عکاسی خیابانی Street Photography

[mSafdel]

هنوز سوال قبلی رو جواب نگرفتم یه سوال دیگه برام پیش اومده! تو عکاسی خیابانی تا حد مجاز به ویرایش هستیم؟ آیا میتونیم قسمتهایی از عکس را رنگ آمیزی کنیم و یا عناصر مزاحم را حذف کنیم؟ چقدر مجاز به ویرایش رنگ و کنتراست هستیم؟ و ....
با عرض پوزش شاید این سوالهای من ساده باشن ولی من تا حالا تجربه عکاسی خیابانی نداشتم و دلم می خواد تجربه این سبک از عکاسی رو هم داشته باشم.

[Nima Sadigh]

دوست عزیز در خصوص موردی پست 1600 که فرمودین که عکس جای ترکیب بندی بهتری داره. نمیدونم چقدر عکاسی خیابانی کردید.. این عکس حداقل شرایط رو داره و شاید از لحاظ ویرایش مشکلاتی داشته باشه.. و امروزه کمتر ترکیب بندی کلاسیک در عکاسی مد نظر است. نگاهی بیاندازید به عکسهای آقای عباس عطار از عکاسان مگنوم. در این عکس نگاه اجتماعی رو داره که حداقل پیشنهاد میکنم مطالعاتی در این خصوص داشته باشید.

همانطوري كه گفتم عكسهاتون ارزش خاص خودشون را دارند ولي جاي زيادي براي بهتر شدن تركيب بندي وجود دارد و در حد و اندازه اين تاپيك نيستند. در حقيقت صحبتم رو به مديران اين تاپيك بود. شما به خودتان نگيريد. اميدوارم جاي درستي براي اين انتقاد انتخاب كرده باشم.

خارج از بحث در مورد آن دو عكس، براي من جالب است كه ظاهرا شما تمايل زيادي به اجراي مباحث تركيب بندي در عكسهايتان نداريد. اين نگاه بر خلاف نظر هميشگي من بوده است كه كه "عكاسي يعني تركيب بندي". من 70-80 درصد دليل موفقيت يك عكس را در تركيب بندي آن مي دانم. همان طوري كه تاريخ عكاسي به ما نشان داده است عكسي كه از نظر تركيب بندي مشكل دار است نمي تواند عكس خوبي شود حتي اگر در آن عكس لحظه اي تاريخي ثبت شده باشد!

نمونه اي از يك تركيب بندي خيلي تميز(The Art of Painting by Jan Vermeer) :
فایل پیوست 63132


روش من براي يادگيري و آموزش تركيب بندي به اين ترتيب است كه ابتدا اصول تئوريك به طور كامل مطالعه شود و سپس عكاس با تمرين ميداني و با توجه به آن قوانين + آزادي كامل در شكست آنها(با توجه به قوه ي شهود خودش) بهترين كامپوزيشن را چه در حين عكاسي و چه در مرحله ويرايش به مرحله عمل در آورد. باز هم تاگيد مي كنم بهترين حالت اين است كه يادگيري قوانين basic در مرحله ي اول انجام شود.

مطالعه اصول و قوانين پايه اي + تمرين عملي + ديدن عكسهاي خوب + آزاد بودن در شكست قوانين = بهترين عكس(بهترين عكاس!)

من الان در حال مطالعه كتاب بسيار خوب The Photographer's Eye + ديدن عكسهاي شگفت انگيز steve mccurry هستم. راه تقريبا مشخص است بايد وارد آن شد.

[bf]

اگر پیش از این از من سوال میپرسیدند شاید میگفتم عکاسی خیابانی این است که در خیابان عکس بگیرید! ظاهرا این تعریف درست نیست و عکس خیابانی عکسی است که تقابل انسان را در محیطهای اجتماعی نشان دهد (حتی اگر خیابانی در کار نباشد) {ترجمه از ویکی پدیا}. با این توصیف عکاسی از مردم در یک رستوران- مترو و کلاب شبانه یا فرودگاهها هم جزو دسته بندی عکسهای خیابانی قرار میگیرد. این دسته بندی از عکاسی زیرشاخه های گوناگونی هم دارد. برای مثال زمانی که خودم در مورد دوربین های بدون آینه تحقیق میکردم به افرادی در فلیکر برخوردم که تمرکزشان پرتره خیابانی بود و کارهای زیبایی ارایه داده بودند.
. در مورد ماهیت سریع و شکار گونه و تکنیکهای سنتی عکاسی خیابانی چندی پیش هم بحث شده بود که من تکرار مکررات نمیکنم. بحث زیادی هم در مورد کلیشه های کادر بندی و ویرایش شده است .متاسفانه من فردی خبره در تکنیکهای عکاسی و ویرایش نیستم و زمان وارد شدن عمیق به این فنون را هم ندارم. بنابراین کمی مشکل است به خودم اجازه اظهار نظر در این مورد را بدهم. اما به عنوان یک ناظر دور و غیر حرفه ای فکر میکنم برخی موارد وسواس در این قوانین فرم کلیشه هایی خشک را میگیرد و دوستان را از خوشی های دیداری عکاسی دور میکتد.

