نیم رخ اثر میشل کلمنت

[Vahab_asefi]

[QUOTE=Madjidm;255923
بنابراین اگر هنرمند بتواند از فاکتورهای کاملا معمول برای منظوری غیرواقعی و ذهنی استفاده کند می توان آن را در حیطه سورئال تلقی کرد
[/QUOTE]
بله و البته در نظر داشته باشید که این ایده در عکاسی ملموس تر هم هست چرا که عکاس اصولاً به جز واقعیات چیزی در جلوی دوربین ندارد. در هنرهایی چون نقاشی، طراحی، سینما و ادبیات، دست هنرمند ار این نظر بازتر است.
پی نوشت:
پست قبلی من به علت سرعت کم اینترنت در حقیقت زمانی ارسال شد که پاسخ شما ارسال شده بود.

[Amir Abdolpanah]

من به اینترنت پر سرعت دسترسی ندارم.

اما در تائید حرف های جناب ابراهیمی سری به کارهای ردنی اسمیت و ایده پردازی سورئالش بزنید. http://www.rodneysmith.com

[Madjidm]

ممنون آقای عاصفی و امیر عزیز
متوجه شدم که مفهوم سورئال در هنر گسترده تر از تفکر قبلی من بوده است
مثال زیر یک مثال تیپیکال از تصور قبلی من است

[mreza1001]

چرا تضاد آقامحمدرضا؟
درين موضوع خاص (عكاسي) ابزار (دوربين) چيزي كاملا مدرن و نيازمند خودآگاهي كامل براي كاركرده، از طرفي هم براي خلق هر اثر هدف وجود داره و ايجاد اثري سوررئال هم شامل اين اصل ميشه، حالا اينكه هدف خلق مفهومي فراواقعيست تناقضي ايجاد نميكنه چون اين ارتباط بين آگاهي خالق و مفهومي ناخودآگاهانه ارتباطيست خطي و نه موازي. در واقع اراده اي آگاهانه معطوف به فراواقعيت.
هنر سوررئال هم مث ديگر سبك ها نياز به پرورشي خودآگاه داره تا هنرمند بتونه به نقطه ي فوران برسه.

من فکر می کنم این نیاز به صورت پرورش خودآگاه ضمیر ناخودآگاه است. در مواقع تهیه مواد لازم برای این پرورش. و نه هدایت آگاهانه اش. اما به نظر من در این عکس تضاد موج میزند(که البته منظورمان الان این تضاد نیست) این عکس ممکنه با آگاهی و تفکر کامل گرفته شده باشه (ممکنه هم نه!) به هر حال توضیح شما هم قانع کننده است. اما باید در بارش فکر کنم. مثلاً اگر این اثر نقاشی بود چی؟ قلم به اندازه دوربین فکر نمی خواهد؟ یا اصلاً میشه این رو گفت؟ به هر حال اثر اگر یک قصه شفاهی هم باشد ابزار اصلی ذهن هنر مند است . . .

[Vahab_asefi]

ممنون آقای عاصفی و امیر عزیز
متوجه شدم که مفهوم سورئال در هنر گسترده تر از تفکر قبلی من بوده است
مثال زیر یک مثال تیپیکال از تصور قبلی من است

متوجه نوع نگاه قبلی شما شدم. امیدوارم که با نگاه جدید شما و علاقه ای که در دوستان می بینم؛ در این بخش شاهد نقد عکس های دیگری از این مکتب باشیم؛ هر چند در مورد این عکس هم تمام آن چه باید گفت هنوز گفته نشده است. متأسفانه IP من مسدود شده و برای حضور باید مراحل خسته کننده ای را طی کنم. حرف های تازه ای دارم که با این وضعیت ... منتظر رفع مشکل خواهم ماند.
پی نوشت:
آصفی هستم (با الف):
شکوه آصفی و اسب باد و منطق طیر... به باد رفت و ازو خواجه هیچ طرف نبست (غزل 252)

[mehran_sh_t]

آقای آصفی (و البته دیگر دوستان!)

