امیر جان تا جایی که میبینم عکس شما یک پرتره محیطی محسوب میشود و پرتره محیطی اگر خبری نباشه بهتره که توی چیدمان فضایی دقت کنیم. در این عکس از اونجایی که فضای داخل کمک خاصی به عکس نکرده به نظر من بهتر بود یک لنگه پنجره را ببندید. عکس کمی پرسپکتیو داره که به نظرم با کجی خود پنجره ترکیب شده . میتونست کمی صافتر هم باشد.
درود
به نظرم تقارن میان جهت نگاه و کج بودن کادر جالب از آب درآمده . این ترکیب نامتعادل شاید در نگاه نخست زیبا به نظر نرسه و عدم توازن بصری تلقی بشه ... ولی اگر عمدا از سوی عکاس برای ترکیب با دیگر المان ها و نیز برای رساندن منظوری خاص ایجاد شده باشه ، به نظرم زیبایی های خاص خودش رو داره .
در مورد سوژه اما ...
لبخند به همراه نگاه وی یک حالت خاص داره ؛ انگار چیزی بین شک، تعجب و خوشحالیه ... ژست ایشان هم نقشی را برای بنده ایفا می کنه که انگار اتفاقی افتاده (یا در حال افتادنه) ، ولی وجود عناصر روایتگر، محسوس نیست . قصد ندارم عنصر "روایتگری" رو به عنوان یک المان لازم برای چنین اثری مطرح کنم ، منتها ژست سوژه حالتی داره که حس الزام به وقوع یک "رویداد خاص" رو برای من نشون میده .
هم چنین اثرتون رو در دسته ی پرتره ارسال فرمودید ؛ ولی سوژه به خوبی از محیط جدا نشده ... و به نظرم سوژه ی شما بیش از حد درگیر المان های اضافی شده . اگر عناصر داخل ساختمان قرار بود روایتگر باشن که باید بهتر از این عمل میشد ... در غیر اینصورت ، همینطور که دوستمون اشاره کردن بهتره اونا رو حذف کنید (خصوصا اون المانی که پشت دست راست سوژه هست و تا حدودی در فوکوس و روشنایی هم قرار گرفته ، بیش از حد نگاه رو منحرف می کنه) .
نکته ی دیگری که در ارتباط با سوژه وجود داره ، محل قرارگیری ایشون چه در قاب پنجره و چه در 1/3 افقی و عمودی کادر شماست (با فرض نقطه ای در وسط سینه ی سوژه به عنوان محل سنجش جایگیری) . واقعا این مورد رو در برداشت شما پسندیدم ... برداشت شما مثل همیشه ادیت خوبی هم داره . از عکاس خوبی مانند شما هم قطعا همین انتظار میره ...
با آرزوی بهترین ها
پسر پارسی
ویرایش توسط persian.boy : Tuesday 18 December 2012 در ساعت 21:21
سلام جناب صادقی عزیز
ممنون از لطف شما ، خدمت شما عرض کنم که هدف از انتخاب عمق میدان بسیار کم در این پرتره ، ایجاد جلوه ای خاص و رویا گونه در تصویر است ، کاری که کم و بیش در بین کارهای پرتره کاران دنیا شاهد آن هستیم .
فارغ از سوژه این عکس که پوستی صاف و بدون ایراد دارد ، مزیت دیگری که این روش دارد محو کردن نواقص پوست و ایجاد حالتی شبیه روتوش صورت در مرحله ویرایش است.
البته چون در شاخه پرتره تجربه کمی دارم ، ممکن است که این تکنیک را به خوبی اجرا نکرده باشم و در نهایت عکس خوبی از آب در نیامده باشد. به هر حال از حسن توجه شما سپاسگزارم.
درود
CACTUS.HOSSEIN=INSTAGRAM
CANON M5 + 15-45 / 50MM F1.8 STM / Yongnuo 600ex-rt*2 / Yongnuo YN-E3-RT
ممنون.....فایل فتوشاپ این عکس شامل 17 لایه هست که حداقل 10 لایه اوون تاثیر اساسی و بعضی لایه ها تاثیر جزئی رو رنگ و روی عکس داره...که در واقع مجموعه این لایه ها منجر به این عکس میشه.....3-4 لایه کالر بالانس با ماسک مخصوص به خودشون...چند لایه کرو با ماسک خاص خودشون...و 2 لایه فوتو فیلتر و ........که توضیح هر کدوم خیلی زمان بره.....
اما برای اینکه این پست بیخاصیا نباشه نکته ای رو که مهمه میگم....در هر لایه رنگی بنا به تشخیص از یک کانال رنگ با تغیراتی در کنتراستش استفاده کردم...صرفا خود لایه ها و مقدارشون مهم نیست...
ببخشید اگه نمیتونم بیشتر توضیح بدم....اگه رودر رو بودیم (در دنیای واقعی ) بیشتر توضیح میدادم......
با تشکر از به اشتراک گذاشتن ثبت تون:
1- به نظر میاد کل سوژه غیر از چشمها نگاه رو به سمت راست هدایت میکنند و لی سمت و سوی نگاه سوزه یکباره این حرکت رو قطع میکنه . واضح تر بخوام بگم اینکه اگه فرض کنیم جهت چشمها هم به سمت راست و بالا ( یا پایین) بود نگاه بیننده سردر گم نمیشد ( نظر شخصی هست و به هیچ وجه قانون نیست).
2- دیده شدن سفیدی چشمها به این نسبت خوشایند نیست.
3- اگه نخواستیم چشمها در نقاط طلایی باشند شاید حفظ تقارن سوژه در عرض تصویر بهتر باشه.( الان فاصله از چپ و راست یکسان نیست)
افشين دليري
Nikon D800, Nikkor 70-200 vrii, Nikkor 105mm, Nikkor 50mm 1.8G,Nikon SB 80DX, Mini S&S studio flash lighting MSFK-150-3