Printable View
سلام
تا اينجا عالي بود. پس بايد مواظب باشيم كه فاصله ي سوژه تا قيلم بعد از برداشتن فوكوس اسكرين بهم نخوره وگرنه دوباره روز از نو روزي از نو. البته حدس مي زنم در اينگونه دوربين ها بيشتر از ديافراگم هاي خيلي بسته استفاده مي شه و در نتيجه عمق ميدان زياده و فوكوس خيلي دقيق (براي مثلن پرتره) لازم نيست.
سلام!نقل قول:
نوشته اصلی توسط farhad44
بله، البته قاعدتاً این فاصله بهم نمی*خوره، خود دوربین که قفل و بست داره و سوژه*ای هم که باهاش با همچین سیستمی عکس می*گیرید به احتمال زیاد متحرک نیست، در مورد دیافراگم فرمایش شما صحیح هستش و به دلایلی که جلوتر عرض می*کنم تقریباً همیشه مجبوریم با دیاف (خیلی)بسته عکس بگیریم، اما همچنان نیاز به فوکوس کشی خیلی دقیق هست، علتش رو هم بعدتر می*بینیم. در واقع تو سیستم Large Format انتخاب دیافراگم فقط بسته به مقدار نور و عمق میدان نیست و به پارامترها دیگه*ای هم بستگی داره که باید محاسبه یا در نظر گرفته بشن... تمام این ماجراهاست که این عکاسی رو متمایز می*کنه از عکاسی معمولی.
یک نکته دیگه هم که به این موضوع بر می*گرده این هست که فاصله فوکوس اسکرین دقیقاً با فاصله*ی فیلمی که توی هولدر قرار داره یکی هست (باید باشه) برای همینم هست که این تجهیزات اینقدر دقیق ساخته می*شن...
ممنون.
اميدوارم كه وقتي اين تاپيك كامل شد از لابلاي اين هم مطالب و تجربه ....... يك مقاله كامل در سايت قرار بگيرد...
كاوه جان.....ممنونم از شما.....بسيار استفاده كرده ام.
ممنون آقای قدیری، شما لطف دارید.
پیرو صحبتی که توی قرار دیروز با آقای قدیری داشتم ایشون پیشنهاد دادن که از توی این مطالب یک مقاله دربیاریم و به نظر من هم فکر خیلی خوبیه. من از همین الآن سعی می*کنم که این تیکه*ها رو به هم وصل کنم و با ویرایش و تغییر آخر کار یک مقاله هم درست کنم از این مبحث.
خب، قبل از اینکه وارد بحث حرکات دوربین بشیم بهتره یک چیزهای عمومی رو در مورد این سیستم عکاسی بدونیم، اینجا از مزایای عمده و فواید استفاده از این سیستم نام می*برم و جلوتر تک تک این موارد رو می بینیم که چطوری می*شه استفاده کرد و چقدر می*تونن کارساز باشن.
1- حرکات دوربین، که به معنی امکان تغییر دادن زاویه صفحه فیلم در مقابل صفحه لنز هستش مهمترین فایده استفاده از این سیستم هست. با این حرکات می*شه پرسپکتیو رو اصلاح کرد (برای مثال عکسی رو که از روی زمین از یک برج می*گیریم می*شه طوری پرسپکتیو رو اصلاح کرد که تمام خطوط عمودی موازی بشن و با لبه*های فیلم و یا با حرکت دادن دوربین می*شه از یک شی براق (مثل جواهرات) عکاسی کرد بدون اینکه عکس خود دوربین توی اون جسم بیوفته! می*شه از زوایایی سوژه رو دید که نه چشم می*تونه از اون زوایه جسم رو ببینه نه دوربین معمولی!
