عکس شماره ۱۰

[Navid7h]

سلام به همه دوستان

اول: از تمامی دوستان و عزیزان که لطف کردند و نظرات و نقد های خودشون رو برای عکس من نوشتند تشکر میکنم. خواندن این نقد ها و نظرات برایم بسیار ارزشمند و آموزنده بود.

دوم: تشکر ویژه از جناب دکتر روشن که فرصتی برای نقد شدن برایم فراهم کردند.

از این که این عکس به عنوان یکی از عکس های این بخش انتخاب شد بسیار خوشحال شدم و شدیدا پیگیر بحث ها بودم ولی ترجیح دادم مطلبی ننویسم، به نظرم نوشته های من یا بیان نظرم در مورد این عکس ممکن بود روی نظرات دیگران تاثیر گذار باشد.

همانطور که دوستان هم متوجه شدند در این عکس دو منبع نوری وجود دارد. اولی سمت چپ دوربین یک پنجره بزرگ و با فاصله 2.5 متر از سوژه و دومی نور لامپ های هالوژن بالای پیشخوان (Open) آشپرخانه در سمت راست و با فاصله 1 متر و از بالا. از آنجایی که در خانه این دوستم زیاد عکس انداختم هنگام عکاسی متوجه آن نور دوم بودم ولی فرصت خاموش کردن یا Flag کردن و ... را نداشتم و در ذهنم این بود که شاید در Post Process بشود آنرا بهتر کرد.(که بعدا از این کار منصرف شدم)

این عکس به نظرم یک عکس پرتره نیست، شاید همانطور که جناب صبحدل گفتند یک عکس در ژانر Mood باشد. مهمترین جذابیت این عکس برایم همان سایه بزرگ است در تقابل با خود سوژه و یک حس دو گانگی همچنین سمت نگاه خانم. در واقع داشتم دوربین را در کیف میگذاشتم که متوجه آن سایه شدم و سریع دوربین را درآوردم.

همانطور که در عکس های زیر میبینید 2 3 عکس خیلی سریع گرفتم و از آنجایی که کسی با ایشان در حال صحبت کردن بود (فریم سوم) و داشت به سمت راست کادر میرفت کمی صبر کردم تا سر سوژه به سمت ایشان بچرخد و آن سایه بزرگ که فرم کامل صورت را دارد شکل بگیرد. فقط کمی جلوتر رفتم تا کمد سمت چپ و سایه آن در کادر نباشد.( ولی همانطور که میبینید عکس نهایی کراپ شده است)

در مورد قاب عکس دوست داشتم در کادر باشد. به نظرم مثل فلش (پیکان) به سایه اشاره میکرد اما بعد از اینکه عکس را روی کامپیوتر منتقل کردم روی مانیتور دیدم آن سایه کوچک زیر قاب برایم بسیار جالب بود. در واقع اون حس دوگانگی و یا دو شخصیتی که من از سایه و سوژه داشتم ( با توجه به شناخت شخصیم از ایشون و احساسم در آن لحظه ) در آن قاب و سایه اش هم بود. اینکه دو نور وجود داشت از دو جهت و دو سایه به نظرم به مفهومی که ذهنم بود و احساسی که داشتم کمک میکرد.

در مراحل پردازش سعی کردم تا جایی که میتوانم عکس را به گونه ای ویرایش کنم که در سوژه در تقابل با سایه باشد و فرم بدن تخت شود مثل سایه. البته ویرایش های بهتری هم می شود انجام داد.

در آخر می خواستم به یک نکته اشاره کنم.
به نظرم هر عکسی چه پرتره یا عکس با موضوعات انسانی قرار نیست مثل روی جلد مجله های مد و فشن و یا مثل روش هایی که به عنوان Glamour Retouching وجود دارند ویرایش شوند. دلیلی نیست یک خال حذف شود و یا همیشه پوست ویرایش های خاص شود.
روی فلیکر و وب لاگ ها و وب سایت ها که نگاه میکنم بعضی وقت ها این احساس به من دست میدهد که عکاسی از سوژه های انسانی شبیه به یک کار ماشینی شده است.
عکس با دیاف باز > فتوشاپ > نویز ریداکشن > پلاگین پرتره ...

باز هم از همه دوستان تشکر میکنم
امیدوارم همیشه خوشحال و سلامت باشید

[Mohamad_Ali]

یک پرتره با یک نگاه خاص!
توی اکثر پرتره هایی که توی محیط بسته گرفته میشه معمولا یک سری کارها انجام میشه تا عکس بهتری بشه مثل نور از چپ و نور از راست و نور پس زمینه برای از بین بردن سایه و ...
ولی توی این عکس این نکات رعایت نشده.سایه سنگین و بدترکیبی در کنار سوژه ایجاد شده,ولی از زیبایی های عکس کم نکرده!
تنها نکته ضعیف عکس به نظر بنده او قاب روی دیوار بالای عکس هست که به عکس کمک نکرده و با قاب کلی عکس به نوعی سوال ایجاد کرده! و من وجودش را نمیتونم هضم کنم.
بنده به این عکس نمره 7 از 10 را میدم.

[amintara]

به نظر من اون سایه سنگین یک شخصیت پنهان به سوژه میده
انگار که سوژه میخواد بگه من چیزی فرای اون خطوط بدنم هستم

در ضمن به نظرم قاب عکس به نوعی داره به همون شخصیت نهفته (سایه سنگین) اشاره میکنه که اگه نبود جای خالیش حس میشد

البته این حسیه که من از این عکس میگیرم