[Amin.Zallaghi]

سلام

در مرود کاربر محترم خانم MARYAM71 .
خیلی خوشحالم که یک خانم در عکاسی خیابانی در این فروم فعالیت رو شروع کردند خیلی باید نگاه ویژه به ایشون داشت . و شخصا منتطر دیدن عکس بشتر و بهتر هستم .
یک بار در خیابان متوجه شدم که شکار یک عکاس خیابانی شدم . خانم هم بود لحظه که دید منم نگاهم به اون و دوربینش تلاقی کرد ( از ترس نزدیک شدن مردم هم تله بلند داشتند ) از دستپاچگی دوربین رو از دستش ول کرد خوشبختانه شانه اویز داشت . من ترس ایشون رو کاملا درک کردم من یک مرد با 180 قد و حدود 100 کیلو وزن هنوز از عکاسی خیابانی میترسم البته من 35 میلیمتر عکاسی میکنم :) .
خانم MARYAM71 هم بهتر است از لنز واید در عکاسی خیابانی استفاده کند هم به قول دوستان بعد بهتر میشود خیلی هم مشگل فکوس راحت تر قابل کنترل است هم این که از قدیم گفتند عکاسی موفق است که بیشتر به صحنه نزدیک باشد ( این صحبت عکاس جنگ جیم ناشوی است ) که با 16 تا 35 عکاسی جنگ انجام میدادند . نه تله 200 میلیمتر و به بالا .
در مورد تکنیک سیاه سفید عکسها هنوز جای کار هست .
در آخر عکسهای این محل درست است که از فیلتر مدیریت رد شده ولی گالری نیست که فقط دوستان لایک کنند حداقل من شخصا گفتم قبلا هم دوست دارم نظر دوستان رو بدونم که تنها آقای فرساد غفاری عزیز نکاتی عالی رو به من یاداور شدند که ممنونم .

موافقم
ترس باعث عجله میشه، و عجله هم کیفیت رو پایین میاره
شاید اگه شرایط جوری بود که این دوست عزیزمون ترس کمتری داشتن، بیشتر متجه کادر و فکوس و المان های زیبایی و غیره و ذالک می بودن
والا من که هنوز می ترسم. با اینکه تقریباً 2-3 روز در هفته با دوربین تو خیابون پرسه میزنم و چه صحنه های نابی، اما دریغ از یکم جسارت !!!

انصافاً جدای از بحث مشکلات فنی، خیلی خیلی خوشحالم که یه خانم همچین جسارتی داره، اونم در این جامعه که وقتی دوربین سمت کسی میگیری انگار تفنگ به سمتش گرفتی !

کاش یکم از ترس ما کم میشد و یه کم دیدگاه مردم عوض میشد ....

[eternal]

[Nima Sadigh]

سوالی که در مورد عکاسی خیابانی برام پیش اومده اینه که طبق تعریف عکاسی خیابانی هدف اصلی این نوع عکاسی مردم هستن و صحنه هایی از زندگی مردم. با توجه به این قضیه آیا میشه در عکس های این سبک کل بدن انسان تو عکس نباشه و مثلا از قسمتهایی از بدن در حال انجام کاری عکس گرفته بشه؟!

در عکاسی خیابانی انسانها(یا هر چه به صورت نماد و نشانه، انسان را به طور مستقیم در ذهن به تصویر کشد) در اماکن عمومی(نه فقط خیابان، بلکه مترو، اتوبوس، پاساژ و....) به تصویر کشیده می شوند.
جواب سوال شما بله است. اگر صفحات قبل تر تاپیک را ببینید بحثی در مورد وجود یک اتوموبیل(به جای یک انسان) در عکسهای خیابانی در گرفته بود که به اعتقاد بسیاری، آن عکس های خاص هم زیر مجموعه ای از عکاسی خیابانی هستند.

