آيا راهتان را در عکاسي يافته ايد؟

[babakdin543]

ا ز پرداختن به عکاسي دنبال چه چيزي هستيد و چقدر در رسيدن به آن موفق بوده ايد

چند وقتيه که دارم به اين موضوع فکر ميکنم که چه زمينه عکاسي منو بيشتر ارضا ميکنه بزاريد مسئله رو بيشتر براتون بشکافم
همه ما به دليلي به عکاسي روي مياريم اولين کاري که ميکنيم يه دوربين ميخريم و با شوق و ذوق شروع به عکاسي ميکنيم عمدتا عکس طبيعت ميگيريم يه عده هم عکس اجتماعي بعد از اين مدت نياز به پرداختن به بقيه ژانر ها رو احساس ميکنيم مثلا عکاسي طبيعت ديگه ارضا مون نميکنه ميبينيم بد نيست پرتره کار کنيم يه مدت ميريم سراغ پرتره بعد ميبينيم که اونم ارضامون نميکنه يا ديگه برامون عادي ميشه و کارمون مثل عکاسي طبيعت تا يه سطحي بيشتر پيشرفت نميکنه بعد مثلا حوس عکاسي خبري يا چه ميدونم حيات وحش و يا عکاسي مفهومي يا تبليغاتي و ...به سرمون ميزنه و دوباره ...... حالا بسته به هر شخصي ممکنه توالي و تعداد اين ژانرها فرق کنه
سئوالم اينه ايا شما به اين نتيجه رسيديد که تو عکاسي دنبال چي هستيد
چه ژانري رو بيشتر ميپسنديد
يا مثل خيلي ها سردرگم يافتن گم شده خودتونيد اينو که گفتم حرف دل خيلياييه که باهاشون راجب اين مورد بحث کردم
شما چطور؟ آيا شما هم نظرتون همينه؟ اگر اري
آيا راحتون رو پيدا کرديد؟ يا هنوز در تلاش يافتن اونيد
مثلا آقا ادريس عاشق عکاسي فشن بود و بيشتر تلاشش تو اين زمينه بود ارش عکاسي خبري و محبي پرتره
همين آقاي کامبيز اخباري هم علاقه اصليش فشن به نظر ميرسه آقاي ناظم رعايا ماکرو و آقاي فراهانچي پرنده گرافي اينا ميدونن بيشتر چه چيزي جلبشون ميکنه

آيا شما به اين نتيجه رسيديد تو عکاسي دنبال چي هستيد

اين خيلي مهمه چون تو انتخاب تجهيزات ،مطالعه تکنيک هاي عکاسي و کسب دانش ويرايش متناسب اون ژانر تاثير بسزايي داره

خواهش ميکنم بدون سانسور نظرتون رو بديد مثلا اگر نگاهي به فتو وبلاگم بندازيد متوجه ميشيد شتر گاو پلنگه هر چيزي توشه اما برخي سايتها که وارد ميشيد متوجه ميشيد بابا اين عکاس يه خط سيري تو کاراش داره
بي پرده بگم من هنوز راحم رو پيدا نکردم اما خواهم يافت

[sm2005nl]

با عرض سلام
من عکس هایی رو که در babakphoto گذاشته بودین رو نگاه کردم اگثر اونها رو میشه تو بخش طبیعت دسته بندی کرد . فکر کنم در کل علاقه و سمت و سوی عکاسی شما طبیعت باشه . ضمن اینکه اگه هدفتون از عکاسی مشخص باشه و اینکه چه موضوعی رو می خواهید به مخاطب القائ کنید می تونه شما رو در انتخاب راه کمک کنه البته در بقیه شاخه های هنر نیز این می تونه مصداق داشته باشه. البته می بایست قبل از همه ی اینها عرض کنم من تو عکاسی حرفه نیستم فقط خواستم احساس خودم رو به شما در مورد عکس ها تون بگم . بعضی از عکس هاتون فوق العاده است.

تا نظر استادان این فن چی باشه

[babakdin543]

اري تو اين سايت بيشتر عکسها طبيعته اما ايا علاقه من عکاسي از طبيعته ؟
واقعيتش خير من علاقه زيادي به عکاسي از طبيعت ندارم واسه همين عکس پرتره و عکس معماري و پرنده هم ميبينيد

در واقع من بايد بدونم کششم بيشتر به کدوم ژانر هست فقط ميدونم به طبيعت بيشترين کشش رو ندارم

[Persian]

