راستش سواد من در حدي نيست كه بخوام راهي نشون بدم يا راهنمايي كنم مجيد جان، اما به طور خيلي جزيي سعي كردم تو پست هاي قبليم شناسه هاي اين مكتب رو ذكر كنم. اينكه از كجا شروع شده و دنبال چي بوده. همچنين دلايلي رو كه براي پذيرش اثر به عنوان سوررئال آوردم.
اين دوتا كتابو ميتونم معرفي كنم:
تاريخ هنر/ارنست گامبريج/ترجمه ي علي رامين. اين كتاب در دنيا به عنوان مرجع شناخته ميشه، يكم قطوره اما ميشه فقط به موضوعي كه نياز هست مراجعه كرد.
سرگذشت سوررئالیسم (1952 - 1913): گفت وگو با آندره برتون/ ترجمه عبدا.. كوثري/نشر ني
درين كتاب آندره برتون جمله اي داره كه فكر ميكنم ميتونه تا حدي در جهت شناخت ذات سوررئاليسم روشنگر باشه:... اما میبایست به کدام شاهراه ها میزدیم؟ شاهراههای مادی؟ فکر نمیکنم. شاهراههای معنوی؟ تصورش مشکل است.
فكر ميكنم اگر شما هم ديدگاهتونو بگين ميشه روش بحث كرد.
درود بر شما.
وقتي يك فرآورده ي هنري رو تو يك چهارچوب خاص تحليل ميكنيم طبيعتا هر چيزي رو كه در جهت اين باشه ازش استقبال ميكنيم يا به دنبال ارتباطي عيني يا مفهومي براش ميگرديم (البته بايد مرزش رو با توجيح يا خوراندن مفهوم به سوژه رعايت كرد) كه درين مورد خاص من تمام عناصر رو بسيار فكر شده و هماهنگ با موضوع ميبينم.