هنوز سوال قبلی رو جواب نگرفتم یه سوال دیگه برام پیش اومده! تو عکاسی خیابانی تا حد مجاز به ویرایش هستیم؟ آیا میتونیم قسمتهایی از عکس را رنگ آمیزی کنیم و یا عناصر مزاحم را حذف کنیم؟ چقدر مجاز به ویرایش رنگ و کنتراست هستیم؟ و ....
با عرض پوزش شاید این سوالهای من ساده باشن ولی من تا حالا تجربه عکاسی خیابانی نداشتم و دلم می خواد تجربه این سبک از عکاسی رو هم داشته باشم.

سلیقه مهمترین عامل است. به نظر من روند پیشرفت در این نوع عکاسی، بیشتر بر اساس الگو قرار دادن یک عکاس خاص(شاید عکاسی معروف) طی می شود.
با این وجود روتوش کردن عکسها و حذف عناصر در این نوع عکاسی کمتر دیده می شود. معمولا ویرایش در نهایت در حد همان ویرایش رنگ و کنتراست و ... است.

[Alias_239]

جناب حمزه ای یکی از عکاسان مگنوم را به تازگی در فروم معرفی کرده اند.از دیدن عکس های اون عکاس واقعاً لذت بردم ولی بحث این جاست که کیفیت فنی عکس های خیابانی در چه حد باید باشد.



عکس ها از Alex Webb
ترکیب بندی های خیلی خوب و عالی ولی جزییات عکس ها بسیار کم است.یک عکس خوب خیابانی در چه حدی باید کیفیت های فنی از قبیل جزییات یا فکوس بودن یا اوراکسپوز نبودن و غیره را داشته باشد؟

[NarimaN 7]