بابک جان بحث بسیار جالبی را باز کردی. شاید این ذهن خیلی ها را اشغال کرده است. مشخص کردن هدف حتما نقش مهمی در تهیه تجهیزات داره. برخی شاخه ها تجهیزات بسیار گرانتر و امکانات بهتری را طلب میکند. برای کسی که عکاس اجتماعی یا پرتره است تله 200 به حد کافی بلند است اما برای عکاس پرنده تله 400 هم کوتاه است.
عکاس شب به شکلی دیگر نیازمند وسا یل و احتمالا تلسکوپ است. با کلیات حرف شما در مورد انتخاب یک شاخه موافقم. تعیین شاخه به پیشرفت دراز مدت کمک میکند چون میشود زمان و نیرو را صرف همان شاخه کرد اما شاید برعکس این قضیه هم صادق باشد یعنی پرسه زدن در شاخه های مختلف به عکاس این امکان را میدهد تا با استعدادها و امکانات خودش بیشتر اشنا شود و در نهایت راهش را بهتر انتخاب کند. منظورم این است که سرک کشیدن در شاخه های مختلف لزوما بد نیست.

[paya]

سلام، خیلی موضوع جالبیه ...

همونطور که خودتون گفتید انگار با هر کسی صحبت میکنی سر همین چند راهی ها مونده! یکیش هم خود من ...

علاقه اصلی و سابقه کاری من عکاسی خبریه ولی وقتی آدم می بینه درآمد کافی از این زمینه نداره مجبور میشه که به شاخه های دیگه هم سرک بکشه...بعضی از دوستان عکاسی میرن چندتا ماهنامه و روزنامه باهم کار میکنن، بعضی ها تو ستادخبری هایی که گهگاه درست میشه فعالیت میکنن و بعضی ها که وضعیت مالی بهتری دارن یه آتلیه در کنار کارشون دارن و...

خود من هم خیلی بالا پایین شدم ... حتی یه ست فلاش خریدم که مثلا عکاسی صنعتی و پرتره کار کنم، یه مدت کار کردم دیدم نه من اینکاره نیستم و با ضرر فروختم. الان هم برای جبران درآمد کم و بیکار شدن گاه به گاه، عکاسی صنعتی بصورت Outdoor و عکاسی های پروژه ای واسه جاهای مختلف انجام میدم .

نمی دونم شاید یه روز هم کلا دم و دستگاه و دوربین و ... رو فروختم و رفتم سرکاری که 4 سال درسش رو خوندم ( مهندسی کامپیوتر ). البته واقعا فکرنکنم بتونم این کارو انجام بدم.

[QashQai]

بابک جان سلام: مدتی است در حال جمع و جور کردن اطلاعات وثبت هایم هستم تا در سایتی که در نظر دارم قرار دهم. این سوال هم برای من بود. من هم چون شما بر سر چند راهی هستم. منتها شیوه ای دیگر را پیش گرفتم. بجای اینکه فکر کنم راه من در عکاسی چیست به این فکر میکنم که راه من در عکاسی چه چیزی نباشد بهتر است یا اینکه بدانم به کدام ثبت ها علاقه ای ندارم......

فرضا من به کار خبری علاقه ای ندارم ترجیح میدهم هر ثبتی داشته باشم الا این .... عده ای از ثبت هایم با دسته بندی مشخص و عده ای دیگر را بطور پراکنده میگریم که شاید در دسته بندی کلی با بیشترین عکسهام همخوانی نداشته باشد. تصمیم دارم در قسمتی فرضا بنام Miscellaneous یا همان متفرقه قرار دهم شاید موضوع از دیده عموم متفاوت باشد ولی حتما ایده ثبت ( نه از بابت المانهای درون کادر بلکه از از بابت حس ثبت ) اشتراکی داشته که منه نوعی آن ثبت را انجام داده ام. پس ترجیح میدهم تا زمانی که خودم را درست تر بشناسم به اینگونه ثبت هایم بصورت شناور نگاه کنم شاید زمانی از میان همین ثبت های متفرقه راه اصلی خود را پیدا کردم.


پاینده باشید

[Khoramyar]

آيا شما به اين نتيجه رسيديد تو عکاسي دنبال چي هستيد

من به شخصه ترجیه میدم اینقدر با دقت و دقیق کارم رو دسته بندی نکنم که بابک گفت.

منظورم اینه که مثلا پرنده گرافی زیر شاخه خیلی ریزی از حیات وحش است. یا مثلا عکاسی فشن زیر مجموعه عکاسی تبلیغاتی اگه اشتباه نکنم. دقت اینگونه در دسته بندی کارها معمولا کار حرفه ای هاست و حرفه ای منظورم کسی است که از عکاسی پول در میاره. میگویند فلانی عکاس صنعتی است، فلانی عکاس خبری است، و غیره. من شغلم عکاسی نیست، من به عکاسی علاقه مندم ولی به طور جدی.

