مجموعه عکس Photo Essay/Photo Series

[17576]

درود ...
گفتگوی بسیار خوبیست ....
در نوشته ی یکی از دوستان ( آقای جهانگیر ) به نکته ی بسیار خوبی اشاره شده بود ...

یکی از ضعفهای بزرگ این مجموعه عدم رعایت راکورد بصری است قانون نانوشته ای که کسی نمیتواند شمارو ملزم به انجام اون بکنه ولی عدم رعایتش مجموعه رو تحت الشعاع قرار میده

به طور کلی :
به نظر من هم قابهای یک مجموعه باید از هارمونی و نظم برخوردار باشند . سایزهای متفاوت و پرش از قاب عمودی به افقی خیلی خوب نیست ... بهترست در آفرینش یک مجموعه عکس این مهم رعایت شود هرچند به قول دوست عزیزمان ، کسی نمی تواند شما را ملزم به رعایت آن بکند .

[jahangir]

ممنون میشم نظرات دوستان رو درباره این مجموعه بدونم تعداد عکسها زیاد بود به صورت پی دی اف در آوردم و آپلود کردم
مجموعه مربوط به سال 88 هست و از ماسوله عکاسی شده
برای اینکه حجم بیاد پایین و دوستان بتونن راحت دانلود کنن کیفیت رو آوردم پایین اما در سایز 50% قابل مشاهدست کارها
پیشاپیش از دوستانی که حوصله میکنن میبینند نقد میکنن نظر میدن حتی با تندترین زبان ممکن سپاسگذارم

لینک دانلود

[A.Khandan]

سلام دوستان به عنوان کسی که به عکاسی علاقه دارد و تجربه ای هم در زمینه این نوع عکاسی (مجموعه عکس و...) ندارد از بعد از مجموعهی عکس خانم دلاوری بحثها را دنبال کردم اتفاقا نقدها را آموزنده دیدم مخصوصا نقد جناب جهانگیر و حتی بحثهای دوستان هم جالب بود و در بعضی پستها آموزنده اما فکر میکنم جایگاه بحث در مورد نقد فراتر از این تایپیک است بهتر اجازه دهیم این تایپیک کار خود را به همین روال ادامه دهد و دوستان مجموعه عکس ارسال کنند تا با نقد و و تعامل و تبادل نظر در مورد کارها این تایپیک برداشتی مفید و مثبت برای کاربرانی مثل بنده داشته باشد. به نظر من نظر دونفر از دوستان در مورد نقد را میشود در این تایپیک مد نظر قرار دار
1 نظر جناب ابایی

حرف همین که درست و منطبق با حقیقت و واقعیت باشه ، معتبر خواهد بود...میخواد از دهان فلانی درومده باشه که علامه دهره یا از زیون بهمانی که یه اُمی بیسواده!
اعتبار آدمها نمیتونه به تنهایی به حرفهاشون اعتبار بده...ولی حرف درست میتونه به تنهایی معتبر و قابل استناد باشه!

2 نظر جناب عبدل پناه

در این تاپیک نوپا که اکثر ما، اول راه اش هستیم، هدف بیشتر "یادگیری" است. پس بیشتر از رویکردِ نقادی، لازم است که به بحث و تبادل اطلاعات در مورد مجموعه عکس و ویژگی هایش پرداخته شود.

[1986]

ممنون میشم نظرات دوستان رو درباره این مجموعه بدونم تعداد عکسها زیاد بود به صورت پی دی اف در آوردم و آپلود کردم
مجموعه مربوط به سال 88 هست و از ماسوله عکاسی شده
برای اینکه حجم بیاد پایین و دوستان بتونن راحت دانلود کنن کیفیت رو آوردم پایین اما در سایز 50% قابل مشاهدست کارها
پیشاپیش از دوستانی که حوصله میکنن میبینند نقد میکنن نظر میدن حتی با تندترین زبان ممکن سپاسگذارم

لینک دانلود

با سلام و تشکر از عکس های زیباتون
حقیقتش اولش که گفتین ماسوله من گفتم خوب،شماهم به چنتا عکس از چنتا خونه بالاسرهم گرفتین و شده مجموعه عکس ولی حقیقتش با دیدن عکسا یه کم جا خوردم،سواد چندانی ندارم که درمورد "مجموعه عکس" اما چیزی که بنظرم تو عکساتون خوب نبود اون افکت یکنواخت اسکرچ مانن بود که بعضا با برعکس شدن جهتشون تو بعضی عکسا یه جورایی توی ذوق آدم میزد/در ضمن یک مقدار ناهماهنگی بین عکس ها هست و فکر میکنم 6تا عکس اول یه مقداری با 5تا عکس بعدی تفاوت دارن و میتونن تو دو تا مجموعه عکس ارائه بشن.

