آيا راهتان را در عکاسي يافته ايد؟

[Behin Nazem]

سلام
پاسخ دادن به این سوال مستلزم اینه که آدم به یه دیدگاه و تفکری در عکاسی رسیده باشه.
مثلا اینکه برای چی عکس می گیره ؟
فایده اینهمه وقت و هزینه ای که صرف عکاسی می کنه چیه ؟
آخرش می خواد به کجا برسه ؟
اگه عکس نگیره و بیننده عکس های خوب دیگران باشه چی میشه ؟
اگه وقتش رو صرف کار های دیگه بکنه چی ؟
اون چند هزار عکسی که قبلا گرفته و آرشیو کرده به چه دردی خوردن ؟
و ....
لطفا دوستانی که مثل من شغلشون ارتباطی به عکاسی نداره اول یه کمی از دیدگاه و تفکر و هدفشون در عکاسی بگن تا پله پله جلو بریم

من عکس میگیرم چون از عکس گرفتن لذت میبرم. برای دل خودم عکس میگیرم. با عشق عکس میگیرم و فکر میکنم عکاسی ، در کنار شغل اصلی، زندگی منو بسیار رنگین تر کرده. هیچ چیز دیگه تجربه ی لذتبخشی رو که گرفتن یک عکس خوب ( به زعم خودم ) در من ایجاد میکنه بمن نمیده.
من از طبیعت لذت میبرم. حتی دیدن فیلمهای مستند طبیعت در تلویزیون. همه اشکال اون: مناظر، پرنده ها وهمه مخلوقات خدا در طبیعت. بهمین خاطرهم بیشتر از چنین سوژه هایی عکس میگیرم. ( اگرچه مسئولیتها و پایبندیهای زندگی محدودیتهای زیاد، اما خوشایندی برای من ایجاد کرده )
لذا به نظرمن هرکس در هر زمینه ای که فعالیت میکنه باید به علایق خودش احترام بگذاره و به اونها توجه کنه. چیزی که از دل بر بیاد به دل هم میشینه.

این مملکت به چند هزار تا عکاس نیاز داره ؟

بله، اگر از منظر کسب در آمد به عکاسی نگاه بشه، عکاس به تعدادکافی و بلکه بیش از نیاز هست، اما نخبه ها همیشه انگشت شمارند و ظرفیتها نامحدود. ولی اگر منظور از عکاسی چیزی غیر از کسب درآمده ، اونموقع سوال اصلی اینه که آیا من به عکاسی نیاز دارم و پرداختن به اون برای من فایده ای داره؟
در مورد من، شخصا ، به دلایلی که گفتم جواب این سوال قویآ مثبته اگرچه ممکنه از نظر اقتصادی قابل توجیه نباشه.

[Kourosh Kahal]

سلام دوستان وقتی این گفتگو ها رو میبینم ناخوداگاه یاد پستهایی میفتم که دوستان تازه کار راهنمایی خرید دوربین یا لنز میخوان وبا جمله کلیشه شده ی :اول هدفتون رو از عکاسی مشخص کنید ویا زمینه کاریتون رو بگید مواجه میشن .
دوستان با سابقه کار عکاسی وقتی به این سوال مهم میرسن چه انتظاری از تازه کارهایی میتوان داشت که شور تجربه کردن هر زمینه ای از عکاسی رو تو سر دارن.:(

[rezakh]

انقدر سوژه زیاده که هنوز فرصت نکردم دنبال یکیش بصورت جدی باشم .شایدم توی هر گروه جدی کار کردم(نظر دوستان چی باشه)
عکاسی برای من تنها مخدره ی ست که با اون روحم ارضا میشه .چه موقع هایی بود که از عکسی که گرفتم کلی آدرنالین تولید کردم
کمیت تجهیزات برام مهم نیست ولی اگر داشته باشم دوست دارم بهترین ها رو داشته باشم.ولی با یک d40kit هم کارم راه میوفته
به هیچ عنوان نمیخواهم ازش پول دربیارم .چون احساس میکنم تبدیل میشه به وظیفه و عشق از بین میره
بهترین سوژه ها چیزای هستن که بشه بیننده رو به فکر وارداره


[IMG]http://i34.*******.com/2aj51j8.jpg[/IMG]

[babakdin543]

تعیین شاخه به پیشرفت دراز مدت کمک میکند چون میشود زمان و نیرو را صرف همان شاخه کرد اما شاید برعکس این قضیه هم صادق باشد یعنی پرسه زدن در شاخه های مختلف به عکاس این امکان را میدهد تا با استعدادها و امکانات خودش بیشتر اشنا شود و در نهایت راهش را بهتر انتخاب کند.

پس ترجیح میدهم تا زمانی که خودم را درست تر بشناسم به اینگونه ثبت هایم بصورت شناور نگاه کنم شاید زمانی از میان همین ثبت های متفرقه راه اصلی خود را پیدا کردم.

