مجموعه عکس Photo Essay/Photo Series

[nmroshan]

مجموعه عکس Car Poolers اثر آلخاندرو کارتاجینا

Statement هترمند در مورد این مجموعه:

{ این مجموعه تلاشی است در ادامه تحقیق بصری‌ام در مورد نوع تاثیرات حومه شهر بر خودِ ساکنین آن نواحی، و نیز تاثیر آن بر شهر و لندسکیپ. این روش سر کار رفتن کارگران، نشانه عدم وجود برنامه مدون در بسیاری از شهرها برای ساکنین نواحی حومه است. این پروژه را طی یک سال انجام دادم. روزها از ساعت حدود ۷ تا ۹ صبح که در آن اغلب کارگران به سرکار می روند، بالای یک پل عابر پیاده منتظر می ماندم. باید پیش بینی می کردم که کدام اتوموبیل‌ها، کارگران را حمل می‌کنند و سپس آماده می‌شدم تا به محض عبور از زیر پل، عکس بگیرم. عکس‌ها در بزرگراهی از شهر سان پدرو تهیه شده که یکی از مرفه‌ترین شهرهای امریکای لاتین است.}













مجموعه عکس خیلی خوبی است. هم بخاطر نگاه ساده و در عین حال مستقیم به موضوع. بدون حاشیه پردازی‌های معمول. و هم بخاطر تهیه مجموعه عکسی که بخاطر تشابه فریم‌هایش، خود یک عامل جلب توجه مخاطب می‌شود.

[farsad]

[nmroshan]

آیا دوستان می‌توانند در یکی دو سطر بگویند که چرا مجموعه عکس فرساد مجموعه خوبی است؟ البته اگر با من موافقید (-;

-----




مجموعه جالب دیگری از Hana Pesut به نام Switcheroo که از هر زوج دو عکس در کنار یکدیگر گرفته است که در یکی لباسهای‌شان را عوض کرده‌اند:











مجموعه عکس جالبی است. برخی عکسها کمی عجیب به نظر می‌رسند. برخی قابل پذیرش هستند. در برخی هم اصلا یک لحظه شک می کنیم که کدام حالت اصلی است.
این تاثیرات به خاطر مقایسه کنار به کنار دو عکس از زوج‌هاست.
شاید تاثیرات لباس بر دریافت ذهنی ما از افراد را نشان می‌دهد.
شاید تاثیر لباس بر شخصت افراد را نشان می دهد.
شاید تاثیر نزدیکی افراد در انتخاب لباس را نشان می دهد.
شاید تاثیر لباس بر دریافت ذهنی ما از جنسیت را نشان می‌دهد.

هر چه که باشد، وقتی کمی با دقت به عکسها نگاه کنیم، موجب تاثیرات ذهنی جالبی می‌گردد.

نکته مهم آن است که چنین تاثیراتی تنها از یک مجموعه عکس بر می‌آید و یک تک عکس از این مجموعه چنین تاثیری ندارد و باعث انتقال چنین مفهومی نمی‌شود.

برای دیدن مجموعه کامل آثار هانا به سایتش مراجعه کنید

[Saeed Barikani]

آیا دوستان می‌توانند در یکی دو سطر بگویند که چرا مجموعه عکس فرساد مجموعه خوبی است؟ البته اگر با من موافقید (-;

سلام

شاید به این دلیل مجموعه ی عکس آقای فرساد جزو مجموعه های خوب به حساب میآید که ، هر عکس ، یه مکمل برای عکس

قبلیست که در نهایت همه یک هدف را دنبال میکنند ،

همه با هم معنی را آنطور که باید میرسانند ، طوری که شاید اگر حتی یکی از آنها نباشد اینطور نخواهد شد

مورد بعدی که نیز تصاد نداشتن نسبت به یکدیگر است ، با نگاه به هر عکس ، در تفکر این هستید که در عکس بعدی چه اتفاقی خواهد