در عکسی که از Alin Ciortea قرار دادید، آیا "یک وهم ترسناک" برای سورئال قلمداد کردن عکس کافیه؟

** البته به نظرم بهتره دیگر عکس ها در تاپیک های جدا مورد بحث قرار بگیرند.

در مورد عکس اصلی تاپیک، نیم رخ

تغییر از چهره ی فبلی به چهره ی جدید در این نوار حادث شده است.

با حرفهای شما در خصوص تغییر چهره موافقم، خصوصا اینکه در نوار نازک، مدل مو کوچکتر از حالت قبل به نظر میاد، انگار در حال از بین رفتن هستش.
ولی با این تفسیر، در مورد انعکاس عکس بر روی میز(؟) چه برداشتی دارید؟ در اینجا اثری از لایه نازک نیست، و همچنین بین تصویر پشت لیوان و انعکاس اون تفاوت وجود داره. همچنین به دلیل انعکاس، انگار انعکاس سوژه (و یا خود سوژه) به نقطه دیگه ای خیره شده

[Vahab_asefi]

آقای آصفی (و البته دیگر دوستان!)

در عکسی که از Alin Ciortea قرار دادید، آیا "یک وهم ترسناک" برای سورئال قلمداد کردن عکس کافیه؟

** البته به نظرم بهتره دیگر عکس ها در تاپیک های جدا مورد بحث قرار بگیرند.

در مورد عکس اصلی تاپیک، نیم رخ



با حرفهای شما در خصوص تغییر چهره موافقم، خصوصا اینکه در نوار نازک، مدل مو کوچکتر از حالت قبل به نظر میاد، انگار در حال از بین رفتن هستش.
ولی با این تفسیر، در مورد انعکاس عکس بر روی میز(؟) چه برداشتی دارید؟ در اینجا اثری از لایه نازک نیست، و همچنین بین تصویر پشت لیوان و انعکاس اون تفاوت وجود داره. همچنین به دلیل انعکاس، انگار انعکاس سوژه (و یا خود سوژه) به نقطه دیگه ای خیره شده

در مورد مسئله ی اول: خیر؛ الزامی در کار نیست و تصادفاً این دو عکسی که مطرح کردم هر دو به نظر من وهمی ترسناک نهفته داشتند. در سوررئال شما با اوهامی از جنبه های گوناگون در کنار واقعیات، رو به رو هستید.
با شما موافقم و مخصوصاً این عکس دوم را خیلی علاقه مندم که در تاپیکی جداگانه مورد بحث قرار دهیم. البته این یکی را نه تنها به لحاظ محتوا که از نظر بار فنی عکس نیز هم.
در مورد بازتاب، قصد داشتم تا پس از بحث بیش تر در مورد بخش فوقانی عکس مطرح کنیم که ظاهراً عملی نیست؛ بنابراین بر طبق ایده ی خود پیش می روم:
در صورتی که بخش بالایی عکس نمودی از سیر زمانی بشر قلمداد شود در این صورت انتهای لیوان و نقطه ی وصل شدن آن به بازتابش را (که تشعشعاتی هم در این نقطه داریم) می توان نقطه ی اتصال دو جهان ماده و معنا در نظر گرفت و به این ترتیب واضح است که بخش بازتاب در حقیقت راوی جهان معنوی و تحول آن است. می بینید که با این فرض، این جهان نیز به موازات گسترش جهان مادی، گسترش یافته است. البته منظور من از جهان معنا، مطلقاً بحث متافیزیکی نیست؛ بلکه تنها تحولات روحی بشر (دنیای درونی انسان) مورد نظر است.

[mehran_sh_t]

عکس دوم را خیلی علاقه مندم که در تاپیکی جداگانه مورد بحث قرار دهیم.

بحث بیشتر بر روی اینگونه عکس ها، می تونه دانش افرادی مثل من رو در این زمینه (یا هر مکتب دیگری) در رابطه با عکس زیاد کنه.

منتظر شروع از طرف شما هستم!