هر صحنه یا موقعیتی که ما تصمیم می گیریم ازش عکاسی کنیم , حتما یه دلیلی داشته که ما رو ترغیب به تهیه تصویر از خودش بکنه.پس چرا معمولا ما واقعیتی رو که میبینیم عکاسی نمی کنیم؟ چرا همیشه اینقدر تنظیمات رو عوض میکنیم تا عکس به نظر خودممون زیبا بشه؟ اگه همینی که هست خوب نیست , پس چرا ازش عکس می گیریم؟
منظورم عکاسی هنری نیست,چه بسا در عکاسی هنری,عکاس عملا و عمدا بدنبال خلق صحنه ای نو میباشد.
دلیل اینکه عکسو نقد میکنیم چیه؟ اینکه چرا عکاس نتونسته کاملا واقعیت رو به تصویر بکشه؟ یا اینکه تصویر گرفته شده, مورد پسند ذهن انسانی نیست !
بازم تاکید میکنم,عکس هنری مورد بحث نیست. منظورم عکاسی از واقعیات دورو برمونه. مثل منظره, عکاسی از انسان, یا هر آفریده دیگه خدا که به ذات زیباست.دلیل اینکه در مورد میزان تاریکی در عکسی که شب هنگام گرفته شده نظر میدیم که مثلا باید روشنتر باشه یا تاریکتر ,رو متوجه نمیشم.
نظر اساتید را بیصبرانه خواستاریم...