نقد عکس شماره ۳۵

[nmroshan]

عکس منتخب برای نقد هفته پیش رو، عکس زیر است:

منتظر خواندن نقدها و تحلیل‌های دوستان بر این عکس هستیم...

[amir.komeily]

عکس منتخب برای نقد هفته پیش رو، عکس زیر است:

منتظر خواندن نقدها و تحلیل‌های دوستان بر این عکس هستیم...

با عرض سلام خدمت جناب دکتر روشن و تمامی اساتید و دوستان گرامی
من در مقامی نیستم که بتونم عکس رو نقد کنم فقط برای دوستانی که نمیدونن این عکس در مورد چیه و دوست دارن قبل نقد بدونن:
این عکس از مجتمع تجاری الماس شرق ( مشهد ) گرفته شده که یک دختر اقدام به خودکشی کرده. این مجتمع به صورت یک راهرو تا 5 طبقه ( اگه اشتباه نکنم ) دواری شکل بالا میره و همه از هر طبقه ای میتونین طبقه همکف ببینن ( که تو عکس مشخصه مردم از طبقات مختلف و عکاس از بالاترین طبقه نسبت به بقیه عکس گرفته ) . بی صبرانه منتظر نقد اساتید و دوستان گرامی هستم بلکه در محضر شما اطلاعات بنده حقیر از نقد و عکس بیشتر بشه.
سپاسگذارم
یاحق

[Moty]

با عرض سلام خدمت جناب دکتر روشن و تمامی اساتید و دوستان گرامی
من در مقامی نیستم که بتونم عکس رو نقد کنم فقط برای دوستانی که نمیدونن این عکس در مورد چیه و دوست دارن قبل نقد بدونن:
این عکس از مجتمع تجاری الماس شرق ( مشهد ) گرفته شده که یک دختر اقدام به خودکشی کرده. این مجتمع به صورت یک راهرو تا 5 طبقه ( اگه اشتباه نکنم ) دواری شکل بالا میره و همه از هر طبقه ای میتونین طبقه همکف ببینن ( که تو عکس مشخصه مردم از طبقات مختلف و عکاس از بالاترین طبقه نسبت به بقیه عکس گرفته ) . بی صبرانه منتظر نقد اساتید و دوستان گرامی هستم بلکه در محضر شما اطلاعات بنده حقیر از نقد و عکس بیشتر بشه.
سپاسگذارم
یاحق

درود

ممنون از شما که مکان عکس رو به ما گفتید اما اتفاقی که در حال رخ دادنست که بی هیچ توضیحی قابل لمس است ...... عناصر زیادی در عکس وجود دارد که به راحتی داستان غم بار و تاسف بار این قصه را بازگو می کند وجود نیروهای پلیس در هر سو، مردمی ایستاده و نظاره گر (با ژستی که گویا در حال تاسف و ناباوری و شوکی انی) حلقه ای که دور زن کشیده شده ،زنی در میان حلقه افتاده و نگاهی(زاویه دوربین) که گویا نقطه شروع حادثه است
وجود حلقه های انسانی به صورت دایره وار که شعاع ان کوچک تر و کوچک تر می شود حلقه از در دور زن زاویه دوربین و کادر دقیقا چشم را خیره به سمت سوژه هدایت میکند
ترکیب رنگی و نوع خطوط موجود در عکس مخصوصا کاشی های زمین و شکل 6 یا 8 ضلعی وسط رنگبندز زمین همه و همه به خوبی به کمک تصویر شتافته و قدرت انتقال حس را بیشتر کرده
وجود خطوط رنگی مختلف و جای گیری افرادی در این خطوط گویی مرزبندی میان افکار افراد و میزان نزدیکی یا دوریشان به داستان است که طبقه بندی جامعه را مانند است
نکته جالب فردی در گدشه تصویر در حال عبور......عبوری راحت از کنار حوادثی که شاید یک جامعه را به مخاطره بیندازد....به همین راحتی
زا ویه دوربین و پرسپکتیو ایجاد شده مخاطب را یکی از عناصر داستان قرار میدهد و نگاه افسر به بالا به خوبی حس استرس و نوع فضای موجود در صحنه را القا می کند
تک تک عناصر دست به دست هم دهند تا یک عکس با داستانی قوی را ببینیم گویا وز قبل همه در جایشان چیده شده اند... دختری که در وسط انبوهی از ادمان افتاده و با چادری پوشانده شده که گویی شاید تا دقیقه ای قبل کسی حتی به نیازهایش هم پاسخ نمیداد چه رسد به سوال هایش ، توجهی که تا لحظه ای قبل از کسی نمی دید حتی نگاهی که او را تعقیب کند ولی حال در مرکز دایره و توجه و همه نگاه ها خیره به او و صحنه بعد شاید همه مانند فرد رهگذر دوباره به ماشینی شدن و تکرار روزمره هروزه زندگی باز می گردنند و دخترانی باز بی انکه صدایشان شنیده شود و یا خواسته شان هر روز در دلشان می میرند......و وجود چادر بر سر دختر که حجابیست شاید برای گناهانش و یا اینبار حجابی برای نگفته ها و پرده ای برای سکوت جاودانه اش
ثبت هوشمندانه و تاثیر گذاری بود
هرچند عکس ثبتی است به نظر من موفق ولی داستانش بسیار تلخ
کاش زندگی را میشد جور دیگر دید.....

