راستش بردیا جان بستگی داره که دنیا اطراف را چگونه ببینی. بسیار شده که من هم آرزو کرده ام کاش فلان عکسم را اچ دی آر کرده بودم یا حتی یکی از این عکس های خوش آب و رنگ هم درست کنم. اما هر بار که اینکار را کرده ام پشیمان شده ام . البته در اینکه من اینکار را درست بلد نیستم شکی نیست بحث چیز دیگری است. چون به هر حال هیچ کس که از اول بلد نبوده. برخی مثل شما به این سبک کار علاقه مند شده اند و برای یادگرفتنش تلاش کرده اند و شاید برخی هم مثل من در میانه راه دیده اند که این جذبشان نمی کند.خلاصه اینکه hdr یک انتخاب نیست بلکه یک باید(در بیشتر مواقع) هست.
بنده لزومی نمی بینم عکس را به صورتی که می خواهم (یا مثلاً چشمم می بیند) در بیاورم پس HDR برایم باید نیست.
عکس ها زیبا می شود و ما هم لذت می بریم هر چند که اخیراً و کم کم دارید روی عکس ها نقاشی می کنید . . .
ویرایش :
راستش من همینجوری توی فکر خودم خیال می کنم که این HDR ترادف سورئالیسم در عکاسی است. هرچند که برخی دوستان این را رئالیسم می دانند اما به نظر من چون واقعیت عکاسی این نیست (با عکاسی واقعی چنین شاتی پدید نمی آید) این چیزی جز سورئالیسم (فراواقع گرایی) نیست. هرچند که عکس را به واقعیت منظره نزدیک کند. دقیقاً در کار های اخیر بردیا می بینیم که از واقعیت هم گذر شده و مثلاً پرتو های خورشید اضافه شده است.
(پست 1434 و 1436 را مقایسه کنید :http://www.akkasee.com/forum/showthread.php?t=6443)