من خودم ترجیه میدم که بگم عکاسی مستند اجتماعی رو پیگیری میکنم. چون بیشتر هم در سفر عکاسی میکنم و این نوع عکاسی، از مردمان اون جای خاص گرفته ( پرتره ) تا شیوه زندگی، معماری، تجارت، آداب و رسوم و بعضی زیر شاخه های ریز دیگه رو پوشش میده.

حتی در تهران در زمان انتخابات هم عکاسی میکنم، زمستان از اسکی در دیزین، و تابستان از پارکینگ دست دوم فروشهای چهار راه اسلامبول تا بازار شهر اربیل کردستان عراق. من نمیدانم دقیقا چه هستم، اسم آن هم برایم مهم نیست. مهم، کاری است که حین انجام آن غرق لذت میشوم و آن را هم با بقیه تقسیم میکنم. :)

[A_Maddah]

سلام
بابک جان چه موضوع سختی رو شروع کردی ولی واقعا این موضوع از دلشوره ها و دغدغه های هر کسی می تونه باشه .بخصوص کسانی که می خواهند عکاسی رو جدی شروع کنند این دغدغه ها پس از مدتی سراغ او خواهد آمد .
یکی از سخترین کارها پیدا کردن قوی ترین استعداد ذاتی است که در انسان وجود داره .بطوریقین انسان استعدادهای زیادی دارد که بعضی از انها ضعیف و بعضی دیگر قوی تر خواهد بود .

مثالی می زنم .من همیشه فکر می کنم اگر سعید اوئیتا یا بن جانسون دونده یا کاسپارف و یا اقای رضازاده خودمون همیشه در کار ورزشیشون موفق بوده اند علت آن است که انها استعداد اصلی شون رو پیدا کرده اند .انها فهمیده اند در زمینه این نوع ورزش استعداد خوبی دارند و انرا پرورش داده اند و ان را به کمال رسانده اند .و یا اینکه اصلا شغلشان شده است .خوب همه ما می دانیم که دونده هاو وزنه بردارهای زیادی در دنیا وجود دارند که گاهی بعضی از انها و یا تعدادی کمیشون هم مقام می اورند ولی همیشه ده نفر اول بیشتر مد نظر قرار می گیرند و در دنیا شناخته شده می باشند .وتعداد زیادی دیگر ی هم هستند که سعی وتلاش می کنند ولی هیچگاه به آنها (حتی 100 نفر اول ) نمی رسند (از نظر شهرت )
تا این که نسل بعد ورزشکار های رشته های گفته شده در بالا وارد معرکه میشوند .ومجددا قهرمانانی دیگر ظهور خواهد کرد . تا اینجا رو داشته باش

مورد بعدی مثالی از نقاشی می زنم (چون اسم عکاسهای زیادی رو نمی دونم )
به نظر شما چه باعث می شود شما از بین 100 تا نقاشی براحتی نقاشی ونسان ونگوک و یا پیکاسو را تشخیص دهید ؟یا در بین نقاشان خودمون نقاشی های آقای شکیبا و عباس کاتوزیان رو تشخیص دهید ؟
انچه نقاشی های این نقاشان را از دیگرنقاشی ها جدا می کند سبک و سیاق و تکنیک های اون هاست . این رو هم داشته باش .

حالا انچه می خواهم نتیجه گیری کنم در مورد خودم است و درباره هیچ بنده خدایی نیست و نظر خودم درباره خودم می باشد .من به این نتیجه رسیده ام اگر می خواهم در کاری خاص باشم باید استعداد اون کار را بصورت قوی داشته باشم و سپس انرا تقویت کنم این استعداد می تواند از بچه گی در من رشد کرده باشد و محیط هم در تعالی رساندن ان سهم زیادی داشته باشد .
متاسفانه از دوران بچه گی به استعداد های وجودی در ما , بعلت نداشتن اطلاعات علمی کافی در والدین , توجه نشد . بد تر از ان اینکه اموزش و پرورش ما بنا بدلایلی که نگفتنش بهتر است در جهت شکوفا کردن این استعداد ها قدم مهمی برنداشت .

حالا این حرف زدم که بگم .
اول انتظارم را از خودم مشخص می کنم ایا من و استعدادهایم و پشتکارم و شرایط زندگیم و محیط زندگیم در حدی است که بتوانم جز همون ده نفر سرشناس بشم یا نه می تونم در حد همون بقیه ای باشم که تا حدودی خواهند توانست خودشون رو بالا بکشند ولی به قله نخواهند رسید .
ایا من خواهم توانست در عکاسی دارای سبکی شوم که چند نفر ادم علاقه مند به عکاسی اگر 100 تا اثر عکاسی دیدند سریع بگویند این اثر اقای مداح است (شتر در خواب بیند .........)

این هایی که گفتم من برای خودم تکلیفشون رو روشن کرده ام .