[17576]

جناب جهانگیر عزیز
مجموعه را دیدم . حسی که می خواستی القا کنی به نظرم این بود که ماسوله را از پشت قطرات باران و هوای بارانی اش دیده ای ... خیلی خوب بود
من چند نکته دیدم که بد نمی دانم مطرح کنم
1- نمای ورود به مجموعه خیلی خوب بود.به نظرم باید جای عکس دوم و سوم عوض بشود . یعنی عکس نمای بالا و با جزئیات قبل از نمای نزدیکتر قرار بگیرد ، از نظر من به اینصورت مجموعه یک سیر از کل به جزء (در پرداختن به صورت معرفی مکانی ) را دارا می شود و از هماهنگی بیشتری برخوردارست

2- سکون و آرامش در قاب پایانی دیدنیست ، پویایی قابهای پیشین و ختم شدن آن به این قاب افقی خودش مثل کدای یک موسیقی عمل می کند . اما ... من اگر بودم این قاب را نیز عمودی به کار می بردم ... از نظر من این کدا برای این مجموعه سنگینست .

سپاس از اشتراک و سپاس که گوش سپردی :)

[ahmad.abaee]

ممنون میشم نظرات دوستان رو درباره این مجموعه بدونم تعداد عکسها زیاد بود به صورت پی دی اف در آوردم و آپلود کردم
مجموعه مربوط به سال 88 هست و از ماسوله عکاسی شده
برای اینکه حجم بیاد پایین و دوستان بتونن راحت دانلود کنن کیفیت رو آوردم پایین اما در سایز 50% قابل مشاهدست کارها
پیشاپیش از دوستانی که حوصله میکنن میبینند نقد میکنن نظر میدن حتی با تندترین زبان ممکن سپاسگذارم

لینک دانلود

سلام
صحنه را دیدم :)

1- استیمنتی که روش نوشته بودی کشش نداشت...شاید زیادی طولانی بود...باید نصف میشد مثلاً...فقط جمع‌بندی آخرش و مدخلی که یپبرای دیدن عکسها درست کرده بود مناسب بود
2-عکسها هرچی به انتها رفتن بهتر شده بنظرم : عکس معرفی(اول) خوب بود اما عکس دو بعد (فریم سوم کمتر) به اندازه لازم کشش نداشتن که عکسهای بعدی به یاری مجموعه اومدن و سطح کارها بالا اومد و حقیقتاً حسم از منفی به مثبت تغییر کرد!
3-بیشترین همبستگی این عکسها از فرمشون میاد : سیاه و سفید بودن - عدم حضور انسان (جز در فریم یکی مونده به آخر که ای کاش نبود) - و موتیف خوب و تکرار شونده که در همه عکسها وجود داشت و به نظرم مثل رشته‌ای نامرئی مجموعه رو (حتا در فریمهایی که ضعیفه) حفظ میکنه،قطرات برف و بارونه که تو همه عکسها به وضوح دیده میشه و گاهی هم روی لنز نشسته که خیلی هم جذابتر کرده عکسها رو (و این دیدن عکسها از پشتِ شیشه‌بارون‌زده یه جور فاصله گذاری هم ایجاد میکنه بین سوژه و مخاطب -این فرم من رو یاد مجموعه عکس "جاده‌ها وباران" کیارستمی انداخت)

انشالله مجموعه عکسهای بیشتر و بعتری ازت ببینم برادر

[کوروش]