سلام و درود به همه دوستان؛
بنده در یکی دو پست قبلی هم که در این تاپیک پیام گذاشتم، عذرخواهی کردم چون تخصص خاصی در این ژانر ندارم، نمیتوانم نظرات فنی درستی ارائه بدم و این را با شهامت اعلام میدارم.
اما نکته ای در باب رفتارهایمان و با اجازه دوستان عرض خواهم کرد. ( پیشاپیش عذرخواهی احیاناً برای بیان نکته نظری اشتباه و از روی اطلاعات فنی ناقص بنده در این ژانر به خصوص )
دوستان عزیز باید نکته مهمی را رعایت کرد، اینکه عکاسی در این ژانر با مسائل و مشکلات خاص خودش همراه هست و عکاسی تو خیابان های شهر، خیلی فرق میکنه با عکاسی در یک دشت زیبا که هیچ بنی و بشری هم در اطراف ما نیست. ( به خصوص عکاسی در خیابان های کشور ما واقعاً شرایط خاص خودش را داره و حتی با عکاسی در خیابان های یک کشور خارجی زمین تا آسمون فرق داره، برای درک بهتر کافیه نگاهی به فیلم های آموزشی عکاسان خارجی در خیابان ها انداخته و طرز برخورد مردم عادی را ببینیم ) شخص بنده تا حالا چندین بار مصمم بودم در جهت تلاش برای ثبت شات های مختلف در کوچه خیابان های شهرم. اما به دلایل مختلف ( یکیش خجالت و عدم داشتن شهامت ) نتوانستم حرکت مثبتی در این مسیر بکنم. نمیدانم درست میگویم یا نه، اما عکاسی در این بخش حداقل از نگاه بنده کار آسانی نیست. بحث خجالت و شهامت و این مسائل را کنار بذاریم، عدم وجود امنیت در خیابان های شهر ( منظور دزدان و زورگیران و خلافکاران محترم و شریف شهر ) از یک سو ( برای تاکید بیشتر بر این موضوع : بارها به شخصه دیدم دزدان عزیز به یه فرد بی گناهی حمله برده و پلیس حاضر در صحنه همچون بقیه مردم فقط نظاره گر ماجرا بوده است ! ) و موارد دیگری از جمله پلیس و غیره مشکلاتی را برای عکاسان فراهم میکند. کم نبوده و بنده هم به شخصه دیدم عکاسان بیچاره ای که دوربین و تجهیزاتشان خیلی راحت به سرقت رفته و یا هنگام عکاسی در خیابان های شهر، نیروهای امنیتی ( پلیس و غیره ... ! ) آنها را مورد سوال و جواب قرار داده و حتی دوربینشان ضبط شده است ! ( توجه کنید نمیخواهم اغراق کرده و یا دیگران را بترسانم ، اما حقایقی هست که باید بهش توجه کرد )
باید قبول کرد عکاسی که در این خیابان های شهر اقدام به عکاسی میکند، غیر از تمرکز بر سوژه ، کادربندی و کلاً رعایت نکات فنی و هنری ، حواسش باید به خیلی چیزهای دیگه هم باشد. نگاه های آزار دهنده مردم هنر دوست ! که به قول دوست عزیزمان انگار با یه اسلحه کلاشینکف پر داریم مردم را هدف قرار داده و ترور میکنیم ! و یا ما عکاسان آدم فضایی هایی هستیم که واقعاً قیافه هایمان عجیب غریب و تعجب آور است ! ( خودم یه روز تو متروی تهران و در یکی از ایستگاه ها شاهد عینی ماجرایی بودم که یه گروه فیلم بردار برای ضبط یک قسمتی میخواستن از ایستگاه فیلم برداری کنند. تذکرات مکرر عوامل پشت صحنه که ای مردم بیخیال ما بشین اینور را نگاه نکنید از یک ور و بی توجهی مردم به این تذکرات از یک سمت دیگر ! یعنی واقعاً به چشم دیدم این بیچاره ها چه عذابی کشیدن تا یه صحنه چند ثانیه ای را فیلم برداری کنند ) با این شرایط واقعاً عکاسی در این ژانر کاری سخت و جسورانه است. یک عکاس خیابانی باید چقدر حواسش به این مسائل باشد و برای گرفتن یک شات چقدر عکس العمل سریعی داشته باشد تا فقط بتواند یک عکس خوب با سوژه خاص شکار کند ! بحث های فنی و هنری که دیگه پیشکش.
حال تصور کنید یک عکاس خانم چقدر مشکلات بیشتری خواهد داشت برای ورود به این ژانر پر ماجرا و کنار آمدن با شرایطی که شاید من فقط به برخی از آنها اشاره کردم. ( مشکلات خاص خانم ها در خیابان های شهر که دیگه به جای خود ! )
به خاطر همین موضوع به شخصه به دوست تازه وارد به سایتمون ( به تاکید میگم از نگاه بنده تاریخ ثبت نام در سایت به منزله آماتور و یا حرفه ای بودن یک عکاس نیست ) تبریک میگم که این شهامت را برای عکاسی در این ژانر دارند.
البته تمام این عرایض بنده توجیح برای ارائه یک کار نامناسب و از لحاظ فنی، با کیفیت پایین نیست. صد البته انسان در هر مرحله از زندگی و در هر مسیری که هست، باید همواره تلاش برای پیشرفت علم و دانشش بکند.
اما اگر انقدر جسورانه فردی را محکوم میکنیم، باید شرایط مختلفی را هم در ارائه و بیان نظراتمان در نظر بگیریم.
میتوان با ملایمت بیشتر و با بیان آرام تری هم کار دیگران را نقد کرد. حتماً شنیده اید که قدرت یک کلمه میتواند یک فرد را نابود و در عین حال قدرت یک کلمه دیگر فردی را به معنای واقعی نجات دهد.
ضمن اینکه بنده اینطور تصور میکنم ( اگر اشتباه بیان میکنم پیشاپیش از تمام دوستان عذرخواهی میکنم ) این تاپیک ها و این بخش ها و کلاً یکی از اهداف بزرگ سایت عکاسی، آموزش تمام کاربران هست. چه کاربران حرفه ای و چه کاربران آماتور. تاپیک های مدیریت شده، فضایی برای ارائه برترین عکس های سال عکاسان بزرگ در هر ژانر نیست که آخر سال هم عکس هاش در یک کتاب نفیس و تمام گلاسه رنگی به چاپ برسه و در سرتاسر جهان به فروش برسد. اگر بنده ی عکاس ناشی نتونم عکسم را در سایت خوب و آموزشی عکاسی و در ژانر عکاسی خیابانی که ژانر مورد علاقه بنده هست ( این مثال هست و گرنه به شخصه به ژانرهای دیگر علاقه بیشتری دارم ) به نمایش گذاشته و دیگر دوستان حرفه ای و کار بلد ، عکس من را نقد کرده تا متوجه اشتباهاتم بشم، پس کجا باید آموزش ببینم و کدوم سایت قراره باعث پیشرفت من عکاس ناشی تو هنر مورد علاقم بشه؟! ( خواهش میکنم دوستان تذکر ندن ، بنده هم از وجود تاپیکی با عنوان " لطفاً نظر بدهید " آگاه هستم، اما شاید یکی از وجود این تاپیک بی خبر باشه و یا دلش بخواد مستقیم اثرش را در بخش ژانر مورد علاقش آپلود کنه ) از مدیران سایت و دوستان عذرخواهی میکنم بابت ارائه نظر اشتباه، اما به این تاپیک ها به چشم عکس های برتر دنیا در سال 2015 نگاه نکنیم ! انقدر سخت نگرفته و ساده تر ببینیم و به هم کمک کنیم تا همه در هنر عکاسی که هممون به این هنر عشق می ورزیم ، پیشرفت کنیم.
گناه کسی نیست که حتی اگر اطلاعات فنی و هنری کافی ندارد اینجا عکس ارائه دهد. باور کنید این فرد مجرم نیست که اینطور مورد قضاوت قرار گرفته و از طرف همه محکوم شود. چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید ...
عذرخواهی مجدد برای عرایض طولانی و بعضاً ارائه نظرات اشتباه در سرتاسر متن نوشتاری بنده :) ( تمام این صحبت ها، نظرات شخصی بنده بود که به طور یقین ممکن هست نظراتی به اشتباه گفته باشم، خواهش میکنم جبهه گیری نفرمایید ! :D )