پاسخ دادن به این سوال مستلزم اینه که آدم به یه دیدگاه و تفکری در عکاسی رسیده باشه.
مثلا اینکه برای چی عکس می گیره ؟
فایده اینهمه وقت و هزینه ای که صرف عکاسی می کنه چیه ؟
آخرش می خواد به کجا برسه ؟
اگه عکس نگیره و بیننده عکس های خوب دیگران باشه چی میشه ؟
اگه وقتش رو صرف کار های دیگه بکنه چی ؟
اون چند هزار عکسی که قبلا گرفته و آرشیو کرده به چه دردی خوردن ؟

انقدر سوژه زیاده که هنوز فرصت نکردم دنبال یکیش بصورت جدی باشم .شایدم توی هر گروه جدی کار کردم(نظر دوستان چی باشه)
عکاسی برای من تنها مخدره ی ست که با اون روحم ارضا میشه .چه موقع هایی بود که از عکسی که گرفتم کلی آدرنالین تولید کردم
کمیت تجهیزات برام مهم نیست

با اجازتون تيکه هايي از نوشته هاي دوستان انتخاب کردم و اينجا اوردم
خوب برخي از دوستان هدفشون رو از عکاسي براي خودشون مشخص کردن برخي خير هنوز نيافتن از اونا که هدفشون رو مشخص کردن سئوالي دارم

مثلا حامد جان شما علاقه وافرت به عکاسی مستند اجتماعی داريد اما اگر کارت به عنوان مثال ايني نبود که الان داري مثلا يه بقال بودي يا يه پليس سر چهار راه که مجبور بودي همش يجا وايسي يا يه معلم بودي که اجتماعت تغيير زيادي نداشت براي رسيدن به هدفت چيکار ميکردي ايا بعد از يه مدت از مستند اجتماعي اون جامعه محدودت خسته نميشدي ؟؟؟؟ اگر خير چيکار ميکردي

يا رضا خليلي اگر اين ادرنالين ديگه بهت حال نده يا جنسش خوب نباشه حوس ک و ک ائين به سرت نميزنه



چيزي که برام مهمه اينه که اين دوستان که هدفشون رو شناختن دو بايد رو انجام دادن
1- اول خودشون رو بايد بشناسن
2- سبک هاي عکاسي رو بايد بشناسن و ببينن با کدوم يکيش بيشتر حال ميکنن

مورد اول که هدفيه که انسان به صورت کلي تو زندگي داره و بسته به تلاشش ميتونه کامل و يا تا حدودي توش پيشرفت داشته باشه

مورد دومه که بحث من روش متمرکزه
تو اين سايت تاپيک عکس با موضوع انسان ، Urban ، پرتره، مفهومي، سلف پرتره و...... وجود داره اما ايا به نظر شما اون عکسهايي که تو اون تاپيک ها هست نمونه اون موضوعاته ؟
قويا نه مشکلي که ما داريم اينه که اين سبک ها رو خوب نميشناسيم واسه همين تو اکش فکش عکاسي بين اين سبک و اون سبک مونديم

مثلا بابک ديناروند تو اگر فکر ميکني علاقه اصليت به عکاسي تو زمينه Conceptual هستش چرا ميري عکس طبيعت ميگيري چرا نميري تو اون زمينه کار کني؟
وقت نميکني؟
زنو بچه داري؟
پولش رو نداري؟
حالش رو نداري؟
.
.
.
همش بهانس عکاسي Conceptual اتفاقا تنها چيزي که نميخواد پوله ، تنها چيزي که ميخواد تفکر و شناخت و توانايي بيان تفکراته اونو نداري، همين بچه هات بهترين موضوع براي عکاسي Conceptual هستن همين وقت نداشتن بهترين موضوع براي اينکاره همين حال نداشتن همين بي هدف بودن همين دوستان همين اجتماع همين اقتصاد و ...
من با اين گفته رضا خليلي کاملا موافقم "انقدر سوژه زیاده که هنوز فرصت نکردم دنبال یکیش بصورت جدی باشم "

پس مشکل چيه
مشکل اينه که من عکاسيConceptual رو خوب نميشناسم تفکر خودم رو روي موضوع متمرکز نکردم و و زبان بيان موضوع و تفکرم رو در خصوص اون نيافتم نمونه کارهاي ناب تو اين زمينه نديدم شروع ميکنم به جستجوي مطلب ميبينم بحث اونقدر تخصصيه که تو زبان انگليسي کم ميارم ميام دنبال مطالب فارسي مثلا اين سايت ميبينم اي بابا هيچي ! حتي نمونه !دريغ از يه ادرس يه لينک يکم ميگردم ميگم بابا ولش کن تو اين دورو زمونه بهتره بچسبم ببينم از کجا ميتونم يه وام 12 درصدي گير بيارم بزنم به زخم زندگي . بعد ميبينم شدم اون چيزي که نميخوام باشم

