هاي كانديد و بدون واسطه باشد، از آنجاييكه كه نگاه يك عكاس خياباني به موضوعاتش بايد مستقيم و بدون واسطه باشه لذا اجازه گرفتن از سوژه نميتونه باعث رسيدن به اين هدف بشه، بسياري از كارهاي موفق در اين ژانر با اين روش ثبت شده اند. حالا اگه شما دوست نداريد از اين روش استفاده كنيد و ميخوايد اجازه بگيريد بسم الله، ولي قطعا نتايج خيره كننده اي رو نميتوني بگيري و خروجي كار شما در نود درصد موارد بي روح و مصنوعي خواهد بود

من یه چیزی به نظرم میرسه
و اونم اینکه بهرحال شما داری دوربین رو نشون میدی!مثل اینه که داری اسلحه ات رو به یکی نشون میدی و میگی عادی باش،حالت خودت رو حفظ کن، من قرار نیست بهت شلیک کنم!!
بنظر من یا دوربین رو نشون میدی و با این کار حال و هوای آدمهایی که این وسیله رو میبینن ضایع میکنی!و یا دوربین رو اصلاً نشون نمیدی و اصلاً از حال و هوای آدمها عکاسی میکنی!
نمونه تاریخی این نوع عکاسی،عکسهای واکر اونز هست که بین سالهای 1939 تا 1941 از مسافران متروی نیویورک گرفته!به قول سونتاگ ، اونز میخواست عکسهایش فرهیخته ، موثق و متعالی باشد.که خود سونتاگ هم فکر میکنه بودن!

[Mehdi Ahmadi]

[Herati]

مدیران در رد یا تایید مختارند

[alloy21]

[Herati]

[Usef Bagheri]