2- صفحه فوکوس رو می*شه حرکت داد! توی دوربین معمولی چون صفحه لنز و فیلم همیشه موازی همدیگه هستن یک صفحه Sharp Focus داریم ولی توی این سیستمها می*شه با تغییر زاویه این دو صفحه صفحه فوکوس رو حرکت داد و در نتیجه می*شه اشیایی رو که تو ئاقعیت تو یک فاصله هستن رو بعضی*ها رو فوکوس کرد و بعضی ها رو از فوکوس در آورد یا برعکس اجسامی رو که تو یک فاصله نیستن همه رو فوکوس نشون داد، به هر ترتیب فوکوس و خارج از فوکوس خیلی بیشتر تحت کنترل عکاس هستش.
3- سایز بزرگ نگاتیو علاوه بر اینکه می*تونه باعث بشه تونال رنج وسیع*تری داشته باشیم کیفیت عکس رو بی*نهایت بالا می*بره و بعد هم اجازه می*ده که عکس رو بشه بدون آگراندیسور و بصورت کنتاکت چاپ کرد که می*تونه خیلی کیفیت چاپ نهایی رو بالا بره (و مشکل فوکوس تو چاپ رو به کل از بین می*بره). البته چند وقت پیش یک تحقیقی رو از دو تا دانشمند فکر کنم آلمانی دیدم که ثابت کرده بودن توی تئوری که تصویر حتی اگه خیلی کم با عدسی بزرگ بشه کیفیتش بیشتر از کیفیت چاپ کنتاکت می*شه، حالا می*گردم اون رو پیدا می*کنم ولی به هر ترتیب در عمل تمیز نگه داشتن و فوکوس کردن دقیق دستگاههای چاپ کاریه که کلی حوصله و تجربه لازم داره. درضمن خیلی از پروسه*های چاپ غیر متعارف (که بعدتر تو یه تاپیک جدا حتماً باید در موردشون صحبت کنیم) با کنتاکت خیلی راحت*تر و عملی*تر انجام می*شن.
4- درگیری زیاد عکاس با عکس! عکاس رو مجبور می*کنه که خیلی دقت کنه. عکاسی هر فریم قطع بزرگ حداقل نیم ساعت وقت یک عکاس حرفه*ای رو می*گیره و کسی که این همه وقت برای کار فنی عکسش می*گذاره ترجیح می*ده که توی کادر بندی و بقیه موارد هم دقیق باشه... همین باعث می*شه که خیلی وقتها قبل از پهن کردن وسایل عکاس چند تا Location رو ببینه، کلی فکر کنه و بعد تازه سه پایه رو بگذاره زمین و کلی چیزهای دیگه مرتبط با این کندی اجباری عکاسی!
5- چیزهای دیگه*ای هم هست که توی یکی دو تا از اون مقاله*هایی که کم کم ترجمه می*کنم و می*گذارم اینجا بهشون اشاره شده، اینکه آدم وقتی می*ره زیر پارچه فوکوس دیگه از دنیای دور و بر جدا می*شه (بر خلاف عکاسی که دوربین رو روی چشم می*گذاریم) و تنها چیزی که می*بینه سوژه و منظره*ای هست که داره ازش عکس می*گیره. این حالت غیر قابل توصیف و بی*نهایت لذت بخشه... یا اینکه چون تصویری که اون زیر می*بینم وارونه هست یک ارتباط مستقیم و انتزاعی با مغز برقرار می*کنه که خیلی کمک می*کنه زیبایی رو بدون واسطه ببینیم و اگه لازمه تغییراتی بدیم می*تونیم انتزاعی*تر این تغییرات رو بدیم.
6- مسایل فنی هم هست، دیافراگم این لنزها بطور معمول بی*نهایت حالت داره، یعنی شما برای مثال بین 11 و 16 محدود نیستید و می*تونید دسته رو یک جایی بین این دوتا تنظیم کنید، برای مثال روی 11.5 یا 12.8 یا هر چیزی، البته اینا مدرج نیستن اما می*شه خیلی ریز و ظریف اصلاح کرد دیاف رو، شاتر این دوربینها هم که Leaf هست و مشکل سینک فلش رو نخواهید داشت...