[کوروش]

برخی از دوستان مطالبی را گفتند که نیاز به پاسخ دارد :
1- نخست این‌که ، اگر کسی عکسی را در فروم می‌گذارد ، باید آمادگی نقد شدن هم داشته باشد ...
یکی از دلایلی که همه دوستان قدیمی ، در این سایت سکوت اختیار کرده‌اند ، همین نقدناپذیری ! و واکنش‌های پس از آن است ...
و علیرغم این‌که حتی برخی خواهش هم می‌کنند ، کسی رغبتی به نوشتن ندارد ... چه ، به قولی سری که درد نمی‌کند را دستمال نمی‌بندند ...!!
به خصوص اگر خود صاحب عکس هم راضی باشد ، گویا دیگران راضی نیستند !
نمونه‌هایش در فروم فراوان است ...
2- در باب نگاه از بالا به پایین ، این برداشت کاملن شخصی نویسنده است ... من یکی به تعداد پست کسی نگاه نمی‌کنم ، چه ده پست باشد چه هزار پست ، اگر چیزی را بخواهم بنویسم ، می‌نویسم ... ضمن اینکه ما کاربرانی داریم که تازه عضو شده‌اند و کارهای بسیار ارزشمندی ارایه داده‌اند و من ببینم یا تشکر می‌کنم ، اما طبیعی است که کاربران قدیمی‌تر هم به فضای فروم اشنا هستند و هم در علاقه خود آنچنان پیگیر بوده‌اند که پس از مدتی ترک نکرده و کار را ادامه داده‌اند ...