[Vahab_asefi]

هر انسان یک انسانیت مطلق است! (شاملوی بزرگ)
سلام به شما و سپاس بی کران به خاطر این تصویر زشتِ زیبا! تصویری که زشتی تضاد ها را به زیبایی به تصویر می کشد!

در و دیوارها و ویترین های زیبا که هر روزِ این روزها برای ما خودنمایی می کنند یا از صدا و سیمای خ ی ا ن ت پیشه ی ما به صورت آبستره و اگزجره در قالب پیام تبلیغاتی و فیلم و ... به خورد من و شما می روند، اگر امثال شما بیش تر شوند، دیگر نمی توانند به آسانی گندپوشانی کنند.

این چادر رنگی در کنار این فضای مملو از رنگ های پوشالی، خود به تنهایی گویای همه چیز است!

داستان هر چه بوده، برآیندش همین است!
از سوی دیگر، در این فضای پر تنش، این عکس نوعی آرامش را هم در خود دارد. دخترک به آسودگی به خواب ابدی فرو رفته و با حصاری از جامعه جدایی اختیار کرده! (اختیار کرده!). در مردم هم تکاپو و تحرک تنش آفرینی مشاهده نمی شود. گویی فیلم تماشا می کنند. که به واقع هم همین است. در این مورد آقای Moty، شما کامل گفتید و من چیزی اضافه نمی کنم (متشکرم).

سپاس از دکتر روشن عزیز به خاطر این عکس که بعد از مدت ها تعطیلی این تالار را تکان غریبی داد. خواهش می کنم بعد از این به همین روند تنوع آفرین ادامه دهید. جهان به تمام مغزها و بینش ها نیازمند است و عکاسی هم خارج از جهان نیست.

در آخر باز هم سپاس، سپاس از عکاس این اثر که به زیبایی، زشتی را تصویر کرده است! بدون تردید و بدون اغراق، در یک سال اخیر اثری به این خوبی ندیده بودم. دست مریزاد، همین طور ادامه دهید.

[aidin594]

چيز جالبي كه در اين عكس نظر من را جلب كرده رعايت فاصله تماشاچيان با حصار است. به نظر مياد اونها ميترسند كه خانم متوفي اونها رو هم با خودش ببرد.

[office]

خیلی دلم میخواد با این نمادها و نشانه هایی که عموم هنرمندان درهنگام نگاه کردن به یک موضوع هنری یا خَلق یک اثر هُنَری (در اینجا بطور اَخَص عکس منظور می باشد) بدان توجه می کنند آشنا بشوم، چراکه معتقدم این آشنایی می تواند دید علاقه مندان به مسایل یا کارهای هنری را به باورهای عموم جامعه نزدیکتر و نهایتاً هنرمند را از خطر مُنزوی شدن بِرَهانَد.
پس بدینوسیله از همه عزیزانی که در این راستا فعالیت می کنند تشکر می کنم

