چرا ما عكسهاي سياه و سفيد را هنوز دوست داريم؟

[Hoda Zaeimi]

سلام

این بحث بسیار گسترده هست و قابل تامل. اما نکات اصلی رو دوستان بیان کردند. یکی از اصلی ترین دلایل گرایش ما به عکسهای سیاه و سفید دقیقا مریوط می شود به پیشینه و تاریخ تولد عکسهای سیاه و سفید. انسان با توجه به اینکه همیشه مشتاق هست برای رسیدن به ایده های نو و خلق آثاری جدید،اما همواره در ضمیر نا خودآگاهش میل و کشش شدیدی به گذشته اصیل خود دارد. گذشته ای که شاید نه تنها متعلق به خود، بلکه متعلق به نسل های پیش از خودش باشد. یکی از دلایل ماندگاری آثار قدیمی ساده بودن و در عین حال عمیق بودن آنها بوده. عمقی که ناشی از غوطه ور شدن هنرمند در آن اثر بوده. این به آن معنا نیست که اثر هنرمند امروز سطحی و بی معنا بوده، بلکه عوامل محیطی و نیز تکیه کردن به تجهیزات و نرم افزارها تا حدودی از دقت هنرمند امروز (در اینجا بعنوان مثال عکاسان) کاسته.
زمانی که رنگها در عکسها متولد شدند، علاوه بر ایجاد جذابیت بی حد بصری،در عین حال بیننده را غرق در دریافت زیبایی اشیاء کردند و این گاه موجب شد که معنای اصلی عکسها در پس زیبایی رنگها پنهان شوند.

زمانی که شما عکسی را سیاه و سفید می کنید این زیبایی ذاتی رنگها را گرفته و معنا و عمق عکس را پررنگ تر می کنید. در عکسهای سیاه و سفید چشم بیننده درگیر دریافت ذاتی اثر رنگها نبوده و این خود باعث آرام تر شدن ذهن بیننده شده. و در این حال بیننده اثر با ذهنی آرام تر و به دور از پراکندگی و نیز با توجه به همان پیشینه تاریخی ذهن خود به اثر نگاه می کند و با نگاه عمیق تر به معنای اصیل نشانه ها و هستی های عکس نزدیک می شود. و این ساده بودن ظاهری و عمیق بودن معنا همان چیزی است که بشر امروز با وجود تمام پیشرفت ها باز به دنبالش می گردد و صادقانه دوستش دارد.

[Saeed.fathi]

سلام
من خودم عمدتاً دوست دارم عكس سياه و سفيد بگيرم اصلاً دوربين آنالوگو به اين نيت خريدم چون حس ميكنم سياه و سفيدش اصالت بيشتري داره. بنظر من اين تصوير رنگي هست كه طبيعتاً واقعيت داره نه سياه و سفيد. در دنياي جاري همه چيز بطور متعارف رنگي هست و ديدنشون براي ما عادي شده.. هر لحظه ميبينيمشون .حالا ديدن همون چيزها بشكلي متفاوت ،نوعي رمز و حال غريب به اونا ميده ، حالتي كه چشم ما نميتونه ببينه اما دوربين ميتونه خلقش كنه . عكسهاي رنگي بينهايت قشنگ ،جذاب و چشم نواز هستند اما سياه و سفيدها گاهاً رمزآلودند.. اين رمزآلودگيشون اونارو قابل توجه ميكنه مثل يك موجود عجيب الخلقه كه ممكنه ناقص باشه اما بيشتر توجهاتو جلب ميكنه و بيشتر به فكر ميندازه..سئوال ايجاد ميكنه و ..

گاهي اگه توجه كرده باشيم خيلي از تصاوير ذهنيمون و همينطور خاطرات رنگ ندارند! شايد بهمين دليله كه بعضي سياه و سفيدها حس نوستالژيك هم در ما ايجاد ميكنند.. درست مثل همون خاطرات كه ديگه نيستند اما فراموش هم نميشن!ب راي بعضيشون دلمون تنگ ميشه .. سياه و سفيدها گاهي خاطرات رو خاطره تر ميكنن!

[mohsendm]

با سلام

از دید جسمانی به قضیه نگاه کنیم به روشنی قابل توضیح است
شبکیه چشم انسان دارای دو نوع سلول حسی است مخروطی و استوانه ای

سلول های استوانه ای تعداد بیشتری دارند و توانایی تشخیص رنگهای سیاه و سفید رو دارندو در نور های ضعیف تحریک میشوند ( جالبه که اگر قبل از سپیده دم صبح هنگامی که هنوز نور کافی وجود ندارد از خواب برخیزیم و به اطراف نگاه کنیم متوجه میشویم که هیچ چیز رنگی رو نمیتونیم با رنگ خودش ببینیم و همه چیز سیاه و سفید است . علت کافی نبودن نور و عدم تحریک سلول های مخروطی شبکیه است)

سلول های مخروطی در نور های شدید تحریک میشوند و پیام حسی تشخیص رنگ رو صادر میکنند تا در لوب پس سری مغز پردازش بشه که مستلزم مصرف انرژی زیستی بیشتری است.

حالا از دید ترمودینامیکی اگر به این دو واکنش بنگریم( واکنش اول مربوط به سلول های استوانه ای و واکنش دوم مربوط سلول های مخروطی) سیستم تمایل بیشتری به حفظ انرژی دارد . پس ذاتا مغز انسان تمایل به پردازش نور های سیاه و سفید دارد.نتیجش هم میشه تمایل ما به رنگهای سیاه و سفید.