افتاد ، که عکس بعدی نیز دقیقا آن را به شما نشان میدهد

امیدوارم توانسته باشم منظورم را برسانم ،

موفق باشید

[Dariush Chegini]

آیا دوستان می‌توانند در یکی دو سطر بگویند که چرا مجموعه عکس فرساد مجموعه خوبی است؟ البته اگر با من موافقید (-;

به نظرم چون مجموعه عکس فرساد مختصات یک روایت کوتاه خوب را داراست:
1- ایجاز: با کمترین مصالح و به دور از پرگوئی یا توضیح زیاد، داستانش را روایت می کند (حتی رنگ هم حذف شده است)
2- تقارن: عکس های اول و آخر و عکس های وسطی به ترتیب با هم تقارن دارند (با ادای احترام به خورخه لوئیس بورخس: استاد تقارن در روایت). عکس اول و آخر عیناً مانند یکدیگرند ولی در این میانی چیزی اتفاق افتاده که ذهنیت بیننده را کاملاً تغییر داده است.
3- ایهام: با توجه به نیمه شفاف بودن سطحی که رهگذران بر آن قدم می گذارند، جنسیت، هویت و سن و سال آنها به درستی مشخص نیست و ما فقط اثر محوی از کف کفش شان را می بینیم و روایت بقیه داستان به عهده تخیل بیننده است.

[kouhsar]

سلام

1
مجموعه عکس فرساد به نظر من خوب نیست
در واقع برای تست و تجربه شخصی شاید خوب باشد اما برای ارائه به دیگران نه
چرخه ای بسیار ساده و شاید تکراری

به نظر من یک مجموعه 6 عکسی باید بسیار غنی تر از این باشد و بیننده نتواند با حذف یک یا چند عکس روایت مورد نظر عکاس را درک کند و یا آن را کافی بداند. اما در این مجموعه ، چند عکس را هم اگر حذف کنیم اتفاق خاصی نمی افتد و براحتی قابل درک است که داستان از چه قرار بوده است.
به قول ادبا اطناب کلام بصری !

2
آیا این نوع عکس ها می توان مجموعه عکس به حساب آورد ؟

[Vahid]

آیا دوستان می‌توانند در یکی دو سطر بگویند که چرا مجموعه عکس فرساد مجموعه خوبی است؟ البته اگر با من موافقید (-;

این مجموعه می‌تواند چندین فهم را در بر بگیرد. مفهوم سادۀ گذر انسان‌ها و نهایتاً نبودنشان... یا مفاهیم پیچیده‌تر دیگری.
قاب خالی است؛ خیلی راحت یک جور حس تنهایی را در یک قصۀ کوتاه می‌رساند. افرادی می‌آیند؛ کوتاه زمانی همین عبور ساده‌شان مانند بودن است و نهایتاً میروند؛ قاب مجدد خالی است.

فریم‌ها از نظر تعداد و چینش به خوبی انتخاب شده‌اند و حذف هرکدام از فریم‌ها مجموعه را ناقص می‌کند.
فریم آخر کاملاً به جا مانند فریم اول است. از لحاظ بصری یک تکرار است اما از نظر بیان و مفهوم کامل‌کننده داستان است و نه یک قاب تکراری...

یکی از نکات برجستۀ بصری در این مجموعه که توجه را جلب می‌کند و موجب سیالیت آن می‌شود، تقسیم شدن توسط خطوط محکم و تیره است.

خلاصه آنکه، اثر ساده است و در عین سادگی گویاست.

سلام
و بیننده نتواند با حذف یک یا چند عکس روایت مورد نظر عکاس را درک کند و یا آن را کافی بداند. اما در این مجموعه ، چند عکس را هم اگر حذف کنیم اتفاق خاصی نمی افتد و براحتی قابل درک است که داستان از چه قرار بوده است.
به قول ادبا اطناب کلام بصری !