DSCF6002-s.jpg

خطوط نرده ها، حفاظ گرد و قرمزرنگ، استفاده بهینه از نقطه طلایی، جهت دید مردم و ... همه و همه نظر بیننده را به راحتی به متوفی جلب می کند.
توضیح آن مامور با اشاره به طبقات فوقانی، نحوه وقوع حادثه را هرچند کمرنگ، القا می کند (کمرنگی القا شاید بخاطر این باشد که گویا خود آن افسر پلیس نیز هنوز به علت اصلی حادثه اشراف پیدا نکرده)

بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی بازگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هرکجا آیا همین رنگ است؟

نمی دانم به کارتون ها، تصاویر و یا نقاشی های مخصوص کودکان چقدر توجه کرده اید؟ به اینکه برای تداعی دنیای رویا گونه و آرامش شیرین از چه تصاویری استفاده می کنند!
خطوط منحنی وار کف مجتمع تجاری بخصوص ته رنگ آبی آن منو دقیقاً یاد همان دنیای رویاییِ سرشار از آرامش میندازه، طوری که تَوَهُم گونه دارم لبخند آن دختر معصوم را می بینم و احساس می کنم به آرامشی رفته وصف ناشدنی. گویی راحت شده از همه مشکلات و دارد در دنیای آرزوهایش مانند پری های دریایی میرقصد و باخودش می گوید:

آنقدر زيباست اين بي بازگشت كز برايش مي توان از جان گذشت

نگاه سردِ بی روح و بی تفاوت مردم به دختر شوربخت (شاید هم خوشبخت بِجَهَت فرار موفقیت آمیز از دنیایی که برایش دیگر تحمل ناپذیر شده بود) در همان نگاه اول به عکس، خود را نشان می دهد و چه بسا در دید بیننده غم بزرگی از این راحتی رفتار مردم ایجاد می شود، گویا برایشان اتفاقیست عادی:

غم این خفته چند
خواب در چشم ترم میشکند

راستی کسی میدونه بیچاره قبل از پریدن چی با خودش تَرَنُم می کرده؟ من فکر میکنم میخونده که:

ز پیشم مرگ،
نقابی سهمگین بر چهره می‌آید.
به هر گام هراس افکن،
مرا با دیدهٔ خون بار می‌پاید.
به بال کرکسان گرد سرم پرواز می‌گیرد،
به راهم می‌نشیند، راه می‌بندد؛

حیف که دیگه تصمیم گرفتم تو نوشتن زیاده روی نکنم تا حوصله خواننده سَر نره و گرنه باری که این عکس با خودش حمل می کنه میتونه خیلی حرف برای گفتن داشته باشه. در نهایت نیز از ثبت کننده این عکس خواهش دارم خودش نیز به مواردی که هنگام ثبت موضوع دقت کرده اشاراتی بِنَمایَد.

باتشکر

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
شعرها از اخوان،

ه.ا. سایه

، نیما و کسرایی
در ضمن نه من و نه مطمیناً شُعَرایی که من از شِعرشون برای زیباتر شدن نوشته ام استفاده کردم، با خودکشی یا فرار بی بازگشت از واقعیت موافق نیستیم

[mohsendm]

با سلام
خود عکس به لحاظ فنی که زیاد جالب نیست یعنی میتونست بهتر باشه اما خوب اگر بخواهیم منصفانه نقد کنیم باید شرایط عکاس رو هم در نظر گرفت . نکته قابل توجه موضوع عکسه که جای بسی تاسف داره...
از نظر زیبایی شناسی تجمیع رنگهای زمینه است که باعث میشه خباثت موضوع تا حدی تعدیل بشه... قرار گرفتن آدمها با یه هارمونی خاص که علت اون نوع معماری ساختمونه هم جلوه ی خوبی داده...

سپاس

[Vahab_asefi]

خیلی دلم میخواد با این نمادها و نشانه هایی که عموم هنرمندان درهنگام نگاه کردن به یک موضوع هنری یا خَلق یک اثر هُنَری (در اینجا بطور اَخَص عکس منظور می باشد) بدان توجه می کنند آشنا بشوم، چراکه معتقدم این آشنایی می تواند دید علاقه مندان به مسایل یا کارهای هنری را به باورهای عموم جامعه نزدیکتر و نهایتاً هنرمند را از خطر مُنزوی شدن بِرَهانَد.

