هردوی f/4IS و f/2.8II جزء بهترینها هستند. هر دو بسیار باکیفیت و خروجی شارپی دارند.
اما دو تفاوت با هم دارند. یکی وزن ! و دیگری قیمت ... (البته تفاوت یک استاپی در اپرچر هم هست)
من از f/2.8II در شرایط استودیوئی زیاد استفاده کرده ام و بسیار راضی بوده ام. دوستانی دارم که از f/4IS هم در شرایط مشابه استفاده کرده اند و همین حس را دارند و نتایج آندو نیز در شرایط استودیوئی (یعنی عدم استفاده از اپرچرهای کمتر از f/8 یا f/5.6) یکسان بوده است. همونطور که میدونید کمتر پیش میاد که در شرایط استودیوئی با فلاش،
به f/2.8 یا f/4 نیاز بشه.
اما در مقابل، عکاسهای خانوم، در قبال وزن این دوربین در یک برنامه ی عکاسی مثلاً یکساعته شکایت میکنند. اما آقایون کمتر این مسئله را دارند.
از طرف دیگه اگر بنا به مثلاً عکاسی از تئاتر و محیطهای کم نور باشه، مسلماً یک استاپ اپرچر بازتر، کاملاً خودش رو نشون میده.
تجربه ی 105-24 با تجربه ای که با 200-70 خواهید داشت، به احتمال زیاد قابل مقایسه نیست (طبق تجربه ی من با هر دوی آنها)
در نهایت 135f/2 (و نه f/1.2) در عین اینکه لنز بسیار خوب و محبوبی است، بنظر من در کنار مثلاً f/2.8II توجیهی ندارد. خروجی بسیار خوبی دارد، ولی فیکس بودنش برای من که II را دارم، عامل بازدارنده ای برای خریدش بوده است. (135f/2 و 85f/1.2 دو لنزی هستند که همیشه به خریدشان تحریک شده ام و تا الان با رسانیدن خودم به یک «نه ی منطقی» از خریدشان طفره رفته ام
)
البته سلایق و نظرات با هم متفاوته ...
امیدوارم نوشته ها، گویا باشد.