در حال حاضر به این نتیجه رسیده ام و تلاشم بر این است که هم دیدم و هم تکنیک های عکاسی و هم خروجی کارم را بهتر کنم که الحمدلله منصفانه به کارهایم که نگاه می کنم می بینم تغییرات و پیشرفت خوبی نسبت به چهار سال پیش که عضو سایت شدم می بینم که مثل همیشه گفتم و می گویم که همه اینها از صدقه سر این سایت عکاسی و دوستانخوبم در فروم می باشد .خوشبختانه فروم حتی در جهت گیری و دید عکاسی من تاثیر زیادی داشت .واین واقعیتیست انکار ناشدنی .
و در حال حاضر هر گاه یک عکس درست می کنم که رضایتم را جلب می کند به ارامش خاصی می رسم و لذت خاصی می برم که مرا مجاب می کند اسد باز هم تلاش کن .
خوب خیلی طولانی شد .اما یک نکته ضروری .
انسان به ارامش کامل نمی رسد مگر ................
شما هرچه داشته باشید از بهترین چیزها و هرچه بهترین عکس ها را بگیرید طوری که در دنیا تک باشید بازهم به ارمش کامل نمی رسید
باز هم ته دلتون خالی خواهد بود و به دنبال موضوعی مهمتر و اصلی تر خواهید گشت .(خیلی فلسفی شد )

آقا تا پستمو نوشتم 5 تا پست زده شد ..معلومه که بحث حسابی می گیره
موفق باشید
یا حق

[kouhsar]

سلام
پاسخ دادن به این سوال مستلزم اینه که آدم به یه دیدگاه و تفکری در عکاسی رسیده باشه.
مثلا اینکه برای چی عکس می گیره ؟
فایده اینهمه وقت و هزینه ای که صرف عکاسی می کنه چیه ؟
آخرش می خواد به کجا برسه ؟
اگه عکس نگیره و بیننده عکس های خوب دیگران باشه چی میشه ؟
اگه وقتش رو صرف کار های دیگه بکنه چی ؟
اون چند هزار عکسی که قبلا گرفته و آرشیو کرده به چه دردی خوردن ؟
این مملکت به چند هزار تا عکاس نیاز داره ؟
و ....

چند هفته پیش و در مراسم تشییع پیکر خسرو شکیبایی صحنه های زننده و تلخی بوجود اومد. یه جمعیت عظیمی فقط برای عکس گرفتن اومده بودن و البته با فوران سوژه هم روبرو شده بودن و ... و آخرش چندین هزار عکس ثبت شد و ماجرا تموم شد. اما فقط تعداد کمی از اون عکس ها توی رسانه ها منتشر شد و تعداد کمتری توی وبلاگ ها و فوتوبلاگ ها و .... و بقیه اش یا پاک شد و یا دیده نشد و انگار فقط یه تبی بود که فروکش کرد تا اتفاق بعدی .....

لطفا دوستانی که مثل من شغلشون ارتباطی به عکاسی نداره اول یه کمی از دیدگاه و تفکر و هدفشون در عکاسی بگن تا پله پله جلو بریم

[Tooraj]

سلام

بابک جان به موضوع خوبی اشاره کردی.

اول اینکه مواردی که آقایان خرم یار و مداح گفتند را قبول دارم و لذت بردم.
همانطور که دیده اید بیشتر عکسهای من منظره ، ماکروگرافی و پرتره است. ولی آیا راه من همینهاست؟ خیر . من نهایت عکاسی را در ثبت تصاویر مربوط به فرهنگ و تمدن و در کل زندگی اقشار مختلف میدانم. از همین تهران خودمان گرفته تا دهکده های چین و هند و کوبا. مهم آن است که عکس با بیننده حرف بزند . خیلی از عکسها را دیده ام که به اندازه یک کتاب داستان حرف برای گفتن داشته اند. عکسی که از هلزون گرفته بودم زیبا بود ولی فقط زیبا بود . عکسی که پیام آور اتفاقی خاص در یک لحظه و در مکانی دور از چشم بیننده باشد از نظر من ارزشمند تر است. ولی دست یافتن به این تصاویر مستلزم خیلی چیزهاست :
1 - دوربین باید همیشه همراه و آماده باشد.
2 - وقت و بودجه کافی برای سفرهای شهری ، کشوری و قاره ای وجود داشته باشد.
3 - امکان عکاسی از سوژه باشد.( دنبالت نکنن و دوربینتو خورد کنن)
و موارد دیگر که خودتان بهتر میدانید.(متاهلی خودش کافیه:biggrin:)

بنده هم مانند جناب خرم یار بیشتر در سفر عکس میگیرم و فقط از سوژه هایی که در دسترس باشند. فعلاً همینکه عکاسی را یاد بگیرم و بدانم در شرایط مختلف چگونه باید عکاسی کنم به من آرامش میدهد.

پاینده باشید