جناب جهانگیر گرامی .
من مجموعه شما رو دیدم .
اولین نکته برای من Opening جالب ماجرا بود . با تابلوها و خیابانهای خالی . اولین چیزی که به نظرم میاد اینه که جالبه که شما ماسوله پر از رنگ رو سیاه و سفید دیدید .
این تضاد با آنچه که ما از فرامتن ماسوله می دانیم یک شوکی رو به بیننده منتقل می کنه .
و بعد سردی فضا . خیابانهای خالی . باز سردی . و بعد یواش یواش مناظری که کمتر دیده شده . مانند پشت صحنه . حیاط های پشتی . تنگی بین خانه ها . سردی . فضاهای کمتر دیده شده . خطوط گاه کج و معوج و اعوجاج های استفاده از لنزهای باز . و سرآخر مرثیه ای بر انسانی که نیست ! چیزی که از اول هم عدم حضورش به تدریج پرداخته میشه و بعد با شات های آخری تاکید میشه .
آدمهایی که محو شده اند و گویا فقط نشانه های گنگ و خفه از آنها به یاد مانده .

تا اینجا که تشریح و بازگویی متن بود و نه نقد ! مقدمه نقد .

اما باید دید که تا چه حد موفق بودید در بیان منظور ؟
فضا بسیار خفه و دلگیر است . استفاده از تن های خاکستری تیره ، و تصاویر پر کنتراست ، لنز واید ، زوایای قوی ، ولی در عین حال شبه مستند من رو یاد فیلم های درسوازالا و دودسکادن کوروساوا می اندازه . یک جور نگاه شرقی بی محابا به چیزهای آشنا ! به عبارتی بهتر آشنایی زدایی از درک و شناخت قبلی مخاطب از فضایی آشنا .
برای همین منظور :
انتخاب زمستان انتخاب بسیار مناسبی است . یکی دیگر از آشنایی زدایی های موثر در کار . چون کمتر در این فصل ماسوله را دیده ایم .
نگاه صادق هدایت گونه ای هم دارید با متن مقدمه که هم مخاطب رو پیشاپیش برای رودررویی با فضای اکسپرسیونیستی اثر ، آماده کرده و هم می کوشد فضاسازی رو تقویت کنه . شبیه به توصیفات او در بوف کور . وقتی از برابر ساختمانهای کج و معوج و غریبی که توصیف می کند ، سوار بر آن کالسکه مرگ ، می رود تا بدن معشوق را به خاک بسپارد !

اما به نظرم متن مقدمه کمی طولانی است .
یا شاید بهتر بود در بین عکسها می شکست و خرد می شد . ایجاز بیشتری را نیز می طلبید و به نظرم استفاده از کلمات شکسته ، خرد شده ، و بریده بریده - به عنوان یک پیشنهاد شخصی - با فضا همخوانی بشتری شاید می داشت .
جسارت شما رو می پسندم .

دلم میخواد بیشتر بنویسم ولی امروز ، روز پرنوشتاری رو پشت سر گذاشتم !!
در نهایت ، همانطور که در پست های قبلی ام گفتم ، این روزها گاهی برام خیلی مهم نیست خود اثر ،بلکه برام مهمتر ، تفکره . تفکر قبل از خلق اثر . تفکر پشت اثر . این روزها برایم مهم حضور اندیشه است . قالب و ظرف بیانی ( یا به اختصار درست همان بیان ) بسیار مهمه . اما فکر می کنم که درد امروز ما ، درمان اش اندیشه است .
وگرنه ابزار در دست همگان هست . خوب هم هست که باشه .
ولی در نهایت نباید باعث کمرنگ شدن اندیشه بشه .

[17576]

خوشحال می شم دوستان نظراتشون رو در مورد این مجموعه کوچک بگن :)

فتولایف / فتوبلاگ شادی آفرین آرش / ... مست باید رفت ...

"شارل پی‌یر بودلر
رازهای بی‌پرده‌ی قلبم | سرود ۳۳

همیشه باید میگساری کرد و مست بود | تمامی حقیقت اینجاست | چاره‌ای جز این نیست | اگر می‌خواهید بارِ سنگینِ زمانی که‌در گذر هراسناکِ خود، شانه هایتان را در هم می‌شکند، و پشتِ ستبرتان را بر خاک می‌کوبد، بر دوش خود حس نکنید | همیشه باید مست و خمار بمانید |با پیاله‌ای پُر در دستُ بی‌هیچ توبه‌ای!
اما به راستی از چه می‌توان خود را سرشار کرد و مست شد!؟ | از می و شراب!؟ ... | از شعر و غزل!؟... | یا از وقار و فضیلت!؟... | هرجور که می‌خواهید | به میل و انتخاب خود! | امّا «مست باید رفت» | «مست باید شد» | «مست باید بود» ... "

[ahmad.abaee]

خوشحال می شم دوستان نظراتشون رو در مورد این مجموعه کوچک بگن :)

فتولایف / فتوبلاگ شادی آفرین آرش / ... مست باید رفت ...