خب! حالا بریم سر حرکات دوربین، اول یک آشنایی کلی با جرکات، تمام این حرکات نسبت به حالت صفر دوربین هستن، حالتی که دستگاه، مثل یک دوربین معمول دو تا صفحه موازی داره و فیلم دقیقاً وسط دایره تصویر لنز قرار می*گیره.
1- Rise/Fall عبارت است از بالا یا پایین بردن صفحه لنز یا فیلم.
2- Shift یعنی چپ یا راست کردن صفحه لنز یا فیلم.
3- Tilt یعنی زاویه دادن یه صفحه فیلم یا لنز در روی محور افقی یا Xها.
4- Swing یعنی زاویه دادن به صفحه فیلم یا لنز روی محور عمودی یا Yها.
این هم سه تا عکس از دوربینهای دست ساز Argentum که آقای István Soltész می*سازدتشون. این دوربین انتخابی من به دلیلی که بعد تر می*بینید حرکت شیفت نداره و صفحه فیلمش هم حرکاتش محدود هست. اصولاً یک دوربین Large Format رو بر اساس میزان آزادی و تعدد حرکاتش امتیاز می*دن (در مقایسه مستقیم با وزن و Portablity و کاربرد دوربین). جلوتر درباره انواع دوربین و سازنده*ها صحبت می*کنیم. به هر حال Shift درست عین Rise/Fall هست وقتی که از بالا به دوربین نگاه کنیم (Rise/Fall رو از کنار می*تونیم ببینیم دیگه). نسبت Tilt و Swing هم همین هست، برای همین هم هست که عکسی که از Swing*هست از بالا گرفته شده و عکس Tilt از کنار دوربین...
دو عکس اول از سمت راست Rise/Fall، دو عکس دوم Tilt و دو عکس سوم Swing هستن...
تشكر كاوه جان
اصلا نمي خوام تعريف كنم اما براي من كه از Large Format اطلاعات زيادي ندارم بسيار آموزندس تازه علاقمند مون هم داره ميكنه فكر كنم SLR رو بفروشمو....
بي صبرانه منتظر "عکاسی با دوربین Large Format و محاسبات و تنظیمات مربوطه" هستم
ممنون از شما جناب بابک عزیز. امیدوارم این تاپیک با پیگیری و همکاری شما دوستان و اساتید عزیز پیش بره...
خب، در مورد هر حرکت دوربین و نتیجه*اش باید یک پست جدا نوشته بشه اما همین الآن فکر می*کنم کمی زود باشه برای این موضوع. ولی برای اینکه اثرات حرکت رو توی واقعیت عکاسی ببینیم سایت Sinar یک سری صفحه داره نمونه داره که فوق*العاده مثالهای گویایی دارن و یکعکس هم بهتر از کلی کلمه است! پس تا وقتی که ببینیم بطور عملی کی و کجا می*تونیم حرکات رو اعمال کنیم این دو تا لینک رو به عنوان مثال ببینید:
توی لینک زیر می*تونید اثر بازی با صفحه فوکوس رو ببینید، تصویر آخر مثال خیلی خوبی هست از قابلیتهای این سیستم:
http://www.sinar.ch/site/frame_conte...-rand-503.html
و توی لینک زیر می*تونید اثر تصحیح پرسپکتیو رو ببینید، عکس آخر مثال خوبی هست که ببینید چرا اکثر عکاسهای صنعتی با این سیستم کار می*کنن:
http://www.sinar.ch/site/frame_conte...-rand-187.html
بقیه لینکهای دست چپ این قسمت سایت سینار خیلی فشرده در مورد فوکوس کشی (که ما باید خیلی خیلی عمیقتر و عمومی*تر در موردش صحبت کنیم) و نورسنجی (که بخاطر جدا بودن نگاتیوهای تخت می*شه به راحتی zone System رو بصورت کامل اعمال کرد روی کار و می*شه خیلی ظریف و دقیق نورسنجی کرد) و دو تا از ابداعات خود سینار که یکیش همین دوربینهای Yaw Free هست (که بعدتر صحبت می*کنیم در موردشون) توضیحاتی هستآ اما فکر می*کنم این دو تا صفحه*ای که فرستادم از همه جذابتر باشن.