[farhad44]

سلام

خوب من چون ديروز شيراز بودم و نيمه شب ديشب رسيدم فرصت نكردم اين مطلب جالب و نظرات دوستان رو كامل بخونم. فقط جواب دادم كه سهم خودمو براي اظهار نظر بعديم محفوظ كنم ( زنبيل گذاشتم )

[Kholeno]

سلام
من فکر می کنم قبلا از این سئوالات باید پرسید اصلا چطور شد که به عکاسی علاقمند شدیم؟
برای شخص من قصه عاشقی از اینجا آغاز شد که چون کوهنوردی و طبیعت گردی به طور جدی انجام می دادم برای اینکه وقتی که بر می گردم خونه و با آب و تاب از زیبایی ها و عجایب ماجراجوییهایم تعریف می کنم، تصویری هم داشته باشم که گوشه ای از اون همه زیبایی رو به بقیه نشون بدم. یواش یواش به خود عکاسی هم جذب شدم و دیگه فقط عکسهای یادگاری نمی گرفتم. تا اینکه با یک استاد بزرگ عکاسی در محل کارم آشنا شدم که زندگی عکاسی منو متحول کرد. از اون به بعد عکاسی زیر سایه کوهنوردی نبود و تبدیل به مهمترین علاقه زندگیم شد.
اکثرا چون ساده ترین، دم دست ترین و کم خرج ترین شاخه عکاسی، عکاسی طبیعت است خوب از اون شروع می کنند. اما من چه همینی باشم که الان هستم چه اگر روزی نامبر وان عکاسی بشم! دلیل و هدف ادامه عکاسی، لذتی است که از رفتن به مکانی زیبا و بکر در طبیعت و ثبت اون زیبایی با ذوق و سلیقه و نگاه خودم، می برم.
در واقع من اینطوری ارضا می شوم و هدفم از عکاسی هم تجربه چنین لذتی است.
اما در کنارش به دلیل نوع شغلم عکاسی صنعتی هم برای کارهایی که خودم چاپ می کنم انجام می دم و این رشته رو هم دنبال می کنم. خیلی هم دوست دارم در این زمینه هم پیشرفت کنم و پول بیشتری هم در بیارم!!
یه نکته هم اینکه حتی عکاسان بزرگ و مشهور هم گاهی برای پاسخ به نیازهای روحی و لذت از عکاسی به گونه های مختلف عکاسی سرک می کشند.
اما بابک جان سئوالی که ذهن منو خیلی وقته درگیر کرده و اتفاقا می خواستم در اینجا هم درمیون بگذارم اینه:
همون موقع که که با اون پیش کسوت عکاسی آشنا شدم به من گفت در عکاسی همه یک روز به یک سقف معینی از پیشرفت می رسند. بعضیها بعد از یک سال می رسند بعضی هم بعد از 10 سال. اونهایی که استعداد این کار رو ندارند که هیچ. اما عده خیلی خیلی کمی هستند که از این سقف و مرز عبور می کنند. راستشو بخواهین خیلی وقته که از خودم نا امید شدم. امیدوارم که حمل بر خودستایی نشه اما می بینم که الان همه عکاسهای من خوبه هر کس هم می بینه میگه به به چه عکس قشنگی! ولی خوب که چی؟ به نظر خودم دارم درجا می زنم. فکر کنم باید از مرز خودم عبور کنم. اما چه جوری ...

[babakdin543]

همون موقع که که با اون پیش کسوت عکاسی آشنا شدم به من گفت در عکاسی همه یک روز به یک سقف معینی از پیشرفت می رسند. بعضیها بعد از یک سال می رسند بعضی هم بعد از 10 سال. اونهایی که استعداد این کار رو ندارند که هیچ. اما عده خیلی خیلی کمی هستند که از این سقف و مرز عبور می کنند. راستشو بخواهین خیلی وقته که از خودم نا امید شدم. امیدوارم که حمل بر خودستایی نشه اما می بینم که الان همه عکاسهای من خوبه هر کس هم می بینه میگه به به چه عکس قشنگی! ولی خوب که چی؟ به نظر خودم دارم درجا می زنم. فکر کنم باید از مرز خودم عبور کنم. اما چه جوری ...