"شارل پی‌یر بودلر
رازهای بی‌پرده‌ی قلبم | سرود ۳۳

همیشه باید میگساری کرد و مست بود | تمامی حقیقت اینجاست | چاره‌ای جز این نیست | اگر می‌خواهید بارِ سنگینِ زمانی که‌در گذر هراسناکِ خود، شانه هایتان را در هم می‌شکند، و پشتِ ستبرتان را بر خاک می‌کوبد، بر دوش خود حس نکنید | همیشه باید مست و خمار بمانید |با پیاله‌ای پُر در دستُ بی‌هیچ توبه‌ای!
اما به راستی از چه می‌توان خود را سرشار کرد و مست شد!؟ | از می و شراب!؟ ... | از شعر و غزل!؟... | یا از وقار و فضیلت!؟... | هرجور که می‌خواهید | به میل و انتخاب خود! | امّا «مست باید رفت» | «مست باید شد» | «مست باید بود» ... "

سلام
استیمنت‌تون رو دوست نداشتم...اصولاً ترجمه شعر کار خیلی سختیه و معمولاً جذابیتهای زیانی متن اصلی در ترجمه از دست میره و به قول شاملو در ترجمه شعر نیازمند بازسازی شعر در زیان مقصد هستیم...لذا ترجمه حاضر از "رازهای بی‌پروای قلبم" کشش لازم رو برای انطباق با مجموعه عکس نداره .

در تصاویر یکجور استحاله داره اتفاق میفته . آیا اون پرده‌گلدار حجابیه که شخص ازش عبور میکنه و در نور حل میشه؟

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست ---------------- تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

اجرا خوب درومده...اگر اون پرده ساده بود یا طرح بخصوصی(مثل اینی که الان داره) نداشت،تصاویر رو با معنا بیشتر همخون میکرد
عکسها اگر طور دیگری غیر از این میبودن (سیاه وسفید و کمی محو و ناواضح) اثرگذاری الان رو نمیتونست داشته باشه (حتا جا داره در عکس اول و دوم سوژه کمی تارتر بشه )
نکته خوب دیگه ای که هست،عدم جنسی شدن سوژه‌ست، ما با یک انسان طرف هستیم نه با یک مرد یا یک زن ، شاید دوستان بگن نوع پوشش سوژه بیشتر زنونه ست اما خب اگر دیدمون رو مثل مفهمومی که در اثر هست عرفانی کنیم (که خود بخود میشه ) نمیتونیم با قطعیت بگیم سوژه خانومه چون لباس بلند سپید و روسری در اهل عرفان لباسی کاملاً رایجه .

در کل کار دوستداشتنی بود اما با اینهمه متون نابی که در ادبیات فارسی داریم بهتره یه تجدید نظری در اون متن (که در ابتدا استیمنت خوندمش) بکنید .

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو ---------------- و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو

[Madjidm]

به نظرم اجرای خانم آرش عزیز اجرای خوبیست
بنده صرفا نظرم را به عنوان بیننده اثر می نویسم
ضمن تشکر از نوشته های خوب جناب آبایی که بسیار استفاده بردم در آن مورد خاص اما به نظر من نوعی نگاه جنسیتی به نوعی بارز است و حتی اگر عکاس محترم قصدی نداشته باشد به نوعی ذهن درگیر می شود و تجلی یک زن حداقل برای بنده اجتناب ناپذیر است حضور زن در درجه اول و حضور المانهای لطیف روی پرده تشدید کننده این خواهد بود و بیننده در گیر این حس سلوک و بی پروا حرکت کردن خواهد شد که از لطافت خاص خود برخوردار است که نمیتوانم این من درون اثر را را مردانه فرض کنم
متشکرم