ممکن است با حذف فریمی هنوز با یک مجموعه عکس ساده طرف باشیم اما به نظرم داستان متفاوت می‌شود. فکر می‌کنم دومین فریم را مثلاً اگر برداریم مجموعه مقداری دم دستی تلقی خواهد شد. 4 فریم میانی اگر هر کدامشان حذف شود به گمانم روانی بصری این اثر را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد. نه؟

[کوروش]

من هم از مجموعه آقای فرساد لذت بردم . یک جور اثر مینیمال با یک سری المانهای ثابت ، اندک و تکراری است ولی به شدت هوشمندانه است .
نقش هنرمند ، علیرغم تلاش زیادی که معلومه به کار برده ، اما عملن با سادگی اثر ، بسیار کمرنگ به نظر میرسه و از قضا این قدرت کار اوست . یعنی یک جور در حالیکه هنرمند حاضر نیست ولی هست !
حاضر نیست ، چون میشه از این اثر برداشت های متنوع و چندگانه ای رو داشت !
اما حاضر هست ، چون در اوج سادگی ظاهری ، اثرش رو با ظرافت بیان کرده !

رسیدن به اوج سادگی ، گاهی از رسیدن به اوج پیچیدگی بسیار بسیار مشکل تره .

اوج این شیوه رو میشه در هنرمندان بزرگی مثال آورد : مثل کارهای برسون ، که طوری هستند که انگار عکاس حضور نداره و فقط زندگیه که جریان داره و عکاس فقط دکمه رو فشرده ولی با کمی دقت ، اوج ظرافت های بیانی و پیچیدگی های زبانی رو میشه در اونها دریافت .

[farsad]

سلام

اول از همه تشکر از دوستانی که نظرات با ارزششون رو گفتند و تشکر از دکتر روشن عزیز جهت طرح سئوال و تشویق دوستان به بررسی عکس ها.

منتظر نظرات سازنده و تکمیلی دکتر روشن عزیز هم هستیم.

نکته ای که من رو گاهی اوقات درگیر میکنه این هست که من اکثر عکس هایی که میگیرم فارق از برداشت ها و تفسیرهاییست که دوستان دارند و یا میشه برای عکس بیان کرد. من صرفا ثبت کننده کادر و سوژه ای هستنم که من رو برای ثبتش جذب میکنه. سئوالی که برای من پیش میاد اینه که آیا عکاسان دیگه هم همینطور عکاسی میکنند و درگیر مفاهیم نمی‌شوند یا قبل از عکاسی مفاهیم و برداشت های فلسفی و هنری از اثر رو می‌بینند؟ شاید هم این تفاسیر با سرعت زیادی در ضمیر ناخودآگاه قبل از ثبت اثر شکل میگیره؟

امیدوارم دوستان نظر و تجربیاتشون رو در مورد این مسئله هم بیان کنند.

[shoor.segah]

درود بر همگي
در نگاهي خاص معتقدم كه مجموعه عكسها ميبايست حائز چند عنصر باشند.الف)از ابتدا تا انتها به دنبال يك هدف باشند ب)معني و مفهومي را به بيننده منتقل كنندج)گزارشي تصويري از پديده اي باشند.در واقع مجموعه عكس ميتواند به اندازه يك كتاب حرف داشته باشد.
در مجموعه عكس ديگاهي فرايندي نهفته است.مانند عكاسي از خطوط توليد يك كارخانه خودرو سازي كه عكاس از ابتدا تا انتهاي فرايند مونتاژ را با چند عكس روايت ميكند و بيننده شايد با چندين صفحه نوشتار متوجه نشود كه در خط توليد و فرايند ايجاد آن خودرو يا مثل آن چه گذشته است.همانطور كه ميبينيم در اين عكس آقا فرساد فرايندي در حال تكميل است و حتي هر دو شات به تنهايي نيز روايتي دارد اما نه به كاملي همه آنها.سپاس