دوربین Field یا دوربین Flatbed دوربینی هستش که صفحه جلویی و عقبی اون روی دو یا سه ریل سوارن که این ریلها روی یک پایه چوبی یا فلزی (یا هر چیز دیگه*ای که ازش دوربین می*سازن!) سوارن و خوبیش اینه که خیلی راحت جمع می*شن و این پایه در واقع می*تونه حکم درب دوربین رو بازی کنه، یعنی دوربین شما یک جعبه هستش که وقتی بازش می*کنید قسمت درب می*شه کف دروبین و بقیه متعلقات هم روش سوارن، اون دوربینی که عکسهاش رو فرستادم و بقیه دوربینهای Argentum همه از این دست هستن که عکسهاشون رو می*تونید توی لینک زیر ببینید:
http://www.argentumcamera.com/_angol...rator_III.html
این دوربینها معمولاً حرکات کمتری دارن، برای مثال دوربینهای بالا Shift ندارن یا صفحه عقبی (فیلم) تو خیلیاشون ثابت هست و تو بعضیاشون هم حرکات محدودی داره. در عوض فایده این دوربینها اینه که سریع جمع می*شن، وزن کمی دارن و جای کمی می*گیرن و خوب برای کار توی Field مناسبتر از دوربینهای دیگه هستن چون دست و پا گیر نیستن و البته این سبکی و کوچیکی و جمع و جوری به قیمت حرکات کمتر و قابلیتهای کمتر هستش دیگه.
معروف*ترین دوربین Field در تمام تاریخ دوربین ریشه*ای Linhof Master Technika هست که یک Review منفی از اون رو (توسط یکی از Large Format کارهای اساسی) می*تونید توی http://photo.net/equipment/large-for...aster-technika بخونید و عکسهاشو می*تونید تو http://linhof.com/english/kameras/te...kaclassic.html و http://www.adorama.com/LF120.html ببینید. البته دوربین قیمتی هست که هنوز هم داره تولید می*شه این دوربین.
دوربینهای Wisner هم شهرت زیادی توی سیستمهای Field دارن که نمونه*اش این دوربین هست: http://www.wisner.com/Page7.html یا این دوربین http://www.wisner.com/Page10.html که البته سایت خیلی بدی داره این شرکت Wisner ولی دوربینهای خوبی می*سازه.
جلوتر در باره قیمت و نحوه انتخاب و خرید این دوربینها صحبت می*کنیم، فعلاً مهم اینه که با دوربین Field آشنا بشیم و بدونیم که مهمترین فایده این دوربینها اینه که خیلی پرتابل هستن (بر اساس معیارهای Large Format) و در عوض قابلیتهای محدودتری دارن.