نکته ی بسیار خوبی است. معتقدم که هنرمند در سفر روحی و فکری خود در وهله ی اول در کنار مردم، در وهله ی دوم دور از مردم و در وهله ی سوم (اگر به این مرحله برسد البته) باز با نگاهی جدید در کنار مردم خواهد بود و می شود کسی که هم عوام و هم خواص هم حرفش هستند و پیامش را می پذیرند (البته این با هم رنگ جماعت شدن به هر وسیله ای از نظر بنده متفاوت است). اسفار اربعه ی ملاصدرا هم البته در وادی دیگری اما با قابلیت تعمیم تا حدی مبین همین مسأله است (سفر از مردم تا خدا، سفر با خدا درباره ی خدا، سفر از خدا تا مردم با خدا و سفر در میان مردم همراه خدا).
از اساتید به خصوص جناب روشن خواهش می کنم در جمع بندی ها در مورد این عکس و عکس های مشابه در این تالار به این نکته هم بپردازند: من هم مشتاقم درک کنم که چه مؤلفه هایی (بی آن که هنرمند لازم باشد دست به خلق هنر نازل بزند تا رضایت همگانی را به دست آورد)، در میان هستند که یک هنرمند اثری خلق می کند در منتها درجه ی کمال که هم اهل آن هنر و هم توده ی جامعه (به عنوان مخاطبان اصلی هنر) زیبایی آن را درک می کنند و تأثیر می پذیرند.

[ahmad.abaee]

با سلام

نمیخوام یک نقد مدون و جامع بنویسم که از توصیف فضا و ترکیب بندی به عمق عکس بروم و... میخوام خیلی ساده نظرم رو بگم

عکس خیلی معمولیه . ثبت اتفاقی که رخ داده . کاری که اصولاً کار عکاسی و دوربینه . شاید برای بخش حوادث روزنامه های صبح خراسان مناسب باشد ، در کنار تیتری از خودکشی یک دختر در فلان پاساژ مشهد . توضیحات عکاس عکس هم که در پست دوم امد ، جنبه خبری و توضیحی داشت(ممنون)
چیزی که از این تصویر برمیاد اینه که عکاس هم یکی از همین مردمه ، یکی از همین مردمی که روی نرده یله دادن و دارن جسد یه آدم رو میبینن . و تنها فرقش اینه که دوربینی برای ثبت به امتداد نگاهش اضافه کرده و چلیک!تصویری که میدیده رو ثبت کرده . هیچ حس متفاوتی در این تصویر وجود نداره مگر همونی که احتمالاً در ذهن دیگر بیننده ها وجود داشته : خوشبحال من که انقدر بدبخت نیستم که مجبور بشم خودکشی کنم! یا حتا عام‌تر : خوشبحال من که زنده‌ام !
این تصویر نه تنها حسی از همنوع دوستی در بیینده ایجاد نمیکنه،و نه تنها رفتار منفعلانه شهروندان رو به چالش نمیکشه بلکه خودش هم بیننده‌ای منفعله که یکجور واپسگرایی و بی تفاوتی و دوریگزینی نسبت به دیگر انسانها رو تبلیغ میکنه .

[amir.komeily]

با تشکر از احمد عزیز. من فقط با این قسمت نظر شما خیلی موافق نیستم.

عکس خیلی معمولیه . ثبت اتفاقی که رخ داده . کاری که اصولاً کار عکاسی و دوربینه .

یعنی شما اگه جای این عکاس بودین از این تصویر هیچ عکسی نمی گرفتین؟ به نظر من این عکس خیلی خاصه. یک جورایی این عکس داره با آدم حرف میزنه. درسته یک صحنه زشته ولی به نظر من تفاوت دو نفر موفق و ناموفق تو عکاسی، در ثبت همچین صحنه هاییه. مثل خیلی از عکس هایی که عکاس تو لحظه تصمیم میگیره عکس بگیره ولی همون تصمیم در لحظه، میتونه یک عکس موفق حتی در سطح بین المللی برای عکاس به ارمغان بیاره.
بازم ممنون از جناب دکتر روشن که به نظرم دست رو عکس هایی واسه نقد میذارن که اکثرا نقدهای متفاوتی رو به دنبال داره. مثل عکسی که برای نقد شماره 34 استفاده شد.
به نظرم نظرات و نقدهای متفاوت = بزرگ تر شدن و عوض شدن دید منِ عکاس به اطرافم و پیشرفت در عکاسی
یا حق