آهان همينه پيام جان
منم به همين دردها دچار ميشم که ميخوام با تغيير سبک جبرانش کنم باز دچار يه دور يا نميدونم تسلسل ميشم

من نميگم ادم فقط بايد تو يه سبک عکاسي کنه نه بره تو همه سبک ها عکاسي کنه اما درجا نزنه ، خسته نشه " بتونه راهشو پيدا کنه مثل يه نهر که براي پيوستن به دريا مسير زيادي رو بايد طي کنه گه گاهي پشت سدي يا سنگي گير ميکنه منحرف ميشه اما باز در جهت سرازيري طي طريق ميکنه

تا کي ميخوام از شمال و جنوبو در و ديوار و زيبايي هاي طبيعت عکاسي کنم!!!!تاکي ميخوام پروسسم رو بهتر کنم !!!؟؟؟ اخرش چي کي ميخوام حرف خودمو بزنم، کي ميتونم به اونجا برسم که هرکي تو دنيا يا تو ايران يا تو اين سايت عکسي رو ببينه بگه اين عکس مال بابکه شبيه کارهاي اونه يا متاثر ار کارهاي اونه

بابا طبيعت همه جا يه جورايي زيباست ما هم هي داريم ميگيم بابا ايران زيباست اخرش چي کي ميخوام حرف دلمو بزنم کي ميخوام تو عکسهام خودمو نشون بدم کي راهمو پيدا ميکنم کي، تا کي ميخوام برم تو کوهو کمر عکس بگيرم بعد همه بگن WoW اين همين فلان جاست و تمام شد رفت
اما اگر بتونم تو عکسهام حرف بزنم ديگه کسي نميگه تمام شد رفت چون هميشه هر کي ميبينه ميشنوه
آيا ميشه تو عکسهام به اونجا برسم که بيننده بگه اين کار بايد کار بابک باشه شبيه کارهاي اونه يا حتي بگه من بيان اين عکسو درک کردم و بيان چيزي غير از نشان دادن زيبايي کوه و دره باشه با ابرهاي ورقلمبيده با اسموني حاصل از فيلتر پلاريزه

پيام جان اين حرف دل خيليا از بچه هايي که باهاشون اشنام و اتفاقا علاقه مشترکشون عکاسيه تو بقيه زمينه هاي هنري نميدونم والا اوضا چطوره

پيام جان هفته گذشته D300 خريدم حالا ميبينم که چي من همون قابليت هاي D70s کافيم بود اينو ديگه ميخواستم چيکار

فرصتي شد با کمک مهيار نمونه کارهاي خوب در زمينه هاي مختلف عکاسي رو معرفي ميکنم بيبنم ديگران چيکار ميکنن و من کجام و چقدر پرتم

[Kholeno]

خوب پس دو تا بحث مطرح شد. یکی اون سئوالات اساسی که بابک در اولین پست مطرح کرد که اصلا دنبال چی هستیم؟ یکی هم اینکه چطور جهت منحنی پیشرفت عکاسی خودمون رو به بالا باشه. شاید من با طرح مساله دوم باعث منحرف شدن بحث بابک شدم. اما می خواستم بگم که من می دونم دنبال چی هستم و می خوام یک قدم جلوتر برم. در عین حال هنوز هم در همین سطح از عکاسی بسیار لذت می برم.
ضمن اینکه شاید بعضی از ما خودمون ندونیم که سبک خودمون رو داریم و به یک نگاه مشخص رسیدیم. (منظورم از سبک این نیست که سبک جدیدی داشته باشیم یا عکاس مولف باشیم. که البته این هدف غایی هر عکاسیست.) این هم خیلی خوبه. بعضی وقتها بعضی از دوستان همین فوروم و بقیه کسانی که عکسهای منو می بینند میگنند که کاملا نگاه تو در عکس مشخصه.حالا اگر من عکس معمولیه خوب می گیرم، حداقل ردپایی از" پیام" تو عکسها دیده میشه. چون نمی تونم همه رو اسم ببرم مثال نمی زنم اما خیلی از بچه های اینجا این رد پا تو عکسهاشون هست.

پانوشت: تبریک صمیمانه برای خرید دوربین جدید به بابک عزیز.

[A_Maddah]

سلام اومدم پستمو بذارم پیام جان جهت بحث رو مشخص کردن من مجبورم دوباره پستمو در ش تغییراتی بوجود بیارم شرمند ه . مجددا مزاحم می شم .
یا حق

[rezakh]

اینجا یک سوال پیش میاد
فرضا من نوعی فقط پرتره کار میکنم اگه یک landscape زیبا دیدم چه باید بکنم ؟
۱.چشم پوشی
۲.هرجوری شده قول و قرارمو زیرپا می گذارم
۳.نه در شان من نیست لند اسکیپ بگیرم
۴.با موبایل عکسی میگیرم و یک عمر قبطه میخورم (آخه دوربینم توی آتلیه است یا اینکه همراهم هست ولی لنز پرتره دارم فقط)
۵.به عنوان یک منظره توصیفی هیچ نظری ندارم
۶.آژانسم اجازه نمیده جز پرتره عکس دیگه ای بگیرم