دوربین Monorail که کامل*ترین دوربینهای قطع بزرگ از این سیستم استفاده می*کنن همونطور که از اسمش پیداست، طوری طراحی شده که همه متعلقات دوربین روی یک ریل سوار هستن و این کلی به Felixibility دوربین کمک می*کنه. تقریباً همه این دوربینها حرکات یکسانی برای صفحه فیلم و صفحه لنز دارن و مقدار آزادی توی انجام حرکات هم خیلی بیشتر از آزادی تو انجام حرکات با دوربین Field هستش. معروف*ترین سازنده این دوربینها شرکت سینار هست که البته Linhof و Toyo (و کلی شرکت دیگه) هم هستن که کم کم با دوربینهای معروف این مجموعه آشنا می*شیم. نکته*ای که وجود داره اینه که بخاطر وجود یک ریل (معمولاً بلند) و قطعاتی که جداگانه روی ریل سوار می*شن حمل و نقل و وزن این دوربینها بیشتر از دوربینهای Field هست و سرهم کردن و راه انداختنشون هم حسابی دردسر داره و بیشتر توی استودیو از اونها استفاده می*شه. این دوربینها معمولاً خیلی Modular هستن که کم کم تو پستهای جدا در مورد سیستمها و ماجولهای مختلفشون صحبت می*کنیم. به عنوان نمونه می*تونم ماجول Rail Extention سینار رو اسم ببرم که طور ریل رو هر کدوم از اینها 60 سانتی متر برای مثال اضافه می*کنن و در نتیجه شما می*تونید با دوربینتون کار ماکرو بکنید :)
نکته*ای که این دوربینها رو متمایز می*کنه از هم سیستم حرکات و ساختشون هست. برای مثال دوربین سینار F یا F1 یا F2 دوربینهای آزادی هستن، یعنی شما وقتی می*خواهید المنت جلویی دوربین رو بالا ببرید، یک ضامن رو شل می*کنید و خیلی راحت المنت رو هرچقدر خواستید بالا می*برید و بعد ضامن رو سفت می*کنید. یا برای فوکوس (به جز Fine Focus) یعنی همه قطعات دوربین با یک قفل یا گیره آزاد می*شن، به آزادی حرکت می*کنن و بعد اونجایی که دوست داشتید می*توتید قفل کنید اون قطعه رو اما دوربینهای اساسی*تر مثل سینار P یا P1 یا P2 نه! همه چیزشون چرخ*دنده هست و هیچ حرکت آزادی ندارن و این چرخدنده*ها هم بی*نهایت ظریف و دقیق هستن و شما می*تونید خیلی خیلی دقیق تنظیمات رو در حد کسری از میلیمتر انجام بدید. حالا با اینهمه حرکت که ترکیب هم می*شن شما حساب کنید چندتا پیچ و چرخدنده داره همچین دوربینی و چه سیستم پیچیده*ای! برای همین هم هست که فقط سویسیها همچین دوربینهایی می*سازن و برای همین هم هست که این دروبینها قیمتهای نجومی ارن ولی خب، برای کار استودیو یا جاهایی که تنظیمات باید قابل تکرار باشن یا جاهایی که به دقت فوق*العاده زیاد تو بستن کادر نیاز هست (مثل کپی آثار هنری) هیچ چیز بهتر از این دوربینها نمی*تونه باشه که البته کار باهاشون برای یک آماتور می*تونه فوق*العاده کند و خسته کننده باشه.
اگه بخواهم مقایسه کنم نزدیک*ترین مثال سه*پایه و سر سه پایه هست، حتماً خیلی از دوستان سه*پایه*هایی که لوله وسطی اونها با یک دکمه خلاص می*شه و بعد هرجا خواستید قفل می*شه رو دیدید؟ در عوض سه پایه*هایی هم هستن که لوله وسطیشون چرخدنده داره و با یک دستگیره بالا و پایین می*شه که دقت خیلی بیشتری هم دارن ولی کند*تر هستن، یا سرسه*پایه*های معمولی در مقایسه با سر*سه*پایه*های Geared مثل Manfrotto 400 یا 405 .
سینار P2 رو http://www.sinar.ch/site/frame_conte...-rand-388.html ببینید و دوربین مدرن و رویایی P3 رو http://www.sinar.ch/site/frame_conte...-rand-954.html ببینید. سینار سری F رو http://www.sinar.ch/site/frame_conte...-rand-367.html ببینید و سیستم خوب Kardan از Linhof رو در http://www.linhof.de/english/index.html ببینید، دوربینهای ساده Calumet رو در http://www.calumetphoto.com/item/CC4020K150/ ببینید تا فرق سینار P و یک دوربین ارزون و ساده رو لمس کنید، سایت Toyo هم http://www.toyoview.com/ اینجاست!
