ممنون از جناب روشن عزیز ك با یك مثال بسیار خوب كلی مفهوم رو رساندند...
بله گاهی ذهن به سویی هدایت میشه ولی واقعیت و حقیقت آن چیزی نیست كه ذهن تصور میكنه.
مثلا بارها و بارها با سیاری از عزیزان ( حتی كسانی كه از سواد و دانش بالایی برخوردارند ) برخورد داشته ام كه تصور می كنند كه وقتی ماه در افق است بزرگ تر از هنگامی است كه در بالای سر ما و در وسط آسمان قرار گرفته است.
در صورتی كه اصلا اینطور نیست.ابعاد ماه هیچگاه تغییری نمی كند و این ما ( بشر ) هستیم كه در اثر خطای دید اینطور تصور می كنیم كه ماه وقتی در افق است بزرگ تر از ماه در وسط آسمان است.
برای اثبات این موضوع هم روش بسیار ساده است.یك تكه مقوا را لوله كرده و ماه در افق را با آن مشاهده كنید.بعد ابعاد را ثبت كنید و یا اینكه لوله را آنقدر كوچك كنید كه ماه كاملا آن را بپوشاند.بعد وقتی ماه به بالای سرتان رسید با آن لوله ماه را رصد كنید.می بینید كه ابعاد همان است.اما چشم چون ماه را با اجسام و مناظر افق مقایسه می كند آن را بزرگ تر تصور می كند.
عین این قضیه برای خورشید در افق هم مشاهده می شود...
مثلا از نظر علمی دیدن این تصویر به هیچ وجه غیر ممكن نیست.كافی است شما یك لنز تله 1000 م م ( شاید تلسكوپ ) داشته باشید و بتوانید اینچنین تصویری را خلق كنید.حالا یك نفر هم از طریق نرم افزار آن را خلق می كند كه به نظرم اشكالی به آن وارد نیست....
.................................................. ............................................
خیلی دوست دارم جناب كهنسال در مورد این سنگ های متحرك برایمان بیشتر توضیح دهند.