راستی دو تا موجود هستند که ساختار چشمشون جالبه:

یکی خفاش که فقط سلول های استوانه ای دارد و تنها شب ها توانایی دیدن دارد و دیگری عقاب است که تنها سلول های مخروطی دارد و میتواند در روز ببیند و در شب به اصطلاح کور است (به همین خاطر شکارچیان برای شکار عقاب شبها به شکار میروند).

[hamed.n]

شمارو نمی دونم اما من با عکس های سیاه سفید حال می کنم یه بزگی بود که می گفت دنیا دو رنگه سیاه و سفید چشم دل می خواد که ببینی
چریان عصب ها و.. به کنار عکس های سیاه سفید فضای خاصی دارن و این فضا رو به راحتی به بیننده القا می کنه

[Herati]

شمارو نمی دونم اما من با عکس های سیاه سفید حال می کنم یه بزگی بود که می گفت دنیا دو رنگه سیاه و سفید چشم دل می خواد که ببینی
چریان عصب ها و.. به کنار عکس های سیاه سفید فضای خاصی دارن و این فضا رو به راحتی به بیننده القا می کنه

چه کسی گفته دنیا دورنگه؟
چه کسی گفته سیاه رنگه؟
دوست عزیز این که عکس های سیاسفید احساساتی تر است شکی نیست اما یک قانون نیست که تنها عکس های سیاه سفید فضای خاصی دارند

[aidin594]

یک مطلب بسیار عالی و جذاب در وبلاگ شخصی جناب دکتر روشن عزیز منتشر شده که به همه دوستان توصیه می کنم مطالعه کنند.به اندازه یک مقاله چندین صفحه ای گویا و عالی است.

http://nema.akkasee.com/18012

نقل قول از اینجا

توضیح: فکر میکنم بودن آدرس این مطلب در این موضوع برای خوانندگان مفیدتر باشه

[Vahid.Yazdani]

با سپاس از دوستمون به خاطر این تاپیک که واقعا ذهن همه رو درگیر کرده!!!
اصولا رنگ یکی از مواردیست که در عکس پارازیت ایجاد میکنه، بعضی مواقع منظور عکاس ترکیب رنگ هاست! پس عکس باید رنگی باشه و داینامیک رنج هم خیلی بالا تنظیم شه.

ولی در پاسخ باید بگم همونطوری که ما بعضی مواقع عکس هامون رو از نظر رنگی ادیت میکنیم؛ تنظیمات تینت و دما که عکس رو از رنگ عادی خودش فوق العاده دور میکنه، و از این ادیت منظور داریم، مطمئنا سیاه سفید کردن عکس هم توی این دسته ادیت ها جای خودشو داره!

بله...حتی اگه اول عکس رنگی وجود داشت من عکس هایم را سیاه سفید میکردم.

[hugart]

از نظر من عکس های سیلاه و سفید خیلی گرم هستند و انرژی خاصی رو منتقل میکنن. مثلا اگر شما عکس یه نفر با کت و کاپشن سبز رو به صورت رنگی ببینید اول دمای سوژه رو حس میکنید و بعد به نگاهش و مفهوم مورد نظر عکاس توجه میکنید اما اگر همون عکس سیاه سفید باشه به محیط و دماش یه حس استاندارد ناخداگاه پیدا میشه و توجه بیننده به نگاه سوژه یا منظور عکاس بیشتر جلب میشه

توی پرتره نگاری هم به نظرم نگاه بیشتر از بافت پوست و مو اول به عمق نگاه جلب میشه. شاید برای همینه که عکس های افراد چشم رنگی در حالت سیاه سفید گیراتر حس میشه

[akbar-agha]

یک عکس رنگی هم میتونه در حد یک عکس سیاه و سفید تاثیرگذار باشه، اما بدست اوردن ترکیب زیبا از این همه رنگ خیلی سخت تر از بدست اوردن ترکیب زیبا از طیف خاکستری هست.
بخاطر همین اکثرا واسه راحتی کار، عکسها رو سیاه و سفید می کنن.

[M.Reza Changiz]

هر آنچه ما میبینیم از جنبه های مختلفی خودشان را متجلی می کنند که این جنبه ها ترتیب دارند. اولین آن شکل است. یعنی با دیدن هر چیزی اولین خاصیتی که در مغز ما تحلیل می شود شکل جسم است. جنبه دوم بافت است. و سومین جنبه رنگ است. بنابراین ما با حذف رنگ تاکید را بر دو جنبه دیگر بیشتر می کنیم.
مطلب دیگری که دارای اهمیت است این است که انسان ها به طور معمول همه چیز را رنگی می بینند. پس هر تصویر رنگی ثبت شده توسط ما بیشتر بیان واقعت هاست. حال آنکه یک تصویر سیاه و سفید جنبه انتزایی دارد یعنی با تخیل سر و کار دارد و بشر ذاتا تخیل را دوست دارد. یعنی همانگونه که ثبت تصاویری که ما به طور معمول با چشم خود نمی توانیم ببینیم ( مثلا قطره نگاری ) شگفت انگیز هستند، یک عکس سیاه و سفید هم می تواند شگفت انگیز باشد چون واقعی نیست. پس اگر عکاسی از ابتدا به صورت رنگی اختراع می شد، روزی می رسید که انسانها ثبت تصاویر سیاه و سفید را کشف می کردند و از آن لذت می برند. همانگونه که عکاسی ماکرو را کشف کردند.
بهر حال عکاس های سیاه و سفید بسیار زیبا و قابل تعمل هستند ( فکر را بیشتر درگیر می کنند ). اما نه برای هر سوژه ای.