سلام،
با تشکر از همدردی و لطف جنابعالی
یه روز یکی از دوستان عکاس مجله موسیقی تماس گرفت و گفت به دلیل مشغله برم مسابقات موسیقی سنتی در فرهنگسرای ارسباران و به جاش از مراسم عکاسی کنم، قبل از شروع مسابقه گروههای مختلف مشغول کوک کردن سازهاشون بودند، جالب اینجا بود که از هیچ دستگاهی برای کوک کردن جز گوشهاشون استفاده نمی کردند، مسابقه شروع شد، یکی از داوران استاد کیوان ساکت بود، ایرادات و نظراتی که ایشون میدادند واقعا اعجاب انگیز بود، چند موردش رو براتون مینویسم:
- سیمهای تار شما از یک قرقره سیم نیست
- پرده فلان نتت جابجاست
- سیم سازت کهنه است
- چوب سازت این مشکل رو داره
و ...
با خودم فکر کردم که اینها هنرمند هستند و ما هم به عنوان یه عکاس ادعا هنر مند بودن داریم، اینها خودشون سازشون رو کوک میکنند ما چی؟! کوک ساز ما هم تنظیمات نور عکسه.
در این خصوص با چند تا استاد عکاسی صحبت کردم، نظر اونها هم مشابه بودند و میگفتند چشمهای یک عکاس حرفه ای مثل نورسنج عمل میکنه و ایزو و سایر موارد رو میتونه تشخیص بده، برای دست یافتن به این مهارت هم یه تمرین بهم پیشنهاد کردند، بهم گفتند یه شش ماهی فقط در مود دستی عکاسی کنم و از هر سوژه تنها حق گرفتن ۳ تا عکس دارم، اگه توی ۳ تا عکس نور مناسب بدست اومد که هیچی و اگه نشد دیگه حق گرفتن عکس از سوژه رو ندارم، در خصوص عکس هم باید به صورت JPEG+RAW اونم Monochrom باشه، چون وقتی عکس سیاه سفید میگیری و رنگ رو از عکس میگیری نور، کنتراست و ترکیب بندی خودش رو بهتر از عکس رنگی نشون میده و در صورت نیاز به عکس رنگی میشه اونو از فایل RAW استخراج کرد.