خب! الآن به نظر من یک شناخت خیلی کلی باید دوستان داشته باشن از این نوع عکاسی، اینکه دوربین در مجموع از چه قطعاتی تشکیل شده، به طور کلی طرز کارش چطوریه و فایده این نوع عکاسی چیه. بحث درمورد لنزها رو هنوز شروع نکردیم و بحث مهم فوکوس کشی Large Format رو (که کتابهای زیاد و قطوری در موردش نوشته شده!) اصلاً حرف نزدیم. فوکوس رو به دو روش می*شه انجام داد، چشمی (و با عرض معذرت بهتره بگیم شکمی!) یا با محاسبات. عکاسهای حرفه*ای بطور معمول اینقدر تجربه دارن که همون فوکوس چشمی کل کارشون رو راه می*ندازه اما عکاسهای آماتور به طور معمول مجبورن که فوکس رو محاسبه کنن و این خودش دو راه داره، فرمولهای دم دستی برای محاسبات سرانگشتی و فرمولهای دقیق! من سعی می*کنم روش چشمی و سرانگشتی رو عرض کنم اینجا و کلیت فرمولهای دقیق رو هم بنویسم اما خب اونطوری مجبوریم وارد مباحثی بشیم که ربط مستقیمی به این تاپیک ندارن.
به جز اینها هنوز حرکات رو تک تک بررسی نکردیم، من می*خواستم در مورد هر جرکت جداگانه بنویسم اما دیروز که سایت Toyo رو لینک می*دادم توش دیدم یه بخشی داره که برای مثال یک مشکلی رو مطرح کرده و بعد توضیح داده چطوری با حرکات مختلف اون مشکل رو حل کنیم، به نظرم این روش جذاب*تر و کاربردی*تر باشه و من سعی می*کنم همونطوری و با استفاده از اون مطالب و مطالب مشابه حرکات رو بنویسم.
در مورد بازار و فیلمها و سیستمهای دیجیتال و قیمت این تجهیزات هم باید صحبت کنیم. یک نکته*ای رو فقط عرض کنم! عکاسی Large Format یک کار بسیار بسیار لذت بخش هستش که ذاتاً به تجربه احتیاج داره، یعنی عکاس باید حتماً خودش این نوع عکاسی رو تجربه کنه و هر ساعت تجربه با این دوربین ارزشش از هر نوشته و کتابی بیشتره. این نوع عکاسی در واقع حل مساله هست، عکاس کلی امکانات داره و کلی محدودیت و باید بدونه توی اون موقعیتی که کار می*کنه چطوری می*تونه با وجود محدودیتهای موجود از تمام امکاناتش بهترین استفاده رو بکنه (و از بعضی*ها هیچ استفاده*ای نکنه) و این تجربه است که باعث می*شه برای مثال من وقتی می*خواهم از یک صحنه*ای عکس بگیرم 15 بار دوربین رو جاهای مختلف بگذارم و هی باهاش ور برم (با این همه امکان ور رفتن!) تا در نهایت ببینم کجا می*تونم اون چیزی رو که می*خواهم بدست بیارم اما یک عکاس حرفه*ای قبل از اینکه حتی دوربینش رو باز کنه، با یه گشت کوچیک اون چیزی رو که می*خواهد پیدا می*کنه و بعد دوربین رو باز می*کنه و اونجوری که می*دونه تنظیمش می*کنه و عکس می*گیره. یادتون باشه! دوربین Large Format می*تونه دنیا رو طوری ببینه که ما با چشمهامون نمی*تونیم اونطوری ببینیم، پس اینکه بتونیم تصور کنیم دوربین چطوری می*تونه یه منظره رو ببینه خیلی مهمه و همینه که نیاز به تجربه داره...
خب، تو پست بعدی خیلی فشرده، 20 مرحله معروف برای عکاسی Large Format رو می*نویسم و بعد آروم آروم هر یک از این مراحل رو بررسی می*کنیم، این روش 20 مرحله*ای رو یک نفر به نام Loung برای سایت Largeformatphotography.info آماده کرده از روی مقاله معروف آقای Howard Bond برای مجله Photo Techniques سال 98 هست که اون مقاله رو هم سر فرصت ترجمه می*کنم و اینجا می*فرستم.