من هنرجویان بسیاری را دیده‌ام و داشته‌ام که مدتی فقط ذوق عکاسی داشته‌اند و دوربین نو ، اما این برای شش ماه حداکثر یک سال می‌کشد و بعد دوربین‌هایشان در کمد خاک می‌خورند و یا خواهند فروخت یا برای عکس یادگاری به کار می‌برند
( البته هیچ اشکالی هم ندارد ، هنر ذاتا به ذوق بستگی دارد ، نه اجباری در کار است و نه زوری ، هدف از گفتن مطلب فوق این است که صدالبته من بیشتر برای کسانی دل خواهم سوزاند که پشتکار ، و ممارست آنها را ببینم )
3- اینجا یک فروم تخصصی است ، با فیسبوک فرق دارد ... آنجا هر کسی حتی در صفحه‌های تخصصی عکاسی ، بدترین و ضعیفت ترین عکسها را آپلود می‌کند ... خب بکند ! ... اما اینجا فروم تخصصی است و قوانینی دارد ... حالا اگر قرار بر این شده که کمی در تایید عکس‌ها ، آسان‌گیری بیشتری شود ، اما ، ... ( در پستهای پیشین نوشتم )
4- اگر کسی می‌خواهد بیاموزد ، پس بهتر است بیاموزد ، ( نقدها را جدی بگیرد و به جای توجیه و پاسخگویی آنی بیشتر گوش کند ) ، اما اگر قرار است پا در یک کفش کند که نخیر عکس من درست است ! که پس هدفش آموختن نیست ، بلکه فقط نشان دادن عکسش است ( این را کلی گفتم و رویم به همه کسانی است که چنین می‌کنند )
5- هر کسی تمایلی به نقد شنیدن ندارد ، اصلن در محیط عمومی عکسی آپلود نکند بهتر است !
6- من با کسی تعارف ندارم ، نه توهینی میکنم ، و نه بی ادبی ... اما از نظر من هنر ، یعنی ذات زندگی ، با کسی هم شوخی ندارم ... هنر بازیچه نیست ... پس جدی هستم و جدی صحبت می‌کنم ... اگر کسی تاب شنیدن ندارد یا به او بر می‌خورد یا انتظار صحبت با تعارف و ... دارد ، در پیام خصوصی اعلام کند ، من پای عکس‌ها و یا نوشته‌های ایشان چیزی نخواهم نوشت ...
( هر چند همین الان هم در بیشتر موارد چنین میکنم ، و اگر حس کنم به کسی بر می‌خورد ، دیگر برای ایشان چیزی نخواهم نوشت . چرا که من هم وقت اضافی ندارم ، حوصله اضافی نیز ، به ویژه که اگر کسی نخواهد بپذیرد با توپ و تانک هم نخواهد پذیرفت ، چه برسد از این راه دور !! )
و سرآخر اینکه این چیزی که می‌گویم یک اصل هنری است و اصلن نظر شخصی نیست :
هیچ توجیهی در هنر پذیرفته نیست !
نه اینکه نگذاشتن ، نمی شد ، زدند ، گرفتند ، کشتند ، ممنوع بود و ....
این حرفها فقط در ایران شنیده می شود و بیشتر از دانشجویان ایرانی !!
.
هیچ اجباری نیست به کاری که شدنی نیست !
اگر کسی علاقه دارد ، و اگر جدی است ، پس باید همه اینها را بداند و انجام دهد ، و اگر ندارد ، راهی نیست !
در همین بغل گوش ما عراق ، عکاسانی هستند که جانشان را سر راه هدفشان می‌گذارند و این همه توجیه نمی ‌آورند !
آنها را هم کسی مجبور نکرده ! می‌توانستند بروند عکاسی منظره بکنند و از جزایر بالی ، عکس بگیرند ...
در همین فروم ، عکاسی هست چون یوسف باقری ، که عکس‌های عالی ایشان در یکی از سخت‌ترین مناطق کشور ( به ویژه از لحاظ تعصب‌های قومی ) ، وجود دارد ...
کسی بود ( چون مدتی نیست ) آقای هراتی ، در افغانستان ! ( حتی در زمان جنگ و حضور طالبان و نیروهای آمریکایی )
شما تصور می‌کنید که خود من برایم مشکلی پیش نیامده ؟!
اما به هر حال ، همیشه راهی هست و هر مشکلی هم راهی دارد ...
ضمن اینکه ، اینطوری نیست که هر بار با دوربین بیرون رفته باشم ، این همه ماجرای اکشن رخ داده باشد !!!!
باور ندارید ؟!
یک نگاهی به خیل عظیم عکسهای فیسبوک بندازید !
و باز هم سرآخر :
این همه دانشجوی هنر در رشته عکاسی ، که تکالیف کلاسی خود را باید انجام دهند !!
اگر قرار باشد این همه توجیه بیاورند که فلان و بیسار ،.......!!

[lamagra]

...


5- هر کسی تمایلی به نقد شنیدن ندارد ، اصلن در محیط عمومی عکسی آپلود نکند بهتر است !

اوایل که دوربین دست گرفتم روحیه حساسی در این مورد داشتم.فکر میکردم نقدها باید از ادبیات خاصی پیروی بکنند و هوای صاحب اثر رو هم داشته باشند.بعدها فهمیدم نه تنها منتقد اجباری در جریحه دار نکردن احساسات صاحب اثر نداره،بلکه حتی اگر یک قدم خودش رو عقب بکشه در حق صاحب اثر خیانت کرده و اون شخص هم موقعیت خوبی رو برای یادگیری از دست داده.
وقتی مییبینم عکاس بزرگی مثل و مک نلی منتقدان نشنال جیوگرافیک رو با چه عبارت عجیبی یاد میکنه و پس از اون بلافاصله از به آغوش شیدن اونها صحبت میکنه به فکر فرو میرم...من این اواخر گاهی شبیه همان جمله ای رو که نقل کردم به دوستانم میگم با این دنباله که اگر کاری رو منتشر میکنید باید تحمل نقد شدن رو داشته باشید و این رو بدونید جریحه دار شدن احساساتتون کمترین بهایی است که برای یادگیری خواهید پرداخت.